कबीर, फ्लेमिंगो पेक करते आणि खायला घालते आणि तिच्या पिलांना आठवते.
ती पेक आणि पेक आणि फीड करते आणि त्यांना नेहमी लक्षात ठेवते. नश्वराच्या मनाला जशी संपत्ती आणि माया प्रिय असते तशी तिची पिल्ले तिला खूप प्रिय आहेत. ||१२३||
कबीर, आकाश ढगाळ आणि ढगाळ आहे; तलाव आणि तलाव पाण्याने भरून वाहत आहेत.
वर्षा पक्ष्याप्रमाणे, काही तहानलेले राहतात - त्यांची स्थिती काय आहे? ||124||
कबीर, चकवी बदक रात्रभर तिच्या प्रेमापासून वेगळे होते, पण सकाळी ती त्याला पुन्हा भेटते.
जे प्रभूपासून वेगळे झाले आहेत ते त्याला दिवसा किंवा रात्री भेटत नाहीत. ||१२५||
कबीर: हे शंख, सागरात राहा.
जर तुम्ही त्यापासून वेगळे असाल तर तुम्ही सूर्योदयाच्या वेळी मंदिरापासून मंदिरापर्यंत ओरडता. ||१२६||
कबीर, तू काय झोपतोस? जागे व्हा आणि भीतीने आणि वेदनांनी रडत राहा.
जे लोक थडग्यात राहतात - ते शांतपणे कसे झोपतील? ||१२७||
कबीर, तू काय झोपतोस? उठून परमेश्वराचे ध्यान का करू नये?
एक दिवस तुम्ही पाय पसरून झोपाल. ||१२८||
कबीर, तू काय झोपतोस? जागे व्हा, आणि बसा.
ज्याच्यापासून तुम्ही विभक्त झाला आहात त्याच्याशी स्वतःला जोडून घ्या. ||१२९||
कबीर, संतांचा समाज सोडू नकोस; या वाटेवर चाला.
त्यांना पहा आणि पवित्र व्हा; त्यांना भेटा आणि नामस्मरण करा. ||130||
कबीर, अविश्वासू निंदकांची संगत नको; त्यांच्यापासून दूर पळून जा.
जर तुम्ही काजळीने डागलेल्या भांड्याला स्पर्श केला तर काही काजळी तुम्हाला चिकटून राहतील. ||१३१||
कबीर, तू परमेश्वराचे चिंतन केले नाहीस आणि आता तुला वृद्धत्व आले आहे.
आता तुमच्या हवेलीच्या दाराला आग लागली आहे, तुम्ही काय बाहेर काढू शकता? ||१३२||
कबीर, सृष्टीकर्ता त्याला जे पाहिजे ते करतो.
त्याच्याशिवाय दुसरे कोणी नाही; तो एकटाच सर्वांचा निर्माता आहे. ||१३३||
कबीर, फळझाडांना फळे येत आहेत आणि आंबे पिकू लागले आहेत.
कावळे त्यांना आधी खाणार नाहीत तरच ते मालकापर्यंत पोहोचतील. ||१३४||
कबीर, काही मूर्ती विकत घेऊन त्यांची पूजा करतात; त्यांच्या दुराग्रही मनाने ते पवित्र तीर्थयात्रा करतात.
ते एकमेकांकडे पाहतात आणि धार्मिक वस्त्रे परिधान करतात, परंतु ते भ्रमात पडतात आणि हरवतात. ||१३५||
कबीर, कोणीतरी दगडाची मूर्ती बसवतो आणि सर्व जग परमेश्वर म्हणून त्याची पूजा करते.
ज्यांचा हा विश्वास आहे ते अंधाराच्या नदीत बुडतील. ||१३६||
कबीर, कागद हा तुरुंग आहे, आणि कर्मकांडाची शाई म्हणजे खिडक्यांच्या कड्या.
दगडी मूर्तींनी जग बुडवले आणि पंडितांनी, धर्मपंडितांनी वाटेत लुटले. ||१३७||
कबीर, जे तुला उद्या करायचे आहे - त्याऐवजी आजच कर; आणि जे तुम्हाला आता करायचे आहे - ते लगेच करा!
पुढे, जेव्हा मृत्यू तुमच्या डोक्यावर टांगतो तेव्हा तुम्ही काहीही करू शकणार नाही. ||१३८||
कबीर, मी एक माणूस पाहिला आहे, जो धुतलेल्या मेणासारखा चमकदार आहे.
तो खूप हुशार आणि अतिशय सद्गुणी दिसतो, परंतु प्रत्यक्षात तो न समजणारा आणि भ्रष्ट आहे. ||१३९||
कबीर, मृत्यूचा दूत माझ्या समजुतीशी तडजोड करणार नाही.
ज्याने हा मृत्यू दूत निर्माण केला आहे, त्या पालनकर्त्या परमेश्वराचे मी ध्यान केले आहे. ||140||
कबीर, परमेश्वर कस्तुरीसारखा आहे; त्याचे सर्व दास मधमाश्यासारखे आहेत.