ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 1418
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥
naanak kee prabh benatee har bhaavai bakhas milaae |41|ನಾನಕ್ ಈ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾನೆ: ಓ ಕರ್ತನಾದ ದೇವರೇ, ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು ಮತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸು. ||41||
ਮਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਨਾ ਸੁਝੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥
man aavan jaan na sujhee naa sujhai darabaar |ಮರ್ತ್ಯ ಜೀವಿಯು ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಆಗುಹೋಗುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯವನ್ನು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਲੇਟਿਆ ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
maaeaa mohi palettiaa antar agiaan gubaar |ಅವನು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಅಜ್ಞಾನದ ಕತ್ತಲೆ ಇದೆ.
ਤਬ ਨਰੁ ਸੁਤਾ ਜਾਗਿਆ ਸਿਰਿ ਡੰਡੁ ਲਗਾ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥
tab nar sutaa jaagiaa sir ddandd lagaa bahu bhaar |ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಭಾರೀ ಕ್ಲಬ್ನಿಂದ ತಲೆಗೆ ಹೊಡೆದಾಗ ಮಾತ್ರ.
ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਕਰਾਂ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਸੇ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukhaan karaan upar har chetiaa se paaein mokh duaar |ಗುರುಮುಖರು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಮೋಕ್ಷದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਓਹਿ ਉਧਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਤਰੇ ਪਰਵਾਰ ॥੪੨॥
naanak aap ohi udhare sabh kuttanb tare paravaar |42|ಓ ನಾನಕ್, ಅವರೇ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಬಂಧಿಕರನ್ನು ಸಹ ಸಾಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ||42||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥
sabad marai so muaa jaapai |ಶಾಬಾದ್ ಪದದಲ್ಲಿ ಸಾಯುವವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸತ್ತನೆಂದು ತಿಳಿಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
guraparasaadee har ras dhraapai |ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ, ಮರ್ತ್ಯನು ಭಗವಂತನ ಭವ್ಯವಾದ ಸಾರದಿಂದ ತೃಪ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ.
ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥
har darageh gur sabad siyaapai |ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਆ ਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
bin sabadai muaa hai sabh koe |ಶಾಬಾದ್ ಇಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಸತ್ತರು.
ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਅਪੁਨਾ ਜਨਮੁ ਖੋਇ ॥
manamukh muaa apunaa janam khoe |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯ ಮನ್ಮುಖ ಸಾಯುತ್ತಾನೆ; ಅವನ ಜೀವನ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿದೆ.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
har naam na cheteh ant dukh roe |ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡದವರು ಕೊನೆಗೆ ನೋವಿನಿಂದ ಅಳುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੪੩॥
naanak karataa kare su hoe |43|ಓ ನಾನಕ್, ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಭಗವಂತ ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಅದು ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ. ||43||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਢੇ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਸੁਰਤਿ ਗਿਆਨੁ ॥
guramukh budte kade naahee jinaa antar surat giaan |ಗುರುಮುಖರು ಎಂದಿಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರೊಳಗೆ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಇರುತ್ತದೆ.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਧਿਆਨੁ ॥
sadaa sadaa har gun raveh antar sahaj dhiaan |ಅವರು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಭಗವಂತನ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ; ಆಳವಾಗಿ, ಅವರು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਓਇ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਬਿਬੇਕ ਰਹਹਿ ਦੁਖਿ ਸੁਖਿ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ॥
oe sadaa anand bibek raheh dukh sukh ek samaan |ಅವರು ಭಗವಂತನ ಆನಂದಮಯ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲೆಸುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ನೋವು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಒಂದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ.
ਤਿਨਾ ਨਦਰੀ ਇਕੋ ਆਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੪੪॥
tinaa nadaree iko aaeaa sabh aatam raam pachhaan |44|ಅವರು ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರ ಪರಮಾತ್ಮನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||44||
ਮਨਮੁਖੁ ਬਾਲਕੁ ਬਿਰਧਿ ਸਮਾਨਿ ਹੈ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਸੁਰਤਿ ਨਾਹੀ ॥
manamukh baalak biradh samaan hai jinaa antar har surat naahee |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಮೂರ್ಖ ಮಕ್ಕಳಂತೆ; ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਂਹੀ ॥
vich haumai karam kamaavade sabh dharam raae kai jaanhee |ಅವರು ತಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಧರ್ಮದ ನೀತಿವಂತ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕು.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਛੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
guramukh hachhe niramale gur kai sabad subhaae |ಗುರುಮುಖರು ಒಳ್ಳೆಯವರು ಮತ್ತು ಪರಿಶುದ್ಧರು; ಅವರು ಗುರುವಿನ ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಉತ್ಕೃಷ್ಟರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ਓਨਾ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਗਈ ਜਿ ਚਲਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
onaa mail patang na lagee ji chalan satigur bhaae |ಅವರಿಗೆ ಕೊಂಚ ಕೊಳೆಯೂ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ਮਨਮੁਖ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਇ ॥
manamukh jootth na utarai je sau dhovan paae |ನೂರಾರು ಬಾರಿ ತೊಳೆದರೂ ಮನ್ಮುಖರ ಕೊಳೆ ತೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੪੫॥
naanak guramukh melian gur kai ank samaae |45|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖರು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಗುರುವಿನ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ||45||
ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਸੁ ਕੇਹਾ ਸਿਝੈ ॥
buraa kare su kehaa sijhai |ಯಾರಾದರೂ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ, ಮತ್ತು ಇನ್ನೂ ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬದುಕುವುದು ಹೇಗೆ?
ਆਪਣੈ ਰੋਹਿ ਆਪੇ ਹੀ ਦਝੈ ॥
aapanai rohi aape hee dajhai |ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಕೋಪದಿಂದ, ಅವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಸುಡುತ್ತಾನೆ.
ਮਨਮੁਖਿ ਕਮਲਾ ਰਗੜੈ ਲੁਝੈ ॥
manamukh kamalaa ragarrai lujhai |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಚಿಂತೆ ಮತ್ತು ಮೊಂಡುತನದ ಹೋರಾಟಗಳಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಹುಚ್ಚನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਸਭ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥
guramukh hoe tis sabh kichh sujhai |ಆದರೆ ಗುರುಮುಖಿಯಾಗುವವರಿಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਸਿਉ ਲੁਝੈ ॥੪੬॥
naanak guramukh man siau lujhai |46|ಓ ನಾನಕ್, ಗುರುಮುಖ್ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನಸ್ಸಿನೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಡುತ್ತಾನೆ. ||46||
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਕੀਤੋ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jinaa satigur purakh na sevio sabad na keeto veechaar |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡದವರು, ಮೂಲ ಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಶಬ್ದದ ಪದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವುದಿಲ್ಲ
ਓਇ ਮਾਣਸ ਜੂਨਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਪਸੂ ਢੋਰ ਗਾਵਾਰ ॥
oe maanas joon na aakheean pasoo dtor gaavaar |- ಅವರನ್ನು ಮನುಷ್ಯರು ಎಂದು ಕರೆಯಬೇಡಿ; ಅವು ಕೇವಲ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಮೂರ್ಖ ಪ್ರಾಣಿಗಳು.
ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਹਰਿ ਸਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਿਆਰੁ ॥
onaa antar giaan na dhiaan hai har sau preet na piaar |ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಅಥವಾ ಧ್ಯಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਵਿਕਾਰ ਮਹਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
manamukh mue vikaar meh mar jameh vaaro vaar |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ದುಷ್ಟ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಾರೆ; ಅವರು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮರುಜನ್ಮ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ.
ਜੀਵਦਿਆ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਜੀਵਦੇ ਹਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
jeevadiaa no milai su jeevade har jagajeevan ur dhaar |ಅವರು ಮಾತ್ರ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಜೀವಂತವರೊಂದಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ; ಜೀವನದ ಪ್ರಭುವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಿ.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪੭॥
naanak guramukh sohane tith sachai darabaar |47|ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಗುರುಮುಖರು ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ||47||
ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ ਹਰਿ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
har mandar har saajiaa har vasai jis naal |ಭಗವಂತನು ಹರಿಮಂದಿರವನ್ನು, ಭಗವಂತನ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದನು; ಭಗವಂತ ಅದರೊಳಗೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰਜਾਲਿ ॥
guramatee har paaeaa maaeaa moh parajaal |ಗುರುಗಳ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿ, ನಾನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ; ಮಾಯೆಯೊಂದಿಗಿನ ನನ್ನ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಸಂಬಂಧವು ಸುಟ್ಟುಹೋಗಿದೆ.
ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੇਕ ਹੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
har mandar vasat anek hai nav nidh naam samaal |ಭಗವಂತನ ದೇವಾಲಯವಾದ ಹರಿಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ವಸ್ತುಗಳು ಇವೆ; ನಾಮವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿ, ಮತ್ತು ಒಂಬತ್ತು ಸಂಪತ್ತು ನಿಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ.
ਧਨੁ ਭਗਵੰਤੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧਾ ਹਰਿ ਭਾਲਿ ॥
dhan bhagavantee naanakaa jinaa guramukh ladhaa har bhaal |ಆ ಸಂತೋಷದ ಆತ್ಮ-ವಧು ಧನ್ಯ, ಓ ನಾನಕ್, ಯಾರು, ಗುರುಮುಖರಾಗಿ, ಭಗವಂತನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ਵਡਭਾਗੀ ਗੜ ਮੰਦਰੁ ਖੋਜਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਪਾਇਆ ਨਾਲਿ ॥੪੮॥
vaddabhaagee garr mandar khojiaa har hiradai paaeaa naal |48|ಮಹಾ ಸೌಭಾಗ್ಯದಿಂದ, ದೇಹ-ಕೋಟೆಯ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||48||
ਮਨਮੁਖ ਦਹ ਦਿਸਿ ਫਿਰਿ ਰਹੇ ਅਤਿ ਤਿਸਨਾ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ॥
manamukh dah dis fir rahe at tisanaa lobh vikaar |ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ತೀವ್ರವಾದ ಆಸೆ, ದುರಾಸೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದಿಂದ ಹತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಾರೆ.