ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 158
ਮਨਿ ਨਿਰਮਲਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
man niramal vasai sach soe |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನು ಒಳಗೆ ನೆಲೆಸಿದಾಗ ಮನಸ್ಸು ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਾਚਿ ਵਸਿਐ ਸਾਚੀ ਸਭ ਕਾਰ ॥
saach vasiaai saachee sabh kaar |ಒಬ್ಬನು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದಾಗ, ಎಲ್ಲಾ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಿಜವಾಗುತ್ತವೆ.
ਊਤਮ ਕਰਣੀ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰ ॥੩॥
aootam karanee sabad beechaar |3|ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುವುದು ಅಂತಿಮ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ. ||3||
ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਚੀ ਸੇਵਾ ਹੋਇ ॥
gur te saachee sevaa hoe |ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ನಿಜವಾದ ಸೇವೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੋਇ ॥
guramukh naam pachhaanai koe |ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಗುರುಮುಖ ಎಷ್ಟು ಅಪರೂಪ.
ਜੀਵੈ ਦਾਤਾ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥
jeevai daataa devanahaar |ಕೊಡುವವನು, ಮಹಾನ್ ಕೊಡುವವನು, ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੪॥੧॥੨੧॥
naanak har naame lagai piaar |4|1|21|ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾನೆ. ||4||1||21||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
gaurree guaareree mahalaa 3 |ಗೌರೀ ಗ್ವಾರಾಯರೀ, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਗੁਰ ਤੇ ਗਿਆਨੁ ਪਾਏ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
gur te giaan paae jan koe |ಗುರುವಿನಿಂದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆದವರು ಬಹಳ ವಿರಳ.
ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਸੀਝੈ ਸੋਇ ॥
gur te boojhai seejhai soe |ಗುರುವಿನಿಂದ ಈ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಪಡೆದವರು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਹਜੁ ਸਾਚੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
gur te sahaj saach beechaar |ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತೇವೆ.
ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਏ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥੧॥
gur te paae mukat duaar |1|ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ, ವಿಮೋಚನೆಯ ದ್ವಾರವು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ||1||
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਮਿਲੈ ਗੁਰੁ ਆਇ ॥
poorai bhaag milai gur aae |ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅದೃಷ್ಟದ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬರುತ್ತೇವೆ.
ਸਾਚੈ ਸਹਜਿ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
saachai sahaj saach samaae |1| rahaau |ನಿಜವಾದವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
gur miliaai trisanaa agan bujhaae |ಗುರುಗಳ ಭೇಟಿಯಿಂದ ಆಸೆಯ ಬೆಂಕಿ ತಣಿಯುತ್ತದೆ.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਂਤਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਏ ॥
gur te saant vasai man aae |ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.
ਗੁਰ ਤੇ ਪਵਿਤ ਪਾਵਨ ਸੁਚਿ ਹੋਇ ॥
gur te pavit paavan such hoe |ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ನಾವು ಶುದ್ಧ, ಪವಿತ್ರ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವಂತರಾಗುತ್ತೇವೆ.
ਗੁਰ ਤੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
gur te sabad milaavaa hoe |2|ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ, ನಾವು ಶಬ್ದದ ಪದದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದೇವೆ. ||2||
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਸਭ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
baajh guroo sabh bharam bhulaaee |ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಸಂದೇಹದಲ್ಲಿ ಅಲೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਹੁਤਾ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
bin naavai bahutaa dukh paaee |ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಭಯಾನಕ ನೋವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
guramukh hovai su naam dhiaaee |ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವವರು ಗುರುಮುಖರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਦਰਸਨਿ ਸਚੈ ਸਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥੩॥
darasan sachai sachee pat hoee |3|ನಿಜವಾದ ಗೌರವವು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ದರ್ಶನದ ಮೂಲಕ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ||3||
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਦਾਤਾ ਇਕੁ ਸੋਈ ॥
kis no kaheeai daataa ik soee |ಬೇರೆಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಏಕೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು? ಅವನೊಬ್ಬನೇ ಕೊಡುವವನು.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਈ ॥
kirapaa kare sabad milaavaa hoee |ಅವನು ತನ್ನ ಅನುಗ್ರಹವನ್ನು ನೀಡಿದಾಗ, ಶಬ್ದದೊಂದಿಗೆ ಒಕ್ಕೂಟವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
mil preetam saache gun gaavaa |ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಜೊತೆ ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾ, ನಾನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತೇನೆ.
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵਾ ॥੪॥੨॥੨੨॥
naanak saache saach samaavaa |4|2|22|ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದೇನೆ. ||4||2||22||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
gaurree guaareree mahalaa 3 |ಗೌರೀ ಗ್ವಾರಾಯರೀ, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਸੁ ਥਾਉ ਸਚੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ॥
su thaau sach man niramal hoe |ನಿಜ ಆ ಸ್ಥಳ, ಅಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਚਿ ਨਿਵਾਸੁ ਕਰੇ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
sach nivaas kare sach soe |ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರುವವನೇ ನಿಜ.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਪੈ ॥
sachee baanee jug chaare jaapai |ಪದದ ನಿಜವಾದ ಬಾನಿ ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ ತಿಳಿದಿದೆ.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਆਪੈ ॥੧॥
sabh kichh saachaa aape aapai |1|ನಿಜವಾದವನೇ ಸರ್ವಸ್ವ. ||1||
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਏ ॥
karam hovai satasang milaae |ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳ ಕರ್ಮದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಸತ್ ಸಂಗತವನ್ನು, ನಿಜವಾದ ಸಭೆಯನ್ನು ಸೇರುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਬੈਸਿ ਸੁ ਥਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har gun gaavai bais su thaae |1| rahaau |ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನು ಹಾಡಿರಿ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਜਲਉ ਇਹ ਜਿਹਵਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
jlau ih jihavaa doojai bhaae |ದ್ವೈತವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಈ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಸುಟ್ಟುಬಿಡು
ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਾਖੈ ਫੀਕਾ ਆਲਾਇ ॥
har ras na chaakhai feekaa aalaae |ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ರುಚಿಸದಿರುವ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಕಪಟವಾದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳುವ.
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਤਨੁ ਮਨੁ ਫੀਕਾ ਹੋਇ ॥
bin boojhe tan man feekaa hoe |ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ, ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ರುಚಿಯಿಲ್ಲದ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗುತ್ತದೆ.
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੀਆ ਚਲਿਆ ਰੋਇ ॥੨॥
bin naavai dukheea chaliaa roe |2|ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ, ದುಃಖಿಗಳು ನೋವಿನಿಂದ ಅಳುತ್ತಾ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ||2||
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
rasanaa har ras chaakhiaa sahaj subhaae |ಯಾರ ನಾಲಿಗೆಯು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತದೆ,
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥
gur kirapaa te sach samaae |ಗುರುವಿನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿದೆ.
ਸਾਚੇ ਰਾਤੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥
saache raatee gurasabad veechaar |ಸತ್ಯದಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಒಬ್ಬನು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ,
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਨਿਰਮਲ ਧਾਰ ॥੩॥
amrit peevai niramal dhaar |3|ಮತ್ತು ಅಮೃತ ಮಕರಂದದಲ್ಲಿ ಪಾನೀಯಗಳು, ಒಳಗೆ ನಿರ್ಮಲವಾದ ಸ್ಟ್ರೀಮ್ನಿಂದ. ||3||
ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ਜੋ ਭਾਡਾ ਹੋਇ ॥
naam samaavai jo bhaaddaa hoe |ನಾಮ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರು, ಮನಸ್ಸಿನ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗಿದೆ.
ਊਂਧੈ ਭਾਂਡੈ ਟਿਕੈ ਨ ਕੋਇ ॥
aoondhai bhaanddai ttikai na koe |ಹಡಗು ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿದ್ದರೆ ಏನನ್ನೂ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮਨਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੁ ॥
gurasabadee man naam nivaas |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ನಾಮ್ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਭਾਂਡਾ ਜਿਸੁ ਸਬਦ ਪਿਆਸ ॥੪॥੩॥੨੩॥
naanak sach bhaanddaa jis sabad piaas |4|3|23|ಓ ನಾನಕ್, ಶಬ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಬಾಯಾರಿಕೆಯಾಗುವ ಮನಸ್ಸಿನ ಪಾತ್ರೆ ನಿಜ. ||4||3||23||
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
gaurree guaareree mahalaa 3 |ಗೌರೀ ಗ್ವಾರಾಯರೀ, ಮೂರನೇ ಮೆಹಲ್:
ਇਕਿ ਗਾਵਤ ਰਹੇ ਮਨਿ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇ ॥
eik gaavat rahe man saad na paae |ಕೆಲವರು ಹಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಂತೋಷ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਗਾਵਹਿ ਬਿਰਥਾ ਜਾਇ ॥
haumai vich gaaveh birathaa jaae |ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಅದು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ವ್ಯರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ.
ਗਾਵਣਿ ਗਾਵਹਿ ਜਿਨ ਨਾਮ ਪਿਆਰੁ ॥
gaavan gaaveh jin naam piaar |ನಾಮ್ ಅನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವವರು ಹಾಡನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰੁ ॥੧॥
saachee baanee sabad beechaar |1|ಅವರು ಪದದ ನಿಜವಾದ ಬಾನಿ ಮತ್ತು ಶಾಬಾದ್ ಅನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਗਾਵਤ ਰਹੈ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥
gaavat rahai je satigur bhaavai |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಅವರು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
man tan raataa naam suhaavai |1| rahaau |ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹಗಳು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಾದ ನಾಮ್ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ||1||ವಿರಾಮ||
ਇਕਿ ਗਾਵਹਿ ਇਕਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇਹਿ ॥
eik gaaveh ik bhagat karehi |ಕೆಲವರು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಕೆಲವರು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਬਿਨੁ ਅਸਨੇਹ ॥
naam na paaveh bin asaneh |ಮನಃಪೂರ್ವಕವಾದ ಪ್ರೀತಿಯಿಲ್ಲದೆ, ನಾಮವು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਗੁਰਸਬਦ ਪਿਆਰਿ ॥
sachee bhagat gurasabad piaar |ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ.
ਅਪਨਾ ਪਿਰੁ ਰਾਖਿਆ ਸਦਾ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥੨॥
apanaa pir raakhiaa sadaa ur dhaar |2|ಭಕ್ತನು ತನ್ನ ಪ್ರಿಯತಮೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||2||