ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1418
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥
naanak kee prabh benatee har bhaavai bakhas milaae |41|નાનક આ પ્રાર્થના કરે છે: હે ભગવાન ભગવાન, કૃપા કરીને મને માફ કરો અને મને તમારી સાથે જોડો. ||41||
ਮਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਨਾ ਸੁਝੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥
man aavan jaan na sujhee naa sujhai darabaar |નશ્વર જીવ પુનર્જન્મના આગમન અને જવાને સમજી શકતો નથી; તે ભગવાનનો દરબાર જોતો નથી.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਲੇਟਿਆ ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
maaeaa mohi palettiaa antar agiaan gubaar |તે ભાવનાત્મક આસક્તિ અને માયામાં લપેટાયેલો છે, અને તેના અસ્તિત્વમાં અજ્ઞાનનો અંધકાર છે.
ਤਬ ਨਰੁ ਸੁਤਾ ਜਾਗਿਆ ਸਿਰਿ ਡੰਡੁ ਲਗਾ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥
tab nar sutaa jaagiaa sir ddandd lagaa bahu bhaar |નિદ્રાધીન વ્યક્તિ ત્યારે જ જાગે છે જ્યારે તેને ભારે ક્લબ દ્વારા માથા પર મારવામાં આવે છે.
ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਕਰਾਂ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਸੇ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukhaan karaan upar har chetiaa se paaein mokh duaar |ગુરુમુખો ભગવાન પર વાસ કરે છે; તેઓ મુક્તિનો દરવાજો શોધે છે.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਓਹਿ ਉਧਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਤਰੇ ਪਰਵਾਰ ॥੪੨॥
naanak aap ohi udhare sabh kuttanb tare paravaar |42|હે નાનક, તેઓ પોતે જ બચી જાય છે, અને તેમના બધા સંબંધીઓને પણ વહન કરવામાં આવે છે. ||42||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥
sabad marai so muaa jaapai |જે કોઈ શબ્દના શબ્દમાં મૃત્યુ પામે છે, તે સાચા અર્થમાં મૃત તરીકે ઓળખાય છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
guraparasaadee har ras dhraapai |ગુરુની કૃપાથી, મનુષ્ય ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ સારથી સંતુષ્ટ થાય છે.
ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥
har darageh gur sabad siyaapai |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તે ભગવાનના દરબારમાં ઓળખાય છે.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਆ ਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
bin sabadai muaa hai sabh koe |શબ્દ વિના, દરેક વ્યક્તિ મૃત્યુ પામે છે.
ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਅਪੁਨਾ ਜਨਮੁ ਖੋਇ ॥
manamukh muaa apunaa janam khoe |સ્વૈચ્છિક મનમુખ મરે છે; તેનું જીવન બરબાદ છે.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
har naam na cheteh ant dukh roe |જેઓ પ્રભુનું નામ સ્મરણ કરતા નથી તેઓ અંતમાં દુઃખથી રડશે.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੪੩॥
naanak karataa kare su hoe |43|ઓ નાનક, સર્જનહાર ભગવાન જે પણ કરે છે તે થાય છે. ||43||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਢੇ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਸੁਰਤਿ ਗਿਆਨੁ ॥
guramukh budte kade naahee jinaa antar surat giaan |ગુરુમુખો ક્યારેય વૃદ્ધ થતા નથી; તેમની અંદર સાહજિક સમજ અને આધ્યાત્મિક શાણપણ છે.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਧਿਆਨੁ ॥
sadaa sadaa har gun raveh antar sahaj dhiaan |તેઓ સદાકાળ અને સદાકાળ પ્રભુના ગુણગાન ગાતા રહે છે; ઊંડા અંદર, તેઓ સાહજિક રીતે ભગવાનનું ધ્યાન કરે છે.
ਓਇ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਬਿਬੇਕ ਰਹਹਿ ਦੁਖਿ ਸੁਖਿ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ॥
oe sadaa anand bibek raheh dukh sukh ek samaan |તેઓ પ્રભુના આનંદમય જ્ઞાનમાં કાયમ રહે છે; તેઓ દુઃખ અને આનંદને એક અને સમાન તરીકે જુએ છે.
ਤਿਨਾ ਨਦਰੀ ਇਕੋ ਆਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੪੪॥
tinaa nadaree iko aaeaa sabh aatam raam pachhaan |44|તેઓ સર્વમાં એક જ પ્રભુને જુએ છે અને સર્વના પરમ આત્મા એવા પ્રભુને સાકાર કરે છે. ||44||
ਮਨਮੁਖੁ ਬਾਲਕੁ ਬਿਰਧਿ ਸਮਾਨਿ ਹੈ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਸੁਰਤਿ ਨਾਹੀ ॥
manamukh baalak biradh samaan hai jinaa antar har surat naahee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો મૂર્ખ બાળકો જેવા છે; તેઓ ભગવાનને તેમના વિચારોમાં રાખતા નથી.
ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਂਹੀ ॥
vich haumai karam kamaavade sabh dharam raae kai jaanhee |તેઓ તેમના તમામ કાર્યો અહંકારમાં કરે છે, અને તેઓએ ધર્મના ન્યાયી ન્યાયાધીશને જવાબ આપવો જ જોઇએ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਛੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
guramukh hachhe niramale gur kai sabad subhaae |ગુરુમુખો સારા અને શુદ્ધ છે; તેઓ ગુરુના શબ્દના શબ્દથી સુશોભિત અને ઉત્કૃષ્ટ છે.
ਓਨਾ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਗਈ ਜਿ ਚਲਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
onaa mail patang na lagee ji chalan satigur bhaae |એક નાનકડી ગંદકી પણ તેમને વળગી નથી; તેઓ સાચા ગુરુની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે.
ਮਨਮੁਖ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਇ ॥
manamukh jootth na utarai je sau dhovan paae |મનમુખોની મલિનતા સેંકડો વાર ધોઈએ તો પણ ધોવાતી નથી.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੪੫॥
naanak guramukh melian gur kai ank samaae |45|હે નાનક, ગુરુમુખો પ્રભુ સાથે એકરૂપ છે; તેઓ ગુરુના અસ્તિત્વમાં ભળી જાય છે. ||45||
ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਸੁ ਕੇਹਾ ਸਿਝੈ ॥
buraa kare su kehaa sijhai |કેવી રીતે કોઈ વ્યક્તિ ખરાબ વસ્તુઓ કરી શકે છે, અને હજુ પણ પોતાની સાથે જીવી શકે છે?
ਆਪਣੈ ਰੋਹਿ ਆਪੇ ਹੀ ਦਝੈ ॥
aapanai rohi aape hee dajhai |પોતાના ક્રોધથી તે પોતાની જાતને જ બાળે છે.
ਮਨਮੁਖਿ ਕਮਲਾ ਰਗੜੈ ਲੁਝੈ ॥
manamukh kamalaa ragarrai lujhai |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ ચિંતાઓ અને હઠીલા સંઘર્ષોથી પાગલ થઈ જાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਸਭ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥
guramukh hoe tis sabh kichh sujhai |પણ જે ગુરુમુખ બને છે તે બધું સમજે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਸਿਉ ਲੁਝੈ ॥੪੬॥
naanak guramukh man siau lujhai |46|ઓ નાનક, ગુરુમુખ પોતાના મન સાથે સંઘર્ષ કરે છે. ||46||
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਕੀਤੋ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jinaa satigur purakh na sevio sabad na keeto veechaar |જેઓ સાચા ગુરુ, આદિમાનવની સેવા કરતા નથી અને શબ્દના શબ્દ પર વિચાર કરતા નથી
ਓਇ ਮਾਣਸ ਜੂਨਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਪਸੂ ਢੋਰ ਗਾਵਾਰ ॥
oe maanas joon na aakheean pasoo dtor gaavaar |- તેમને મનુષ્ય ન કહો; તેઓ માત્ર પ્રાણીઓ અને મૂર્ખ જાનવરો છે.
ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਹਰਿ ਸਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਿਆਰੁ ॥
onaa antar giaan na dhiaan hai har sau preet na piaar |તેઓને તેમના જીવોમાં કોઈ આધ્યાત્મિક શાણપણ અથવા ધ્યાન નથી; તેઓ ભગવાન સાથે પ્રેમમાં નથી.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਵਿਕਾਰ ਮਹਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
manamukh mue vikaar meh mar jameh vaaro vaar |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો દુષ્ટ અને ભ્રષ્ટાચારમાં મૃત્યુ પામે છે; તેઓ ફરીથી અને ફરીથી મૃત્યુ પામે છે અને પુનર્જન્મ પામે છે.
ਜੀਵਦਿਆ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਜੀਵਦੇ ਹਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
jeevadiaa no milai su jeevade har jagajeevan ur dhaar |તેઓ એકલા જીવે છે, જેઓ જીવંત સાથે જોડાય છે; જીવનના ભગવાન ભગવાનને તમારા હૃદયમાં સમાવિષ્ટ કરો.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪੭॥
naanak guramukh sohane tith sachai darabaar |47|હે નાનક, સાચા ભગવાનના દરબારમાં ગુરુમુખો સુંદર દેખાય છે. ||47||
ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ ਹਰਿ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
har mandar har saajiaa har vasai jis naal |ભગવાને હરિમંદિર, ભગવાનનું મંદિર બનાવ્યું; ભગવાન તેની અંદર વસે છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰਜਾਲਿ ॥
guramatee har paaeaa maaeaa moh parajaal |ગુરુના ઉપદેશને અનુસરીને, મને ભગવાન મળ્યા છે; માયા પ્રત્યેનો મારો ભાવનાત્મક જોડાણ બળી ગયો છે.
ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੇਕ ਹੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
har mandar vasat anek hai nav nidh naam samaal |અગણિત વસ્તુઓ છે હરિમંદિર, ભગવાનના મંદિરમાં; નામનું ચિંતન કરો, અને નવ ખજાના તમારા હશે.
ਧਨੁ ਭਗਵੰਤੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧਾ ਹਰਿ ਭਾਲਿ ॥
dhan bhagavantee naanakaa jinaa guramukh ladhaa har bhaal |ધન્ય છે તે સુખી આત્મા-કન્યા, હે નાનક, જે, ગુરુમુખ તરીકે, પ્રભુને શોધે છે અને શોધે છે.
ਵਡਭਾਗੀ ਗੜ ਮੰਦਰੁ ਖੋਜਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਪਾਇਆ ਨਾਲਿ ॥੪੮॥
vaddabhaagee garr mandar khojiaa har hiradai paaeaa naal |48|મહાન નસીબ દ્વારા, વ્યક્તિ શરીર-ગઢના મંદિરને શોધે છે, અને હૃદયમાં ભગવાનને શોધે છે. ||48||
ਮਨਮੁਖ ਦਹ ਦਿਸਿ ਫਿਰਿ ਰਹੇ ਅਤਿ ਤਿਸਨਾ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ॥
manamukh dah dis fir rahe at tisanaa lobh vikaar |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો તીવ્ર ઇચ્છા, લોભ અને ભ્રષ્ટાચારના કારણે દસ દિશાઓમાં ખોવાયેલા ભટકતા હોય છે.