या जगात आणि पुढील काळात, आत्मा-वधू तिच्या पती परमेश्वराची आहे, ज्याचे इतके विशाल कुटुंब आहे.
तो उदात्त आणि दुर्गम आहे. त्याची बुद्धी अथांग आहे.
त्याला अंत किंवा मर्यादा नाही. ती सेवा त्याला प्रसन्न करते, जी संतांच्या पायाच्या धुळीप्रमाणे नम्र बनते.
तो गरीबांचा संरक्षक, दयाळू, तेजस्वी प्रभु, पापींचा उद्धारकर्ता आहे.
अगदी सुरुवातीपासूनच, आणि युगानुयुगे, निर्मात्याचे खरे नाव हीच आपली कृपा आहे.
त्याचे मूल्य कोणीही जाणू शकत नाही; कोणीही त्याचे वजन करू शकत नाही.
तो मन आणि शरीरात खोलवर राहतो. हे नानक, त्याला मोजता येत नाही.
जे रात्रंदिवस देवाची सेवा करतात त्यांचा मी सदैव त्याग करतो. ||2||
संत त्याची सदैव उपासना करतात आणि त्याची उपासना करतात; तो सर्वांचा क्षमा करणारा आहे.
त्याने आत्मा आणि शरीराची रचना केली आणि त्याच्या दयाळूपणाने त्याने आत्मा दिला.
गुरूंच्या शब्दाच्या माध्यमातून त्यांची पूजा आणि आराधना करा आणि त्यांच्या शुद्ध मंत्राचा जप करा.
त्याच्या मूल्याचे मूल्यमापन केले जाऊ शकत नाही. दिव्य परमेश्वर अंतहीन आहे.
ज्याच्या मनात भगवंत वास करतो तो परम भाग्यवान असे म्हणतात.
आपल्या पतीला भेटल्यावर आत्म्याच्या इच्छा पूर्ण होतात.
नानक भगवंताचे नामस्मरण करून जगतात; सर्व दु:ख मिटले आहे.
जो रात्रंदिवस त्याला विसरत नाही, तो सतत नवचैतन्यशील असतो. ||3||
देव सर्व शक्तींनी भरलेला आहे. मला मान नाही - तोच माझा विसावा आहे.
मी माझ्या मनात परमेश्वराचा आधार घेतला आहे; मी त्याच्या नामाचा जप आणि ध्यान करून जगतो.
देवा, तुझी कृपा दे आणि मला आशीर्वाद दे, की मी दीनांच्या पायाच्या धूळात विलीन होईन.
जसा तू मला ठेवतोस तसाच मी जगतो. तू मला जे देतोस ते मी घालतो आणि खातो.
हे देवा, मी पवित्रांच्या सहवासात तुझी स्तुती गाण्याचा प्रयत्न करू शकेन.
मी इतर कोणत्याही ठिकाणी गर्भधारणा करू शकत नाही; मी तक्रार करण्यासाठी कुठे जाऊ शकतो?
हे उदात्त, अथांग आणि अगम्य परमेश्वरा, तू अज्ञान दूर करणारा, अंधाराचा नाश करणारा आहेस.
कृपा करून या विभक्त झालेल्याला स्वतःशी एकरूप करा; ही नानकांची तळमळ आहे.
तो दिवस सर्व आनंद घेऊन येईल, हे परमेश्वरा, जेव्हा मी गुरूंच्या चरणी जाईन. ||4||1||
माझमधील वार, आणि पहिल्या मेहलचे सलोक: "मलिक मुरीद आणि चंद्ररा सोही-आ" च्या सुरात गायले जातील.
एक वैश्विक निर्माता देव. सत्य हे नाव आहे. सर्जनशील व्यक्तिमत्व. गुरूंच्या कृपेने:
सालोक, पहिली मेहल:
गुरु हा दाता आहे; गुरु हे बर्फाचे घर आहे. गुरु हा तिन्ही जगाचा प्रकाश आहे.
हे नानक, तो शाश्वत संपत्ती आहे. तुमचा मनाचा विश्वास त्याच्यावर ठेवा आणि तुम्हाला शांती मिळेल. ||1||
पहिली मेहल:
प्रथम, बाळाला आईचे दूध आवडते;
दुसरे, तो त्याच्या आई आणि वडिलांबद्दल शिकतो;
तिसरा, त्याचे भाऊ, वहिनी आणि बहिणी;
चौथे, खेळाची आवड जागृत होते.
पाचवा, तो खाण्यापिण्याच्या मागे धावतो;
सहावा, त्याच्या लैंगिक इच्छेमध्ये, तो सामाजिक रीतिरिवाजांचा आदर करत नाही.
सातवा, तो संपत्ती गोळा करतो आणि त्याच्या घरात राहतो;
आठवा, तो रागावतो आणि त्याचे शरीर खाऊन टाकले जाते.
नववा, तो राखाडी होतो आणि त्याचा श्वासोच्छ्वास त्रासदायक होतो;
दहावा, त्याच्यावर अंत्यसंस्कार केले जातात आणि राख होतात.
त्याच्या साथीदारांनी त्याला रडत आणि विलाप करत निरोप दिला.
आत्म्याचा हंस उडतो आणि कोणत्या मार्गाने जायचे ते विचारतो.