ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 655
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਨ ਭਏ ਖਾਲਸੇ ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਜਿਹ ਜਾਨੀ ॥੪॥੩॥
kahu kabeer jan bhe khaalase prem bhagat jih jaanee |4|3|ಕಬೀರ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಆ ವಿನಮ್ರರು ಶುದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ - ಅವರು ಖಾಲ್ಸಾ ಆಗುತ್ತಾರೆ - ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ. ||4||3||
ਘਰੁ ੨ ॥
ghar 2 |ಎರಡನೇ ಮನೆ||
ਦੁਇ ਦੁਇ ਲੋਚਨ ਪੇਖਾ ॥
due due lochan pekhaa |ನನ್ನ ಎರಡೂ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ, ನಾನು ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡುತ್ತೇನೆ;
ਹਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਉਰੁ ਨ ਦੇਖਾ ॥
hau har bin aaur na dekhaa |ನಾನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಏನನ್ನೂ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.
ਨੈਨ ਰਹੇ ਰੰਗੁ ਲਾਈ ॥
nain rahe rang laaee |ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತವೆ,
ਅਬ ਬੇ ਗਲ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥
ab be gal kahan na jaaee |1|ಮತ್ತು ಈಗ, ನಾನು ಬೇರೆ ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಲಾರೆ. ||1||
ਹਮਰਾ ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥
hamaraa bharam geaa bhau bhaagaa |ನನ್ನ ಅನುಮಾನಗಳು ದೂರವಾದವು, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಭಯವು ಓಡಿಹೋಯಿತು,
ਜਬ ਰਾਮ ਨਾਮ ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jab raam naam chit laagaa |1| rahaau |ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಭಗವಂತನ ನಾಮಕ್ಕೆ ಲಗತ್ತಿಸಿದಾಗ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਬਾਜੀਗਰ ਡੰਕ ਬਜਾਈ ॥
baajeegar ddank bajaaee |ಜಾದೂಗಾರನು ತನ್ನ ತಂಬೂರಿಯನ್ನು ಹೊಡೆದಾಗ,
ਸਭ ਖਲਕ ਤਮਾਸੇ ਆਈ ॥
sabh khalak tamaase aaee |ಎಲ್ಲರೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ನೋಡಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.
ਬਾਜੀਗਰ ਸ੍ਵਾਂਗੁ ਸਕੇਲਾ ॥
baajeegar svaang sakelaa |ಜಾದೂಗಾರ ತನ್ನ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಮುಗಿಸಿದಾಗ,
ਅਪਨੇ ਰੰਗ ਰਵੈ ਅਕੇਲਾ ॥੨॥
apane rang ravai akelaa |2|ನಂತರ ಅವನು ಅದರ ಆಟವನ್ನು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಆನಂದಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਕਥਨੀ ਕਹਿ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਈ ॥
kathanee keh bharam na jaaee |ಧರ್ಮೋಪದೇಶವನ್ನು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಒಬ್ಬರ ಅನುಮಾನವು ದೂರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਭ ਕਥਿ ਕਥਿ ਰਹੀ ਲੁਕਾਈ ॥
sabh kath kath rahee lukaaee |ಎಲ್ಲರೂ ಉಪದೇಶ ಮತ್ತು ಬೋಧನೆಯಿಂದ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਜਾ ਕਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਈ ॥
jaa kau guramukh aap bujhaaee |ಭಗವಂತ ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ;
ਤਾ ਕੇ ਹਿਰਦੈ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੩॥
taa ke hiradai rahiaa samaaee |3|ಅವನ ಹೃದಯವು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ. ||3||
ਗੁਰ ਕਿੰਚਤ ਕਿਰਪਾ ਕੀਨੀ ॥
gur kinchat kirapaa keenee |ಗುರುವು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ದಯಪಾಲಿಸಿದಾಗ,
ਸਭੁ ਤਨੁ ਮਨੁ ਦੇਹ ਹਰਿ ਲੀਨੀ ॥
sabh tan man deh har leenee |ಒಬ್ಬರ ದೇಹ, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಜೀವಿ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ.
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥
keh kabeer rang raataa |ಕಬೀರ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ನಾನು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದೇನೆ;
ਮਿਲਿਓ ਜਗਜੀਵਨ ਦਾਤਾ ॥੪॥੪॥
milio jagajeevan daataa |4|4|ನಾನು ಪ್ರಪಂಚದ ಜೀವವನ್ನು, ಮಹಾನ್ ಕೊಡುವವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದೆ. ||4||4||
ਜਾ ਕੇ ਨਿਗਮ ਦੂਧ ਕੇ ਠਾਟਾ ॥
jaa ke nigam doodh ke tthaattaa |ಪವಿತ್ರ ಗ್ರಂಥಗಳು ನಿಮ್ಮ ಹಾಲು ಮತ್ತು ಕೆನೆಯಾಗಿರಲಿ,
ਸਮੁੰਦੁ ਬਿਲੋਵਨ ਕਉ ਮਾਟਾ ॥
samund bilovan kau maattaa |ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನ ಸಾಗರ ಮಂಥನ ವ್ಯಾಟ್.
ਤਾ ਕੀ ਹੋਹੁ ਬਿਲੋਵਨਹਾਰੀ ॥
taa kee hohu bilovanahaaree |ಭಗವಂತನ ಬೆಣ್ಣೆ ಕದಿಯುವವನಾಗು,
ਕਿਉ ਮੇਟੈ ਗੋ ਛਾਛਿ ਤੁਹਾਰੀ ॥੧॥
kiau mettai go chhaachh tuhaaree |1|ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಮಜ್ಜಿಗೆ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||1||
ਚੇਰੀ ਤੂ ਰਾਮੁ ਨ ਕਰਸਿ ਭਤਾਰਾ ॥
cheree too raam na karas bhataaraa |ಓ ಆತ್ಮ ವಧು ಗುಲಾಮನೇ, ನೀನು ಭಗವಂತನನ್ನು ನಿನ್ನ ಪತಿಯಾಗಿ ಏಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು?
ਜਗਜੀਵਨ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jagajeevan praan adhaaraa |1| rahaau |ಅವನು ಪ್ರಪಂಚದ ಜೀವ, ಜೀವನದ ಉಸಿರಾಟದ ಬೆಂಬಲ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਤੇਰੇ ਗਲਹਿ ਤਉਕੁ ਪਗ ਬੇਰੀ ॥
tere galeh tauk pag beree |ಸರಪಳಿ ನಿಮ್ಮ ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಇದೆ, ಮತ್ತು ಕಫಗಳು ನಿಮ್ಮ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಇವೆ.
ਤੂ ਘਰ ਘਰ ਰਮਈਐ ਫੇਰੀ ॥
too ghar ghar rameeai feree |ಭಗವಂತ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಅಲೆದಾಡುವಂತೆ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਤੂ ਅਜਹੁ ਨ ਚੇਤਸਿ ਚੇਰੀ ॥
too ajahu na chetas cheree |ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ, ನೀವು ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಓ ಆತ್ಮ-ವಧು, ಗುಲಾಮ.
ਤੂ ਜਮਿ ਬਪੁਰੀ ਹੈ ਹੇਰੀ ॥੨॥
too jam bapuree hai heree |2|ದೀನ ಮಹಿಳೆ, ಸಾವು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದೆ. ||2||
ਪ੍ਰਭ ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰੀ ॥
prabh karan karaavanahaaree |ಭಗವಂತನಾದ ದೇವರು ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ.
ਕਿਆ ਚੇਰੀ ਹਾਥ ਬਿਚਾਰੀ ॥
kiaa cheree haath bichaaree |ಬಡ ಆತ್ಮ-ವಧು, ಗುಲಾಮರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ?
ਸੋਈ ਸੋਈ ਜਾਗੀ ॥
soee soee jaagee |ಅವಳು ತನ್ನ ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ,
ਜਿਤੁ ਲਾਈ ਤਿਤੁ ਲਾਗੀ ॥੩॥
jit laaee tith laagee |3|ಮತ್ತು ಕರ್ತನು ಅವಳನ್ನು ಲಗತ್ತಿಸುವಂತೆ ಅವಳು ಲಗತ್ತಿಸುತ್ತಾಳೆ. ||3||
ਚੇਰੀ ਤੈ ਸੁਮਤਿ ਕਹਾਂ ਤੇ ਪਾਈ ॥
cheree tai sumat kahaan te paaee |ಓ ಆತ್ಮ-ವಧು, ಗುಲಾಮ, ನೀನು ಆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಪಡೆದೆ,
ਜਾ ਤੇ ਭ੍ਰਮ ਕੀ ਲੀਕ ਮਿਟਾਈ ॥
jaa te bhram kee leek mittaaee |ನಿಮ್ಮ ಅನುಮಾನದ ಶಾಸನವನ್ನು ನೀವು ಯಾವ ಮೂಲಕ ಅಳಿಸಿದ್ದೀರಿ?
ਸੁ ਰਸੁ ਕਬੀਰੈ ਜਾਨਿਆ ॥
su ras kabeerai jaaniaa |ಕಬೀರನು ಆ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸತ್ವವನ್ನು ಸವಿದಿದ್ದಾನೆ;
ਮੇਰੋ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੪॥੫॥
mero guraprasaad man maaniaa |4|5|ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಸಮನ್ವಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ||4||5||
ਜਿਹ ਬਾਝੁ ਨ ਜੀਆ ਜਾਈ ॥
jih baajh na jeea jaaee |ಅವನಿಲ್ಲದೆ, ನಾವು ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ;
ਜਉ ਮਿਲੈ ਤ ਘਾਲ ਅਘਾਈ ॥
jau milai ta ghaal aghaaee |ನಾವು ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ನಮ್ಮ ಕಾರ್ಯವು ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਸਦ ਜੀਵਨੁ ਭਲੋ ਕਹਾਂਹੀ ॥
sad jeevan bhalo kahaanhee |ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಬದುಕುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಎಂದು ಜನರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ,
ਮੂਏ ਬਿਨੁ ਜੀਵਨੁ ਨਾਹੀ ॥੧॥
mooe bin jeevan naahee |1|ಆದರೆ ಸಾಯದೆ ಜೀವನವಿಲ್ಲ. ||1||
ਅਬ ਕਿਆ ਕਥੀਐ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰਾ ॥
ab kiaa katheeai giaan beechaaraa |ಈಗ, ನಾನು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಯೋಚಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಬೋಧಿಸಬೇಕು?
ਨਿਜ ਨਿਰਖਤ ਗਤ ਬਿਉਹਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
nij nirakhat gat biauhaaraa |1| rahaau |ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆ, ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವಿಷಯಗಳು ಚದುರಿಹೋಗುತ್ತವೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਘਸਿ ਕੁੰਕਮ ਚੰਦਨੁ ਗਾਰਿਆ ॥
ghas kunkam chandan gaariaa |ಕುಂಕುಮವನ್ನು ಪುಡಿಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಗಂಧದೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ;
ਬਿਨੁ ਨੈਨਹੁ ਜਗਤੁ ਨਿਹਾਰਿਆ ॥
bin nainahu jagat nihaariaa |ಕಣ್ಣುಗಳಿಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತು ಕಾಣುತ್ತದೆ.
ਪੂਤਿ ਪਿਤਾ ਇਕੁ ਜਾਇਆ ॥
poot pitaa ik jaaeaa |ಮಗನು ತನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದ್ದಾನೆ;
ਬਿਨੁ ਠਾਹਰ ਨਗਰੁ ਬਸਾਇਆ ॥੨॥
bin tthaahar nagar basaaeaa |2|ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲದೆ, ನಗರವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ||2||
ਜਾਚਕ ਜਨ ਦਾਤਾ ਪਾਇਆ ॥
jaachak jan daataa paaeaa |ವಿನಮ್ರ ಭಿಕ್ಷುಕನು ಮಹಾನ್ ಕೊಡುವವರನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡನು,
ਸੋ ਦੀਆ ਨ ਜਾਈ ਖਾਇਆ ॥
so deea na jaaee khaaeaa |ಆದರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ਛੋਡਿਆ ਜਾਇ ਨ ਮੂਕਾ ॥
chhoddiaa jaae na mookaa |ಅವನು ಅದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಬಿಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದು ಎಂದಿಗೂ ದಣಿದಿಲ್ಲ.
ਅਉਰਨ ਪਹਿ ਜਾਨਾ ਚੂਕਾ ॥੩॥
aauran peh jaanaa chookaa |3|ಅವನು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇತರರಿಂದ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಲು ಹೋಗಬಾರದು. ||3||
ਜੋ ਜੀਵਨ ਮਰਨਾ ਜਾਨੈ ॥
jo jeevan maranaa jaanai |ಬದುಕಿರುವಾಗಲೇ ಸಾಯುವುದು ಹೇಗೆಂದು ತಿಳಿದಿರುವ ಆಯ್ದ ಕೆಲವರು,
ਸੋ ਪੰਚ ਸੈਲ ਸੁਖ ਮਾਨੈ ॥
so panch sail sukh maanai |ದೊಡ್ಡ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಆನಂದಿಸಿ.
ਕਬੀਰੈ ਸੋ ਧਨੁ ਪਾਇਆ ॥
kabeerai so dhan paaeaa |ಕಬೀರನು ಆ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ;
ਹਰਿ ਭੇਟਤ ਆਪੁ ਮਿਟਾਇਆ ॥੪॥੬॥
har bhettat aap mittaaeaa |4|6|ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ, ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಅಳಿಸಿಹಾಕಿದನು. ||4||6||
ਕਿਆ ਪੜੀਐ ਕਿਆ ਗੁਨੀਐ ॥
kiaa parreeai kiaa guneeai |ಓದುವುದರಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ, ಮತ್ತು ಅಧ್ಯಯನದಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?
ਕਿਆ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨਾਂ ਸੁਨੀਐ ॥
kiaa bed puraanaan suneeai |ವೇದ, ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದರಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?
ਪੜੇ ਸੁਨੇ ਕਿਆ ਹੋਈ ॥
parre sune kiaa hoee |ಓದುವುದು ಮತ್ತು ಕೇಳುವುದರಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ,
ਜਉ ਸਹਜ ਨ ਮਿਲਿਓ ਸੋਈ ॥੧॥
jau sahaj na milio soee |1|ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸದಿದ್ದರೆ? ||1||
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨ ਜਪਸਿ ਗਵਾਰਾ ॥
har kaa naam na japas gavaaraa |ಮೂರ್ಖನು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਕਿਆ ਸੋਚਹਿ ਬਾਰੰ ਬਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kiaa socheh baaran baaraa |1| rahaau |ಹಾಗಾದರೆ ಅವನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ? ||1||ವಿರಾಮ||
ਅੰਧਿਆਰੇ ਦੀਪਕੁ ਚਹੀਐ ॥
andhiaare deepak chaheeai |ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ದೀಪ ಬೇಕು