ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 661
ਜਬ ਲਗੁ ਦੁਨੀਆ ਰਹੀਐ ਨਾਨਕ ਕਿਛੁ ਸੁਣੀਐ ਕਿਛੁ ਕਹੀਐ ॥
jab lag duneea raheeai naanak kichh suneeai kichh kaheeai |നാനാക്ക്, ഈ ലോകത്തിൽ ഉള്ളിടത്തോളം നാം കർത്താവിനെ കേൾക്കുകയും സംസാരിക്കുകയും വേണം.
ਭਾਲਿ ਰਹੇ ਹਮ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜੀਵਤਿਆ ਮਰਿ ਰਹੀਐ ॥੫॥੨॥
bhaal rahe ham rahan na paaeaa jeevatiaa mar raheeai |5|2|ഞാൻ തിരഞ്ഞു, എങ്കിലും ഇവിടെ നിൽക്കുവാൻ ഒരു വഴിയും കണ്ടില്ല; അതിനാൽ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിച്ചിരിക്കുക. ||5||2||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ਦੂਜਾ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 ghar doojaa |ധനസാരി, ആദ്യ മെഹൽ, രണ്ടാം വീട്:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ਕਿਉ ਸਿਮਰੀ ਸਿਵਰਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥
kiau simaree sivariaa nahee jaae |ധ്യാനത്തിൽ ഞാൻ എങ്ങനെ ഭഗവാനെ ഓർക്കും? സ്മരണയിൽ എനിക്ക് അവനെ ധ്യാനിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਤਪੈ ਹਿਆਉ ਜੀਅੜਾ ਬਿਲਲਾਇ ॥
tapai hiaau jeearraa bilalaae |എൻ്റെ ഹൃദയം കത്തുന്നു, എൻ്റെ ആത്മാവ് വേദനയാൽ നിലവിളിക്കുന്നു.
ਸਿਰਜਿ ਸਵਾਰੇ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥
siraj savaare saachaa soe |യഥാർത്ഥ കർത്താവ് സൃഷ്ടിക്കുകയും അലങ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਤਿਸੁ ਵਿਸਰਿਐ ਚੰਗਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥੧॥
tis visariaai changaa kiau hoe |1|അവനെ മറന്നാൽ ഒരാൾ എങ്ങനെ നല്ലവനാകും? ||1||
ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
hikamat hukam na paaeaa jaae |സമർത്ഥമായ തന്ത്രങ്ങളാലും ആജ്ഞകളാലും അവനെ കണ്ടെത്താനാവില്ല.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਸਾਚਿ ਮਿਲਉ ਮੇਰੀ ਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kiau kar saach milau meree maae |1| rahaau |എൻ്റെ അമ്മേ, എൻ്റെ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ ഞാൻ എങ്ങനെ കാണും? ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਵਖਰੁ ਨਾਮੁ ਦੇਖਣ ਕੋਈ ਜਾਇ ॥
vakhar naam dekhan koee jaae |നാമത്തിൻ്റെ ചരക്ക് അന്വേഷിക്കുന്നവൻ എത്ര വിരളമാണ്.
ਨਾ ਕੋ ਚਾਖੈ ਨਾ ਕੋ ਖਾਇ ॥
naa ko chaakhai naa ko khaae |ആരും രുചിക്കാറില്ല, ആരും കഴിക്കാറില്ല.
ਲੋਕਿ ਪਤੀਣੈ ਨਾ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
lok pateenai naa pat hoe |മറ്റുള്ളവരെ പ്രീതിപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ച് ബഹുമാനം നേടുന്നില്ല.
ਤਾ ਪਤਿ ਰਹੈ ਰਾਖੈ ਜਾ ਸੋਇ ॥੨॥
taa pat rahai raakhai jaa soe |2|കർത്താവ് സംരക്ഷിച്ചാൽ മാത്രമേ ഒരാളുടെ ബഹുമാനം സംരക്ഷിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ. ||2||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
jah dekhaa tah rahiaa samaae |ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന അവനെ ഞാൻ കാണുന്നു.
ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
tudh bin doojee naahee jaae |നീയില്ലാതെ എനിക്ക് മറ്റൊരു വിശ്രമസ്ഥലവുമില്ല.
ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਕੀਤੈ ਕਿਆ ਹੋਇ ॥
je ko kare keetai kiaa hoe |അവൻ ശ്രമിക്കാം, എന്നാൽ സ്വന്തം പ്രവൃത്തികൊണ്ട് ആർക്കും എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും?
