ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 509
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਖੁਆਰ ॥੨॥
har naam na paaeaa janam birathaa gavaaeaa naanak jam maar kare khuaar |2|ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತಾರೆ; ಓ ನಾನಕ್, ಸಾವಿನ ಸಂದೇಶವಾಹಕನು ಅವರನ್ನು ಶಿಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವಮಾನಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਤਦਹੁ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
aapanaa aap upaaeion tadahu hor na koee |ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡನು - ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ਮਤਾ ਮਸੂਰਤਿ ਆਪਿ ਕਰੇ ਜੋ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥
mataa masoorat aap kare jo kare su hoee |ಅವನು ಸಲಹೆಗಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಸಮಾಲೋಚಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನು ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತಂದನು.
ਤਦਹੁ ਆਕਾਸੁ ਨ ਪਾਤਾਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤ੍ਰੈ ਲੋਈ ॥
tadahu aakaas na paataal hai naa trai loee |ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಯಾವುದೇ ಅಕಾಶಿಕ್ ಈಥರ್ಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ನೆದರ್ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಅಥವಾ ಮೂರು ಪ್ರಪಂಚಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ.
ਤਦਹੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਾ ਓਪਤਿ ਹੋਈ ॥
tadahu aape aap nirankaar hai naa opat hoee |ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಿರಾಕಾರ ಭಗವಂತ ಮಾತ್ರ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದನು - ಯಾವುದೇ ಸೃಷ್ಟಿ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥
jiau tis bhaavai tivai kare tis bin avar na koee |1|ಅದು ಅವನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದಂತೆ, ಅವನು ವರ್ತಿಸಿದನು; ಅವನಿಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ||1||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਹੈ ਦਿਸੈ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
saahib meraa sadaa hai disai sabad kamaae |ನನ್ನ ಗುರು ಶಾಶ್ವತ. ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಅವನನ್ನು ನೋಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਓਹੁ ਅਉਹਾਣੀ ਕਦੇ ਨਾਹਿ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਇ ॥
ohu aauhaanee kade naeh naa aavai naa jaae |ಅವನು ಎಂದಿಗೂ ನಾಶವಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੋ ਸੇਵੀਐ ਜੋ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
sadaa sadaa so seveeai jo sabh meh rahai samaae |ಆದ್ದರಿಂದ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಆತನನ್ನು ಸೇವಿಸಿ; ಅವನು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.
ਅਵਰੁ ਦੂਜਾ ਕਿਉ ਸੇਵੀਐ ਜੰਮੈ ਤੈ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
avar doojaa kiau seveeai jamai tai mar jaae |ಹುಟ್ಟಿ ಸಾಯುವ ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಸೇವೆ ಏಕೆ?
ਨਿਹਫਲੁ ਤਿਨ ਕਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਆਪਣਾ ਅਵਰੀ ਕਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
nihafal tin kaa jeeviaa ji khasam na jaaneh aapanaa avaree kau chit laae |ತಮ್ಮ ಭಗವಂತ ಮತ್ತು ಗುರುವನ್ನು ತಿಳಿಯದ ಮತ್ತು ಇತರರ ಮೇಲೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವವರ ಜೀವನವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ.
ਨਾਨਕ ਏਵ ਨ ਜਾਪਈ ਕਰਤਾ ਕੇਤੀ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥੧॥
naanak ev na jaapee karataa ketee dee sajaae |1|ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಅವರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ವಿಧಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
sachaa naam dhiaaeeai sabho varatai sach |ನಿಜವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ; ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಎಲ್ಲೆಡೆ ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਇ ਤਾ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ਸਚੁ ॥
naanak hukam bujh paravaan hoe taa fal paavai sach |ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಸ್ವೀಕಾರಾರ್ಹನಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಸತ್ಯದ ಫಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੈ ਮੂਲਿ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਧਾ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੨॥
kathanee badanee karataa firai hukamai mool na bujhee andhaa kach nikach |2|ಅವನು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಅವನು ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವನು ಕುರುಡ, ಸುಳ್ಳಿನ ಸುಳ್ಳು. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਸੰਜੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
sanjog vijog upaaeion srisattee kaa mool rachaaeaa |ಒಕ್ಕೂಟ ಮತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ, ಅವರು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಹಾಕಿದರು.
ਹੁਕਮੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
hukamee srisatt saajeean jotee jot milaaeaa |ಅವರ ಆಜ್ಞೆಯ ಮೇರೆಗೆ, ಬೆಳಕಿನ ಭಗವಂತ ವಿಶ್ವವನ್ನು ರೂಪಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನ ದೈವಿಕ ಬೆಳಕನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿದನು.
ਜੋਤੀ ਹੂੰ ਸਭੁ ਚਾਨਣਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
jotee hoon sabh chaananaa satigur sabad sunaaeaa |ಬೆಳಕಿನ ಭಗವಂತನಿಂದ, ಎಲ್ಲಾ ಬೆಳಕು ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾದ ಗುರು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
brahamaa bisan mahes trai gun sir dhandhai laaeaa |ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಶಿವ, ಮೂರು ಸ್ವಭಾವಗಳ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ, ಅವರ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು.
ਮਾਇਆ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਤੁਰੀਆ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
maaeaa kaa mool rachaaeion tureea sukh paaeaa |2|ಅವರು ಮಾಯೆಯ ಮೂಲವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದರು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕನೇ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಪಡೆದರು. ||2||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਸੋ ਜਪੁ ਸੋ ਤਪੁ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥
so jap so tap ji satigur bhaavai |ಅದೊಂದೇ ಪಠಣ, ಮತ್ತು ಅದೊಂದೇ ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನ, ಇದು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਵਡਿਆਈ ਪਾਵੈ ॥
satigur kai bhaanai vaddiaaee paavai |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಪ್ರಸನ್ನಗೊಳಿಸಿದರೆ, ಮಹಿಮಾನ್ವಿತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧॥
naanak aap chhodd gur maeh samaavai |1|ಓ ನಾನಕ್, ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ಒಬ್ಬನು ಗುರುದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਲੇਵੈ ॥
gur kee sikh ko viralaa levai |ಗುರುವಿನ ಉಪದೇಶ ಪಡೆದವರು ಎಷ್ಟು ವಿರಳ.
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਵਡਿਆਈ ਦੇਵੈ ॥੨॥
naanak jis aap vaddiaaee devai |2|ಓ ನಾನಕ್, ಅವನು ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਹੈ ਬਿਖਮੁ ਅਤਿ ਭਾਰੀ ॥
maaeaa mohu agiaan hai bikham at bhaaree |ಮಾಯೆಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕತ್ತಲೆಯಾಗಿದೆ; ಇದು ತುಂಬಾ ಕಷ್ಟ ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಭಾರವಾದ ಹೊರೆ.
ਪਥਰ ਪਾਪ ਬਹੁ ਲਦਿਆ ਕਿਉ ਤਰੀਐ ਤਾਰੀ ॥
pathar paap bahu ladiaa kiau tareeai taaree |ಪಾಪದ ತುಂಬ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು, ದೋಣಿ ದಾಟುವುದು ಹೇಗೆ?
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥
anadin bhagatee ratiaa har paar utaaree |ರಾತ್ರಿ ಹಗಲು ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರು ಸಾಗುತ್ತಾರೆ.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਹਉਮੈ ਛਡਿ ਵਿਕਾਰੀ ॥
gurasabadee man niramalaa haumai chhadd vikaaree |ಗುರುಗಳ ಸೂಚನೆಯ ಮೇರೆಗೆ, ಒಬ್ಬನು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಮಲವಾಗುತ್ತದೆ.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੀ ॥੩॥
har har naam dhiaaeeai har har nisataaree |3|ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ, ಹರ್, ಹರ್; ಭಗವಂತ, ಹರ್, ಹರ್, ನಮ್ಮ ಉಳಿಸುವ ಅನುಗ್ರಹ. ||3||
ਸਲੋਕੁ ॥
salok |ಸಲೋಕ್:
ਕਬੀਰ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕੁੜਾ ਰਾਈ ਦਸਵੈ ਭਾਇ ॥
kabeer mukat duaaraa sankurraa raaee dasavai bhaae |ಓ ಕಬೀರ್, ವಿಮೋಚನೆಯ ದ್ವಾರವು ಕಿರಿದಾಗಿದೆ, ಸಾಸಿವೆ ಕಾಳಿನ ಹತ್ತನೇ ಒಂದು ಭಾಗಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ.
ਮਨੁ ਤਉ ਮੈਗਲੁ ਹੋਇ ਰਹਾ ਨਿਕਸਿਆ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਇ ॥
man tau maigal hoe rahaa nikasiaa kiau kar jaae |ಮನಸ್ಸು ಆನೆಯಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಯಿತು; ಅದು ಈ ಗೇಟ್ ಮೂಲಕ ಹೇಗೆ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ?
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤੁਠਾ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ॥
aaisaa satigur je milai tutthaa kare pasaau |ಅಂತಹ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರೆ, ಅವರ ಸಂತೋಷದಿಂದ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಕರುಣೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਮੋਕਲਾ ਸਹਜੇ ਆਵਉ ਜਾਉ ॥੧॥
mukat duaaraa mokalaa sahaje aavau jaau |1|ನಂತರ, ವಿಮೋಚನೆಯ ದ್ವಾರವು ವಿಶಾಲವಾಗಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆತ್ಮವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਨਾਨਕ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਅਤਿ ਨੀਕਾ ਨਾਨੑਾ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਇ ॥
naanak mukat duaaraa at neekaa naanaa hoe su jaae |ಓ ನಾನಕ್, ವಿಮೋಚನೆಯ ದ್ವಾರವು ಬಹಳ ಕಿರಿದಾಗಿದೆ; ಅತ್ಯಂತ ಚಿಕ್ಕದು ಮಾತ್ರ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ.
ਹਉਮੈ ਮਨੁ ਅਸਥੂਲੁ ਹੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਵਿਚੁ ਦੇ ਜਾਇ ॥
haumai man asathool hai kiau kar vich de jaae |ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಮನಸ್ಸು ಉಬ್ಬಿತು. ಅದು ಹೇಗೆ ಹಾದುಹೋಗಬಹುದು?
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਹਉਮੈ ਗਈ ਜੋਤਿ ਰਹੀ ਸਭ ਆਇ ॥
satigur miliaai haumai gee jot rahee sabh aae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಅಹಂಕಾರವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬನು ದೈವಿಕ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ತುಂಬಿರುತ್ತಾನೆ.