ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 949
ਗੁਰਮਤੀ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਆਨੇਰੁ ਬਿਨਾਸਣਿ ॥
guramatee ghatt chaananaa aaner binaasan |ગુરુના ઉપદેશોને અનુસરવાથી, વ્યક્તિનું હૃદય પ્રકાશિત થાય છે, અને અંધકાર દૂર થાય છે.
ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸਭ ਸਾਜੀਅਨੁ ਰਵਿਆ ਸਭ ਵਣਿ ਤ੍ਰਿਣਿ ॥
hukame hee sabh saajeean raviaa sabh van trin |તેમની આજ્ઞાના હુકમથી, તે બધું બનાવે છે; તે તમામ વૂડ્સ અને ઘાસના મેદાનોમાં ફેલાય છે અને ફેલાય છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਭਣਿ ॥
sabh kichh aape aap hai guramukh sadaa har bhan |તે પોતે જ સર્વસ્વ છે; ગુરુમુખ સતત ભગવાનના નામનો જપ કરે છે.
ਸਬਦੇ ਹੀ ਸੋਝੀ ਪਈ ਸਚੈ ਆਪਿ ਬੁਝਾਈ ॥੫॥
sabade hee sojhee pee sachai aap bujhaaee |5|શબ્દ દ્વારા, સમજણ આવે છે; સાચા ભગવાન પોતે જ આપણને સમજવાની પ્રેરણા આપે છે. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਅਭਿਆਗਤ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਮਹਿ ਭਰਮੁ ॥
abhiaagat ehi na aakheean jin ke chit meh bharam |જેની ચેતના શંકાથી ભરેલી હોય તેને ત્યાગી ન કહેવાય.
ਤਿਸ ਦੈ ਦਿਤੈ ਨਾਨਕਾ ਤੇਹੋ ਜੇਹਾ ਧਰਮੁ ॥
tis dai ditai naanakaa teho jehaa dharam |તેને દાન પ્રમાણસર પુરસ્કારો લાવે છે.
ਅਭੈ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਤਾ ਕਾ ਭੂਖਾ ਹੋਇ ॥
abhai niranjan param pad taa kaa bhookhaa hoe |તે નિર્ભય, નિષ્કલંક ભગવાનની સર્વોચ્ચ સ્થિતિ માટે ભૂખ્યો છે;
ਤਿਸ ਕਾ ਭੋਜਨੁ ਨਾਨਕਾ ਵਿਰਲਾ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥੧॥
tis kaa bhojan naanakaa viralaa paae koe |1|હે નાનક, તેમને આ અન્ન અર્પણ કરનારા કેટલા દુર્લભ છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਅਭਿਆਗਤ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿ ਪਰ ਘਰਿ ਭੋਜਨੁ ਕਰੇਨਿ ॥
abhiaagat ehi na aakheean ji par ghar bhojan karen |તેઓને ત્યાગી કહેવામાં આવતા નથી, જેઓ બીજાના ઘરે ભોજન લે છે.
ਉਦਰੈ ਕਾਰਣਿ ਆਪਣੇ ਬਹਲੇ ਭੇਖਿ ਕਰੇਨਿ ॥
audarai kaaran aapane bahale bhekh karen |તેમના પેટની ખાતર, તેઓ વિવિધ ધાર્મિક વસ્ત્રો પહેરે છે.
ਅਭਿਆਗਤ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਜਿ ਆਤਮ ਗਉਣੁ ਕਰੇਨਿ ॥
abhiaagat seee naanakaa ji aatam gaun karen |તેઓ જ ત્યાગી છે, હે નાનક, જેઓ પોતાના આત્મામાં પ્રવેશ કરે છે.
ਭਾਲਿ ਲਹਨਿ ਸਹੁ ਆਪਣਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਰਹਣੁ ਕਰੇਨਿ ॥੨॥
bhaal lahan sahu aapanaa nij ghar rahan karen |2|તેઓ તેમના પતિ ભગવાનને શોધે છે અને શોધે છે; તેઓ તેમના પોતાના આંતરિક સ્વના ઘરમાં રહે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਅੰਬਰੁ ਧਰਤਿ ਵਿਛੋੜਿਅਨੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਅਸਰਾਉ ॥
anbar dharat vichhorrian vich sachaa asaraau |તેઓ આકાશ અને પૃથ્વી અલગ છે, પરંતુ સાચા ભગવાન તેમને અંદરથી ટેકો આપે છે.
ਘਰੁ ਦਰੁ ਸਭੋ ਸਚੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਸਚਾ ਨਾਉ ॥
ghar dar sabho sach hai jis vich sachaa naau |સાચા છે એ બધાં ઘરો અને દરવાજા, જેની અંદર સાચું નામ બિરાજે છે.
ਸਭੁ ਸਚਾ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥
sabh sachaa hukam varatadaa guramukh sach samaau |સાચા પ્રભુનો આદેશ સર્વત્ર અસરકારક છે. ગુરુમુખ સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે.
ਸਚਾ ਆਪਿ ਤਖਤੁ ਸਚਾ ਬਹਿ ਸਚਾ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ॥
sachaa aap takhat sachaa beh sachaa kare niaau |તે પોતે સાચો છે, અને તેનું સિંહાસન સાચું છે. તેના પર બેસીને તે સાચો ન્યાય કરે છે.
ਸਭੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਈ ॥੬॥
sabh sacho sach varatadaa guramukh alakh lakhaaee |6|સત્યનો સાચો સર્વત્ર સર્વત્ર વ્યાપ્ત છે; ગુરુમુખ અદ્રશ્ય જુએ છે. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਰੈਣਾਇਰ ਮਾਹਿ ਅਨੰਤੁ ਹੈ ਕੂੜੀ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
rainaaeir maeh anant hai koorree aavai jaae |સંસાર-સાગરમાં અનંત ભગવાન વાસ કરે છે. ખોટા આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે.
ਭਾਣੈ ਚਲੈ ਆਪਣੈ ਬਹੁਤੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥
bhaanai chalai aapanai bahutee lahai sajaae |જે પોતાની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે તેને ભયંકર સજા ભોગવવી પડે છે.
ਰੈਣਾਇਰ ਮਹਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਕਰਮੀ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
rainaaeir meh sabh kichh hai karamee palai paae |બધી વસ્તુઓ સંસાર-સાગરમાં છે, પણ તે સારાં કર્મથી જ પ્રાપ્ત થાય છે.
ਨਾਨਕ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈਐ ਜੇ ਚਲੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੧॥
naanak nau nidh paaeeai je chalai tisai rajaae |1|હે નાનક, ભગવાનની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલનારા નવ ખજાનાની પ્રાપ્તિ કરે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਹਜੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਜਨਮਿ ਬਿਨਾਸੁ ॥
sahaje satigur na sevio vich haumai janam binaas |જે સાહજિક રીતે સાચા ગુરુની સેવા કરતો નથી, તે અહંકારમાં પોતાનું જીવન ગુમાવે છે.
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਨ ਚਖਿਓ ਕਮਲੁ ਨ ਹੋਇਓ ਪਰਗਾਸੁ ॥
rasanaa har ras na chakhio kamal na hoeio paragaas |તેની જીભ ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ સારનો સ્વાદ લેતી નથી, અને તેનું હૃદય-કમળ ખીલતું નથી.
ਬਿਖੁ ਖਾਧੀ ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਣਾਸੁ ॥
bikh khaadhee manamukh muaa maaeaa mohi vinaas |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ ઝેર ખાય છે અને મરી જાય છે; તે પ્રેમ અને માયાના આસક્તિથી બરબાદ થઈ ગયો છે.
ਇਕਸੁ ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਵਾਸੁ ॥
eikas har ke naam vin dhrig jeevan dhrig vaas |એક ભગવાનના નામ વિના, તેનું જીવન શાપિત છે, અને તેનું ઘર પણ શાપિત છે.
ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚਾ ਤਾ ਹੋਵੈ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ॥
jaa aape nadar kare prabh sachaa taa hovai daasan daas |જ્યારે ભગવાન સ્વયં તેમની કૃપાની નજર આપે છે, ત્યારે વ્યક્તિ તેના દાસોનો દાસ બની જાય છે.
ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੀ ਕਬਹਿ ਨ ਛੋਡੈ ਪਾਸੁ ॥
taa anadin sevaa kare satiguroo kee kabeh na chhoddai paas |અને પછી, રાત-દિવસ, તે સાચા ગુરુની સેવા કરે છે, અને તેમનો પક્ષ છોડતો નથી.
ਜਿਉ ਜਲ ਮਹਿ ਕਮਲੁ ਅਲਿਪਤੋ ਵਰਤੈ ਤਿਉ ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸੁ ॥
jiau jal meh kamal alipato varatai tiau viche girah udaas |જેમ કમળનું ફૂલ પાણીમાં અપ્રભાવિત તરે છે, તેમ તે પોતાના ઘર-પરિવારમાં અલિપ્ત રહે છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਰੇ ਕਰਾਇਆ ਸਭੁ ਕੋ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵ ਹਰਿ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥੨॥
jan naanak kare karaaeaa sabh ko jiau bhaavai tiv har gunataas |2|હે સેવક નાનક, ભગવાન કાર્ય કરે છે, અને દરેકને તેમની ઇચ્છાના આનંદ અનુસાર કાર્ય કરવા પ્રેરણા આપે છે. તે પુણ્યનો ખજાનો છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਛਤੀਹ ਜੁਗ ਗੁਬਾਰੁ ਸਾ ਆਪੇ ਗਣਤ ਕੀਨੀ ॥
chhateeh jug gubaar saa aape ganat keenee |છત્રીસ યુગો સુધી ઘોર અંધકાર હતો. પછી, ભગવાન પોતે પ્રગટ થયા.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਭ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪਿ ਮਤਿ ਦੀਨੀ ॥
aape srisatt sabh saajeean aap mat deenee |તેણે પોતે જ સમગ્ર બ્રહ્માંડનું સર્જન કર્યું છે. તેણે પોતે તેને સમજીને આશીર્વાદ આપ્યા.
ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਸਾਜਿਅਨੁ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਗਣਤ ਗਣੀਨੀ ॥
simrit saasat saajian paap pun ganat ganeenee |તેમણે સિમૃતિઓ અને શાસ્ત્રોની રચના કરી; તે પુણ્ય અને દુર્ગુણોનો હિસાબ ગણે છે.
ਜਿਸੁ ਬੁਝਾਏ ਸੋ ਬੁਝਸੀ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਪਤੀਨੀ ॥
jis bujhaae so bujhasee sachai sabad pateenee |તે એકલો જ સમજે છે, જેને ભગવાન સમજવા અને શબ્દના સાચા શબ્દથી પ્રસન્ન થવાની પ્રેરણા આપે છે.
ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਈ ॥੭॥
sabh aape aap varatadaa aape bakhas milaaee |7|તે પોતે સર્વ-વ્યાપી છે; તે પોતે જ માફ કરે છે, અને પોતાની સાથે જોડાય છે. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਇਹੁ ਤਨੁ ਸਭੋ ਰਤੁ ਹੈ ਰਤੁ ਬਿਨੁ ਤੰਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥
eihu tan sabho rat hai rat bin tan na hoe |આ શરીર બધું લોહી છે; લોહી વિના, શરીર અસ્તિત્વમાં નથી.
ਜੋ ਸਹਿ ਰਤੇ ਆਪਣੈ ਤਿਨ ਤਨਿ ਲੋਭ ਰਤੁ ਨ ਹੋਇ ॥
jo seh rate aapanai tin tan lobh rat na hoe |જેઓ પોતાના પ્રભુમાં આસક્ત છે-તેમના શરીર લોભના લોહીથી ભરાતા નથી.
ਭੈ ਪਇਐ ਤਨੁ ਖੀਣੁ ਹੋਇ ਲੋਭ ਰਤੁ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
bhai peaai tan kheen hoe lobh rat vichahu jaae |ભગવાનના ભયમાં શરીર પાતળું થઈ જાય છે અને લોભનું લોહી શરીરમાંથી નીકળી જાય છે.