तुम्ही विश्रांती घेत असताना तुम्हाला खायला घालण्यासाठी आहेत.
या नालायक व्यक्तीने त्याच्यासाठी केलेल्या सर्व चांगल्या कृत्यांचे किमान कौतुक केले नाही.
हे नानक, तू त्याला क्षमाशील आशीर्वाद दिलास तरच त्याचा उद्धार होईल. ||1||
त्याच्या कृपेने तुम्ही पृथ्वीवर आरामात राहता.
तुमची मुले, भावंडे, मित्र आणि जोडीदार यांच्यासोबत तुम्ही हसता.
त्याच्या कृपेने तुम्ही थंड पाण्यात प्या.
तुमच्याकडे शांत वारा आणि अमूल्य आग आहे.
त्याच्या कृपेने तुम्ही सर्व प्रकारचे सुख उपभोगत आहात.
तुम्हाला जीवनावश्यक सर्व गोष्टी पुरविल्या जातात.
त्याने तुला हात, पाय, कान, डोळे आणि जीभ दिली.
आणि तरीही, तुम्ही त्याचा त्याग करून स्वतःला इतरांशी जोडता.
अशा पापी चुका आंधळ्या मूर्खांना चिकटतात;
नानक: देवा, त्यांना उंचावून वाचवा! ||2||
सुरुवातीपासून शेवटपर्यंत, तो आपला रक्षक आहे,
आणि तरीही, अज्ञानी लोक त्यांचे प्रेम त्याला देत नाहीत.
त्याची सेवा केल्याने नऊ खजिना प्राप्त होतात,
आणि तरीही, मूर्ख लोक त्यांचे मन त्याच्याशी जोडत नाहीत.
आमचा प्रभु आणि स्वामी सदैव, सदैव आणि सदैव आहे,
आणि तरीही, आध्यात्मिकदृष्ट्या अंध लोक विश्वास ठेवतात की तो खूप दूर आहे.
त्याच्या सेवेत, परमेश्वराच्या दरबारात सन्मान प्राप्त होतो,
आणि तरीही, अज्ञानी मूर्ख त्याला विसरतो.
सदैव आणि सदैव, ही व्यक्ती चुका करते;
हे नानक, अनंत परमेश्वर ही आपली कृपा आहे. ||3||
रत्नाचा त्याग करून ते कवचात तल्लीन झाले आहेत.
ते सत्याचा त्याग करतात आणि असत्य स्वीकारतात.
जे निघून जाते ते शाश्वत मानतात.
जे अव्यक्त आहे, ते दूर आहे असे ते मानतात.
शेवटी काय सोडले पाहिजे यासाठी ते संघर्ष करतात.
ते परमेश्वरापासून दूर जातात, त्यांची मदत आणि आधार, जो नेहमी त्यांच्याबरोबर असतो.
ते चंदनाची पेस्ट धुतात;
गाढवांप्रमाणे ते चिखलाच्या प्रेमात असतात.
ते खोल, गडद खड्ड्यात पडले आहेत.
नानक: त्यांना वर उचला आणि त्यांचे रक्षण कर, हे दयाळू प्रभु देवा! ||4||
ते मानवी प्रजातीचे आहेत, परंतु ते प्राण्यांसारखे वागतात.
ते रात्रंदिवस इतरांना शाप देतात.
बाहेरून ते धार्मिक वस्त्रे परिधान करतात, पण आत मायेची घाण असते.
त्यांनी कितीही प्रयत्न केले तरी ते लपवू शकत नाहीत.
बाहेरून, ते ज्ञान, ध्यान आणि शुद्धीकरण प्रदर्शित करतात,
पण आत लोभाचा कुत्रा चिकटतो.
आतमध्ये इच्छेची आग भडकते; बाहेरून ते त्यांच्या शरीरावर राख लावतात.
त्यांच्या गळ्यात दगड आहे - ते अथांग सागर कसे ओलांडतील?
ज्यांच्यामध्ये देव स्वतः वास करतो
- हे नानक, ते नम्र प्राणी अंतर्ज्ञानाने परमेश्वरामध्ये लीन झाले आहेत. ||5||
ऐकून, आंधळ्याला मार्ग कसा सापडेल?
त्याचा हात धरा आणि मग तो त्याच्या गंतव्यस्थानी पोहोचू शकेल.
बधिरांना कोडे कसे समजेल?
'रात्र' म्हणा, आणि त्याला वाटते की तुम्ही 'दिवस' म्हटले आहे.
मुके परमेश्वराचे गीत कसे गाऊ शकतात?
तो प्रयत्न करू शकतो, परंतु त्याचा आवाज त्याला अपयशी ठरेल.
पांगळे डोंगरावर कसे चढतील?
तो तिथे सहज जाऊ शकत नाही.
हे निर्माता, दयाळू प्रभु - तुझा नम्र सेवक प्रार्थना करतो;
नानक: तुझ्या कृपेने, मला वाचवा. ||6||
आपला साहाय्य व आधार परमेश्वर सदैव आपल्या पाठीशी असतो, परंतु मनुष्य त्याचे स्मरण करत नाही.
तो त्याच्या शत्रूंना प्रेम दाखवतो.
तो वाळूच्या वाड्यात राहतो.
तो आनंदाचे खेळ आणि मायेची चव चाखतो.
तो त्यांना कायमस्वरूपी मानतो - हा त्याच्या मनाचा विश्वास आहे.
मुर्खाच्या मनातही मृत्यू येत नाही.
द्वेष, संघर्ष, लैंगिक इच्छा, राग, भावनिक आसक्ती,
असत्य, भ्रष्टाचार, अपार लोभ आणि कपट: