ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 513
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare ji aap mele karataar |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖರು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ಅವರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਭਗਤ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹਦੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਹਾਏ ॥
bhagat sachai dar sohade sachai sabad rahaae |ಭಗವಂತನ ನಿಜವಾದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತರು ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದದಲ್ಲಿ ಬದ್ಧರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤਿਨ ਊਪਜੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਸਾਏ ॥
har kee preet tin aoopajee har prem kasaae |ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿ ಅವರಲ್ಲಿ ಉಕ್ಕುತ್ತದೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆಕರ್ಷಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਿਆਏ ॥
har rang raheh sadaa rang raate rasanaa har ras piaae |ಅವರು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಅವರು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ.
ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਿਦੈ ਵਸਾਏ ॥
safal janam jinaee guramukh jaataa har jeeo ridai vasaae |ಭಗವಂತನನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುವ ಗುರುಮುಖರ ಜೀವನವು ಫಲಪ್ರದವಾಗಿದೆ.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਫਿਰੈ ਬਿਲਲਾਦੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥੧੧॥
baajh guroo firai bilalaadee doojai bhaae khuaae |11|ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ದುಃಖದಿಂದ ಕೂಗುತ್ತಾ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ; ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ನಾಶವಾಗುತ್ತಾರೆ. ||11||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਕਲਿਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭਗਤੀ ਖਟਿਆ ਹਰਿ ਉਤਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥
kalijug meh naam nidhaan bhagatee khattiaa har utam pad paaeaa |ಕಲಿಯುಗದ ಕರಾಳ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಭಕ್ತರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ನಿಧಿಯನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
satigur sev har naam man vasaaeaa anadin naam dhiaaeaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਵਿਚੇ ਗ੍ਰਿਹ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਉਦਾਸੀ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਜਲਾਇਆ ॥
viche grih gur bachan udaasee haumai mohu jalaaeaa |ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯೊಳಗೆ, ಅವರು ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳದೆ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಸುಡುತ್ತಾರೆ.
ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਲ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
aap tariaa kul jagat taraaeaa dhan janedee maaeaa |ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಅವರು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದ ತಾಯಂದಿರು ಧನ್ಯರು.
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੋਈ ਪਾਏ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
aaisaa satigur soee paae jis dhur masatak har likh paaeaa |ಅವನ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಭಗವಂತನು ಅಂತಹ ಪೂರ್ವನಿಯೋಜಿತ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಕೆತ್ತಿದ ಅಂತಹ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಅವನು ಮಾತ್ರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭੁਲਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak balihaaree gur aapane vittahu jin bhram bhulaa maarag paaeaa |1|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ತನ್ನ ಗುರುವಿಗೆ ತ್ಯಾಗ; ಅವನು ಸಂದೇಹದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅವನು ಅವನನ್ನು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದನು. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਵੇਖਿ ਭੁਲੇ ਜਿਉ ਦੇਖਿ ਦੀਪਕਿ ਪਤੰਗ ਪਚਾਇਆ ॥
trai gun maaeaa vekh bhule jiau dekh deepak patang pachaaeaa |ಮಾಯೆಯನ್ನು ಅವಳ ಮೂರು ಸ್ವಭಾವಗಳೊಂದಿಗೆ ನೋಡುತ್ತಾ, ಅವನು ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಪತಂಗದಂತಿದ್ದಾನೆ, ಅದು ಜ್ವಾಲೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸೇವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.
ਪੰਡਿਤ ਭੁਲਿ ਭੁਲਿ ਮਾਇਆ ਵੇਖਹਿ ਦਿਖਾ ਕਿਨੈ ਕਿਹੁ ਆਣਿ ਚੜਾਇਆ ॥
panddit bhul bhul maaeaa vekheh dikhaa kinai kihu aan charraaeaa |ತಪ್ಪಾಗಿ, ಭ್ರಮೆಗೊಂಡ ಪಂಡಿತರು ಮಾಯೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಯಾರಾದರೂ ಅವರಿಗೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ನೀಡಿದ್ದಾರೆಯೇ ಎಂದು ನೋಡುತ್ತಾರೆ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪੜਹਿ ਨਿਤ ਬਿਖਿਆ ਨਾਵਹੁ ਦਯਿ ਖੁਆਇਆ ॥
doojai bhaae parreh nit bikhiaa naavahu day khuaaeaa |ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಪಾಪದ ಬಗ್ಗೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಓದುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಭಗವಂತ ಅವರ ಹೆಸರನ್ನು ಅವರಿಂದ ತಡೆಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ.
ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਸੰਨਿਆਸੀ ਭੁਲੇ ਓਨੑਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ਬਹੁ ਗਰਬੁ ਵਧਾਇਆ ॥
jogee jangam saniaasee bhule onaa ahankaar bahu garab vadhaaeaa |ಯೋಗಿಗಳು, ಅಲೆದಾಡುವ ವಿರಕ್ತರು ಮತ್ತು ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ; ಅವರ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಬಹಳವಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.
ਛਾਦਨੁ ਭੋਜਨੁ ਨ ਲੈਹੀ ਸਤ ਭਿਖਿਆ ਮਨਹਠਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
chhaadan bhojan na laihee sat bhikhiaa manahatth janam gavaaeaa |ಅವರು ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಅನ್ನದ ನಿಜವಾದ ದಾನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರ ಹಠಮಾರಿ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅವರ ಜೀವನವು ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ.
ਏਤੜਿਆ ਵਿਚਹੁ ਸੋ ਜਨੁ ਸਮਧਾ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
etarriaa vichahu so jan samadhaa jin guramukh naam dhiaaeaa |ಈ ಪೈಕಿ, ಅವರು ಮಾತ್ರ ಸಮಚಿತ್ತದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಅವರು ಗುರುಮುಖರಾಗಿ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ਜਾ ਕਰਦੇ ਸਭਿ ਕਰਾਇਆ ॥੨॥
jan naanak kis no aakh sunaaeeai jaa karade sabh karaaeaa |2|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಯಾರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಮತ್ತು ದೂರು ನೀಡಬೇಕು? ಭಗವಂತನು ವರ್ತಿಸುವಂತೆ ಎಲ್ಲರೂ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਪਰੇਤੁ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
maaeaa mohu paret hai kaam krodh ahankaaraa |ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯ, ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ, ಕೋಪ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ರಾಕ್ಷಸರು.
ਏਹ ਜਮ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਏਨੑਾ ਉਪਰਿ ਜਮ ਕਾ ਡੰਡੁ ਕਰਾਰਾ ॥
eh jam kee sirakaar hai enaa upar jam kaa ddandd karaaraa |ಅವರ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯರು ಮರಣಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಮೆಸೆಂಜರ್ ಆಫ್ ಡೆತ್ನ ಭಾರವಾದ ಕ್ಲಬ್ ಅನ್ನು ನೇತುಹಾಕಲಾಗಿದೆ.
ਮਨਮੁਖ ਜਮ ਮਗਿ ਪਾਈਅਨਿੑ ਜਿਨੑ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਪਿਆਰਾ ॥
manamukh jam mag paaeeani jina doojaa bhaau piaaraa |ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು, ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾ, ಸಾವಿನ ಹಾದಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾರೆ.
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਨਿ ਕੋ ਸੁਣੈ ਨ ਪੂਕਾਰਾ ॥
jam pur badhe maareean ko sunai na pookaaraa |ಸಾವಿನ ನಗರದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಕೂಗು ಯಾರಿಗೂ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ.
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੨॥
jis no kripaa kare tis gur milai guramukh nisataaraa |12|ಭಗವಂತನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಧನ್ಯನಾದವನು ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ; ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ಅವನು ವಿಮೋಚನೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਗਈ ਖਾਇ ॥
haumai mamataa mohanee manamukhaa no gee khaae |ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಿಂದ, ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಆಮಿಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਜੋ ਮੋਹਿ ਦੂਜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਤਿਨਾ ਵਿਆਪਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥
jo mohi doojai chit laaeide tinaa viaap rahee lapattaae |ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವರು ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਏਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
gur kai sabad parajaaleeai taa eh vichahu jaae |ಆದರೆ ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದಿಂದ ಅದು ಸುಟ್ಟುಹೋದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅದು ಒಳಗಿನಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತದೆ.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
tan man hovai ujalaa naam vasai man aae |ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak maaeaa kaa maaran har naam hai guramukh paaeaa jaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಮಾಯೆಗೆ ಪ್ರತಿವಿಷವಾಗಿದೆ; ಗುರುಮುಖ ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਇਹੁ ਮਨੁ ਕੇਤੜਿਆ ਜੁਗ ਭਰਮਿਆ ਥਿਰੁ ਰਹੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
eihu man ketarriaa jug bharamiaa thir rahai na aavai jaae |ಈ ಮನಸ್ಸು ಹಲವು ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡಿದೆ; ಅದು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ - ಅದು ಬರುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਤਾ ਭਰਮਾਇਅਨੁ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚੁ ਖੇਲੁ ਉਪਾਇ ॥
har bhaanaa taa bharamaaeian kar parapanch khel upaae |ಅದು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ ಮೆಚ್ಚಿಕೆಯಾದಾಗ, ಅವನು ಆತ್ಮವನ್ನು ಅಲೆದಾಡುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಅವರು ವಿಶ್ವ-ನಾಟಕವನ್ನು ಚಲನೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ਜਾ ਹਰਿ ਬਖਸੇ ਤਾ ਗੁਰ ਮਿਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
jaa har bakhase taa gur milai asathir rahai samaae |ಭಗವಂತನು ಕ್ಷಮಿಸಿದಾಗ, ಒಬ್ಬನು ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರನಾಗುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.