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥੩॥
jis no bakhase saachaa soe |3|അവൻ മാത്രം അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവനാണ്, അവനോട് യഥാർത്ഥ കർത്താവ് ക്ഷമിക്കുന്നു. ||3||
ਹੁਣਿ ਉਠਿ ਚਲਣਾ ਮੁਹਤਿ ਕਿ ਤਾਲਿ ॥
hun utth chalanaa muhat ki taal |ഇപ്പോൾ, ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു പോകണം, ഒരു നിമിഷം, കൈകൊട്ടി.
ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸਾ ਗੁਣ ਨਹੀ ਨਾਲਿ ॥
kiaa muhu desaa gun nahee naal |ഞാൻ കർത്താവിന് എന്ത് മുഖം കാണിക്കും? എനിക്ക് ഒരു ഗുണവുമില്ല.
ਜੈਸੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤੈਸਾ ਹੋਇ ॥
jaisee nadar kare taisaa hoe |കൃപയുടെ കർത്താവിൻ്റെ നോട്ടം പോലെ, അങ്ങനെ തന്നെ.
ਵਿਣੁ ਨਦਰੀ ਨਾਨਕ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥੪॥੧॥੩॥
vin nadaree naanak nahee koe |4|1|3|അവൻ്റെ കൃപയില്ലാതെ, നാനാക്ക്, ആരും അനുഗ്രഹിക്കപ്പെടില്ല. ||4||1||3||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 |ധനാസാരി, ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਿਮਰਿਆ ਜਾਇ ॥
nadar kare taa simariaa jaae |ഭഗവാൻ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി ചൊരിയുകയാണെങ്കിൽ, ധ്യാനത്തിൽ അവനെ ഓർക്കുന്നു.
ਆਤਮਾ ਦ੍ਰਵੈ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
aatamaa dravai rahai liv laae |ആത്മാവ് മൃദുവാകുന്നു, അവൻ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുന്നു.
ਆਤਮਾ ਪਰਾਤਮਾ ਏਕੋ ਕਰੈ ॥
aatamaa paraatamaa eko karai |അവൻ്റെ ആത്മാവും പരമാത്മാവും ഒന്നായിത്തീരുന്നു.
ਅੰਤਰ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਅੰਤਰਿ ਮਰੈ ॥੧॥
antar kee dubidhaa antar marai |1|ആന്തരിക മനസ്സിൻ്റെ ദ്വന്ദ്വഭാവം മറികടക്കുന്നു. ||1||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
guraparasaadee paaeaa jaae |ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തി.
ਹਰਿ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਗੈ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har siau chit laagai fir kaal na khaae |1| rahaau |ഒരുവൻ്റെ ബോധം ഭഗവാനോട് ചേർന്നിരിക്കുന്നു, അതിനാൽ മരണം അവനെ വിഴുങ്ങുന്നില്ല. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਸਚਿ ਸਿਮਰਿਐ ਹੋਵੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥
sach simariaai hovai paragaas |ധ്യാനത്തിൽ സത്യമായ ഭഗവാനെ സ്മരിക്കുന്ന ഒരുവൻ പ്രകാശിതനാകുന്നു.
ਤਾ ਤੇ ਬਿਖਿਆ ਮਹਿ ਰਹੈ ਉਦਾਸੁ ॥
taa te bikhiaa meh rahai udaas |പിന്നെ, മായയുടെ മധ്യത്തിൽ, അവൻ വേർപിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਐਸੀ ਵਡਿਆਈ ॥
satigur kee aaisee vaddiaaee |ഇതാണ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മഹത്വം;
ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਵਿਚੇ ਗਤਿ ਪਾਈ ॥੨॥
putr kalatr viche gat paaee |2|കുട്ടികളുടെയും ഇണകളുടെയും നടുവിൽ അവർ വിമോചനം പ്രാപിക്കുന്നു. ||2||
ਐਸੀ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੈ ॥
aaisee sevak sevaa karai |കർത്താവിൻ്റെ ദാസൻ ചെയ്യുന്ന സേവനമാണിത്.
ਜਿਸ ਕਾ ਜੀਉ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਧਰੈ ॥
jis kaa jeeo tis aagai dharai |തൻ്റെ ആത്മാവ് ആരുടെതാണോ ആ കർത്താവിന് സമർപ്പിക്കുന്നു.
ਸਾਹਿਬ ਭਾਵੈ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥
saahib bhaavai so paravaan |കർത്താവിനും യജമാനനും പ്രസാദിക്കുന്നവൻ സ്വീകാര്യനാണ്.
ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੩॥
so sevak daragah paavai maan |3|അങ്ങനെയുള്ള ഒരു ദാസൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനം നേടുന്നു. ||3||
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਹਿਰਦੈ ਵਸਾਏ ॥
satigur kee moorat hiradai vasaae |അവൻ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ചിത്രം പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.
ਜੋ ਇਛੈ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
jo ichhai soee fal paae |അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രതിഫലം അവൻ നേടുന്നു.
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ॥
saachaa saahib kirapaa karai |യഥാർത്ഥ കർത്താവും യജമാനനും അവൻ്റെ കൃപ നൽകുന്നു;
ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਜਮ ਤੇ ਕੈਸਾ ਡਰੈ ॥੪॥
so sevak jam te kaisaa ddarai |4|അങ്ങനെയുള്ള ഒരു ദാസൻ എങ്ങനെ മരണത്തെ ഭയപ്പെടും? ||4||
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
bhanat naanak kare veechaar |നാനാക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, ധ്യാനം പരിശീലിക്കുക,
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
saachee baanee siau dhare piaar |അവൻ്റെ ബാനിയുടെ യഥാർത്ഥ വചനത്തോടുള്ള സ്നേഹം പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുക.
ਤਾ ਕੋ ਪਾਵੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
taa ko paavai mokh duaar |അപ്പോൾ നിങ്ങൾ രക്ഷയുടെ കവാടം കണ്ടെത്തും.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸਭੁ ਇਹੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥੫॥੨॥੪॥
jap tap sabh ihu sabad hai saar |5|2|4|ഈ ശബ്ദമാണ് എല്ലാ ജപങ്ങളിലും കഠിനമായ ധ്യാനങ്ങളിലും ഏറ്റവും മികച്ചത്. ||5||2||4||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 |ധനാസാരി, ആദ്യ മെഹൽ:
ਜੀਉ ਤਪਤੁ ਹੈ ਬਾਰੋ ਬਾਰ ॥
jeeo tapat hai baaro baar |എൻ്റെ ആത്മാവ് വീണ്ടും വീണ്ടും കത്തുന്നു.
ਤਪਿ ਤਪਿ ਖਪੈ ਬਹੁਤੁ ਬੇਕਾਰ ॥
tap tap khapai bahut bekaar |കത്തുന്നതും കത്തുന്നതും, അത് നശിച്ചു, അത് തിന്മയിൽ വീഴുന്നു.
ਜੈ ਤਨਿ ਬਾਣੀ ਵਿਸਰਿ ਜਾਇ ॥
jai tan baanee visar jaae |ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയുടെ വചനം മറക്കുന്ന ആ ശരീരം
ਜਿਉ ਪਕਾ ਰੋਗੀ ਵਿਲਲਾਇ ॥੧॥
jiau pakaa rogee vilalaae |1|ഒരു വിട്ടുമാറാത്ത രോഗിയെപ്പോലെ വേദനയോടെ നിലവിളിക്കുന്നു. ||1||
ਬਹੁਤਾ ਬੋਲਣੁ ਝਖਣੁ ਹੋਇ ॥
bahutaa bolan jhakhan hoe |അമിതമായി സംസാരിക്കുന്നതും ബഹളം വയ്ക്കുന്നതും ഉപയോഗശൂന്യമാണ്.
ਵਿਣੁ ਬੋਲੇ ਜਾਣੈ ਸਭੁ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
vin bole jaanai sabh soe |1| rahaau |നമ്മുടെ സംസാരം കൂടാതെ, അവൻ എല്ലാം അറിയുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਜਿਨਿ ਕਨ ਕੀਤੇ ਅਖੀ ਨਾਕੁ ॥
jin kan keete akhee naak |അവൻ നമ്മുടെ ചെവിയും കണ്ണും മൂക്കും സൃഷ്ടിച്ചു.
ਜਿਨਿ ਜਿਹਵਾ ਦਿਤੀ ਬੋਲੇ ਤਾਤੁ ॥
jin jihavaa ditee bole taat |അത്രയും ഒഴുക്കോടെ സംസാരിക്കാൻ അവൻ ഞങ്ങൾക്ക് നാവ് തന്നു.