ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1092
ਬਿਨੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੂ ਨ ਪਾਈਐ ਜੇ ਬਹੁਤੁ ਲੋਚਾਹੀ ॥
bin karamaa kichhoo na paaeeai je bahut lochaahee |ಒಳ್ಳೆಯ ಕರ್ಮವಿಲ್ಲದೆ, ಅವನು ಎಷ್ಟೇ ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದರೂ ಏನನ್ನೂ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਆਵੈ ਜਾਇ ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਛੁਟਾਹੀ ॥
aavai jaae jamai marai gur sabad chhuttaahee |ಗುರುವಿನ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬರುವುದು ಮತ್ತು ಹೋಗುವುದು ಮತ್ತು ಹುಟ್ಟು ಮತ್ತು ಸಾವುಗಳು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ.
ਆਪਿ ਕਰੈ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੧੬॥
aap karai kis aakheeai doojaa ko naahee |16|ಅವನೇ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾನೆ, ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಯಾರಿಗೆ ದೂರು ನೀಡಬೇಕು? ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਸੰਤੀ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
eis jag meh santee dhan khattiaa jinaa satigur miliaa prabh aae |ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಸಂತರು ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ದೇವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਇਸੁ ਧਨ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
satigur sach drirraaeaa is dhan kee keemat kahee na jaae |ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಳಗೆ ಅಳವಡಿಸುತ್ತಾನೆ; ಈ ಸಂಪತ್ತಿನ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਇਤੁ ਧਨਿ ਪਾਇਐ ਭੁਖ ਲਥੀ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
eit dhan paaeaai bhukh lathee sukh vasiaa man aae |ಈ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಪಡೆದರೆ ಹಸಿವು ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.
ਜਿੰਨੑਾ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੀ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥
jinaa kau dhur likhiaa tinee paaeaa aae |ಇಂತಹ ಪೂರ್ವ ನಿಯೋಜಿತ ವಿಧಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರು ಮಾತ್ರ ಇದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಬರುತ್ತಾರೆ.
ਮਨਮੁਖੁ ਜਗਤੁ ਨਿਰਧਨੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਨੋ ਬਿਲਲਾਇ ॥
manamukh jagat niradhan hai maaeaa no bilalaae |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾ ಮನ್ಮುಖನ ಪ್ರಪಂಚವು ಬಡವಾಗಿದೆ, ಮಾಯೆಗಾಗಿ ಕೂಗುತ್ತದೆ.
ਅਨਦਿਨੁ ਫਿਰਦਾ ਸਦਾ ਰਹੈ ਭੁਖ ਨ ਕਦੇ ਜਾਇ ॥
anadin firadaa sadaa rahai bhukh na kade jaae |ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅದು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಹಸಿವು ಎಂದಿಗೂ ಶಮನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਾਂਤਿ ਨ ਕਦੇ ਆਵਈ ਨਹ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
saant na kade aavee nah sukh vasai man aae |ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಶಾಂತವಾದ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯು ಅದರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਸਦਾ ਚਿੰਤ ਚਿਤਵਦਾ ਰਹੈ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਜਾਇ ॥
sadaa chint chitavadaa rahai sahasaa kade na jaae |ಇದು ಯಾವಾಗಲೂ ಆತಂಕದಿಂದ ಪೀಡಿತವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಸಿನಿಕತನವು ಎಂದಿಗೂ ನಿರ್ಗಮಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਭਵੀ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਤਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
naanak vin satigur mat bhavee satigur no milai taa sabad kamaae |ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ, ಬುದ್ಧಿಯು ವಿಕೃತವಾಗಿದೆ; ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರೆ, ಒಬ್ಬನು ಶಬ್ದದ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਚੇ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
sadaa sadaa sukh meh rahai sache maeh samaae |1|ಎಂದೆಂದಿಗೂ, ಅವನು ಶಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ਮੇਦਨੀ ਸੋਈ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
jin upaaee medanee soee saar karee |ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದವನು ಅದನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਏਕੋ ਸਿਮਰਹੁ ਭਾਇਰਹੁ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
eko simarahu bhaaeirahu tis bin avar na koe |ವಿಧಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರೇ, ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನ ಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿ ಧ್ಯಾನಿಸಿ; ಅವನ ಹೊರತು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.
ਖਾਣਾ ਸਬਦੁ ਚੰਗਿਆਈਆ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਹੋਇ ॥
khaanaa sabad changiaaeea jit khaadhai sadaa tripat hoe |ಆದ್ದರಿಂದ ಶಾಬಾದ್ ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯತನದ ಆಹಾರವನ್ನು ತಿನ್ನಿರಿ; ಅದನ್ನು ತಿನ್ನುವುದರಿಂದ ನೀವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತೃಪ್ತರಾಗುತ್ತೀರಿ.
ਪੈਨਣੁ ਸਿਫਤਿ ਸਨਾਇ ਹੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਓਹੁ ਊਜਲਾ ਮੈਲਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
painan sifat sanaae hai sadaa sadaa ohu aoojalaa mailaa kade na hoe |ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಧರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಎಂದೆಂದಿಗೂ, ಇದು ವಿಕಿರಣ ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿದೆ; ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಕಲುಷಿತವಾಗಿಲ್ಲ.
ਸਹਜੇ ਸਚੁ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਥੋੜਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
sahaje sach dhan khattiaa thorraa kade na hoe |ನಾನು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿ ನಿಜವಾದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದೇನೆ, ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਦੇਹੀ ਨੋ ਸਬਦੁ ਸੀਗਾਰੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
dehee no sabad seegaar hai jit sadaa sadaa sukh hoe |ದೇಹವು ಶಬ್ದದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਵਿਖਾਲੇ ਸੋਇ ॥੨॥
naanak guramukh bujheeai jis no aap vikhaale soe |2|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਅੰਤਰਿ ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੋ ਗੁਰਸਬਦੀ ਜਾਪੈ ॥
antar jap tap sanjamo gurasabadee jaapai |ಆತ್ಮದೊಳಗೆ ಆಳವಾದ ಧ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಕಠೋರವಾದ ಸ್ವಯಂ-ಶಿಸ್ತು, ಒಬ್ಬರು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಾಗ.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਹਉਮੈ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਾਪੈ ॥
har har naam dhiaaeeai haumai agiaan gavaapai |ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವುದರಿಂದ ಹರ, ಹರ, ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನ ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ਅੰਦਰੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰਪੂਰੁ ਹੈ ਚਾਖਿਆ ਸਾਦੁ ਜਾਪੈ ॥
andar amrit bharapoor hai chaakhiaa saad jaapai |ಒಬ್ಬನ ಅಂತರಂಗವು ಅಮೃತ ಅಮೃತದಿಂದ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದೆ; ಅದರ ರುಚಿ ನೋಡಿದಾಗ ಅದರ ರುಚಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.
ਜਿਨ ਚਾਖਿਆ ਸੇ ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਸੇ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
jin chaakhiaa se nirbhau bhe se har ras dhraapai |ಅದನ್ನು ಸವಿಯುವವರು ನಿರ್ಭೀತರಾಗುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರದಿಂದ ತೃಪ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਪੀਆਇਆ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਵਿਆਪੈ ॥੧੭॥
har kirapaa dhaar peeaeaa fir kaal na viaapai |17|ಭಗವಂತನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಯಾರು ಅದನ್ನು ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಎಂದಿಗೂ ಸಾವಿನಿಂದ ಬಳಲುವುದಿಲ್ಲ. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਲੋਕੁ ਅਵਗਣਾ ਕੀ ਬੰਨੑੈ ਗੰਠੜੀ ਗੁਣ ਨ ਵਿਹਾਝੈ ਕੋਇ ॥
lok avaganaa kee banaai ganttharree gun na vihaajhai koe |ಜನರು ದೋಷಗಳ ಕಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾರೆ; ಯಾರೂ ಸದ್ಗುಣದಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਣ ਕਾ ਗਾਹਕੁ ਨਾਨਕਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਹੋਇ ॥
gun kaa gaahak naanakaa viralaa koee hoe |ಓ ನಾನಕ್, ಪುಣ್ಯವನ್ನು ಖರೀದಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಪರೂಪ.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਗੁਣ ਪਾਈਅਨਿੑ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥
guraparasaadee gun paaeeani jis no nadar karee |1|ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದಾಗ ಒಬ್ಬನು ಪುಣ್ಯದಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾನೆ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਗੁਣ ਅਵਗੁਣ ਸਮਾਨਿ ਹਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕੀਤੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
gun avagun samaan heh ji aap keete karataar |ಅರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ದೋಷಗಳು ಒಂದೇ; ಅವೆರಡೂ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੨॥
naanak hukam maniaai sukh paaeeai gurasabadee veechaar |2|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯ ಹುಕಮ್ ಅನ್ನು ಪಾಲಿಸುವವನು ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |ಪೂರಿ:
ਅੰਦਰਿ ਰਾਜਾ ਤਖਤੁ ਹੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ॥
andar raajaa takhat hai aape kare niaau |ರಾಜನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಸಿಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನೇ ನ್ಯಾಯವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਦਰੁ ਜਾਣੀਐ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲੁ ਅਸਰਾਉ ॥
gurasabadee dar jaaneeai andar mahal asaraau |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು ತಿಳಿದಿದೆ; ಸ್ವಯಂ ಒಳಗೆ ಅಭಯಾರಣ್ಯ, ಭಗವಂತನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಮಹಲು.
ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈਅਨਿ ਖੋਟਿਆ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
khare parakh khajaanai paaeean khottiaa naahee thaau |ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಅವನ ಖಜಾನೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ನಕಲಿಗಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ.
ਸਭੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਸਦਾ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ॥
sabh sacho sach varatadaa sadaa sach niaau |ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯವು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿಯಾಗಿದೆ; ಅವನ ನ್ಯಾಯ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸತ್ಯ.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਾ ਰਸੁ ਆਇਆ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਨਾਉ ॥੧੮॥
amrit kaa ras aaeaa man vasiaa naau |18|ನಾಮವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಾಗ ಅಮೃತದ ಸಾರವನ್ನು ಆನಂದಿಸಲು ಒಬ್ಬರು ಬರುತ್ತಾರೆ. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |ಸಲೋಕ್, ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:
ਹਉ ਮੈ ਕਰੀ ਤਾਂ ਤੂ ਨਾਹੀ ਤੂ ਹੋਵਹਿ ਹਉ ਨਾਹਿ ॥
hau mai karee taan too naahee too hoveh hau naeh |ಒಬ್ಬನು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ವರ್ತಿಸಿದಾಗ, ನೀನು ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಪ್ರಭು. ನೀವು ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅಹಂಕಾರವಿಲ್ಲ.