ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 753
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਜਿਆ ॥੫॥
आपे थापि उथापि सबदि निवाजिआ ॥५॥तुम्ही स्वतःच स्थापना आणि अस्थापना करता; तुझ्या शब्दाच्या द्वारे, तू उन्नत आणि उंच करतोस. ||5||
ਦੇਹੀ ਭਸਮ ਰੁਲਾਇ ਨ ਜਾਪੀ ਕਹ ਗਇਆ ॥
देही भसम रुलाइ न जापी कह गइआ ॥शरीर धुळीत लोळल्यावर आत्मा कुठे गेला कळत नाही.
ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ਸੋ ਵਿਸਮਾਦੁ ਭਇਆ ॥੬॥
आपे रहिआ समाइ सो विसमादु भइआ ॥६॥तो स्वतः व्याप्त आणि व्याप्त आहे; हे आश्चर्यकारक आणि आश्चर्यकारक आहे! ||6||
ਤੂੰ ਨਾਹੀ ਪ੍ਰਭ ਦੂਰਿ ਜਾਣਹਿ ਸਭ ਤੂ ਹੈ ॥
तूं नाही प्रभ दूरि जाणहि सभ तू है ॥देवा तू दूर नाहीस; तुला सर्व माहीत आहे.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਿ ਹਦੂਰਿ ਅੰਤਰਿ ਭੀ ਤੂ ਹੈ ॥੭॥
गुरमुखि वेखि हदूरि अंतरि भी तू है ॥७॥गुरुमुख तुला नित्य पाहतो; तुम्ही आमच्या अंतरंगात खोलवर आहात. ||7||
ਮੈ ਦੀਜੈ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੋਇ ॥
मै दीजै नाम निवासु अंतरि सांति होइ ॥कृपा करून मला तुझ्या नावाने घर द्या. माझ्या अंतर्मनाला शांती लाभो.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਤਿ ਦੇਇ ॥੮॥੩॥੫॥
गुण गावै नानक दासु सतिगुरु मति देइ ॥८॥३॥५॥दास नानक तुझी स्तुती गाऊ; हे खरे गुरु, कृपया मला शिकवा. ||8||3||5||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਅਸਟਪਦੀਆ ॥
रागु सूही महला ३ घरु १ असटपदीआ ॥राग सूही, तिसरी मेहल, पहिली सदन, अष्टपदीया:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एक वैश्विक निर्माता देव. खऱ्या गुरूंच्या कृपेने:
ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
नामै ही ते सभु किछु होआ बिनु सतिगुर नामु न जापै ॥सर्व काही नाम, परमेश्वराच्या नामातून येते; खऱ्या गुरूशिवाय नामाचा अनुभव येत नाही.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਬਿਨੁ ਚਾਖੇ ਸਾਦੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥
गुर का सबदु महा रसु मीठा बिनु चाखे सादु न जापै ॥गुरूचे वचन हे सर्वात गोड आणि उदात्त सार आहे, परंतु त्याचा आस्वाद घेतल्याशिवाय त्याची चव अनुभवता येत नाही.
ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਚੀਨਸਿ ਨਾਹੀ ਆਪੈ ॥
कउडी बदलै जनमु गवाइआ चीनसि नाही आपै ॥नुसत्या कवचाच्या बदल्यात तो हे मानवी जीवन वाया घालवतो; तो स्वतःला समजत नाही.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤਾ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੈ ॥੧॥
गुरमुखि होवै ता एको जाणै हउमै दुखु न संतापै ॥१॥परंतु, जर तो गुरुमुख झाला, तर त्याला एकच परमेश्वराची ओळख होते, आणि अहंकाराचा रोग त्याला त्रास देत नाही. ||1||
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਸਾਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
बलिहारी गुर अपणे विटहु जिनि साचे सिउ लिव लाई ॥मी माझ्या गुरूंना त्याग करतो, ज्यांनी मला खऱ्या परमेश्वराशी प्रेमाने जोडले आहे.
ਸਬਦੁ ਚੀਨਿੑ ਆਤਮੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सबदु चीनि आतमु परगासिआ सहजे रहिआ समाई ॥१॥ रहाउ ॥शब्दाच्या वचनावर लक्ष केंद्रित केल्याने आत्मा प्रकाशित आणि प्रबुद्ध होतो. मी स्वर्गीय परमानंदात लीन राहतो. ||1||विराम||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥
गुरमुखि गावै गुरमुखि बूझै गुरमुखि सबदु बीचारे ॥गुरुमुख परमेश्वराचे गुणगान गातो; गुरुमुखाला समजते. गुरुमुख शब्दाचे चिंतन करतो.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਉਪਜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥
जीउ पिंडु सभु गुर ते उपजै गुरमुखि कारज सवारे ॥गुरूद्वारे शरीर आणि आत्मा पूर्णपणे टवटवीत होतात; गुरुमुखाचे प्रकरण त्याच्या बाजूने सोडवले जाते.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਵੈ ਬਿਖੁ ਖਟੇ ਸੰਸਾਰੇ ॥
मनमुखि अंधा अंधु कमावै बिखु खटे संसारे ॥आंधळा स्वार्थी मनमुख आंधळेपणाने वागतो आणि या जगात फक्त विषच कमावतो.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ॥੨॥
माइआ मोहि सदा दुखु पाए बिनु गुर अति पिआरे ॥२॥मायेने मोहित होऊन, परमप्रिय गुरूंशिवाय त्याला सतत वेदना होत असतात. ||2||
ਸੋਈ ਸੇਵਕੁ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਚਾਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਏ ॥
सोई सेवकु जे सतिगुर सेवे चालै सतिगुर भाए ॥तो एकटाच नि:स्वार्थी सेवक आहे, जो खऱ्या गुरूंची सेवा करतो आणि खऱ्या गुरूंच्या इच्छेनुसार चालतो.
ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸਿਫਤਿ ਹੈ ਸਾਚੀ ਸਾਚਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
साचा सबदु सिफति है साची साचा मंनि वसाए ॥खरा शब्द, देवाचे वचन, देवाची खरी स्तुती आहे; खऱ्या परमेश्वराला आपल्या मनात धारण करा.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਏ ॥
सची बाणी गुरमुखि आखै हउमै विचहु जाए ॥गुरुमुख गुरबानीचे खरे वचन बोलतो आणि अहंकार आतून निघून जातो.
ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਕਰਮੁ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥੩॥
आपे दाता करमु है साचा साचा सबदु सुणाए ॥३॥तो स्वतः दाता आहे आणि त्याची कृती खरी आहे. तो शब्दाचे खरे वचन घोषित करतो. ||3||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖਟੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਏ ॥
गुरमुखि घाले गुरमुखि खटे गुरमुखि नामु जपाए ॥गुरुमुख काम करतो, आणि गुरु कमावतो; गुरुमुख इतरांना नामस्मरण करण्यास प्रेरित करतो.
ਸਦਾ ਅਲਿਪਤੁ ਸਾਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
सदा अलिपतु साचै रंगि राता गुर कै सहजि सुभाए ॥तो सदैव अनासक्त असतो, खऱ्या परमेश्वराच्या प्रेमाने रंगलेला असतो, अंतर्ज्ञानाने गुरूशी एकरूप असतो.
ਮਨਮੁਖੁ ਸਦ ਹੀ ਕੂੜੋ ਬੋਲੈ ਬਿਖੁ ਬੀਜੈ ਬਿਖੁ ਖਾਏ ॥
मनमुखु सद ही कूड़ो बोलै बिखु बीजै बिखु खाए ॥स्वार्थी मनमुख नेहमी खोटे बोलतो; तो विषाच्या बिया पेरतो आणि फक्त विष खातो.
ਜਮਕਾਲਿ ਬਾਧਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦਾਧਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਵਣੁ ਛਡਾਏ ॥੪॥
जमकालि बाधा त्रिसना दाधा बिनु गुर कवणु छडाए ॥४॥त्याला मृत्यूच्या दूताने बांधून ठेवले आहे, आणि इच्छेच्या अग्नीत जाळून टाकले आहे; गुरुशिवाय त्याला कोण वाचवू शकेल? ||4||
ਸਚਾ ਤੀਰਥੁ ਜਿਤੁ ਸਤ ਸਰਿ ਨਾਵਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥
सचा तीरथु जितु सत सरि नावणु गुरमुखि आपि बुझाए ॥खरे ते तीर्थक्षेत्र आहे, जिथे माणूस सत्याच्या तलावात स्नान करतो आणि गुरुमुख म्हणून आत्मसाक्षात्कार करतो. गुरुमुख स्वतःला समजतो.
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਏ ਤਿਤੁ ਨਾਤੈ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥
अठसठि तीरथ गुर सबदि दिखाए तितु नातै मलु जाए ॥भगवंताने दाखवून दिले आहे की गुरूंचे वचन हे अठ्ठावन्न पवित्र तीर्थक्षेत्रे आहेत; त्यात आंघोळ केल्याने घाण धुतली जाते.
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚਾ ਹੈ ਨਿਰਮਲੁ ਨਾ ਮਲੁ ਲਗੈ ਨ ਲਾਏ ॥
सचा सबदु सचा है निरमलु ना मलु लगै न लाए ॥सत्य आणि निष्कलंक हे त्याच्या शब्दाचे खरे वचन आहे; कोणतीही घाण त्याला स्पर्श करत नाही किंवा त्याला चिकटत नाही.
ਸਚੀ ਸਿਫਤਿ ਸਚੀ ਸਾਲਾਹ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ॥੫॥
सची सिफति सची सालाह पूरे गुर ते पाए ॥५॥खरी स्तुती, खरी भक्ती, परिपूर्ण गुरूंकडून मिळते. ||5||
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ਦੁਰਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਏ ॥
तनु मनु सभु किछु हरि तिसु केरा दुरमति कहणु न जाए ॥शरीर, मन, सर्व काही परमेश्वराचे आहे; पण दुष्ट मनाचे लोक हे सांगू शकत नाहीत.
ਹੁਕਮੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਏ ॥
हुकमु होवै ता निरमलु होवै हउमै विचहु जाए ॥जर असा भगवंताचा आदेश असेल, तर माणूस शुद्ध आणि निष्कलंक होतो आणि आतून अहंकार नाहीसा होतो.
ਗੁਰ ਕੀ ਸਾਖੀ ਸਹਜੇ ਚਾਖੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
गुर की साखी सहजे चाखी त्रिसना अगनि बुझाए ॥मी गुरूंच्या उपदेशाचा आस्वाद घेतला आहे आणि माझ्या इच्छेची आग विझली आहे.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਾਤਾ ਸਹਜੇ ਮਾਤਾ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥੬॥
गुर कै सबदि राता सहजे माता सहजे रहिआ समाए ॥६॥गुरूंच्या वचनाशी जुळवून घेतलेला, माणूस नैसर्गिकरित्या नशा करतो, अगोचरपणे परमेश्वरात विलीन होतो. ||6||