ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 511

ਕਾਇਆ ਮਿਟੀ ਅੰਧੁ ਹੈ ਪਉਣੈ ਪੁਛਹੁ ਜਾਇ ॥

kaaeaa mittee andh hai paunai puchhahu jaae |

ದೇಹವು ಕೇವಲ ಕುರುಡು ಧೂಳು; ಹೋಗಿ, ಆತ್ಮವನ್ನು ಕೇಳಿ.

ਹਉ ਤਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਾ ਜਾਇ ॥

hau taa maaeaa mohiaa fir fir aavaa jaae |

ಆತ್ಮವು ಉತ್ತರಿಸುತ್ತದೆ, "ನಾನು ಮಾಯೆಯಿಂದ ಮೋಹಗೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬರುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ."

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਤੋ ਖਸਮ ਕਾ ਜਿ ਰਹਾ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

naanak hukam na jaato khasam kaa ji rahaa sach samaae |1|

ಓ ನಾನಕ್, ನನ್ನ ಲಾರ್ಡ್ ಮತ್ತು ಮಾಸ್ಟರ್ಸ್ ಕಮಾಂಡ್ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ಅದರ ಮೂಲಕ ನಾನು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਏਕੋ ਨਿਹਚਲ ਨਾਮ ਧਨੁ ਹੋਰੁ ਧਨੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

eko nihachal naam dhan hor dhan aavai jaae |

ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಾದ ನಾಮ್ ಮಾತ್ರ ಶಾಶ್ವತ ಸಂಪತ್ತು; ಎಲ್ಲಾ ಇತರ ಸಂಪತ್ತು ಬರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ਇਸੁ ਧਨ ਕਉ ਤਸਕਰੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਕਈ ਨਾ ਓਚਕਾ ਲੈ ਜਾਇ ॥

eis dhan kau tasakar johi na sakee naa ochakaa lai jaae |

ಕಳ್ಳರು ಈ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕದಿಯಲಾರರು, ದರೋಡೆಕೋರರು ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾರರು.

ਇਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜੀਐ ਸੇਤੀ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਜੀਐ ਨਾਲੇ ਜਾਇ ॥

eihu har dhan jeeai setee rav rahiaa jeeai naale jaae |

ಭಗವಂತನ ಈ ಸಂಪತ್ತು ಆತ್ಮದಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿದೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮದೊಂದಿಗೆ ಅದು ನಿರ್ಗಮಿಸುತ್ತದೆ.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈਐ ਮਨਮੁਖਿ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥

poore gur te paaeeai manamukh palai na paae |

ಇದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನಿಂದ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ; ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਧਨੁ ਵਾਪਾਰੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑਾ ਨਾਮ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਆਇ ॥੨॥

dhan vaapaaree naanakaa jinaa naam dhan khattiaa aae |2|

ನಾನಕ್, ನಾಮ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಗಳಿಸಲು ಬಂದಿರುವ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಧನ್ಯರು. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਸਚੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥

meraa saahib at vaddaa sach gahir ganbheeraa |

ನನ್ನ ಗುರುವು ತುಂಬಾ ಶ್ರೇಷ್ಠ, ಸತ್ಯ, ಆಳವಾದ ಮತ್ತು ಅಗ್ರಾಹ್ಯ.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਤਿਸ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਚੀਰਾ ॥

sabh jag tis kai vas hai sabh tis kaa cheeraa |

ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವು ಅವನ ಶಕ್ತಿಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿದೆ; ಎಲ್ಲವೂ ಅವನ ಪ್ರಕ್ಷೇಪಣ.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਈਐ ਨਿਹਚਲੁ ਧਨੁ ਧੀਰਾ ॥

guraparasaadee paaeeai nihachal dhan dheeraa |

ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಶಾಶ್ವತ ಸಂಪತ್ತು ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ, ತಾಳ್ಮೆ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.

ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਭੇਟੈ ਗੁਰੁ ਸੂਰਾ ॥

kirapaa te har man vasai bhettai gur sooraa |

ಅವನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಭಗವಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ವೀರ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਰਿ ਪੂਰਾ ॥੭॥

gunavantee saalaahiaa sadaa thir nihachal har pooraa |7|

ಸದಾ ಸ್ಥಿರ, ಶಾಶ್ವತ, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸದ್ಗುಣಿಗಳು ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ||7||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਧ੍ਰਿਗੁ ਤਿਨੑਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜੋ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਰਹਰਿ ਤਿਆਗਦੇ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਪਾਪ ਕਮਾਇ ॥

dhrig tinaa daa jeeviaa jo har sukh parahar tiaagade dukh haumai paap kamaae |

ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ತೊರೆದು ಎಸೆಯುವವರ ಜೀವನವು ಶಾಪಗ್ರಸ್ತವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಪಾಪವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ನೋವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತದೆ.

ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੇ ਤਿਨੑ ਬੂਝ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥

manamukh agiaanee maaeaa mohi viaape tina boojh na kaaee paae |

ಅಜ್ಞಾನಿಗಳಾದ ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಮಾಯೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರಿಗೆ ತಿಳುವಳಿಕೆಯೇ ಇಲ್ಲ.

ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਓਇ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਇ ॥

halat palat oe sukh na paaveh ant ge pachhutaae |

ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಆಚೆ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਤਿਸੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

guraparasaadee ko naam dhiaae tis haumai vichahu jaae |

ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಅವನೊಳಗಿನ ಅಹಂಕಾರವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਆਇ ਪਾਇ ॥੧॥

naanak jis poorab hovai likhiaa so gur charanee aae paae |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಅಂತಹ ಪೂರ್ವ ನಿಯೋಜಿತ ವಿಧಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವನು ಗುರುಗಳ ಪಾದಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬೀಳುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਮਨਮੁਖੁ ਊਧਾ ਕਉਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਗਤਿ ਨ ਨਾਉ ॥

manamukh aoodhaa kaul hai naa tis bhagat na naau |

ಸ್ವ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖನು ತಲೆಕೆಳಗಾದ ಕಮಲದಂತೆ; ಅವನಿಗೆ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರೂ ಇಲ್ಲ.

ਸਕਤੀ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤਦਾ ਕੂੜੁ ਤਿਸ ਕਾ ਹੈ ਉਪਾਉ ॥

sakatee andar varatadaa koorr tis kaa hai upaau |

ಅವನು ಭೌತಿಕ ಸಂಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಸುಳ್ಳು.

ਤਿਸ ਕਾ ਅੰਦਰੁ ਚਿਤੁ ਨ ਭਿਜਈ ਮੁਖਿ ਫੀਕਾ ਆਲਾਉ ॥

tis kaa andar chit na bhijee mukh feekaa aalaau |

ಅವನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಒಳಗೆ ಮೃದುವಾಗಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಬರುವ ಪದಗಳು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿವೆ.

ਓਇ ਧਰਮਿ ਰਲਾਏ ਨਾ ਰਲਨਿੑ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਸੁਆਉ ॥

oe dharam ralaae naa ralani onaa andar koorr suaau |

ಅವನು ನೀತಿವಂತರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನೊಳಗೆ ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಸ್ವಾರ್ಥವಿದೆ.

ਨਾਨਕ ਕਰਤੈ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਮਨਮੁਖ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਡੁਬੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੨॥

naanak karatai banat banaaee manamukh koorr bol bol ddube guramukh tare jap har naau |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಮುಳುಗುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಗುರುಮುಖರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುವುದರಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ||2||