ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 147
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਈਐ ॥
sachai sabad neesaan tthaak na paaeeai |ಶಾಬಾದ್ನ ನಿಜವಾದ ಪದದ ಬ್ಯಾನರ್ನಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಯಾರೂ ತಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਬੁਝਿ ਵਖਾਣਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥੧੮॥
sach sun bujh vakhaan mahal bulaaeeai |18|ಸತ್ಯವನ್ನು ಕೇಳುವುದು, ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವುದು, ಒಬ್ಬನನ್ನು ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಭವನಕ್ಕೆ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਪਹਿਰਾ ਅਗਨਿ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਬਾਧਾ ਭੋਜਨੁ ਸਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥
pahiraa agan hivai ghar baadhaa bhojan saar karaaee |ನಾನು ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಹಿಮದ ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿದರೆ ಮತ್ತು ಕಬ್ಬಿಣವನ್ನು ನನ್ನ ಆಹಾರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ;
ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਪਾਣੀ ਕਰਿ ਪੀਵਾ ਧਰਤੀ ਹਾਕ ਚਲਾਈ ॥
sagale dookh paanee kar peevaa dharatee haak chalaaee |ಮತ್ತು ನಾನು ನೀರಿನಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ನೋವುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯಲು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಇಡೀ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಓಡಿಸಿದರೆ;
ਧਰਿ ਤਾਰਾਜੀ ਅੰਬਰੁ ਤੋਲੀ ਪਿਛੈ ਟੰਕੁ ਚੜਾਈ ॥
dhar taaraajee anbar tolee pichhai ttank charraaee |ಮತ್ತು ನಾನು ಭೂಮಿಯನ್ನು ಒಂದು ಮಾಪಕದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲು ಮತ್ತು ಒಂದೇ ತಾಮ್ರದ ನಾಣ್ಯದಿಂದ ಅದನ್ನು ಸಮತೋಲನಗೊಳಿಸಿದರೆ;
ਏਵਡੁ ਵਧਾ ਮਾਵਾ ਨਾਹੀ ਸਭਸੈ ਨਥਿ ਚਲਾਈ ॥
evadd vadhaa maavaa naahee sabhasai nath chalaaee |ಮತ್ತು ನಾನು ತುಂಬಾ ಶ್ರೇಷ್ಠನಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ, ನಾನು ಒಳಗೊಂಡಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನಾನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಮತ್ತು ಮುನ್ನಡೆಸಿದರೆ;
ਏਤਾ ਤਾਣੁ ਹੋਵੈ ਮਨ ਅੰਦਰਿ ਕਰੀ ਭਿ ਆਖਿ ਕਰਾਈ ॥
etaa taan hovai man andar karee bhi aakh karaaee |ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ತುಂಬಾ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಇತರರು ನನ್ನ ಹರಾಜು ಮಾಡುವಂತೆ ಮಾಡಬಲ್ಲೆ - ಹಾಗಾದರೆ ಏನು?
ਜੇਵਡੁ ਸਾਹਿਬੁ ਤੇਵਡ ਦਾਤੀ ਦੇ ਦੇ ਕਰੇ ਰਜਾਈ ॥
jevadd saahib tevadd daatee de de kare rajaaee |ನಮ್ಮ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನರು ಎಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠರೋ, ಅವರ ಕೊಡುಗೆಗಳು ಅಷ್ಟೇ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾಗಿವೆ. ಆತನು ತನ್ನ ಇಚ್ಛೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಅವುಗಳನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਉਪਰਿ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
naanak nadar kare jis upar sach naam vaddiaaee |1|ಓ ನಾನಕ್, ಯಾರ ಮೇಲೆ ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ಬೀರುತ್ತಾನೋ, ಅವರು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ಎರಡನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਆਖਣੁ ਆਖਿ ਨ ਰਜਿਆ ਸੁਨਣਿ ਨ ਰਜੇ ਕੰਨ ॥
aakhan aakh na rajiaa sunan na raje kan |ಮಾತನಾಡುವುದರಿಂದ ಬಾಯಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಕೇಳುವುದರಿಂದ ಕಿವಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਅਖੀ ਦੇਖਿ ਨ ਰਜੀਆ ਗੁਣ ਗਾਹਕ ਇਕ ਵੰਨ ॥
akhee dekh na rajeea gun gaahak ik van |ಕಣ್ಣುಗಳು ನೋಡುವುದರಿಂದ ತೃಪ್ತರಾಗುವುದಿಲ್ಲ - ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಂಗವೂ ಒಂದೊಂದು ಇಂದ್ರಿಯ ಗುಣವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತದೆ.
ਭੁਖਿਆ ਭੁਖ ਨ ਉਤਰੈ ਗਲੀ ਭੁਖ ਨ ਜਾਇ ॥
bhukhiaa bhukh na utarai galee bhukh na jaae |ಹಸಿದವರ ಹಸಿವು ತಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಕೇವಲ ಪದಗಳಿಂದ, ಹಸಿವು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਭੁਖਾ ਤਾ ਰਜੈ ਜਾ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak bhukhaa taa rajai jaa gun keh gunee samaae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಸ್ತುತ್ಯರ್ಹ ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮಾಭರಿತ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಹಸಿವು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭੁ ਕੂੜੁ ਕੂੜੁ ਕਮਾਈਐ ॥
vin sache sabh koorr koorr kamaaeeai |ನಿಜವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಎಲ್ಲವೂ ಸುಳ್ಳು, ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಸುಳ್ಳನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਕੂੜਿਆਰੁ ਬੰਨਿ ਚਲਾਈਐ ॥
vin sache koorriaar ban chalaaeeai |ನಿಜವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಓಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਤਨੁ ਛਾਰੁ ਛਾਰੁ ਰਲਾਈਐ ॥
vin sache tan chhaar chhaar ralaaeeai |ಟ್ರೂ ಒನ್ ಇಲ್ಲದೆ, ದೇಹವು ಕೇವಲ ಬೂದಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಬೂದಿಯೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಬೆರೆಯುತ್ತದೆ.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਸਭ ਭੁਖ ਜਿ ਪੈਝੈ ਖਾਈਐ ॥
vin sache sabh bhukh ji paijhai khaaeeai |ನಿಜವಾದ ಓಮ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲಾ ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆಗಳು ಅತೃಪ್ತಿಕರವಾಗಿರುತ್ತವೆ.
ਵਿਣੁ ਸਚੇ ਦਰਬਾਰੁ ਕੂੜਿ ਨ ਪਾਈਐ ॥
vin sache darabaar koorr na paaeeai |ಸತ್ಯವಂತನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಸುಳ್ಳುಗಳು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਲਗਿ ਮਹਲੁ ਖੁਆਈਐ ॥
koorrai laalach lag mahal khuaaeeai |ಸುಳ್ಳು ಲಗತ್ತುಗಳಿಗೆ ಲಗತ್ತಿಸಲಾಗಿದೆ, ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಮಹಲು ಕಳೆದುಹೋಗಿದೆ.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਠਗਿਓ ਠਗਿ ਆਈਐ ਜਾਈਐ ॥
sabh jag tthagio tthag aaeeai jaaeeai |ಮರುಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ವಂಚನೆಯಿಂದ ಇಡೀ ಜಗತ್ತು ವಂಚಿತವಾಗಿದೆ.
ਤਨ ਮਹਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਿ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈਐ ॥੧੯॥
tan meh trisanaa ag sabad bujhaaeeai |19|ದೇಹದೊಳಗೆ ಆಸೆಯ ಬೆಂಕಿ; ಶಬ್ದದ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಅದನ್ನು ತಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||19||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਸੰਤੋਖੁ ਰੁਖੁ ਧਰਮੁ ਫੁਲੁ ਫਲ ਗਿਆਨੁ ॥
naanak gur santokh rukh dharam ful fal giaan |ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುವು ತೃಪ್ತಿಯ ಮರವಾಗಿದೆ, ನಂಬಿಕೆಯ ಹೂವುಗಳು ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ಹಣ್ಣುಗಳು.
ਰਸਿ ਰਸਿਆ ਹਰਿਆ ਸਦਾ ਪਕੈ ਕਰਮਿ ਧਿਆਨਿ ॥
ras rasiaa hariaa sadaa pakai karam dhiaan |ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೀರಿರುವ, ಇದು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಹಸಿರು ಉಳಿದಿದೆ; ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಧ್ಯಾನದ ಕರ್ಮದ ಮೂಲಕ, ಅದು ಹಣ್ಣಾಗುತ್ತದೆ.
ਪਤਿ ਕੇ ਸਾਦ ਖਾਦਾ ਲਹੈ ਦਾਨਾ ਕੈ ਸਿਰਿ ਦਾਨੁ ॥੧॥
pat ke saad khaadaa lahai daanaa kai sir daan |1|ಈ ಟೇಸ್ಟಿ ಭಕ್ಷ್ಯವನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಮೂಲಕ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ; ಎಲ್ಲಾ ಉಡುಗೊರೆಗಳಲ್ಲಿ, ಇದು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਸੁਇਨੇ ਕਾ ਬਿਰਖੁ ਪਤ ਪਰਵਾਲਾ ਫੁਲ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ॥
sueine kaa birakh pat paravaalaa ful javehar laal |ಗುರುವು ಚಿನ್ನದ ಮರ, ಹವಳದ ಎಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಣಿಕ್ಯಗಳ ಹೂವುಗಳು.
ਤਿਤੁ ਫਲ ਰਤਨ ਲਗਹਿ ਮੁਖਿ ਭਾਖਿਤ ਹਿਰਦੈ ਰਿਦੈ ਨਿਹਾਲੁ ॥
tit fal ratan lageh mukh bhaakhit hiradai ridai nihaal |ಅವರ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಬಂದ ಮಾತುಗಳು ಆಭರಣಗಳ ಹಣ್ಣುಗಳಾಗಿವೆ. ಅವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ, ಅವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੈ ਲੇਖੁ ॥
naanak karam hovai mukh masatak likhiaa hovai lekh |ಓ ನಾನಕ್, ಯಾರ ಮುಖ ಮತ್ತು ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಅಂತಹ ಪೂರ್ವ-ದಾಖಲಿತ ಹಣೆಬರಹವನ್ನು ಬರೆಯಲಾಗಿದೆಯೋ ಅಂತಹವರು ಆತನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰ ਕੀ ਚਰਣੀ ਪੂਜੈ ਸਦਾ ਵਿਸੇਖੁ ॥
atthisatth teerath gur kee charanee poojai sadaa visekh |ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಯ ಅರವತ್ತೆಂಟು ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಗುರುಗಳ ಪಾದಗಳ ನಿರಂತರ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಕವಾಗಿವೆ.
ਹੰਸੁ ਹੇਤੁ ਲੋਭੁ ਕੋਪੁ ਚਾਰੇ ਨਦੀਆ ਅਗਿ ॥
hans het lobh kop chaare nadeea ag |ಕ್ರೌರ್ಯ, ವಸ್ತು ಬಾಂಧವ್ಯ, ಲೋಭ ಮತ್ತು ಕ್ರೋಧ ಇವು ಅಗ್ನಿಯ ನಾಲ್ಕು ನದಿಗಳು.
ਪਵਹਿ ਦਝਹਿ ਨਾਨਕਾ ਤਰੀਐ ਕਰਮੀ ਲਗਿ ॥੨॥
paveh dajheh naanakaa tareeai karamee lag |2|ಅವರೊಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಒಬ್ಬನು ಸುಟ್ಟುಹೋದನು, ಓ ನಾನಕ್! ಸತ್ಕರ್ಮಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಮಾತ್ರ ಒಬ್ಬನು ಉಳಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਜੀਵਦਿਆ ਮਰੁ ਮਾਰਿ ਨ ਪਛੋਤਾਈਐ ॥
jeevadiaa mar maar na pachhotaaeeai |ನೀವು ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ, ಸಾವನ್ನು ಜಯಿಸಿ, ಮತ್ತು ನೀವು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ਝੂਠਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਕਿਨਿ ਸਮਝਾਈਐ ॥
jhootthaa ihu sansaar kin samajhaaeeai |ಈ ಜಗತ್ತು ಸುಳ್ಳು, ಆದರೆ ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਸਚਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ਧੰਧੈ ਧਾਈਐ ॥
sach na dhare piaar dhandhai dhaaeeai |ಜನರು ಸತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಬದಲಿಗೆ ಲೌಕಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟುತ್ತಾರೆ.
ਕਾਲੁ ਬੁਰਾ ਖੈ ਕਾਲੁ ਸਿਰਿ ਦੁਨੀਆਈਐ ॥
kaal buraa khai kaal sir duneeaeeai |ಸಾವು ಮತ್ತು ವಿನಾಶದ ಭಯಾನಕ ಸಮಯವು ಪ್ರಪಂಚದ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಿದೆ.
ਹੁਕਮੀ ਸਿਰਿ ਜੰਦਾਰੁ ਮਾਰੇ ਦਾਈਐ ॥
hukamee sir jandaar maare daaeeai |ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಕಮಾಂಡ್ನ ಹುಕಮ್ನಿಂದ, ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಅವರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಕೋಲನ್ನು ಒಡೆದು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ.
ਆਪੇ ਦੇਇ ਪਿਆਰੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈਐ ॥
aape dee piaar man vasaaeeai |ಭಗವಂತನೇ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਮੁਹਤੁ ਨ ਚਸਾ ਵਿਲੰਮੁ ਭਰੀਐ ਪਾਈਐ ॥
muhat na chasaa vilam bhareeai paaeeai |ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅಥವಾ ಒಂದು ಕ್ಷಣದ ವಿಳಂಬವನ್ನು ಅನುಮತಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಒಬ್ಬರ ಜೀವನದ ಅಳತೆಯು ಪೂರ್ಣವಾಗಿದ್ದಾಗ.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥੨੦॥
guraparasaadee bujh sach samaaeeai |20|ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಒಬ್ಬನು ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾನೆ. ||20||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਤੁਮੀ ਤੁਮਾ ਵਿਸੁ ਅਕੁ ਧਤੂਰਾ ਨਿਮੁ ਫਲੁ ॥
tumee tumaa vis ak dhatooraa nim fal |ಹಾಗಲಕಾಯಿ, ಸ್ವಾಲೋ-ವೋರ್ಟ್, ಮುಳ್ಳು-ಸೇಬು ಮತ್ತು ನಿಮ್ ಹಣ್ಣು
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਵਸਹਿ ਤਿਸੁ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥
man mukh vaseh tis jis toon chit na aavahee |ನಿನ್ನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸದವರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಈ ಕಹಿ ವಿಷಗಳು ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ
ਨਾਨਕ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ਹੰਢਨਿ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ॥੧॥
naanak kaheeai kis handtan karamaa baahare |1|ಓ ನಾನಕ್, ನಾನು ಇದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳಲಿ? ಸತ್ಕರ್ಮಗಳ ಕರ್ಮವಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ನಾಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਮਤਿ ਪੰਖੇਰੂ ਕਿਰਤੁ ਸਾਥਿ ਕਬ ਉਤਮ ਕਬ ਨੀਚ ॥
mat pankheroo kirat saath kab utam kab neech |ಬುದ್ಧಿಯು ಒಂದು ಪಕ್ಷಿ; ಅದರ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಇದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹೆಚ್ಚು, ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಡಿಮೆ.