ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1284
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਬਾਬੀਹਾ ਬੇਨਤੀ ਕਰੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੇਹੁ ਜੀਅ ਦਾਨ ॥
baabeehaa benatee kare kar kirapaa dehu jeea daan |ಮಳೆಹಕ್ಕಿಯು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತದೆ: ಓ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡಿ ಮತ್ತು ಆತ್ಮದ ಜೀವನದ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ನನಗೆ ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ.
ਜਲ ਬਿਨੁ ਪਿਆਸ ਨ ਊਤਰੈ ਛੁਟਕਿ ਜਾਂਹਿ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ॥
jal bin piaas na aootarai chhuttak jaanhi mere praan |ನೀರಿಲ್ಲದೆ, ನನ್ನ ಬಾಯಾರಿಕೆ ತಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ನನ್ನ ಜೀವನದ ಉಸಿರು ಮುಗಿದು ಹೋಗಿದೆ.
ਤੂ ਸੁਖਦਾਤਾ ਬੇਅੰਤੁ ਹੈ ਗੁਣਦਾਤਾ ਨੇਧਾਨੁ ॥
too sukhadaataa beant hai gunadaataa nedhaan |ಅನಂತ ದೇವರೇ, ನೀನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕೊಡುವವನು; ನೀನು ಪುಣ್ಯದ ನಿಧಿಯನ್ನು ಕೊಡುವವನು.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਲਏ ਅੰਤਿ ਬੇਲੀ ਹੋਇ ਭਗਵਾਨੁ ॥੨॥
naanak guramukh bakhas le ant belee hoe bhagavaan |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಲಾಗಿದೆ; ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು ನಿಮ್ಮ ಏಕೈಕ ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
aape jagat upaae kai gun aaugan kare beechaar |ಅವನು ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು; ಅವನು ಮನುಷ್ಯರ ಯೋಗ್ಯತೆ ಮತ್ತು ದೋಷಗಳನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਰਬ ਜੰਜਾਲੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
trai gun sarab janjaal hai naam na dhare piaar |ಮೂರು ಗುಣಗಳಲ್ಲಿ - ಮೂರು ಸ್ವಭಾವಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡವರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਣ ਛੋਡਿ ਅਉਗਣ ਕਮਾਵਦੇ ਦਰਗਹ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰੁ ॥
gun chhodd aaugan kamaavade daragah hohi khuaar |ಸದ್ಗುಣವನ್ನು ತೊರೆದು, ಅವರು ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಕರ್ತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಶೋಚನೀಯವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.
ਜੂਐ ਜਨਮੁ ਤਿਨੀ ਹਾਰਿਆ ਕਿਤੁ ਆਏ ਸੰਸਾਰਿ ॥
jooaai janam tinee haariaa kit aae sansaar |ಅವರು ಜೂಜಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಏಕೆ ಬಂದರು?
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮਾਰਿਆ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਪਿਆਰਿ ॥
sachai sabad man maariaa ahinis naam piaar |ಆದರೆ ಯಾರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ, ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದದ ಮೂಲಕ - ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ನಾಮ್ ಅನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਜਿਨੀ ਪੁਰਖੀ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ਸਚਾ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ॥
jinee purakhee ur dhaariaa sachaa alakh apaar |ಆ ಜನರು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ, ಅದೃಶ್ಯ ಮತ್ತು ಅನಂತ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਤੂ ਗੁਣਦਾਤਾ ਨਿਧਾਨੁ ਹਹਿ ਅਸੀ ਅਵਗਣਿਆਰ ॥
too gunadaataa nidhaan heh asee avaganiaar |ಓ ಕರ್ತನೇ, ನೀನು ಕೊಡುವವನು, ಪುಣ್ಯದ ನಿಧಿ; ನಾನು ಅಯೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಅಯೋಗ್ಯ.
ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਸੋ ਪਾਇਸੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥੧੩॥
jis bakhase so paaeisee gurasabadee veechaar |13|ಅವನು ಮಾತ್ರ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ನೀನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುವ ಮತ್ತು ಕ್ಷಮಿಸುವ, ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾನೆ. ||13||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
salok mahalaa 5 |ಸಲೋಕ್, ಐದನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਰਾਤਿ ਨ ਵਿਹਾਵੀ ਸਾਕਤਾਂ ਜਿਨੑਾ ਵਿਸਰੈ ਨਾਉ ॥
raat na vihaavee saakataan jinaa visarai naau |ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಸಿನಿಕರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ಜೀವನದ ರಾತ್ರಿ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಹಾದುಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਰਾਤੀ ਦਿਨਸ ਸੁਹੇਲੀਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਂਉ ॥੧॥
raatee dinas suheleea naanak har gun gaanau |1|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾ ಅವರ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಗಳು ಆರಾಮದಾಯಕವಾಗುತ್ತವೆ. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |ಐದನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਮਾਣਕਾ ਹਭੇ ਮਣੀ ਮਥੰਨਿ ॥
ratan javehar maanakaa habhe manee mathan |ಎಲ್ಲಾ ವಿಧದ ಆಭರಣಗಳು ಮತ್ತು ರತ್ನಗಳು, ವಜ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಣಿಕ್ಯಗಳು, ಅವರ ಹಣೆಯಿಂದ ಹೊಳೆಯುತ್ತವೆ.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਪ੍ਰਭਿ ਭਾਣਿਆ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹੰਨਿ ॥੨॥
naanak jo prabh bhaaniaa sachai dar sohan |2|ಓ ನಾನಕ್, ದೇವರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವವರೇ, ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਚੁ ਸਮੑਾਲਿਆ ॥
sachaa satigur sev sach samaaliaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ, ನಾನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತೇನೆ.
ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਅਗੈ ਘਾਲਿਆ ॥
ant khaloaa aae ji satigur agai ghaaliaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗಾಗಿ ನೀವು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸವು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ਪੋਹਿ ਨ ਸਕੈ ਜਮਕਾਲੁ ਸਚਾ ਰਖਵਾਲਿਆ ॥
pohi na sakai jamakaal sachaa rakhavaaliaa |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಮುಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਜੋਤਿ ਜਗਾਇ ਦੀਵਾ ਬਾਲਿਆ ॥
gur saakhee jot jagaae deevaa baaliaa |ಗುರುಗಳ ಉಪದೇಶದ ದೀಪವನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಿ, ನನ್ನ ಅರಿವು ಜಾಗೃತವಾಗಿದೆ.
ਮਨਮੁਖ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕੂੜਿਆਰ ਫਿਰਹਿ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
manamukh vin naavai koorriaar fireh betaaliaa |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಸುಳ್ಳು; ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ರಾಕ್ಷಸರಂತೆ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਪਸੂ ਮਾਣਸ ਚੰਮਿ ਪਲੇਟੇ ਅੰਦਰਹੁ ਕਾਲਿਆ ॥
pasoo maanas cham palette andarahu kaaliaa |ಅವರು ಮೃಗಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಏನೂ ಅಲ್ಲ, ಮಾನವ ಚರ್ಮದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ; ಅವರು ಒಳಗೆ ಕಪ್ಪು ಹೃದಯದವರು.
ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨਿਹਾਲਿਆ ॥
sabho varatai sach sachai sabad nihaaliaa |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲವನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಶಾಬಾದ್ನ ನಿಜವಾದ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಅವನನ್ನು ನೋಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਦੇਖਾਲਿਆ ॥੧੪॥
naanak naam nidhaan hai poorai gur dekhaaliaa |14|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮ್ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಸಂಪತ್ತು. ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರು ಅದನ್ನು ನನಗೆ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਬਾਬੀਹੈ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
baabeehai hukam pachhaaniaa gur kai sahaj subhaae |ಮಳೆಹಕ್ಕಿಯು ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਮੇਘੁ ਵਰਸੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਗੂੜੀ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
megh varasai deaa kar goorree chhahabar laae |ಮೋಡಗಳು ಕರುಣೆಯಿಂದ ಸಿಡಿಯುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಮಳೆಯು ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಸುರಿಯುತ್ತದೆ.
ਬਾਬੀਹੇ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ਰਹਿ ਗਈ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
baabeehe kook pukaar reh gee sukh vasiaa man aae |ಮಳೆಹಕ್ಕಿಯ ಆರ್ತನಾದ ಮತ್ತು ಗೋಳಾಟವು ನಿಂತುಹೋಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿ ਦੇਂਦਾ ਸਭਨਾਂ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਇ ॥੧॥
naanak so saalaaheeai ji dendaa sabhanaan jeea rijak samaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ತಲುಪುವ ಮತ್ತು ಪೋಷಣೆ ನೀಡುವ ಆ ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ತುತಿಸಿ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਤੂ ਨ ਜਾਣਹੀ ਕਿਆ ਤੁਧੁ ਵਿਚਿ ਤਿਖਾ ਹੈ ਕਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
chaatrik too na jaanahee kiaa tudh vich tikhaa hai kit peetai tikh jaae |ಓ ಮಳೆಹಕ್ಕಿ, ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಏನು, ಅದನ್ನು ತಣಿಸಲು ನೀನು ಏನು ಕುಡಿಯಬಹುದು ಎಂದು ನಿನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਭਰੰਮਿਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥
doojai bhaae bharamiaa amrit jal palai na paae |ನೀವು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತೀರಿ, ಮತ್ತು ನೀವು ಅಮೃತ ಜಲವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾਂ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ॥
nadar kare je aapanee taan satigur milai subhaae |ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ತೋರಿಸಿದಾಗ, ಮರ್ತ್ಯವು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
naanak satigur te amrit jal paaeaa sahaje rahiaa samaae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಅಮೃತ ಜಲವನ್ನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನಿಂದ ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಮರ್ತ್ಯವು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਇਕਿ ਵਣ ਖੰਡਿ ਬੈਸਹਿ ਜਾਇ ਸਦੁ ਨ ਦੇਵਹੀ ॥
eik van khandd baiseh jaae sad na devahee |ಕೆಲವರು ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ಕರೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਇਕਿ ਪਾਲਾ ਕਕਰੁ ਭੰਨਿ ਸੀਤਲੁ ਜਲੁ ਹੇਂਵਹੀ ॥
eik paalaa kakar bhan seetal jal henvahee |ಕೆಲವರು, ಚಳಿಗಾಲದ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ, ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯನ್ನು ಮುರಿದು ಘನೀಕರಿಸುವ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾರೆ.
ਇਕਿ ਭਸਮ ਚੜੑਾਵਹਿ ਅੰਗਿ ਮੈਲੁ ਨ ਧੋਵਹੀ ॥
eik bhasam charraaveh ang mail na dhovahee |ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ದೇಹಕ್ಕೆ ಬೂದಿಯನ್ನು ಉಜ್ಜುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಕೊಳೆಯನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ತೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਇਕਿ ਜਟਾ ਬਿਕਟ ਬਿਕਰਾਲ ਕੁਲੁ ਘਰੁ ਖੋਵਹੀ ॥
eik jattaa bikatt bikaraal kul ghar khovahee |ಕೆಲವರು ಅಸಹ್ಯಕರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ, ಅವರ ಕತ್ತರಿಸದ ಕೂದಲು ಜಡೆ ಮತ್ತು ಕಳಂಕಿತವಾಗಿದೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಅವಮಾನವನ್ನು ತರುತ್ತಾರೆ.