धनासरी, छंत, चौथी मेहल, पहिले घर:
एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
जेव्हा प्रिय परमेश्वर त्याची कृपा करतो, तेव्हा मनुष्य नामाचे, नामाचे ध्यान करतो.
खऱ्या गुरूंना भेटून, प्रेमळ श्रद्धा आणि भक्तीद्वारे, माणूस अंतर्ज्ञानाने परमेश्वराची स्तुती गातो.
रात्रंदिवस सतत त्याची महिमा स्तुती करत राहिल्याने खऱ्या परमेश्वराला प्रसन्नता लाभते तेव्हा तो फुलतो.
अहंकार, स्वाभिमान आणि माया यांचा त्याग होतो आणि तो अंतर्ज्ञानाने नामात लीन होतो.
निर्माता स्वतः कार्य करतो; जेव्हा तो देतो तेव्हा आपल्याला मिळते.
जेव्हा प्रिय परमेश्वर आपली कृपा करतो तेव्हा आपण नामाचे ध्यान करतो. ||1||
आत खोलवर, मला परिपूर्ण खरे गुरूबद्दल खरे प्रेम वाटते.
मी रात्रंदिवस त्याची सेवा करतो; मी त्याला कधीच विसरत नाही.
मी त्याला कधीच विसरतो; मी रात्रंदिवस त्याचे स्मरण करतो. जेव्हा मी नामाचा जप करतो तेव्हा मी जगतो.
मी माझ्या कानांनी त्याच्याविषयी ऐकतो आणि माझे मन तृप्त होते. गुरुमुख या नात्याने मी अमृत पितो.
जर त्याने आपली कृपादृष्टी दिली तर मला खरे गुरु भेटतील; माझी विवेकबुद्धी रात्रंदिवस त्याचे चिंतन करत असते.
आत खोलवर, मला परिपूर्ण खरे गुरूबद्दल खरे प्रेम वाटते. ||2||
मोठ्या भाग्याने, माणूस सत्संगात, खऱ्या मंडळीत सामील होतो; मग, माणूस परमेश्वराच्या सूक्ष्म साराचा आस्वाद घेण्यासाठी येतो.
रात्रंदिवस तो प्रेमाने परमेश्वरावर केंद्रित असतो; तो स्वर्गीय शांततेत विलीन होतो.
स्वर्गीय शांततेत विलीन होऊन, तो परमेश्वराच्या मनाला प्रसन्न होतो; तो कायमचा अस्पर्श आणि अस्पर्श राहतो.
त्याला या जगात आणि पुढच्या काळात सन्मान मिळतो, प्रेमाने परमेश्वराच्या नावावर लक्ष केंद्रित केले जाते.
तो सुख आणि दुःख या दोन्हींपासून मुक्त होतो; देव जे काही करतो त्यामुळे तो प्रसन्न होतो.
मोठ्या भाग्याने, माणूस सत्संगात, खऱ्या मंडळीत सामील होतो, आणि मग, माणूस परमेश्वराच्या सूक्ष्म साराचा आस्वाद घेण्यासाठी येतो. ||3||
द्वैताच्या प्रेमात दुःख आणि दु:ख आहे; मृत्यूच्या दूताची नजर स्वैच्छिक मनमुखांकडे आहे.
मायेच्या वेदनेने ग्रासलेले ते रात्रंदिवस रडतात.
मायेच्या वेदनेने ग्रासलेला, अहंकाराने भडकलेला, तो "माझे, माझे!" असे ओरडत आयुष्य घालवतो.
तो देणाऱ्या देवाचे स्मरण करत नाही आणि शेवटी तो पश्चात्ताप करून निघून जातो.
नामाशिवाय त्याच्याबरोबर काहीही चालणार नाही; त्याची मुले, जोडीदार किंवा मायेचा मोह नाही.
द्वैताच्या प्रेमात दुःख आणि दु:ख आहे; मृत्यूच्या दूताची नजर स्वैच्छिक मनमुखांकडे आहे. ||4||
भगवंताने आपली कृपा करून मला स्वतःमध्ये विलीन केले आहे; मला परमेश्वराच्या सान्निध्याचा वाडा सापडला आहे.
मी माझे तळवे एकत्र दाबून उभा राहतो; मी देवाचे मन प्रसन्न झालो आहे.
भगवंताचे मन प्रसन्न झाल्यावर तो भगवंताच्या आदेशात विलीन होतो; त्याच्या हुकुमाला शरण गेल्याने त्याला शांती मिळते.
रात्रंदिवस तो परमेश्वराचे नामस्मरण करतो, रात्रंदिवस; अंतर्ज्ञानाने, स्वाभाविकपणे, तो नामाचे, परमेश्वराच्या नामाचे ध्यान करतो.
नामाच्या माध्यमातून नामाचे तेजस्वी माहात्म्य प्राप्त होते; नाम नानकांच्या मनाला आनंद देणारे आहे.
भगवंताने आपली कृपा करून मला स्वतःमध्ये विलीन केले आहे; मला परमेश्वराच्या सान्निध्याचा वाडा सापडला आहे. ||5||1||