ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 644
ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਨਿਹਫਲੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਨ ਵਸਾਇਆ ॥
dhandhaa karatiaa nihafal janam gavaaeaa sukhadaataa man na vasaaeaa |ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ವ್ಯರ್ಥಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಶಾಂತಿ ನೀಡುವ ಭಗವಂತ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਤਿਨਾ ਕਉ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥
naanak naam tinaa kau miliaa jin kau dhur likh paaeaa |1|ಓ ನಾನಕ್, ಅಂತಹ ಪೂರ್ವನಿರ್ಧರಿತ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹೆಸರನ್ನು ಅವರು ಮಾತ್ರ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਭਰਪੂਰੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖਾ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ghar hee meh amrit bharapoor hai manamukhaa saad na paaeaa |ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಅಮೃತ ಅಮೃತದಿಂದ ತುಂಬಿದೆ, ಆದರೆ ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನಿಗೆ ಅದರ ರುಚಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਜਿਉ ਕਸਤੂਰੀ ਮਿਰਗੁ ਨ ਜਾਣੈ ਭ੍ਰਮਦਾ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥
jiau kasatooree mirag na jaanai bhramadaa bharam bhulaaeaa |ಅವನು ಜಿಂಕೆಯಂತೆ, ತನ್ನದೇ ಆದ ಕಸ್ತೂರಿ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅನುಮಾನದಿಂದ ಭ್ರಮೆಗೊಂಡು ಸುತ್ತಾಡುತ್ತದೆ.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਜਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇਆ ॥
amrit taj bikh sangrahai karatai aap khuaaeaa |ಮನ್ಮುಖನು ಅಮೃತದ ಅಮೃತವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಬದಲಿಗೆ ವಿಷವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ; ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೇ ಅವನನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੇ ਸੋਝੀ ਪਈ ਤਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
guramukh virale sojhee pee tinaa andar braham dikhaaeaa |ಈ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಗುರುಮುಖರು ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ; ಅವರು ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಕರ್ತನಾದ ದೇವರನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਹੋਇਆ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਸਾਦੁ ਆਇਆ ॥
tan man seetal hoeaa rasanaa har saad aaeaa |ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹಗಳು ತಂಪಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತವಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವರ ನಾಲಿಗೆಗಳು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ರುಚಿಯನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತವೆ.
ਸਬਦੇ ਹੀ ਨਾਉ ਊਪਜੈ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
sabade hee naau aoopajai sabade mel milaaeaa |ಶಾಬಾದ್ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಹೆಸರು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ; ಶಾಬಾದ್ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಯೂನಿಯನ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದ್ದೇವೆ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
bin sabadai sabh jag bauraanaa birathaa janam gavaaeaa |ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವು ಹುಚ್ಚವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಅದು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਹੈ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ॥੨॥
amrit eko sabad hai naanak guramukh paaeaa |2|ಶಾಬಾದ್ ಮಾತ್ರ ಅಮೃತ ಮಕರಂದವಾಗಿದೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖರು ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸੋ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਕਹੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥
so har purakh agam hai kahu kit bidh paaeeai |ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು ದುರ್ಗಮ; ಹೇಳಿ, ನಾವು ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಬಹುದು?
ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਕਹੁ ਜਨ ਕਿਉ ਧਿਆਈਐ ॥
tis roop na rekh adrisatt kahu jan kiau dhiaaeeai |ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ರೂಪ ಅಥವಾ ಲಕ್ಷಣವಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವನನ್ನು ನೋಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಹೇಳಿ, ನಾವು ಅವನನ್ನು ಹೇಗೆ ಧ್ಯಾನಿಸಬಹುದು?
ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਅਗਮੁ ਕਿਆ ਕਹਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥
nirankaar niranjan har agam kiaa keh gun gaaeeai |ಭಗವಂತ ನಿರಾಕಾರ, ನಿರ್ಮಲ ಮತ್ತು ದುರ್ಗಮ; ಅವರ ಯಾವ ಗುಣಗಳನ್ನು ನಾವು ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಮತ್ತು ಹಾಡಬೇಕು?
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਆਪਿ ਸੁ ਹਰਿ ਮਾਰਗਿ ਪਾਈਐ ॥
jis aap bujhaae aap su har maarag paaeeai |ಅವರು ಮಾತ್ರ ಭಗವಂತನ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಾರೆ, ಅವರಿಗೆ ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಸೂಚಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਵੇਖਾਲਿਆ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਪਾਈਐ ॥੪॥
gur poorai vekhaaliaa gur sevaa paaeeai |4|ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವು ಅವನನ್ನು ನನಗೆ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಅವನು ಸಿಗುತ್ತಾನೆ. ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜਿਉ ਤਨੁ ਕੋਲੂ ਪੀੜੀਐ ਰਤੁ ਨ ਭੋਰੀ ਡੇਹਿ ॥
jiau tan koloo peerreeai rat na bhoree ddehi |ಒಂದು ಹನಿ ರಕ್ತವನ್ನೂ ಕೊಡದೆ ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಎಣ್ಣೆಯ ತುಪ್ಪಳದಲ್ಲಿ ತುಳಿದಂತಿದೆ;
ਜੀਉ ਵੰਞੈ ਚਉ ਖੰਨੀਐ ਸਚੇ ਸੰਦੜੈ ਨੇਹਿ ॥
jeeo vanyai chau khaneeai sache sandarrai nehi |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ನನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ತುಂಡುಗಳಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸಿದಂತಿದೆ;
ਨਾਨਕ ਮੇਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਰਾਤੀ ਅਤੈ ਡੇਹ ॥੧॥
naanak mel na chukee raatee atai ddeh |1|ಓ ನಾನಕ್, ಇನ್ನೂ, ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಭಗವಂತನೊಂದಿಗಿನ ನನ್ನ ಒಕ್ಕೂಟವು ಮುರಿದುಹೋಗಿಲ್ಲ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਜਣੁ ਮੈਡਾ ਰੰਗੁਲਾ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ਮਨੁ ਲੇਇ ॥
sajan maiddaa rangulaa rang laae man lee |ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಬಣ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ,
ਜਿਉ ਮਾਜੀਠੈ ਕਪੜੇ ਰੰਗੇ ਭੀ ਪਾਹੇਹਿ ॥
jiau maajeetthai kaparre range bhee paahehi |ಬಣ್ಣದ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಂಸ್ಕರಿಸಿದ ಬಟ್ಟೆಯಂತೆ.
ਨਾਨਕ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਬਿਆ ਨ ਲਗੈ ਕੇਹ ॥੨॥
naanak rang na utarai biaa na lagai keh |2|ಓ ನಾನಕ್, ಈ ಬಣ್ಣವು ನಿರ್ಗಮಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಈ ಬಟ್ಟೆಗೆ ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಬಣ್ಣವನ್ನು ನೀಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਹਰਿ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਬੁਲਾਇਦਾ ॥
har aap varatai aap har aap bulaaeidaa |ಭಗವಂತನೇ ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ; ಭಗವಂತನೇ ನಮ್ಮನ್ನು ತನ್ನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਵਾਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਦਾ ॥
har aape srisatt savaar sir dhandhai laaeidaa |ಭಗವಂತನೇ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು; ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅವರ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਇਕਨਾ ਭਗਤੀ ਲਾਇ ਇਕਿ ਆਪਿ ਖੁਆਇਦਾ ॥
eikanaa bhagatee laae ik aap khuaaeidaa |ಅವನು ಕೆಲವರನ್ನು ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇತರರನ್ನು ದಾರಿತಪ್ಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇ ਇਕਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇਦਾ ॥
eikanaa maarag paae ik ujharr paaeidaa |ಅವನು ಕೆಲವನ್ನು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನು ಇತರರನ್ನು ಅರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੫॥
jan naanak naam dhiaae guramukh gun gaaeidaa |5|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ; ಗುರುಮುಖನಾಗಿ, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
satigur kee sevaa safal hai je ko kare chit laae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯು ಫಲಪ್ರದ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಫಲದಾಯಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಒಬ್ಬನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅದರ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿ ಅದನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದರೆ.
ਮਨਿ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਵਣਾ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
man chindiaa fal paavanaa haumai vichahu jaae |ಮನಸ್ಸಿನ ಬಯಕೆಗಳ ಫಲಗಳು ದೊರೆಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಒಳಗಿನಿಂದ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਮੁਕਤਿ ਹੋਇ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
bandhan torrai mukat hoe sache rahai samaae |ಅವನ ಬಂಧಗಳು ಮುರಿದುಹೋಗಿವೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ಮುಕ್ತನಾಗಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
eis jag meh naam alabh hai guramukh vasai man aae |ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಾಮವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ; ಇದು ಗುರುಮುಖನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥
naanak jo gur seveh aapanaa hau tin balihaarai jaau |1|ಓ ನಾನಕ್, ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವನಿಗೆ ನಾನು ತ್ಯಾಗ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨਮੁਖ ਮੰਨੁ ਅਜਿਤੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥
manamukh man ajit hai doojai lagai jaae |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನ ಮನಸ್ಸು ತುಂಬಾ ಹಠಮಾರಿ; ಅದು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದೆ.
ਤਿਸ ਨੋ ਸੁਖੁ ਸੁਪਨੈ ਨਹੀ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
tis no sukh supanai nahee dukhe dukh vihaae |ಅವನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ದುಃಖ ಮತ್ತು ಸಂಕಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਘਰਿ ਘਰਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇ ॥
ghar ghar parr parr panddit thake sidh samaadh lagaae |ಪಂಡಿತರು ಮನೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ತಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಾ, ಪಠಿಸುತ್ತಾ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾರೆ; ಸಿದ್ಧರು ಸಮಾಧಿಯ ಮೋಹಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਵਸਿ ਨ ਆਵਈ ਥਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
eihu man vas na aavee thake karam kamaae |ಈ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಧಾರ್ಮಿಕ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಆಯಾಸಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ਭੇਖਧਾਰੀ ਭੇਖ ਕਰਿ ਥਕੇ ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
bhekhadhaaree bhekh kar thake atthisatth teerath naae |ವೇಷಧಾರಿಗಳು ಸುಳ್ಳು ವೇಷಭೂಷಣಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಅರವತ್ತೆಂಟು ಪವಿತ್ರ ದೇಗುಲಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾರೆ.