ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1417
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਨੀਐ ਸਾਚੇ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥੩੩॥
naanak sabad marai man maaneeai saache saachee soe |33|ಓ ನಾನಕ್, ಶಬ್ದದ ಪದದಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಸತ್ತಾಗ, ಮನಸ್ಸು ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶಾಂತವಾಗುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯವಾದವರ ಖ್ಯಾತಿ ನಿಜ. ||33||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਦੁਖੁ ਸਾਗਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
maaeaa mohu dukh saagar hai bikh dutar tariaa na jaae |ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವು ನೋವು ಮತ್ತು ವಿಷದ ವಿಶ್ವಾಸಘಾತುಕ ಸಾಗರವಾಗಿದೆ, ಅದನ್ನು ದಾಟಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਦੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਹਉਮੈ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥
meraa meraa karade pach mue haumai karat vihaae |"ನನ್ನದು, ನನ್ನದು" ಎಂದು ಕಿರುಚುತ್ತಾ, ಅವು ಕೊಳೆಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಸಾಯುತ್ತವೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਮਨਮੁਖਾ ਉਰਵਾਰੁ ਨ ਪਾਰੁ ਹੈ ਅਧ ਵਿਚਿ ਰਹੇ ਲਪਟਾਇ ॥
manamukhaa uravaar na paar hai adh vich rahe lapattaae |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಈ ಕಡೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತೊಂದೂ ಅಲ್ಲ; ಅವರು ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਕਮਾਵਣਾ ਕਰਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
jo dhur likhiaa su kamaavanaa karanaa kachhoo na jaae |ಅವರು ಪೂರ್ವ ಉದ್ದೇಶಿಸಿದಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಬೇರೆ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਮਤੀ ਗਿਆਨੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਭੁ ਦੇਖਿਆ ਬ੍ਰਹਮੁ ਸੁਭਾਇ ॥
guramatee giaan ratan man vasai sabh dekhiaa braham subhaae |ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯ ರತ್ನವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ದೇವರನ್ನು ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಾಣಬಹುದು.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੋਹਿਥੈ ਵਡਭਾਗੀ ਚੜੈ ਤੇ ਭਉਜਲਿ ਪਾਰਿ ਲੰਘਾਇ ॥੩੪॥
naanak satigur bohithai vaddabhaagee charrai te bhaujal paar langhaae |34|ಓ ನಾನಕ್, ಅತ್ಯಂತ ಅದೃಷ್ಟವಂತರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ದೋಣಿಯನ್ನು ಏರುತ್ತಾರೆ; ಅವುಗಳನ್ನು ಭಯಾನಕ ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರದಾದ್ಯಂತ ಸಾಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||34||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦਾਤਾ ਕੋ ਨਹੀ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੇਇ ਆਧਾਰੁ ॥
bin satigur daataa ko nahee jo har naam dee aadhaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ನೀಡುವ ಯಾವ ದಾನಿಯೂ ಇಲ್ಲ.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਾਉ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
gur kirapaa te naau man vasai sadaa rahai ur dhaar |ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ಹೆಸರು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ; ಅದನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.
ਤਿਸਨਾ ਬੁਝੈ ਤਿਪਤਿ ਹੋਇ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
tisanaa bujhai tipat hoe har kai naae piaar |ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೂಲಕ ಬಯಕೆಯ ಬೆಂಕಿಯು ಆರಿಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬನು ತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਅਪਨੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੩੫॥
naanak guramukh paaeeai har apanee kirapaa dhaar |35|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ತನ್ನ ಕರುಣೆಯನ್ನು ಸುರಿಸಿದಾಗ. ||35||
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗਤੁ ਬਰਲਿਆ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
bin sabadai jagat baraliaa kahanaa kachhoo na jaae |ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಜಗತ್ತು ಎಷ್ಟು ಹುಚ್ಚುತನವಾಗಿದೆ, ಅದನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಸಹ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਹਰਿ ਰਖੇ ਸੇ ਉਬਰੇ ਸਬਦਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
har rakhe se ubare sabad rahe liv laae |ಭಗವಂತನಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರು ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಶಬಾದ್ ಪದಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜਿਨਿ ਰਖੀ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥੩੬॥
naanak karataa sabh kichh jaanadaa jin rakhee banat banaae |36|ಓ ನಾನಕ್, ಈ ತಯಾರಿಕೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ತಿಳಿದಿದೆ. ||36||
ਹੋਮ ਜਗ ਸਭਿ ਤੀਰਥਾ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਪੁਰਾਣ ॥
hom jag sabh teerathaa parri panddit thake puraan |ಪಂಡಿತರು, ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು, ಅಗ್ನಿ ಅರ್ಪಣೆ ಮತ್ತು ಯಜ್ಞಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಾ ಪವಿತ್ರ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಗೆ ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಪುರಾಣಗಳನ್ನು ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ದಣಿದಿದ್ದಾರೆ.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਨ ਮਿਟਈ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥
bikh maaeaa mohu na mittee vich haumai aavan jaan |ಆದರೆ ಅವರು ಮಾಯೆಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದ ವಿಷವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ; ಅವರು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਮਲੁ ਉਤਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿਆ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
satigur miliaai mal utaree har japiaa purakh sujaan |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಒಬ್ಬನ ಕಲ್ಮಶವು ತೊಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ, ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದು, ಮೂಲ ಜೀವಿ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿದವನು.
ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇਵਿਆ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੩੭॥
jinaa har har prabh seviaa jan naanak sad kurabaan |37|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ತಮ್ಮ ದೇವರನ್ನು ಸೇವಿಸುವವರಿಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತ್ಯಾಗ. ||37||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਹੁ ਚਿਤਵਦੇ ਬਹੁ ਆਸਾ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰ ॥
maaeaa mohu bahu chitavade bahu aasaa lobh vikaar |ಮನುಷ್ಯರು ಮಾಯೆ ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಉತ್ತಮ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ದುರಾಶೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.
ਮਨਮੁਖਿ ਅਸਥਿਰੁ ਨਾ ਥੀਐ ਮਰਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਖਿਨ ਵਾਰ ॥
manamukh asathir naa theeai mar binas jaae khin vaar |ಸ್ವಯಂ-ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖರು ಸ್ಥಿರ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ਵਡ ਭਾਗੁ ਹੋਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਹਉਮੈ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥
vadd bhaag hovai satigur milai haumai tajai vikaar |ಮಹಾನ್ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ಮಾತ್ರ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਪਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥੩੮॥
har naamaa jap sukh paaeaa jan naanak sabad veechaar |38|ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುವುದರಿಂದ ಅವರು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ; ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ. ||38||
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
bin satigur bhagat na hovee naam na lagai piaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆ ಇಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಪ್ರೀತಿ ಇಲ್ಲ.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੩੯॥
jan naanak naam araadhiaa gur kai het piaar |39|ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಗುರುವಿನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ನಾಮವನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ||39||
ਲੋਭੀ ਕਾ ਵੇਸਾਹੁ ਨ ਕੀਜੈ ਜੇ ਕਾ ਪਾਰਿ ਵਸਾਇ ॥
lobhee kaa vesaahu na keejai je kaa paar vasaae |ದುರಾಸೆಯ ಜನರನ್ನು ನಂಬಬೇಡಿ, ನೀವು ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ.
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਤਿਥੈ ਧੁਹੈ ਜਿਥੈ ਹਥੁ ਨ ਪਾਇ ॥
ant kaal tithai dhuhai jithai hath na paae |ಕೊನೆಯ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಅವರು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಮೋಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತ ಚಾಚಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਮਨਮੁਖ ਸੇਤੀ ਸੰਗੁ ਕਰੇ ਮੁਹਿ ਕਾਲਖ ਦਾਗੁ ਲਗਾਇ ॥
manamukh setee sang kare muhi kaalakh daag lagaae |ಯಾರು ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರೊಂದಿಗೆ ಸಹವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಅವರ ಮುಖ ಕಪ್ಪಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕೊಳಕಾಗುತ್ತದೆ.
ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਤਿਨੑ ਲੋਭੀਆਂ ਜਾਸਨਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
muh kaale tina lobheean jaasan janam gavaae |ಆ ದುರಾಸೆಯ ಜನರ ಮುಖಗಳು ಕಪ್ಪು; ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವಮಾನದಿಂದ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਪ੍ਰਭ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
satasangat har mel prabh har naam vasai man aae |ಓ ಕರ್ತನೇ, ನಾನು ಸತ್ ಸಂಗತ್, ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯನ್ನು ಸೇರುತ್ತೇನೆ; ಕರ್ತನಾದ ದೇವರ ಹೆಸರು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಲಿ.
ਜਨਮ ਮਰਨ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੪੦॥
janam maran kee mal utarai jan naanak har gun gaae |40|ಓ ಸೇವಕ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಯ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾ ಹುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಮರಣದ ಕಲ್ಮಶ ಮತ್ತು ಮಾಲಿನ್ಯವನ್ನು ತೊಳೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ||40||
ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿਆ ਸੁ ਮੇਟਣਾ ਨ ਜਾਇ ॥
dhur har prabh karatai likhiaa su mettanaa na jaae |ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ ಭಗವಂತ ದೇವರಿಂದ ಮೊದಲೇ ಉದ್ದೇಶಿಸಲಾದ ಯಾವುದನ್ನಾದರೂ ಅಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਕਰੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
jeeo pindd sabh tis daa pratipaal kare har raae |ದೇಹ ಮತ್ತು ಆತ್ಮ ಎಲ್ಲವೂ ಅವನದೇ. ಸಾರ್ವಭೌಮ ರಾಜನು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਚੁਗਲ ਨਿੰਦਕ ਭੁਖੇ ਰੁਲਿ ਮੁਏ ਏਨਾ ਹਥੁ ਨ ਕਿਥਾਊ ਪਾਇ ॥
chugal nindak bhukhe rul mue enaa hath na kithaaoo paae |ಗಾಸಿಪರ್ಗಳು ಮತ್ತು ದೂಷಕರು ಹಸಿವಿನಿಂದ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ, ಧೂಳಿನಲ್ಲಿ ಉರುಳುತ್ತಾರೆ; ಅವರ ಕೈಗಳು ಎಲ್ಲಿಯೂ ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ.
ਬਾਹਰਿ ਪਾਖੰਡ ਸਭ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਮਨਿ ਹਿਰਦੈ ਕਪਟੁ ਕਮਾਇ ॥
baahar paakhandd sabh karam kareh man hiradai kapatt kamaae |ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ, ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಸರಿಯಾದ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರು ಕಪಟಿಗಳು; ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ, ಅವರು ವಂಚನೆ ಮತ್ತು ವಂಚನೆಯನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਖੇਤਿ ਸਰੀਰਿ ਜੋ ਬੀਜੀਐ ਸੋ ਅੰਤਿ ਖਲੋਆ ਆਇ ॥
khet sareer jo beejeeai so ant khaloaa aae |ದೇಹದ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಏನೇನು ನೆಟ್ಟರೂ ಕೊನೆಗೆ ಅವರ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲಬೇಕು.