सालोक, पहिली मेहल:
खरे गुरु हे सर्वज्ञ आहेत; तो आपल्याला आपले खरे घर स्वतःच्या घरात दाखवतो.
पंच शब्द, पाच प्राथमिक ध्वनी, आत गुंजतात आणि गुंजतात; तेथे शब्दाचे चिन्ह प्रकट झाले आहे, तेजस्वीपणे कंप पावत आहे.
जग आणि क्षेत्रे, मध्यवर्ती प्रदेश, सौर यंत्रणा आणि आकाशगंगा आश्चर्यकारकपणे प्रकट होतात.
तार आणि वीणा कंपन करतात आणि आवाज करतात; परमेश्वराचे खरे सिंहासन तेथे आहे.
हृदयाच्या घरचे संगीत ऐका - सुखमणी, मनःशांती. त्याच्या स्वर्गीय परमानंदाच्या अवस्थेत प्रेमाने ट्यून करा.
न बोललेल्या बोलण्यावर चिंतन करा आणि मनातील इच्छा विरघळल्या.
ह्रदय-कमळ उलथापालथ केलेले आहे, आणि अमृताने भरलेले आहे. हे मन बाहेर जात नाही; तो विचलित होत नाही.
नामजप न करता केलेला मंत्र विसरत नाही; ते युगानुयुगातील आदिम भगवान देवामध्ये मग्न आहे.
सर्व बहीण-साथी पाच सद्गुणांनी धन्य आहेत. गुरुमुख हे स्वतःच्या घरात खोलवर वास करतात.
नानक हा त्याचा दास आहे जो शब्दाचा शोध घेतो आणि त्याला हे घर आत सापडते. ||1||
पहिली मेहल:
जगाचा विलक्षण ग्लॅमर हा एक उत्तीर्ण शो आहे.
माझ्या दुरावलेल्या मनाला विश्वास बसत नाही की ते थडग्यात जाईल.
मी नम्र आणि नम्र आहे; तू महान नदी आहेस.
कृपया, मला एक गोष्ट आशीर्वाद द्या; बाकी सर्व काही विष आहे, आणि मला मोहात पाडत नाही.
हे नाजूक शरीर तू जीवनाच्या पाण्याने भरले आहेस, हे प्रभु, तुझ्या सर्जनशील शक्तीने.
तुझ्या सर्वशक्तीने मी सामर्थ्यवान झालो आहे.
नानक हा परमेश्वराच्या दरबारातील एक कुत्रा आहे, जो सतत नशेत असतो.
जगाला आग लागली आहे; परमेश्वराचे नाम थंड आणि शांत करणारे आहे. ||2||
नवीन पौरी, पाचवी मेहल:
त्याचे अद्भुत नाटक सर्वव्यापी आहे; ते आश्चर्यकारक आणि आश्चर्यकारक आहे!
गुरुमुख या नात्याने, मी अतींद्रिय भगवान, परम भगवान देव यांना ओळखतो.
माझी सर्व पापे आणि भ्रष्टता, शब्द, देवाच्या वचनाच्या चिन्हाद्वारे धुऊन जाते.
सद्संगतीमध्ये, पवित्र संगतीमध्ये, मनुष्याचा उद्धार होतो, आणि मुक्त होतो.
महान दाताचे स्मरण करून ध्यान, चिंतन केल्याने मी सर्व सुख-सुविधांचा उपभोग घेतो.
त्याच्या कृपेने आणि कृपेने मी जगभर प्रसिद्ध झालो आहे.
त्याने स्वतः मला क्षमा केली आहे, आणि मला स्वतःशी जोडले आहे; मी सदैव त्याला अर्पण करतो.
हे नानक, त्याच्या इच्छेच्या प्रसन्नतेने, माझ्या स्वामी आणि स्वामीने मला स्वतःमध्ये मिसळले आहे. ||२७||
सालोक, पहिली मेहल:
धन्य तो कागद, धन्य ती कलम, धन्य ती शाई आणि धन्य ती शाई.
धन्य तो लेखक, हे नानक, जो खरे नाम लिहितो. ||1||
पहिली मेहल:
तुम्ही स्वतःच लेखनाची गोळी आहात आणि तुम्हीच कलम आहात. त्यावर जे लिहिले आहे ते तुम्ही देखील आहात.
नानक, एका परमेश्वराचे बोल; दुसरे कसे असू शकते? ||2||
पौरी:
तू स्वतः सर्वव्यापी आहेस; तुम्ही स्वतः बनवले आहे.
तुझ्याशिवाय, दुसरा कोणीच नाही; तू सर्वत्र व्याप्त व व्याप्त आहेस.
तुमची अवस्था आणि व्याप्ती तुम्हीच जाणता. फक्त तुम्हीच तुमच्या लायकीचा अंदाज लावू शकता.
तुम्ही अदृश्य, अगोचर आणि अगम्य आहात. गुरूंच्या उपदेशातून तुम्ही प्रकट होतात.
खोलवर अज्ञान, दुःख आणि शंका आहे; गुरूंच्या अध्यात्मिक ज्ञानाने ते नष्ट होतात.
तो एकटाच नामाचे ध्यान करतो, ज्याला तू तुझ्या कृपेने स्वतःशी एकरूप करतोस.
तू निर्माता आहेस, अगम्य आदिम भगवान देव आहेस; तू सर्वत्र व्याप्त आहेस.
हे खरे परमेश्वरा, तू ज्याच्याशी मनुष्याला जोडतोस, त्याच्याशी तो जोडला जातो. नानक तुझी स्तुती गातो. ||28||1|| सुध ||