ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 300
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਂਤਿ ਸਹਜ ਲਾਗਾ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸੇਵ ॥
man tan seetal saant sahaj laagaa prabh kee sev |ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ತಂಪಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತವಾಗಿದೆ, ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿ; ನಾನು ದೇವರ ಸೇವೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
ਟੂਟੇ ਬੰਧਨ ਬਹੁ ਬਿਕਾਰ ਸਫਲ ਪੂਰਨ ਤਾ ਕੇ ਕਾਮ ॥
ttootte bandhan bahu bikaar safal pooran taa ke kaam |ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನಿಸುವವನು - ಅವನ ಬಂಧಗಳು ಮುರಿದುಹೋಗಿವೆ, ಅವನ ಎಲ್ಲಾ ಪಾಪಗಳು ಅಳಿಸಲ್ಪಡುತ್ತವೆ,
ਦੁਰਮਤਿ ਮਿਟੀ ਹਉਮੈ ਛੁਟੀ ਸਿਮਰਤ ਹਰਿ ਕੋ ਨਾਮ ॥
duramat mittee haumai chhuttee simarat har ko naam |ಮತ್ತು ಅವನ ಕೆಲಸಗಳು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಫಲವನ್ನು ತರುತ್ತವೆ; ಅವನ ದುಷ್ಟ ಮನಸ್ಸು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಅಹಂಕಾರವು ಅಧೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੀ ਮਿਟਿਆ ਆਵਾ ਗਵਨ ॥
saran gahee paarabraham kee mittiaa aavaa gavan |ಪರಮ ಪ್ರಭು ದೇವರ ಅಭಯಾರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವುದು, ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಅವನ ಆಗಮನ ಮತ್ತು ಹೋಗುವಿಕೆಗಳು ಕೊನೆಗೊಂಡಿವೆ.
ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਗੁਣ ਗੁਬਿੰਦ ਪ੍ਰਭ ਰਵਨ ॥
aap tariaa kuttanb siau gun gubind prabh ravan |ಅವನು ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದೊಂದಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಭುವಾದ ದೇವರ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਕੀ ਟਹਲ ਕਮਾਵਣੀ ਜਪੀਐ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਨਾਮੁ ॥
har kee ttahal kamaavanee japeeai prabh kaa naam |ನಾನು ಭಗವಂತನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ದೇವರ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸੁਖ ਬਿਸ੍ਰਾਮੁ ॥੧੫॥
gur poore te paaeaa naanak sukh bisraam |15|ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನಿಂದ ನಾನಕ್ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ||15||
ਸਲੋਕੁ ॥
salok |ಸಲೋಕ್:
ਪੂਰਨੁ ਕਬਹੁ ਨ ਡੋਲਤਾ ਪੂਰਾ ਕੀਆ ਪ੍ਰਭ ਆਪਿ ॥
pooran kabahu na ddolataa pooraa keea prabh aap |ಪರಿಪೂರ್ಣ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದಿಗೂ ಕದಲುವುದಿಲ್ಲ; ದೇವರೇ ಅವನನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದನು.
ਦਿਨੁ ਦਿਨੁ ਚੜੈ ਸਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਹੋਤ ਨ ਘਾਟਿ ॥੧੬॥
din din charrai savaaeaa naanak hot na ghaatt |16|ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ, ಅವನು ಏಳಿಗೆ ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಅವನು ವಿಫಲನಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||16||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਪੂਰਨਮਾ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭ ਏਕੁ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ॥
pooranamaa pooran prabh ek karan kaaran samarath |ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ದಿನ: ದೇವರು ಮಾತ್ರ ಪರಿಪೂರ್ಣ; ಅವನು ಕಾರಣಗಳ ಸರ್ವಶಕ್ತ ಕಾರಣ.
ਜੀਅ ਜੰਤ ਦਇਆਲ ਪੁਰਖੁ ਸਭ ਊਪਰਿ ਜਾ ਕਾ ਹਥੁ ॥
jeea jant deaal purakh sabh aoopar jaa kaa hath |ಭಗವಂತನು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ದಯೆ ಮತ್ತು ಕರುಣಾಮಯಿ; ಅವರ ರಕ್ಷಿಸುವ ಹಸ್ತವು ಎಲ್ಲರ ಮೇಲಿದೆ.
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਗੋਬਿੰਦ ਗੁਰ ਕੀਆ ਜਾ ਕਾ ਹੋਇ ॥
gun nidhaan gobind gur keea jaa kaa hoe |ಅವನು ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ನಿಧಿ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಭು; ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಅವನು ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਪ੍ਰਭੁ ਸੁਜਾਨੁ ਅਲਖ ਨਿਰੰਜਨ ਸੋਇ ॥
antarajaamee prabh sujaan alakh niranjan soe |ದೇವರು, ಅಂತರಂಗ-ಜ್ಞಾನಿ, ಹೃದಯಗಳನ್ನು ಶೋಧಿಸುವವನು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಲ್ಲ, ಕಾಣದ ಮತ್ತು ನಿರ್ಮಲವಾಗಿ ಶುದ್ಧನಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੋ ਸਭ ਬਿਧਿ ਜਾਨਣਹਾਰ ॥
paarabraham paramesaro sabh bidh jaananahaar |ಪರಮಾತ್ಮನಾದ ಪರಮಾತ್ಮನು, ಅತೀತನಾದ ಭಗವಂತನು ಎಲ್ಲಾ ಮಾರ್ಗಗಳು ಮತ್ತು ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ತಿಳಿದಿರುವವನು.
ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਸਰਨਿ ਜੋਗੁ ਆਠ ਪਹਰ ਨਮਸਕਾਰ ॥
sant sahaaee saran jog aatth pahar namasakaar |ಅವನು ತನ್ನ ಸಂತರ ಬೆಂಬಲ, ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವ ಶಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ. ದಿನದ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯೂ ನಾನು ಆತನಿಗೆ ಗೌರವಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਨਹ ਬੂਝੀਐ ਸਿਮਰਹੁ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਨ ॥
akath kathaa nah boojheeai simarahu har ke charan |ಅವರ ಮಾತನಾಡದ ಮಾತು ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ನಾನು ಭಗವಂತನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತೇನೆ.
ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ ਅਨਾਥ ਨਾਥ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਨ ॥੧੬॥
patit udhaaran anaath naath naanak prabh kee saran |16|ಅವನು ಪಾಪಿಗಳ ಸೇವಿಂಗ್ ಗ್ರೇಸ್, ಮಾಸ್ಟರ್ಲೆಸ್ ಆಫ್ ಮಾಸ್ಟರ್; ನಾನಕ್ ದೇವರ ಅಭಯಾರಣ್ಯವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದಾರೆ. ||16||
ਸਲੋਕੁ ॥
salok |ಸಲೋಕ್:
ਦੁਖ ਬਿਨਸੇ ਸਹਸਾ ਗਇਓ ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
dukh binase sahasaa geio saran gahee har raae |ನಾನು ನನ್ನ ರಾಜನಾದ ಭಗವಂತನ ಅಭಯಾರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗಿನಿಂದ ನನ್ನ ನೋವು ಮಾಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ದುಃಖಗಳು ದೂರವಾಗಿವೆ.
ਮਨਿ ਚਿੰਦੇ ਫਲ ਪਾਇਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੧੭॥
man chinde fal paaeaa naanak har gun gaae |17|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಆಸೆಗಳ ಫಲವನ್ನು ನಾನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ||17||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਕੋਈ ਗਾਵੈ ਕੋ ਸੁਣੈ ਕੋਈ ਕਰੈ ਬੀਚਾਰੁ ॥
koee gaavai ko sunai koee karai beechaar |ಕೆಲವರು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಕೆಲವರು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ;
ਕੋ ਉਪਦੇਸੈ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜੈ ਤਿਸ ਕਾ ਹੋਇ ਉਧਾਰੁ ॥
ko upadesai ko drirrai tis kaa hoe udhaar |ಕೆಲವರು ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಹೆಸರನ್ನು ಒಳಗೆ ಅಳವಡಿಸುತ್ತಾರೆ; ಈ ರೀತಿ ಅವರನ್ನು ಉಳಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਕਿਲਬਿਖ ਕਾਟੈ ਹੋਇ ਨਿਰਮਲਾ ਜਨਮ ਜਨਮ ਮਲੁ ਜਾਇ ॥
kilabikh kaattai hoe niramalaa janam janam mal jaae |ಅವರ ಪಾಪದ ತಪ್ಪುಗಳು ಅಳಿಸಿಹೋಗಿವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಶುದ್ಧರಾಗುತ್ತಾರೆ; ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಅವತಾರಗಳ ಕೊಳಕು ತೊಳೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਖੁ ਊਜਲਾ ਨਹ ਪੋਹੈ ਤਿਸੁ ਮਾਇ ॥
halat palat mukh aoojalaa nah pohai tis maae |ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರ ಮುಖಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿರುತ್ತವೆ; ಅವರು ಮಾಯೆಯಿಂದ ಮುಟ್ಟಬಾರದು.
ਸੋ ਸੁਰਤਾ ਸੋ ਬੈਸਨੋ ਸੋ ਗਿਆਨੀ ਧਨਵੰਤੁ ॥
so surataa so baisano so giaanee dhanavant |ಅವರು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಬುದ್ಧಿವಂತರು, ಮತ್ತು ಅವರು ವೈಷ್ಣವರು, ವಿಷ್ಣುವಿನ ಆರಾಧಕರು; ಅವರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಬುದ್ಧಿವಂತರು, ಶ್ರೀಮಂತರು ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਸੋ ਸੂਰਾ ਕੁਲਵੰਤੁ ਸੋਇ ਜਿਨਿ ਭਜਿਆ ਭਗਵੰਤੁ ॥
so sooraa kulavant soe jin bhajiaa bhagavant |ಅವರು ಉದಾತ್ತ ಜನ್ಮದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವೀರರು, ಅವರು ಭಗವಂತ ದೇವರ ಮೇಲೆ ಕಂಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਖਤ੍ਰੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਸੂਦੁ ਬੈਸੁ ਉਧਰੈ ਸਿਮਰਿ ਚੰਡਾਲ ॥
khatree braahaman sood bais udharai simar chanddaal |ಖ್ಶತ್ರಿಯರು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು, ಕೆಳಜಾತಿಯ ಸೂದ್ರರು, ವೈಶಾ ಕೆಲಸಗಾರರು ಮತ್ತು ಬಹಿಷ್ಕೃತ ಪರಿಯಾಗಳು ಎಲ್ಲರೂ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ,
ਜਿਨਿ ਜਾਨਿਓ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਨਾ ਨਾਨਕ ਤਿਸਹਿ ਰਵਾਲ ॥੧੭॥
jin jaanio prabh aapanaa naanak tiseh ravaal |17|ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದು. ನಾನಕ್ ತನ್ನ ದೇವರನ್ನು ತಿಳಿದವರ ಪಾದದ ಧೂಳಿ. ||17||
ਗਉੜੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ॥
gaurree kee vaar mahalaa 4 |ವಾರದಲ್ಲಿ ಗೌರಿ, ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ಒಬ್ಬ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ದೇವರು. ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ:
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |ಸಲೋಕ್ ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹಲ್:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਸਮਤੁ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
satigur purakh deaal hai jis no samat sabh koe |ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಜೀವಿ, ದಯೆ ಮತ್ತು ಕರುಣಾಮಯಿ; ಎಲ್ಲರೂ ಅವನಿಗೆ ಸಮಾನರು.
ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਦੇਖਦਾ ਮਨ ਭਾਵਨੀ ਤੇ ਸਿਧਿ ਹੋਇ ॥
ek drisatt kar dekhadaa man bhaavanee te sidh hoe |ಅವನು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾನೆ; ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶುದ್ಧ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ, ಅವನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਉਤਮੁ ਹਰਿ ਪਦੁ ਸੋਇ ॥
satigur vich amrit hai har utam har pad soe |ಅಮೃತ ಅಮೃತವು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನೊಳಗಿದೆ; ಅವನು ಉದಾತ್ತ ಮತ್ತು ಭವ್ಯ, ದೈವಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನದವನು.
ਨਾਨਕ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵੈ ਕੋਇ ॥੧॥
naanak kirapaa te har dhiaaeeai guramukh paavai koe |1|ಓ ನಾನಕ್, ಆತನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಒಬ್ಬನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ; ಗುರುಮುಖರು ಅವನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |ನಾಲ್ಕನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਸਭ ਬਿਖੁ ਹੈ ਨਿਤ ਜਗਿ ਤੋਟਾ ਸੰਸਾਰਿ ॥
haumai maaeaa sabh bikh hai nit jag tottaa sansaar |ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಮಾಯೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಷ; ಇವುಗಳಲ್ಲಿ, ಜನರು ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ನಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
laahaa har dhan khattiaa guramukh sabad veechaar |ಗುರುಮುಖನು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಲಾಭವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਬਿਖੁ ਉਤਰੈ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
haumai mail bikh utarai har amrit har ur dhaar |ಭಗವಂತನ ಅಮೃತ ನಾಮವನ್ನು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿದಾಗ ಅಹಂಕಾರದ ವಿಷಪೂರಿತ ಕೊಳಕು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.