ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 1014

ਲਾਗੀ ਭੂਖ ਮਾਇਆ ਮਗੁ ਜੋਹੈ ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥੁ ਮੋਹਿ ਖਰੇ ॥੩॥

laagee bhookh maaeaa mag johai mukat padaarath mohi khare |3|

ಹಸಿವಿನಿಂದ ಪ್ರೇರಿತವಾಗಿ, ಅದು ಮಾಯೆಯ ಸಂಪತ್ತಿನ ಹಾದಿಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತದೆ; ಈ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವು ವಿಮೋಚನೆಯ ನಿಧಿಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ||3||

ਕਰਣ ਪਲਾਵ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ਇਤ ਉਤ ਢੂਢਤ ਥਾਕਿ ਪਰੇ ॥

karan palaav kare nahee paavai it ut dtoodtat thaak pare |

ಅಳುತ್ತಾ ಅಳುತ್ತಾ ಅವರನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸುಸ್ತಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ਵਿਆਪੇ ਕੂੜ ਕੁਟੰਬ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ॥੪॥

kaam krodh ahankaar viaape koorr kuttanb siau preet kare |4|

ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ, ಕೋಪ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವ ಅವನು ತನ್ನ ಸುಳ್ಳು ಸಂಬಂಧಿಕರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತಾನೆ. ||4||

ਖਾਵੈ ਭੋਗੈ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਦੇਖੈ ਪਹਿਰਿ ਦਿਖਾਵੈ ਕਾਲ ਘਰੇ ॥

khaavai bhogai sun sun dekhai pahir dikhaavai kaal ghare |

ಅವನು ತಿನ್ನುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಆನಂದಿಸುತ್ತಾನೆ, ಕೇಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನೋಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಈ ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦ ਨ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਨ ਕਾਲੁ ਟਰੇ ॥੫॥

bin gurasabad na aap pachhaanai bin har naam na kaal ttare |5|

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಭಗವಂತನ ನಾಮವಿಲ್ಲದೆ, ಮರಣವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ||5||

ਜੇਤਾ ਮੋਹੁ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਭੂਲੇ ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਤੇ ਛੀਨਿ ਖਰੇ ॥

jetaa mohu haumai kar bhoole meree meree karate chheen khare |

ಹೆಚ್ಚು ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಅವನನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಗೊಂದಲಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ಅವನು "ನನ್ನದು, ನನ್ನದು" ಎಂದು ಹೆಚ್ಚು ಕೂಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಹೆಚ್ಚು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਤਨੁ ਧਨੁ ਬਿਨਸੈ ਸਹਸੈ ਸਹਸਾ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਵੈ ਮੁਖਿ ਧੂਰਿ ਪਰੇ ॥੬॥

tan dhan binasai sahasai sahasaa fir pachhutaavai mukh dhoor pare |6|

ಅವನ ದೇಹ ಮತ್ತು ಸಂಪತ್ತು ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವನು ಸಂದೇಹ ಮತ್ತು ಸಿನಿಕತನದಿಂದ ಹರಿದು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ; ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಧೂಳು ಬಿದ್ದಾಗ ಅವನು ವಿಷಾದಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಾನೆ. ||6||

ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਜੋਬਨੁ ਤਨੁ ਖਿਸਿਆ ਕਫੁ ਕੰਠੁ ਬਿਰੂਧੋ ਨੈਨਹੁ ਨੀਰੁ ਢਰੇ ॥

biradh bheaa joban tan khisiaa kaf kantth biroodho nainahu neer dtare |

ಅವನು ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಾನೆ, ಅವನ ದೇಹ ಮತ್ತು ಯೌವನವು ವ್ಯರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವನ ಗಂಟಲು ಲೋಳೆಯಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ; ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೀರು ಹರಿಯುತ್ತದೆ.

ਚਰਣ ਰਹੇ ਕਰ ਕੰਪਣ ਲਾਗੇ ਸਾਕਤ ਰਾਮੁ ਨ ਰਿਦੈ ਹਰੇ ॥੭॥

charan rahe kar kanpan laage saakat raam na ridai hare |7|

ಅವನ ಪಾದಗಳು ಅವನಿಗೆ ವಿಫಲವಾಗುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಅವನ ಕೈಗಳು ನಡುಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ನಡುಗುತ್ತವೆ; ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಸಿನಿಕನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ||7||

ਸੁਰਤਿ ਗਈ ਕਾਲੀ ਹੂ ਧਉਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵੈ ਰਖਿਓ ਘਰੇ ॥

surat gee kaalee hoo dhaule kisai na bhaavai rakhio ghare |

ಅವನ ಬುದ್ಧಿಯು ಅವನನ್ನು ವಿಫಲಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ಅವನ ಕಪ್ಪು ಕೂದಲು ಬಿಳಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಯಾರೂ ಅವನನ್ನು ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਬਿਸਰਤ ਨਾਮ ਐਸੇ ਦੋਖ ਲਾਗਹਿ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਸਮਾਰੇ ਨਰਕਿ ਖਰੇ ॥੮॥

bisarat naam aaise dokh laageh jam maar samaare narak khare |8|

ನಾಮವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುವುದು, ಇವು ಅವನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವ ಕಳಂಕಗಳು; ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕ ಅವನನ್ನು ಹೊಡೆದು ನರಕಕ್ಕೆ ಎಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ||8||

ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਕੋ ਲੇਖੁ ਨ ਮਿਟਈ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਕਾ ਕਉ ਦੋਸੁ ਧਰੇ ॥

poorab janam ko lekh na mittee janam marai kaa kau dos dhare |

ಒಬ್ಬರ ಹಿಂದಿನ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ದಾಖಲೆಯನ್ನು ಅಳಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಒಬ್ಬರ ಜನನ ಮತ್ತು ಮರಣಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಯಾರು ಹೊಣೆ?

ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਬਾਦਿ ਜੀਵਣੁ ਹੋਰੁ ਮਰਣਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਨਮੁ ਜਰੇ ॥੯॥

bin gur baad jeevan hor maranaa bin gurasabadai janam jare |9|

ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಜೀವನ ಮತ್ತು ಸಾವು ಅರ್ಥಹೀನ; ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಜೀವನವು ಸುಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತದೆ. ||9||

ਖੁਸੀ ਖੁਆਰ ਭਏ ਰਸ ਭੋਗਣ ਫੋਕਟ ਕਰਮ ਵਿਕਾਰ ਕਰੇ ॥

khusee khuaar bhe ras bhogan fokatt karam vikaar kare |

ಸುಖದಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸುವ ಸುಖಗಳು ನಾಶವನ್ನು ತರುತ್ತವೆ; ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸುವುದು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕ ಭೋಗ.

ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਲੋਭਿ ਮੂਲੁ ਖੋਇਓ ਸਿਰਿ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕਾ ਡੰਡੁ ਪਰੇ ॥੧੦॥

naam bisaar lobh mool khoeio sir dharam raae kaa ddandd pare |10|

ನಾಮ್ ಅನ್ನು ಮರೆತು, ದುರಾಶೆಯಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದ ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮೂಲಕ್ಕೆ ದ್ರೋಹ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ; ಧರ್ಮದ ನೀತಿವಂತ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಕ್ಲಬ್ ಅವನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತದೆ. ||10||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥

guramukh raam naam gun gaaveh jaa kau har prabh nadar kare |

ಗುರುಮುಖರು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಗ್ಲೋರಿಯಸ್ ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ; ಕರ್ತನಾದ ದೇವರು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟದಿಂದ ಅವರನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਤੇ ਨਿਰਮਲ ਪੁਰਖ ਅਪਰੰਪਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਜਗ ਮਹਿ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦ ਹਰੇ ॥੧੧॥

te niramal purakh aparanpar poore te jag meh gur govind hare |11|

ಆ ಜೀವಿಗಳು ಶುದ್ಧ, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅನಿಯಮಿತ ಮತ್ತು ಅನಂತ; ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಅವರು ಗುರುವಿನ ಸಾಕಾರ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಭು. ||11||

ਹਰਿ ਸਿਮਰਹੁ ਗੁਰ ਬਚਨ ਸਮਾਰਹੁ ਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਜਨ ਭਾਉ ਕਰੇ ॥

har simarahu gur bachan samaarahu sangat har jan bhaau kare |

ಭಗವಂತನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಾ ಧ್ಯಾನಿಸಿ; ಗುರುವಿನ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ ಮತ್ತು ಆಲೋಚಿಸಿ, ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕರೊಂದಿಗೆ ಸಹವಾಸವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ.

ਹਰਿ ਜਨ ਗੁਰੁ ਪਰਧਾਨੁ ਦੁਆਰੈ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਜਨ ਕੀ ਰੇਣੁ ਹਰੇ ॥੧੨॥੮॥

har jan gur paradhaan duaarai naanak tin jan kee ren hare |12|8|

ಭಗವಂತನ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕರು ಗುರುವಿನ ಸಾಕಾರ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಮತ್ತು ಗೌರವಾನ್ವಿತರು. ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ಆ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕರ ಪಾದದ ಧೂಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ. ||12||8||