माझीही फसवणूक झाली आहे, सांसारिक फसवणुकीच्या मागे लागले आहे; माझ्या पतीने मला सोडले आहे - मी पतीशिवाय पत्नीचे वाईट कृत्य करतो.
प्रत्येक घरात, पती परमेश्वराच्या वधू आहेत; ते त्यांच्या सुंदर परमेश्वराकडे प्रेमाने आणि प्रेमाने पाहतात.
मी माझ्या खऱ्या पती परमेश्वराचे गुणगान गाते आणि माझ्या पतीच्या नामाने मी फुलते. ||7||
गुरूंच्या भेटीमुळे वधूचा पेहराव बदलला जातो आणि ती सत्याने शोभून जाते.
परमेश्वराच्या नववधूंनो, या आणि मला भेटा. चला सृष्टिकर्ता परमेश्वराचे स्मरण करूया.
नामाद्वारे, आत्मा-वधू परमेश्वराची प्रिय बनते; ती सत्याने सजलेली आहे.
हे नानक, वियोगाचे गीत गाऊ नकोस; देवावर चिंतन करा. ||8||3||
वडाहंस, पहिली मेहल:
जो जग निर्माण करतो आणि विरघळतो - तो परमेश्वर आणि स्वामी केवळ त्याची सृजनशील शक्ती जाणतो.
खऱ्या प्रभूला दूर दूर शोधू नका; प्रत्येक हृदयातील शब्दाचे शब्द ओळखा.
शब्द ओळखा, आणि परमेश्वर दूर आहे असे समजू नका; त्याने ही सृष्टी निर्माण केली.
भगवंताच्या नामाचे चिंतन केल्याने शांती प्राप्त होते; नामाशिवाय तो हार मानणारा खेळ खेळतो.
ज्याने विश्वाची स्थापना केली, तोच मार्ग जाणतो; कोणी काय म्हणू शकेल?
ज्याने जगाची स्थापना केली त्याने त्यावर मायेचे जाळे टाकले; त्याला तुमचा प्रभु आणि स्वामी म्हणून स्वीकारा. ||1||
हे बाबा, तो आला आहे, आता त्याने उठून निघून जावे; हे जग फक्त एक वे-स्टेशन आहे.
प्रत्येकाच्या डोक्यावर, खरा परमेश्वर त्यांच्या भूतकाळातील कृतींनुसार त्यांचे दुःख आणि सुख यांचे भाग्य लिहितो.
केलेल्या कर्मानुसार तो दुःख आणि सुख देतो; या कर्मांची नोंद आत्म्याकडे असते.
तो ती कृत्ये करतो जी निर्माणकर्ता परमेश्वर त्याला करायला लावतो; तो इतर कोणत्याही कृतीचा प्रयत्न करत नाही.
परमेश्वर स्वतः अलिप्त आहे, तर जग संघर्षात अडकले आहे; त्याच्या आज्ञेने तो मुक्त करतो.
तो आज हे टाळू शकतो, पण उद्या त्याला मृत्यूने पकडले आहे; द्वैताच्या प्रेमात तो भ्रष्टाचार करतो. ||2||
मृत्यूचा मार्ग अंधकारमय आणि निराशाजनक आहे; मार्ग दिसत नाही.
तेथे पाणी नाही, रजाई किंवा गादी नाही आणि तेथे अन्न नाही.
त्याला तेथे अन्न नाही, सन्मान किंवा पाणी नाही, कपडे किंवा सजावट नाही.
त्याच्या गळ्यात साखळी घातली जाते आणि त्याच्या डोक्यावर उभा असलेला मृत्यूचा दूत त्याला मारतो; त्याला त्याच्या घराचा दरवाजा दिसत नाही.
या वाटेवर लावलेल्या बियांना अंकुर फुटत नाही; त्याच्या पापांचा भार त्याच्या डोक्यावर घेऊन, तो पश्चात्ताप करतो आणि पश्चात्ताप करतो.
खऱ्या परमेश्वराशिवाय कोणीही त्याचा मित्र नाही; हे सत्य म्हणून प्रतिबिंबित करा. ||3||
हे बाबा, ते एकटेच खऱ्या अर्थाने रडण्यासाठी आणि रडण्यासाठी ओळखले जातात, जे एकत्र येऊन रडतात, परमेश्वराची स्तुती करतात.
माया आणि ऐहिक व्यवहारांनी फसलेले, रडणारे रडतात.
ते सांसारिक व्यवहारासाठी रडतात, आणि ते स्वतःची घाण धुत नाहीत; जग हे फक्त एक स्वप्न आहे.
बाजीगराप्रमाणे, त्याच्या युक्तीने फसवणूक करणारा, अहंकार, खोटेपणा आणि भ्रमाने भ्रमित होतो.
परमेश्वर स्वतः मार्ग प्रकट करतो; तो स्वतःच कर्म करणारा आहे.
जे नामाने ओतप्रोत आहेत, त्यांना हे नानक, परिपूर्ण गुरूंनी संरक्षित केले आहे; ते स्वर्गीय आनंदात विलीन होतात. ||4||4||
वडाहंस, पहिली मेहल:
हे बाबा, जो आला असेल तो उठून निघून जाईल; हे जग निव्वळ खोटा दिखावा आहे.
खऱ्या प्रभूची सेवा केल्याने खरे घर मिळते; खरे सत्य सत्यवादी राहून प्राप्त होते.
खोटेपणाने आणि लोभामुळे विश्रांतीची जागा मिळत नाही आणि परलोकातही स्थान मिळत नाही.
कोणीही त्याला आत येऊन बसायला बोलावत नाही. तो निर्जन घरातल्या कावळ्यासारखा आहे.
जन्म-मृत्यूच्या पाशात अडकलेला, तो इतका काळ परमेश्वरापासून विभक्त होतो; संपूर्ण जग वाया जात आहे.
लोभ, ऐहिक फसवणूक आणि माया जगाला फसवतात. मृत्यू त्याच्या डोक्यावर घिरट्या घालतो आणि त्याला रडायला लावतो. ||1||