ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 981
ਨਾਨਕ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਕਹਤੁ ਹੈ ਹਮ ਦਾਸਨ ਕੇ ਪਨਿਹਾਰੇ ॥੮॥੧॥
naanak daasan daas kahat hai ham daasan ke panihaare |8|1|તમારા દાસોના દાસ નાનક કહે છે, હું તમારા દાસોનો જળ-વાહક છું. ||8||1||
ਨਟ ਮਹਲਾ ੪ ॥
natt mahalaa 4 |નાટ, ચોથી મહેલ:
ਰਾਮ ਹਮ ਪਾਥਰ ਨਿਰਗੁਨੀਆਰੇ ॥
raam ham paathar niraguneeaare |હે પ્રભુ, હું અયોગ્ય પથ્થર છું.
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ਹਮ ਪਾਹਨ ਸਬਦਿ ਗੁਰ ਤਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
kripaa kripaa kar guroo milaae ham paahan sabad gur taare |1| rahaau |દયાળુ ભગવાન, તેમની દયામાં, મને ગુરુને મળવા દોરી ગયા છે; ગુરુના શબ્દ દ્વારા, આ પથ્થરને પાર કરવામાં આવે છે. ||1||થોભો ||
ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ਅਤਿ ਮੀਠਾ ਮੈਲਾਗਰੁ ਮਲਗਾਰੇ ॥
satigur naam drirraae at meetthaa mailaagar malagaare |સાચા ગુરુએ મારી અંદર ભગવાનનું અત્યંત મધુર નામ રોપ્યું છે; તે સૌથી સુગંધિત ચંદન જેવું છે.
ਨਾਮੈ ਸੁਰਤਿ ਵਜੀ ਹੈ ਦਹ ਦਿਸਿ ਹਰਿ ਮੁਸਕੀ ਮੁਸਕ ਗੰਧਾਰੇ ॥੧॥
naamai surat vajee hai dah dis har musakee musak gandhaare |1|નામ દ્વારા, મારી જાગૃતિ દસ દિશાઓમાં વિસ્તરે છે; સુગંધિત ભગવાનની સુગંધ હવામાં પ્રસરે છે. ||1||
ਤੇਰੀ ਨਿਰਗੁਣ ਕਥਾ ਕਥਾ ਹੈ ਮੀਠੀ ਗੁਰਿ ਨੀਕੇ ਬਚਨ ਸਮਾਰੇ ॥
teree niragun kathaa kathaa hai meetthee gur neeke bachan samaare |તમારો અમર્યાદિત ઉપદેશ સૌથી મીઠો ઉપદેશ છે; હું ગુરુના સૌથી ઉત્કૃષ્ટ શબ્દનું ચિંતન કરું છું.
ਗਾਵਤ ਗਾਵਤ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਏ ਗੁਨ ਗਾਵਤ ਗੁਰਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੨॥
gaavat gaavat har gun gaae gun gaavat gur nisataare |2|ગાતા, ગાતા, હું ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાઉં છું; તેમના ભવ્ય ગુણગાન ગાતા, ગુરુ મને બચાવે છે. ||2||
ਬਿਬੇਕੁ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਸਮਦਰਸੀ ਤਿਸੁ ਮਿਲੀਐ ਸੰਕ ਉਤਾਰੇ ॥
bibek guroo guroo samadarasee tis mileeai sank utaare |ગુરુ જ્ઞાની અને સ્પષ્ટ છે; ગુરુ બધાને સમાન રીતે જુએ છે. તેની સાથે મળવાથી શંકા અને સંશય દૂર થાય છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਹਉ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੇ ॥੩॥
satigur miliaai param pad paaeaa hau satigur kai balihaare |3|સાચા ગુરુને મળીને મને પરમ દરજ્જો મળ્યો છે. હું સાચા ગુરુને બલિદાન છું. ||3||
ਪਾਖੰਡ ਪਾਖੰਡ ਕਰਿ ਕਰਿ ਭਰਮੇ ਲੋਭੁ ਪਾਖੰਡੁ ਜਗਿ ਬੁਰਿਆਰੇ ॥
paakhandd paakhandd kar kar bharame lobh paakhandd jag buriaare |દંભ અને છેતરપિંડી આચરતા, લોકો મૂંઝવણમાં ભટકે છે. લોભ અને દંભ આ દુનિયામાં દુષ્ટતા છે.
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਦੁਖਦਾਈ ਹੋਵਹਿ ਜਮਕਾਲੁ ਖੜਾ ਸਿਰਿ ਮਾਰੇ ॥੪॥
halat palat dukhadaaee hoveh jamakaal kharraa sir maare |4|આ લોકમાં અને પરલોકમાં, તેઓ દુઃખી છે; મૃત્યુનો દૂત તેમના માથા પર ફરે છે, અને તેમને નીચે પ્રહાર કરે છે. ||4||
ਉਗਵੈ ਦਿਨਸੁ ਆਲੁ ਜਾਲੁ ਸਮੑਾਲੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਕੇ ਬਿਸਥਾਰੇ ॥
augavai dinas aal jaal samaalai bikh maaeaa ke bisathaare |દિવસના વિરામ સમયે, તેઓ તેમની બાબતો અને માયાના ઝેરી ગૂંચવણોનું ધ્યાન રાખે છે.
ਆਈ ਰੈਨਿ ਭਇਆ ਸੁਪਨੰਤਰੁ ਬਿਖੁ ਸੁਪਨੈ ਭੀ ਦੁਖ ਸਾਰੇ ॥੫॥
aaee rain bheaa supanantar bikh supanai bhee dukh saare |5|જ્યારે રાત પડે છે, ત્યારે તેઓ સપનાની ભૂમિમાં પ્રવેશ કરે છે, અને સપનામાં પણ, તેઓ તેમના ભ્રષ્ટાચાર અને પીડાઓનું ધ્યાન રાખે છે. ||5||
ਕਲਰੁ ਖੇਤੁ ਲੈ ਕੂੜੁ ਜਮਾਇਆ ਸਭ ਕੂੜੈ ਕੇ ਖਲਵਾਰੇ ॥
kalar khet lai koorr jamaaeaa sabh koorrai ke khalavaare |ઉજ્જડ ખેતર લઈને તેઓ જૂઠાણાનું વાવેતર કરે છે; તેઓ માત્ર જૂઠાણું કાપશે.
ਸਾਕਤ ਨਰ ਸਭਿ ਭੂਖ ਭੁਖਾਨੇ ਦਰਿ ਠਾਢੇ ਜਮ ਜੰਦਾਰੇ ॥੬॥
saakat nar sabh bhookh bhukhaane dar tthaadte jam jandaare |6|ભૌતિકવાદી લોકો બધા ભૂખ્યા રહેશે; મૃત્યુનો ક્રૂર સંદેશવાહક તેમના દરવાજા પર રાહ જોઈ રહ્યો છે. ||6||
ਮਨਮੁਖ ਕਰਜੁ ਚੜਿਆ ਬਿਖੁ ਭਾਰੀ ਉਤਰੈ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ॥
manamukh karaj charriaa bikh bhaaree utarai sabad veechaare |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખે પાપમાં ઋણનો જબરજસ્ત ભાર ભેગો કર્યો છે; શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરવાથી જ આ ઋણ ચૂકવી શકાય છે.
ਜਿਤਨੇ ਕਰਜ ਕਰਜ ਕੇ ਮੰਗੀਏ ਕਰਿ ਸੇਵਕ ਪਗਿ ਲਗਿ ਵਾਰੇ ॥੭॥
jitane karaj karaj ke mangee kar sevak pag lag vaare |7|જેટલા ઋણ અને જેટલા લેણદારો છે, તેટલા ભગવાન તેમને સેવકો બનાવે છે, જેઓ તેમના પગે પડે છે. ||7||
ਜਗੰਨਾਥ ਸਭਿ ਜੰਤ੍ਰ ਉਪਾਏ ਨਕਿ ਖੀਨੀ ਸਭ ਨਥਹਾਰੇ ॥
jaganaath sabh jantr upaae nak kheenee sabh nathahaare |બ્રહ્માંડના ભગવાને જે તમામ જીવો બનાવ્યા છે - તે તેમના નાકમાં વીંટી મૂકે છે, અને તે બધાને સાથે લઈ જાય છે.
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਵ ਚਲੀਐ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਰਾਮ ਪਿਆਰੇ ॥੮॥੨॥
naanak prabh khinchai tiv chaleeai jiau bhaavai raam piaare |8|2|હે નાનક, જેમ ભગવાન આપણને ચલાવે છે, તેમ આપણે અનુસરીએ છીએ; તે બધી પ્રિય ભગવાનની ઇચ્છા છે. ||8||2||
ਨਟ ਮਹਲਾ ੪ ॥
natt mahalaa 4 |નાટ, ચોથી મહેલ:
ਰਾਮ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵਾਰੇ ॥
raam har amrit sar naavaare |ભગવાને મને અમૃતના કુંડમાં સ્નાન કરાવ્યું છે.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਗਿਆਨੁ ਮਜਨੁ ਹੈ ਨੀਕੋ ਮਿਲਿ ਕਲਮਲ ਪਾਪ ਉਤਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
satigur giaan majan hai neeko mil kalamal paap utaare |1| rahaau |સાચા ગુરુનું આધ્યાત્મિક જ્ઞાન એ સૌથી ઉત્તમ શુદ્ધિકરણ સ્નાન છે; તેમાં સ્નાન કરવાથી તમામ મલિન પાપો ધોવાઈ જાય છે. ||1||થોભો ||
ਸੰਗਤਿ ਕਾ ਗੁਨੁ ਬਹੁਤੁ ਅਧਿਕਾਈ ਪੜਿ ਸੂਆ ਗਨਕ ਉਧਾਰੇ ॥
sangat kaa gun bahut adhikaaee parr sooaa ganak udhaare |સંગત, પવિત્ર મંડળના ગુણો ખૂબ જ મહાન છે. પોપટને ભગવાનનું નામ બોલતા શીખવીને વેશ્યા પણ બચી ગઈ.
ਪਰਸ ਨਪਰਸ ਭਏ ਕੁਬਿਜਾ ਕਉ ਲੈ ਬੈਕੁੰਠਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥੧॥
paras naparas bhe kubijaa kau lai baikuntth sidhaare |1|કૃષ્ણ પ્રસન્ન થયા, અને તેથી તેમણે કુબીજાને સ્પર્શ કર્યો, અને તેણીને સ્વર્ગમાં લઈ જવામાં આવી. ||1||
ਅਜਾਮਲ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪੁਤ੍ਰ ਪ੍ਰਤਿ ਕੀਨੀ ਕਰਿ ਨਾਰਾਇਣ ਬੋਲਾਰੇ ॥
ajaamal preet putr prat keenee kar naaraaein bolaare |અજામલ તેના પુત્ર નારાયણને પ્રેમ કરતો હતો અને તેનું નામ બોલાવતો હતો.
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਕੈ ਮਨਿ ਭਾਇ ਭਾਵਨੀ ਜਮਕੰਕਰ ਮਾਰਿ ਬਿਦਾਰੇ ॥੨॥
mere tthaakur kai man bhaae bhaavanee jamakankar maar bidaare |2|તેમની પ્રેમાળ ભક્તિ મારા ભગવાન અને માસ્ટરને પ્રસન્ન કરે છે, જેમણે મૃત્યુના સંદેશવાહકોને મારી નાખ્યા અને ભગાડી દીધા. ||2||
ਮਾਨੁਖੁ ਕਥੈ ਕਥਿ ਲੋਕ ਸੁਨਾਵੈ ਜੋ ਬੋਲੈ ਸੋ ਨ ਬੀਚਾਰੇ ॥
maanukh kathai kath lok sunaavai jo bolai so na beechaare |નશ્વર બોલે છે અને બોલીને લોકોને સાંભળે છે; પરંતુ તે પોતે જે કહે છે તેના પર તે વિચારતો નથી.
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਤ ਦਿੜਤਾ ਆਵੈ ਹਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੩॥
satasangat milai ta dirrataa aavai har raam naam nisataare |3|પરંતુ જ્યારે તે સત્સંગત, સાચા મંડળમાં જોડાય છે, ત્યારે તેની શ્રદ્ધામાં તેની પુષ્ટિ થાય છે, અને તે ભગવાનના નામથી બચી જાય છે. ||3||
ਜਬ ਲਗੁ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਹੈ ਸਾਬਤੁ ਤਬ ਲਗਿ ਕਿਛੁ ਨ ਸਮਾਰੇ ॥
jab lag jeeo pindd hai saabat tab lag kichh na samaare |જ્યાં સુધી તેનો આત્મા અને શરીર સ્વસ્થ અને બળવાન છે ત્યાં સુધી તે ભગવાનને બિલકુલ યાદ કરતો નથી.
ਜਬ ਘਰ ਮੰਦਰਿ ਆਗਿ ਲਗਾਨੀ ਕਢਿ ਕੂਪੁ ਕਢੈ ਪਨਿਹਾਰੇ ॥੪॥
jab ghar mandar aag lagaanee kadt koop kadtai panihaare |4|પરંતુ જ્યારે તેના ઘર અને હવેલીમાં આગ લાગી, ત્યારે તે પાણી કાઢવા માટે કૂવો ખોદવા માંગે છે. ||4||
ਸਾਕਤ ਸਿਉ ਮਨ ਮੇਲੁ ਨ ਕਰੀਅਹੁ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰੇ ॥
saakat siau man mel na kareeahu jin har har naam bisaare |હે મન, ભગવાન, હર, હરના નામને ભૂલી ગયેલા અવિશ્વાસુ નિંદની સાથે ન જો.
ਸਾਕਤ ਬਚਨ ਬਿਛੂਆ ਜਿਉ ਡਸੀਐ ਤਜਿ ਸਾਕਤ ਪਰੈ ਪਰਾਰੇ ॥੫॥
saakat bachan bichhooaa jiau ddaseeai taj saakat parai paraare |5|અવિશ્વાસુ સિનિકનો શબ્દ વીંછીની જેમ ડંખે છે; અવિશ્વાસુ સિનિકને ખૂબ પાછળ છોડી દો. ||5||