ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 516
ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਇ ॥੧॥
naanak vaahu vaahu guramukh paaeeai anadin naam lee |1|ಓ ನಾನಕ್, ವಾಹೋ! ವಾಹೋ! ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ನಾಮ್ ಅನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿರುವ ಗುರುಮುಖರು ಇದನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saat na aavee doojee naahee jaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡದೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ, ದ್ವಂದ್ವ ಭಾವ ದೂರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamai na paaeaa jaae |ಭಗವಂತನ ಕೃಪೆಯಿಲ್ಲದೆ ಎಷ್ಟೇ ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದರೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
jinaa antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |ದುರಾಸೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಿಂದ ತುಂಬಿರುವವರು ದ್ವಂದ್ವ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹಾಳಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |ಅವರು ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವರಲ್ಲಿ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ, ಅವರು ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਜਿਨੑਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੁ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinaa satigur siau chit laaeaa su khaalee koee naeh |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವರು ಎಂದಿಗೂ ಬರಿಗೈಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |ಅವರು ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕರಿಂದ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರು ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖರು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਢਾਢੀ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਖਸਮੈ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
dtaadtee tis no aakheeai ji khasamai dhare piaar |ಆತನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಿನ್ಸ್ಟ್ರೆಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅವನು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਦਰਿ ਖੜਾ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
dar kharraa sevaa kare gurasabadee veechaar |ಭಗವಂತನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತು, ಅವನು ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਢਾਢੀ ਦਰੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ਸਚੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dtaadtee dar ghar paaeisee sach rakhai ur dhaar |ಮಿನ್ಸ್ಟ್ರೆಲ್ ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಗೇಟ್ ಮತ್ತು ಮ್ಯಾನ್ಷನ್ ಅನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਢਾਢੀ ਕਾ ਮਹਲੁ ਅਗਲਾ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
dtaadtee kaa mahal agalaa har kai naae piaar |ಮಿನಿಸ್ಟ್ರೆಲ್ನ ಸ್ಥಾನಮಾನವು ಉನ್ನತವಾಗಿದೆ; ಅವನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਢਾਢੀ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿ ॥੧੮॥
dtaadtee kee sevaa chaakaree har jap har nisataar |18|ಮಂತ್ರವಾದಿಯ ಸೇವೆಯು ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದು; ಅವನು ಭಗವಂತನಿಂದ ವಿಮೋಚನೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਗੂਜਰੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਰਿ ਜਾ ਸਹੁ ਪਾਏ ਆਪਣਾ ॥
goojaree jaat gavaar jaa sahu paae aapanaa |ಹಾಲುಮತದ ಸ್ಥಾನಮಾನವು ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಅವಳು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾಳೆ
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪਣਾ ॥
gur kai sabad veechaar anadin har jap jaapanaa |ಅವಳು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವಾಗ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਭਉ ਪਵੈ ਸਾ ਕੁਲਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
jis satigur milai tis bhau pavai saa kulavantee naar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ಅವಳು ದೇವರ ಭಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾಳೆ; ಅವಳು ಉದಾತ್ತ ಜನ್ಮದ ಮಹಿಳೆ.
ਸਾ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੰਤ ਕਾ ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥
saa hukam pachhaanai kant kaa jis no kripaa keetee karataar |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತನ ಕರುಣೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅವಳು ಮಾತ್ರ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.
ਓਹ ਕੁਚਜੀ ਕੁਲਖਣੀ ਪਰਹਰਿ ਛੋਡੀ ਭਤਾਰਿ ॥
oh kuchajee kulakhanee parahar chhoddee bhataar |ಕಡಿಮೆ ಅರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟ ನಡತೆ ಹೊಂದಿರುವ ಆಕೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಪತಿ ಭಗವಂತನಿಂದ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತ್ಯಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਭੈ ਪਇਐ ਮਲੁ ਕਟੀਐ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ਸਰੀਰੁ ॥
bhai peaai mal katteeai niramal hovai sareer |ದೇವರ ಭಯದಿಂದ, ಕಲ್ಮಶವು ತೊಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ದೇಹವು ನಿರ್ಮಲವಾಗಿ ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਮਤਿ ਊਤਮ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਜਪਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥
antar paragaas mat aootam hovai har jap gunee gaheer |ಆತ್ಮವು ಪ್ರಬುದ್ಧವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಬುದ್ಧಿಯು ಉತ್ಕೃಷ್ಟವಾಗಿದೆ, ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ಸಾಗರವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತದೆ.
ਭੈ ਵਿਚਿ ਬੈਸੈ ਭੈ ਰਹੈ ਭੈ ਵਿਚਿ ਕਮਾਵੈ ਕਾਰ ॥
bhai vich baisai bhai rahai bhai vich kamaavai kaar |ದೇವರ ಭಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವವನು, ದೇವರ ಭಯದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ದೇವರ ಭಯದಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਵਡਿਆਈਆ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
aaithai sukh vaddiaaeea daragah mokh duaar |ಅವರು ಇಲ್ಲಿ, ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷದ ದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವಾದ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਭੈ ਤੇ ਨਿਰਭਉ ਪਾਈਐ ਮਿਲਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥
bhai te nirbhau paaeeai mil jotee jot apaar |ದೇವರ ಭಯದ ಮೂಲಕ, ನಿರ್ಭೀತ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬರ ಬೆಳಕು ಅನಂತ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਸਾ ਭਲੀ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥੧॥
naanak khasamai bhaavai saa bhalee jis no aape bakhase karataar |1|ಓ ನಾನಕ್, ಆ ವಧು ಮಾತ್ರ ಒಳ್ಳೆಯವಳು, ಯಾರು ತನ್ನ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಯಜಮಾನನಿಗೆ ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಕ್ಷಮಿಸುವವಳು. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਚੇ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
sadaa sadaa saalaaheeai sache kau bal jaau |ಭಗವಂತನನ್ನು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸ್ತುತಿಸಿ, ಮತ್ತು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಿಗೆ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿ.
ਨਾਨਕ ਏਕੁ ਛੋਡਿ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਸਾ ਜਿਹਵਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ॥੨॥
naanak ek chhodd doojai lagai saa jihavaa jal jaau |2|ಓ ನಾನಕ್, ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವ ಆ ನಾಲಿಗೆ ಸುಟ್ಟುಹೋಗಲಿ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਅੰਸਾ ਅਉਤਾਰੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
ansaa aautaar upaaeion bhaau doojaa keea |ಅವನ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ಒಂದು ಕಣದಿಂದ, ಅವನು ತನ್ನ ಅವತಾರಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು, ಆದರೆ ಅವರು ದ್ವಂದ್ವತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು.
ਜਿਉ ਰਾਜੇ ਰਾਜੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਭਿੜੀਆ ॥
jiau raaje raaj kamaavade dukh sukh bhirreea |ಅವರು ರಾಜರಂತೆ ಆಳಿದರು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ದುಃಖಕ್ಕಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದರು.
ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਸੇਵਦੇ ਅੰਤੁ ਤਿਨੑੀ ਨ ਲਹੀਆ ॥
eesar brahamaa sevade ant tinaee na laheea |ಶಿವ ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು ಭಗವಂತನ ಮಿತಿಯನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੀਆ ॥
nirbhau nirankaar alakh hai guramukh pragatteea |ನಿರ್ಭೀತ, ನಿರಾಕಾರ ಭಗವಂತ ಕಾಣದ ಮತ್ತು ಅಗೋಚರ; ಅವನು ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಬಹಿರಂಗಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਥੀਆ ॥੧੯॥
tithai sog vijog na viaapee asathir jag theea |19|ಅಲ್ಲಿ, ಒಬ್ಬನು ದುಃಖ ಅಥವಾ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರ ಮತ್ತು ಅಮರನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||19||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਏਹੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਹੈ ਜੇਤਾ ਹੈ ਆਕਾਰੁ ॥
ehu sabh kichh aavan jaan hai jetaa hai aakaar |ಇವೆಲ್ಲವೂ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತವೆ, ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ವಸ್ತುಗಳು.
ਜਿਨਿ ਏਹੁ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹੋਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jin ehu lekhaa likhiaa so hoaa paravaan |ಈ ಲಿಖಿತ ಖಾತೆಯನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವ ಒಬ್ಬರು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹ ಮತ್ತು ಅನುಮೋದಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦਾ ਸੋ ਮੂਰਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥੧॥
naanak je ko aap ganaaeidaa so moorakh gaavaar |1|ಓ ನಾನಕ್, ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುವವನು ಮೂರ್ಖ ಮತ್ತು ಅವಿವೇಕಿ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਮਨੁ ਕੁੰਚਰੁ ਪੀਲਕੁ ਗੁਰੂ ਗਿਆਨੁ ਕੁੰਡਾ ਜਹ ਖਿੰਚੇ ਤਹ ਜਾਇ ॥
man kunchar peelak guroo giaan kunddaa jah khinche tah jaae |ಮನಸ್ಸು ಆನೆ, ಗುರು ಆನೆ ಚಾಲಕ, ಜ್ಞಾನವೇ ಚಾವಟಿ. ಗುರುಗಳು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಓಡಿಸುತ್ತಾರೋ ಅದು ಹೋಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਹਸਤੀ ਕੁੰਡੇ ਬਾਹਰਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak hasatee kundde baaharaa fir fir ujharr paae |2|ಓ ನಾನಕ್, ಚಾವಟಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಆನೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
tis aagai aradaas jin upaaeaa |ನಾನು ಯಾರಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಸಲ್ಪಟ್ಟೆನೋ ಆತನಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತೇನೆ.