ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1173
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਚੂਕੈ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
nadar kare chookai abhimaan |ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡಿದಾಗ, ಅಹಂಕಾರವು ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥
saachee daragah paavai maan |ನಂತರ, ಮರ್ತ್ಯನನ್ನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਖੈ ਸਦ ਹਜੂਰਿ ॥
har jeeo vekhai sad hajoor |ಅವರು ಆತ್ಮೀಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುತ್ತಾರೆ.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੩॥
gur kai sabad rahiaa bharapoor |3|ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಭಗವಂತನು ಎಲ್ಲವನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸಿರುವ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ||3||
ਜੀਅ ਜੰਤ ਕੀ ਕਰੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ॥
jeea jant kee kare pratipaal |ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਦ ਸਮੑਾਲ ॥
guraparasaadee sad samaal |ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಸದಾಕಾಲ ಆತನನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿರಿ.
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਸਿਉ ਘਰਿ ਜਾਇ ॥
dar saachai pat siau ghar jaae |ನೀವು ಗೌರವದಿಂದ ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਵਡਾਈ ਪਾਇ ॥੪॥੩॥
naanak naam vaddaaee paae |4|3|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಮೂಲಕ, ನೀವು ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತೀರಿ. ||4||3||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
basant mahalaa 3 |ಬಸಂತ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਅੰਤਰਿ ਪੂਜਾ ਮਨ ਤੇ ਹੋਇ ॥
antar poojaa man te hoe |ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುವವನು,
ਏਕੋ ਵੇਖੈ ਅਉਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
eko vekhai aaur na koe |ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ಬೇರೆಯಲ್ಲ.
ਦੂਜੈ ਲੋਕੀ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
doojai lokee bahut dukh paaeaa |ದ್ವಂದ್ವತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಜನರು ಭಯಾನಕ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੈਨੋ ਏਕੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥੧॥
satigur maino ek dikhaaeaa |1|ನಿಜವಾದ ಗುರು ನನಗೆ ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನನ್ನು ತೋರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ||1||
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਉਲਿਆ ਸਦ ਬਸੰਤੁ ॥
meraa prabh mauliaa sad basant |ನನ್ನ ದೇವರು ವಸಂತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅರಳಿದ್ದಾನೆ.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਉਲਿਆ ਗਾਇ ਗੁਣ ਗੋਬਿੰਦ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
eihu man mauliaa gaae gun gobind |1| rahaau |ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾ ಈ ಮನಸ್ಸು ಅರಳುತ್ತದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਗੁਰ ਪੂਛਹੁ ਤੁਮੑ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
gur poochhahu tuma karahu beechaar |ಆದ್ದರಿಂದ ಗುರುವನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ, ಮತ್ತು ಅವರ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಿ;
ਤਾਂ ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
taan prabh saache lagai piaar |ನಂತರ, ನೀವು ನಿಜವಾದ ಲಾರ್ಡ್ ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತೀರಿ.
ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਹੋਹਿ ਦਾਸਤ ਭਾਇ ॥
aap chhodd hohi daasat bhaae |ನಿಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೇವಕರಾಗಿರಿ.
ਤਉ ਜਗਜੀਵਨੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੨॥
tau jagajeevan vasai man aae |2|ನಂತರ, ಪ್ರಪಂಚದ ಜೀವನವು ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ. ||2||
ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਸਦ ਵੇਖੈ ਹਜੂਰਿ ॥
bhagat kare sad vekhai hajoor |ಆತನನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜಿಸಿ, ಮತ್ತು ಆತನನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುವಂತೆ, ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿಯೇ ನೋಡಿ.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥
meraa prabh sad rahiaa bharapoor |ನನ್ನ ದೇವರು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਇਸੁ ਭਗਤੀ ਕਾ ਕੋਈ ਜਾਣੈ ਭੇਉ ॥
eis bhagatee kaa koee jaanai bheo |ಅಪರೂಪದ ಕೆಲವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯ ಮರ್ಮ ತಿಳಿದಿದೆ.
ਸਭੁ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਆਤਮ ਦੇਉ ॥੩॥
sabh meraa prabh aatam deo |3|ನನ್ನ ದೇವರು ಎಲ್ಲಾ ಆತ್ಮಗಳ ಜ್ಞಾನೋದಯ. ||3||
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥
aape satigur mel milaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಅವರ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਜਗਜੀਵਨ ਸਿਉ ਆਪਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥
jagajeevan siau aap chit laae |ಅವನೇ ನಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಭಗವಂತನಿಗೆ, ಪ್ರಪಂಚದ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਹਰਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
man tan hariaa sahaj subhaae |ಹೀಗಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಪುನಶ್ಚೇತನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥੪॥੪॥
naanak naam rahe liv laae |4|4|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಸರಮಾಲೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ||4||4||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
basant mahalaa 3 |ಬಸಂತ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
bhagat vachhal har vasai man aae |ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಭಕ್ತರ ಪ್ರಿಯ; ಅವನು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ,
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ॥
gur kirapaa te sahaj subhaae |ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ.
ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਖੋਇ ॥
bhagat kare vichahu aap khoe |ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯ ಮೂಲಕ, ಆತ್ಮಾಭಿಮಾನವು ಒಳಗಿನಿಂದ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗುತ್ತದೆ,
ਤਦ ਹੀ ਸਾਚਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੧॥
tad hee saach milaavaa hoe |1|ತದನಂತರ, ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਦੁਆਰਿ ॥
bhagat soheh sadaa har prabh duaar |ಅವರ ಭಕ್ತರು ಭಗವಂತ ದೇವರ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸುಂದರರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਸਾਚੈ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kai het saachai prem piaar |1| rahaau |ಗುರುವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਸੋ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
bhagat kare so jan niramal hoe |ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧಿಸುವ ಆ ವಿನಯವಂತನು ನಿರ್ಮಲನೂ ಶುದ್ಧನೂ ಆಗುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਵਿਚਹੁ ਹਉਮੈ ਖੋਇ ॥
gurasabadee vichahu haumai khoe |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಅಹಂಕಾರವು ಒಳಗಿನಿಂದ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
har jeeo aap vasai man aae |ಆತ್ಮೀಯ ಭಗವಂತನೇ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ನೆಲೆಸಲು ಬರುತ್ತಾನೆ,
ਸਦਾ ਸਾਂਤਿ ਸੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
sadaa saant sukh sahaj samaae |2|ಮತ್ತು ಮರ್ತ್ಯವು ಶಾಂತಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಸರಾಗತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತದೆ. ||2||
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਸਦ ਬਸੰਤ ॥
saach rate tin sad basant |ಸತ್ಯದಿಂದ ತುಂಬಿರುವವರು, ವಸಂತಕಾಲದ ಹೂಬಿಡುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಇರುತ್ತಾರೆ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਹਰਿਆ ਰਵਿ ਗੁਣ ਗੁਵਿੰਦ ॥
man tan hariaa rav gun guvind |ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ನವಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸੂਕਾ ਸੰਸਾਰੁ ॥
bin naavai sookaa sansaar |ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತು ಒಣಗಿ ಒಣಗುತ್ತದೆ.
ਅਗਨਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਲੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥੩॥
agan trisanaa jalai vaaro vaar |3|ಅದು ಆಸೆಯ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಉರಿಯುತ್ತದೆ. ||3||
ਸੋਈ ਕਰੇ ਜਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਭਾਵੈ ॥
soee kare ji har jeeo bhaavai |ಪ್ರಿಯ ಭಗವಂತನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಮಾಡುವವನು
ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਸਰੀਰਿ ਭਾਣੈ ਚਿਤੁ ਲਾਵੈ ॥
sadaa sukh sareer bhaanai chit laavai |- ಅವನ ದೇಹವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಭಗವಂತನ ಚಿತ್ತಕ್ಕೆ ಲಗತ್ತಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਅਪਣਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
apanaa prabh seve sahaj subhaae |ಅವನು ತನ್ನ ದೇವರನ್ನು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಸೇವಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੪॥੫॥
naanak naam vasai man aae |4|5|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮವು ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ. ||4||5||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
basant mahalaa 3 |ಬಸಂತ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
maaeaa mohu sabad jalaae |ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ಬಾಂಧವ್ಯವು ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತದೆ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਹਰਿਆ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਏ ॥
man tan hariaa satigur bhaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ಪುನಶ್ಚೇತನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਸਫਲਿਓੁ ਬਿਰਖੁ ਹਰਿ ਕੈ ਦੁਆਰਿ ॥
safalio birakh har kai duaar |ಮರವು ಭಗವಂತನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಫಲ ನೀಡುತ್ತದೆ,
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਨਾਮ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥
saachee baanee naam piaar |1|ಗುರುವಿನ ವಾಕ್ಯದ ನಿಜವಾದ ಬಾನಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ. ||1||
ਏ ਮਨ ਹਰਿਆ ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ॥
e man hariaa sahaj subhaae |ಈ ಮನಸ್ಸು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಸರಾಗವಾಗಿ ಪುನರ್ಯೌವನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ;
ਸਚ ਫਲੁ ਲਾਗੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sach fal laagai satigur bhaae |1| rahaau |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದರೆ ಅದು ಸತ್ಯದ ಫಲವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਆਪੇ ਨੇੜੈ ਆਪੇ ਦੂਰਿ ॥
aape nerrai aape door |ಅವನೇ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನೇ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੇਖੈ ਸਦ ਹਜੂਰਿ ॥
gur kai sabad vekhai sad hajoor |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಇರುವಂತೆ, ಹತ್ತಿರವಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ.
ਛਾਵ ਘਣੀ ਫੂਲੀ ਬਨਰਾਇ ॥
chhaav ghanee foolee banaraae |ಗಿಡಗಳು ಅರಳಿ ದಟ್ಟವಾದ ನೆರಳು ನೀಡುತ್ತಿವೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਿਗਸੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੨॥
guramukh bigasai sahaj subhaae |2|ಗುರುಮುಖವು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರಳುತ್ತದೆ. ||2||
ਅਨਦਿਨੁ ਕੀਰਤਨੁ ਕਰਹਿ ਦਿਨ ਰਾਤਿ ॥
anadin keeratan kareh din raat |ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಎನ್ನದೆ ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಯ ಕೀರ್ತನೆಯನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਗਵਾਈ ਵਿਚਹੁ ਜੂਠਿ ਭਰਾਂਤਿ ॥
satigur gavaaee vichahu jootth bharaant |ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಪಾಪ ಮತ್ತು ಅನುಮಾನವನ್ನು ಒಳಗಿನಿಂದ ಓಡಿಸುತ್ತಾನೆ.