ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 753

ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਜਿਆ ॥੫॥

aape thaap uthaap sabad nivaajiaa |5|

നിങ്ങൾ തന്നെ സ്ഥാപിക്കുകയും വിച്ഛേദിക്കുകയും ചെയ്യുക; നിങ്ങളുടെ ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, നിങ്ങൾ ഉയർത്തുകയും ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||

ਦੇਹੀ ਭਸਮ ਰੁਲਾਇ ਨ ਜਾਪੀ ਕਹ ਗਇਆ ॥

dehee bhasam rulaae na jaapee kah geaa |

ശരീരം മണ്ണിൽ ഉരുളുമ്പോൾ ആത്മാവ് എവിടെ പോയി എന്നറിയില്ല.

ਆਪੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ਸੋ ਵਿਸਮਾਦੁ ਭਇਆ ॥੬॥

aape rahiaa samaae so visamaad bheaa |6|

അവൻ തന്നെ വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; ഇത് അതിശയകരവും അതിശയകരവുമാണ്! ||6||

ਤੂੰ ਨਾਹੀ ਪ੍ਰਭ ਦੂਰਿ ਜਾਣਹਿ ਸਭ ਤੂ ਹੈ ॥

toon naahee prabh door jaaneh sabh too hai |

ദൈവമേ നീ ദൂരെയല്ല; നിനക്ക് എല്ലാം അറിയാം.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਿ ਹਦੂਰਿ ਅੰਤਰਿ ਭੀ ਤੂ ਹੈ ॥੭॥

guramukh vekh hadoor antar bhee too hai |7|

ഗുരുമുഖൻ നിങ്ങളെ എപ്പോഴും കാണുന്നുണ്ട്; നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ആന്തരികതയുടെ അണുകേന്ദ്രത്തിൽ ആഴത്തിലാണ്. ||7||

ਮੈ ਦੀਜੈ ਨਾਮ ਨਿਵਾਸੁ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੋਇ ॥

mai deejai naam nivaas antar saant hoe |

അങ്ങയുടെ നാമത്തിൽ എനിക്ക് ഒരു ഭവനം നൽകി അനുഗ്രഹിക്കണമേ; എൻ്റെ ഉള്ളിൽ സമാധാനം ഉണ്ടാകട്ടെ.

ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਤਿ ਦੇਇ ॥੮॥੩॥੫॥

gun gaavai naanak daas satigur mat dee |8|3|5|

അടിമ നാനാക്ക് നിങ്ങളുടെ മഹത്തായ സ്തുതികൾ പാടട്ടെ; യഥാർത്ഥ ഗുരുവേ, ദയവായി ഉപദേശങ്ങൾ എന്നോട് പങ്കുവയ്ക്കൂ. ||8||3||5||

ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਅਸਟਪਦੀਆ ॥

raag soohee mahalaa 3 ghar 1 asattapadeea |

രാഗ് സൂഹീ, മൂന്നാം മെഹൽ, ആദ്യ വീട്, അഷ്ടപധീയ:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਨਾਮੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥

naamai hee te sabh kichh hoaa bin satigur naam na jaapai |

കർത്താവിൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൽ നിന്നാണ് എല്ലാം വരുന്നത്; യഥാർത്ഥ ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ നാമം അനുഭവിക്കില്ല.

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਬਿਨੁ ਚਾਖੇ ਸਾਦੁ ਨ ਜਾਪੈ ॥

gur kaa sabad mahaa ras meetthaa bin chaakhe saad na jaapai |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ഏറ്റവും മധുരവും ഉദാത്തവുമായ സത്തയാണ്, പക്ഷേ അത് ആസ്വദിക്കാതെ അതിൻ്റെ രസം അനുഭവിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਚੀਨਸਿ ਨਾਹੀ ਆਪੈ ॥

kauddee badalai janam gavaaeaa cheenas naahee aapai |

വെറുമൊരു ഷെല്ലിന് പകരമായി അവൻ ഈ മനുഷ്യജീവിതം പാഴാക്കുന്നു; അവൻ തന്നെത്തന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਤਾ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੈ ॥੧॥

guramukh hovai taa eko jaanai haumai dukh na santaapai |1|

പക്ഷേ, അവൻ ഗുരുമുഖനാകുകയാണെങ്കിൽ, അവൻ ഏകനായ ഭഗവാനെ അറിയുന്നു, അഹംഭാവം എന്ന രോഗം അവനെ ബാധിക്കുന്നില്ല. ||1||

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਸਾਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

balihaaree gur apane vittahu jin saache siau liv laaee |

യഥാർത്ഥ ഭഗവാനോട് എന്നെ സ്നേഹപൂർവ്വം ചേർത്ത എൻ്റെ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്.

ਸਬਦੁ ਚੀਨਿੑ ਆਤਮੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

sabad cheeni aatam paragaasiaa sahaje rahiaa samaaee |1| rahaau |

ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുമ്പോൾ, ആത്മാവ് പ്രകാശിക്കുകയും പ്രകാശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഞാൻ സ്വർഗ്ഗീയ പരമാനന്ദത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਾਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥

guramukh gaavai guramukh boojhai guramukh sabad beechaare |

ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടുന്നു; ഗുരുമുഖൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു. ഗുർമുഖ് ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു.

ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਗੁਰ ਤੇ ਉਪਜੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰਜ ਸਵਾਰੇ ॥

jeeo pindd sabh gur te upajai guramukh kaaraj savaare |

ഗുരുവിലൂടെ ശരീരവും ആത്മാവും പൂർണ്ണമായും നവോന്മേഷം പ്രാപിക്കുന്നു; ഗുർമുഖിൻ്റെ കാര്യങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന് അനുകൂലമായി പരിഹരിക്കപ്പെടുന്നു.

ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਵੈ ਬਿਖੁ ਖਟੇ ਸੰਸਾਰੇ ॥

manamukh andhaa andh kamaavai bikh khatte sansaare |

അന്ധനായ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ അന്ധമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ഈ ലോകത്ത് വിഷം മാത്രം സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਅਤਿ ਪਿਆਰੇ ॥੨॥

maaeaa mohi sadaa dukh paae bin gur at piaare |2|

മായയാൽ വശീകരിക്കപ്പെട്ട്, ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഗുരു ഇല്ലാതെ അവൻ നിരന്തരമായ വേദനയിൽ സഹിക്കുന്നു. ||2||

ਸੋਈ ਸੇਵਕੁ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਚਾਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਏ ॥

soee sevak je satigur seve chaalai satigur bhaae |

അവൻ മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്ന, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയ്ക്ക് അനുസൃതമായി നടക്കുന്ന നിസ്വാർത്ഥ സേവകൻ.

ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸਿਫਤਿ ਹੈ ਸਾਚੀ ਸਾਚਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

saachaa sabad sifat hai saachee saachaa man vasaae |

യഥാർത്ഥ ശബാദ്, ദൈവവചനം, ദൈവത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ സ്തുതിയാണ്; നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക.

ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਏ ॥

sachee baanee guramukh aakhai haumai vichahu jaae |

ഗുർമുഖ് ഗുർബാനിയുടെ യഥാർത്ഥ വാക്ക് സംസാരിക്കുന്നു, അഹംഭാവം ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നു.

ਆਪੇ ਦਾਤਾ ਕਰਮੁ ਹੈ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥੩॥

aape daataa karam hai saachaa saachaa sabad sunaae |3|

അവൻ തന്നെയാണ് ദാതാവ്, അവൻ്റെ പ്രവൃത്തികൾ സത്യമാണ്. അവൻ ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു. ||3||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਘਾਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖਟੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਏ ॥

guramukh ghaale guramukh khatte guramukh naam japaae |

ഗുർമുഖ് പ്രവർത്തിക്കുന്നു, ഗുരുമുഖൻ സമ്പാദിക്കുന്നു; നാമം ജപിക്കാൻ ഗുർമുഖ് മറ്റുള്ളവരെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

ਸਦਾ ਅਲਿਪਤੁ ਸਾਚੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥

sadaa alipat saachai rang raataa gur kai sahaj subhaae |

അവൻ എന്നെന്നേക്കുമായി ബന്ധമില്ലാത്തവനും, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയവനും, അവബോധപൂർവ്വം ഗുരുവുമായി യോജിപ്പുള്ളവനുമാണ്.

ਮਨਮੁਖੁ ਸਦ ਹੀ ਕੂੜੋ ਬੋਲੈ ਬਿਖੁ ਬੀਜੈ ਬਿਖੁ ਖਾਏ ॥

manamukh sad hee koorro bolai bikh beejai bikh khaae |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ എപ്പോഴും കള്ളം പറയുന്നു; അവൻ വിഷത്തിൻ്റെ വിത്തുകൾ നടുന്നു, വിഷം മാത്രം തിന്നുന്നു.

ਜਮਕਾਲਿ ਬਾਧਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦਾਧਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਕਵਣੁ ਛਡਾਏ ॥੪॥

jamakaal baadhaa trisanaa daadhaa bin gur kavan chhaddaae |4|

മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവനെ ബന്ധിക്കുകയും വായ കെട്ടുകയും ആഗ്രഹത്തിൻ്റെ അഗ്നിയിൽ ദഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; ഗുരുവല്ലാതെ ആർക്കാണ് അവനെ രക്ഷിക്കാൻ കഴിയുക? ||4||

ਸਚਾ ਤੀਰਥੁ ਜਿਤੁ ਸਤ ਸਰਿ ਨਾਵਣੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥

sachaa teerath jit sat sar naavan guramukh aap bujhaae |

സത്യത്തിൻ്റെ കുളത്തിൽ കുളിക്കുകയും ഗുരുമുഖനായി ആത്മസാക്ഷാത്കാരം നേടുകയും ചെയ്യുന്ന ആ തീർത്ഥാടന സ്ഥലം ശരിയാണ്. ഗുർമുഖ് സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਦਿਖਾਏ ਤਿਤੁ ਨਾਤੈ ਮਲੁ ਜਾਏ ॥

atthasatth teerath gur sabad dikhaae tith naatai mal jaae |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം തീർത്ഥാടനത്തിൻ്റെ അറുപത്തെട്ട് പുണ്യക്ഷേത്രങ്ങളാണെന്ന് ഭഗവാൻ കാണിച്ചുതന്നിരിക്കുന്നു; അതിൽ കുളിച്ചാൽ മാലിന്യം കഴുകിപ്പോകും.