ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 661
ਜਬ ਲਗੁ ਦੁਨੀਆ ਰਹੀਐ ਨਾਨਕ ਕਿਛੁ ਸੁਣੀਐ ਕਿਛੁ ਕਹੀਐ ॥
jab lag duneea raheeai naanak kichh suneeai kichh kaheeai |ನಾನಕ್, ನಾವು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಇರುವವರೆಗೂ ನಾವು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡಬೇಕು.
ਭਾਲਿ ਰਹੇ ਹਮ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜੀਵਤਿਆ ਮਰਿ ਰਹੀਐ ॥੫॥੨॥
bhaal rahe ham rahan na paaeaa jeevatiaa mar raheeai |5|2|ನಾನು ಹುಡುಕಿದೆ, ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಗವಿಲ್ಲ; ಆದ್ದರಿಂದ, ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ ಸತ್ತಂತೆ ಉಳಿಯಿರಿ. ||5||2||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ਦੂਜਾ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 ghar doojaa |ಧನಸಾರಿ, ಮೊದಲ ಮೆಹ್ಲ್, ಎರಡನೇ ಮನೆ:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ಒಬ್ಬ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ದೇವರು. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ:
ਕਿਉ ਸਿਮਰੀ ਸਿਵਰਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥
kiau simaree sivariaa nahee jaae |ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ನಾನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಹೇಗೆ ಸ್ಮರಿಸಬಲ್ಲೆ? ನಾನು ಅವನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾ ಧ್ಯಾನಿಸಲಾರೆ.
ਤਪੈ ਹਿਆਉ ਜੀਅੜਾ ਬਿਲਲਾਇ ॥
tapai hiaau jeearraa bilalaae |ನನ್ನ ಹೃದಯ ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ನೋವಿನಿಂದ ಕೂಗುತ್ತಿದೆ.
ਸਿਰਜਿ ਸਵਾਰੇ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥
siraj savaare saachaa soe |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅಲಂಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਤਿਸੁ ਵਿਸਰਿਐ ਚੰਗਾ ਕਿਉ ਹੋਇ ॥੧॥
tis visariaai changaa kiau hoe |1|ಅವನನ್ನು ಮರೆತು, ಒಬ್ಬನು ಹೇಗೆ ಒಳ್ಳೆಯವನಾಗಬಹುದು? ||1||
ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮਿ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
hikamat hukam na paaeaa jaae |ಬುದ್ಧಿವಂತ ತಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಆಜ್ಞೆಗಳಿಂದ, ಅವನನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਕਿਉ ਕਰਿ ਸਾਚਿ ਮਿਲਉ ਮੇਰੀ ਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kiau kar saach milau meree maae |1| rahaau |ನನ್ನ ತಾಯಿಯೇ, ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗಲಿ? ||1||ವಿರಾಮ||
ਵਖਰੁ ਨਾਮੁ ਦੇਖਣ ਕੋਈ ਜਾਇ ॥
vakhar naam dekhan koee jaae |ನಾಮದ ಸರಕನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಟವನು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ.
ਨਾ ਕੋ ਚਾਖੈ ਨਾ ਕੋ ਖਾਇ ॥
naa ko chaakhai naa ko khaae |ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ರುಚಿ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾರೂ ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ.
ਲੋਕਿ ਪਤੀਣੈ ਨਾ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
lok pateenai naa pat hoe |ಇತರರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದರಿಂದ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਤਾ ਪਤਿ ਰਹੈ ਰਾਖੈ ਜਾ ਸੋਇ ॥੨॥
taa pat rahai raakhai jaa soe |2|ಒಬ್ಬರ ಗೌರವವನ್ನು ಭಗವಂತ ಕಾಪಾಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ||2||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
jah dekhaa tah rahiaa samaae |ನಾನು ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ, ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ, ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವ.
ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
tudh bin doojee naahee jaae |ನೀನಿಲ್ಲದೆ ನನಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ.
ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਕੀਤੈ ਕਿਆ ਹੋਇ ॥
je ko kare keetai kiaa hoe |ಅವನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಕೆಲಸದಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಏನು ಮಾಡಬಹುದು?
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥੩॥
jis no bakhase saachaa soe |3|ಅವನು ಮಾತ್ರ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ, ಯಾರನ್ನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਹੁਣਿ ਉਠਿ ਚਲਣਾ ਮੁਹਤਿ ਕਿ ਤਾਲਿ ॥
hun utth chalanaa muhat ki taal |ಈಗ, ನಾನು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಕೈ ಚಪ್ಪಾಳೆಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಹೊರಡಬೇಕು.
ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸਾ ਗੁਣ ਨਹੀ ਨਾਲਿ ॥
kiaa muhu desaa gun nahee naal |ನಾನು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಯಾವ ಮುಖವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ? ನನಗೇನೂ ಪುಣ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਜੈਸੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤੈਸਾ ਹੋਇ ॥
jaisee nadar kare taisaa hoe |ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಗ್ಲಾನ್ಸ್ ಆಫ್ ಗ್ರೇಸ್, ಹಾಗೆಯೇ.
ਵਿਣੁ ਨਦਰੀ ਨਾਨਕ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥੪॥੧॥੩॥
vin nadaree naanak nahee koe |4|1|3|ಆತನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವಿಲ್ಲದೆ, ಓ ನಾನಕ್, ಯಾರೂ ಆಶೀರ್ವದಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||4||1||3||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 |ಧನಸಾರಿ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਿਮਰਿਆ ਜਾਇ ॥
nadar kare taa simariaa jaae |ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡಿದರೆ, ಒಬ್ಬನು ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਆਤਮਾ ਦ੍ਰਵੈ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
aatamaa dravai rahai liv laae |ಆತ್ಮವು ಮೃದುವಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਆਤਮਾ ਪਰਾਤਮਾ ਏਕੋ ਕਰੈ ॥
aatamaa paraatamaa eko karai |ಅವನ ಆತ್ಮ ಮತ್ತು ಪರಮಾತ್ಮ ಒಂದಾಗುತ್ತವೆ.
ਅੰਤਰ ਕੀ ਦੁਬਿਧਾ ਅੰਤਰਿ ਮਰੈ ॥੧॥
antar kee dubidhaa antar marai |1|ಒಳ ಮನಸ್ಸಿನ ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲಾಗಿದೆ. ||1||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
guraparasaadee paaeaa jaae |ಗುರುಕೃಪೆಯಿಂದ ದೇವರ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਗੈ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਖਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har siau chit laagai fir kaal na khaae |1| rahaau |ಒಬ್ಬನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಸಾವು ಅವನನ್ನು ತಿನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਸਚਿ ਸਿਮਰਿਐ ਹੋਵੈ ਪਰਗਾਸੁ ॥
sach simariaai hovai paragaas |ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದರಿಂದ ಜ್ಞಾನೋದಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ਤਾ ਤੇ ਬਿਖਿਆ ਮਹਿ ਰਹੈ ਉਦਾਸੁ ॥
taa te bikhiaa meh rahai udaas |ನಂತರ, ಮಾಯೆಯ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅವನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਐਸੀ ਵਡਿਆਈ ॥
satigur kee aaisee vaddiaaee |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ ಹೀಗಿದೆ;
ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਵਿਚੇ ਗਤਿ ਪਾਈ ॥੨॥
putr kalatr viche gat paaee |2|ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಸಂಗಾತಿಗಳ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਐਸੀ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੈ ॥
aaisee sevak sevaa karai |ಭಗವಂತನ ಸೇವಕನು ಮಾಡುವ ಸೇವೆ ಹೀಗಿದೆ,
ਜਿਸ ਕਾ ਜੀਉ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਧਰੈ ॥
jis kaa jeeo tis aagai dharai |ಅವನು ತನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅದು ಯಾರಿಗೆ ಸೇರಿದೆ.
ਸਾਹਿਬ ਭਾਵੈ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥
saahib bhaavai so paravaan |ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವವನು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹ.
ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥੩॥
so sevak daragah paavai maan |3|ಅಂತಹ ಸೇವಕನು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਹਿਰਦੈ ਵਸਾਏ ॥
satigur kee moorat hiradai vasaae |ಅವನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਜੋ ਇਛੈ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
jo ichhai soee fal paae |ಅವನು ಬಯಸಿದ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಅವನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ॥
saachaa saahib kirapaa karai |ನಿಜವಾದ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್ ಅವರ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ;
ਸੋ ਸੇਵਕੁ ਜਮ ਤੇ ਕੈਸਾ ਡਰੈ ॥੪॥
so sevak jam te kaisaa ddarai |4|ಅಂತಹ ಸೇವಕನು ಸಾವಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೆದರುತ್ತಾನೆ? ||4||
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
bhanat naanak kare veechaar |ನಾನಕ್ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ, ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ,
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
saachee baanee siau dhare piaar |ಮತ್ತು ಅವನ ಬಾನಿಯ ನಿಜವಾದ ಪದಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ.
ਤਾ ਕੋ ਪਾਵੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
taa ko paavai mokh duaar |ನಂತರ, ನೀವು ಮೋಕ್ಷದ ದ್ವಾರವನ್ನು ಕಾಣುವಿರಿ.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸਭੁ ਇਹੁ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥੫॥੨॥੪॥
jap tap sabh ihu sabad hai saar |5|2|4|ಈ ಶಬ್ದವು ಎಲ್ಲಾ ಪಠಣ ಮತ್ತು ಕಠಿಣ ಧ್ಯಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾಗಿದೆ. ||5||2||4||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 |ಧನಸಾರಿ, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਜੀਉ ਤਪਤੁ ਹੈ ਬਾਰੋ ਬਾਰ ॥
jeeo tapat hai baaro baar |ನನ್ನ ಆತ್ಮವು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ.
ਤਪਿ ਤਪਿ ਖਪੈ ਬਹੁਤੁ ਬੇਕਾਰ ॥
tap tap khapai bahut bekaar |ಉರಿಯುವುದು ಮತ್ತು ಸುಡುವುದು, ಅದು ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ದುಷ್ಟಕ್ಕೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ.
ਜੈ ਤਨਿ ਬਾਣੀ ਵਿਸਰਿ ਜਾਇ ॥
jai tan baanee visar jaae |ಗುರುವಿನ ಬಾನಿಯ ಮಾತನ್ನು ಮರೆಯುವ ಆ ದೇಹ,
ਜਿਉ ਪਕਾ ਰੋਗੀ ਵਿਲਲਾਇ ॥੧॥
jiau pakaa rogee vilalaae |1|ದೀರ್ಘಕಾಲದ ರೋಗಿಯಂತೆ ನೋವಿನಿಂದ ಕೂಗುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਬਹੁਤਾ ਬੋਲਣੁ ਝਖਣੁ ਹੋਇ ॥
bahutaa bolan jhakhan hoe |ಹೆಚ್ಚು ಮಾತನಾಡುವುದು ಮತ್ತು ಬೊಬ್ಬೆ ಹೊಡೆಯುವುದು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ.
ਵਿਣੁ ਬੋਲੇ ਜਾਣੈ ਸਭੁ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
vin bole jaanai sabh soe |1| rahaau |ನಾವು ಮಾತನಾಡದೆಯೇ, ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਜਿਨਿ ਕਨ ਕੀਤੇ ਅਖੀ ਨਾਕੁ ॥
jin kan keete akhee naak |ಆತನು ನಮ್ಮ ಕಿವಿ, ಕಣ್ಣು ಮತ್ತು ಮೂಗನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು.
ਜਿਨਿ ਜਿਹਵਾ ਦਿਤੀ ਬੋਲੇ ਤਾਤੁ ॥
jin jihavaa ditee bole taat |ಅಷ್ಟು ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಲು ನಮ್ಮ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು.