ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 882
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
raamakalee mahalaa 4 |રામકલી, ચોથી મહેલ:
ਸਤਗੁਰ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਮੇਲਹੁ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਾਣ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥
satagur deaa karahu har melahu mere preetam praan har raaeaa |હે સાચા ગુરુ, કૃપા કરીને મને પ્રભુ સાથે જોડો. મારા સાર્વભૌમ ભગવાન મારા જીવનના શ્વાસના પ્રિય છે.
ਹਮ ਚੇਰੀ ਹੋਇ ਲਗਹ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਮਾਰਗੁ ਪੰਥੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥੧॥
ham cheree hoe lagah gur charanee jin har prabh maarag panth dikhaaeaa |1|હું ગુલામ છું; હું ગુરુના ચરણોમાં પડું છું. તેણે મને મારા ભગવાન ભગવાનનો માર્ગ, માર્ગ બતાવ્યો છે. ||1||
ਰਾਮ ਮੈ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
raam mai har har naam man bhaaeaa |મારા પ્રભુ, હર, હરનું નામ મારા મનને પ્રસન્ન કરે છે.
ਮੈ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਬੇਲੀ ਮੇਰਾ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਹਰਿ ਸਖਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mai har bin avar na koee belee meraa pitaa maataa har sakhaaeaa |1| rahaau |પ્રભુ સિવાય મારો કોઈ મિત્ર નથી; ભગવાન મારા પિતા, મારી માતા, મારા સાથી છે. ||1||થોભો ||
ਮੇਰੇ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਪ੍ਰਾਨ ਨ ਰਹਹਿ ਬਿਨੁ ਪ੍ਰੀਤਮ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਮਰਹਿ ਮੇਰੀ ਮਾਇਆ ॥
mere ik khin praan na raheh bin preetam bin dekhe mareh meree maaeaa |મારા જીવનનો શ્વાસ મારા પ્રિય વિના, એક ક્ષણ માટે પણ ટકી શકશે નહીં; જ્યાં સુધી હું તેને જોઉં નહીં, તો હું મરી જઈશ, હે મારી માતા!
ਧਨੁ ਧਨੁ ਵਡਭਾਗ ਗੁਰ ਸਰਣੀ ਆਏ ਹਰਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਦਰਸਨੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
dhan dhan vaddabhaag gur saranee aae har gur mil darasan paaeaa |2|ધન્ય છે, ધન્ય છે મારું મહાન, ઉચ્ચ ભાગ્ય, કે હું ગુરુના ધામમાં આવ્યો છું. ગુરુને મળીને મેં પ્રભુના દર્શનની ધન્યતા પ્રાપ્ત કરી છે. ||2||
ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਸੂਝੈ ਬੂਝੈ ਮਨਿ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਪਉ ਜਪਾਇਆ ॥
mai avar na koee soojhai boojhai man har jap jpau japaaeaa |હું મારા મનમાં બીજા કોઈને જાણતો કે સમજી શકતો નથી; હું ભગવાનના જપનું ધ્યાન અને જપ કરું છું.
ਨਾਮਹੀਣ ਫਿਰਹਿ ਸੇ ਨਕਟੇ ਤਿਨ ਘਸਿ ਘਸਿ ਨਕ ਵਢਾਇਆ ॥੩॥
naamaheen fireh se nakatte tin ghas ghas nak vadtaaeaa |3|જેને નામનો અભાવ છે, તેઓ શરમમાં ભટકે છે; તેમના નાક કાપી નાખવામાં આવે છે. ||3||
ਮੋ ਕਉ ਜਗਜੀਵਨ ਜੀਵਾਲਿ ਲੈ ਸੁਆਮੀ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਾਇਆ ॥
mo kau jagajeevan jeevaal lai suaamee rid antar naam vasaaeaa |હે વિશ્વના જીવન, મને પુનર્જીવિત કરો! હે મારા પ્રભુ અને સ્વામી, તમારા નામને મારા હૃદયમાં ઊંડો સ્થાન આપો.
ਨਾਨਕ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਹੈ ਪੂਰਾ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥੪॥੫॥
naanak guroo guroo hai pooraa mil satigur naam dhiaaeaa |4|5|ઓ નાનક, સંપૂર્ણ છે ગુરુ, ગુરુ. સાચા ગુરુને મળીને હું નામનું ધ્યાન કરું છું. ||4||5||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
raamakalee mahalaa 4 |રામકલી, ચોથી મહેલ:
ਸਤਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਵਡਾ ਵਡ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਰਿ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
satagur daataa vaddaa vadd purakh hai jit miliaai har ur dhaare |સાચા ગુરુ, મહાન દાતા, મહાન, આદિમ અસ્તિત્વ છે; તેને મળવાથી પ્રભુ હૃદયમાં સમાઈ જાય છે.
ਜੀਅ ਦਾਨੁ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦੀਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰੇ ॥੧॥
jeea daan gur poorai deea har amrit naam samaare |1|સંપૂર્ણ ગુરુએ મને આત્માનું જીવન આપ્યું છે; હું ભગવાનના અમૃતમય નામનું સ્મરણ કરીને ધ્યાન કરું છું. ||1||
ਰਾਮ ਗੁਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕੰਠਿ ਧਾਰੇ ॥
raam gur har har naam kantth dhaare |હે પ્રભુ, ગુરુએ મારા હ્રદયમાં ભગવાન, હર, હર,નું નામ રોપ્યું છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਥਾ ਸੁਣੀ ਮਨਿ ਭਾਈ ਧਨੁ ਧਨੁ ਵਡਭਾਗ ਹਮਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
guramukh kathaa sunee man bhaaee dhan dhan vaddabhaag hamaare |1| rahaau |ગુરુમુખ તરીકે, મેં તેમનો ઉપદેશ સાંભળ્યો છે, જે મારા મનને ખુશ કરે છે; ધન્ય છે, ધન્ય છે મારું મહાન ભાગ્ય. ||1||થોભો ||
ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ਤੇਤੀਸ ਧਿਆਵਹਿ ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਪਾਰੇ ॥
kott kott tetees dhiaaveh taa kaa ant na paaveh paare |લાખો, ત્રણસો ત્રીસ કરોડ દેવતાઓ તેમનું ધ્યાન કરે છે, પરંતુ તેઓ તેમનો અંત કે મર્યાદા શોધી શકતા નથી.
ਹਿਰਦੈ ਕਾਮ ਕਾਮਨੀ ਮਾਗਹਿ ਰਿਧਿ ਮਾਗਹਿ ਹਾਥੁ ਪਸਾਰੇ ॥੨॥
hiradai kaam kaamanee maageh ridh maageh haath pasaare |2|તેમના હૃદયમાં જાતીય ઇચ્છાઓ સાથે, તેઓ સુંદર સ્ત્રીઓ માટે ભીખ માંગે છે; હાથ લંબાવીને તેઓ ધનની ભીખ માંગે છે. ||2||
ਹਰਿ ਜਸੁ ਜਪਿ ਜਪੁ ਵਡਾ ਵਡੇਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਖਉ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥
har jas jap jap vaddaa vadderaa guramukh rkhau ur dhaare |જે ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે તે મહાનમાં મહાન છે; ગુરુમુખ ભગવાનને પોતાના હૃદયમાં જકડી રાખે છે.
ਜੇ ਵਡਭਾਗ ਹੋਵਹਿ ਤਾ ਜਪੀਐ ਹਰਿ ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੇ ॥੩॥
je vaddabhaag hoveh taa japeeai har bhaujal paar utaare |3|જો કોઈ વ્યક્તિ ઉચ્ચ ભાગ્યથી આશીર્વાદ પામે છે, તો તે ભગવાનનું ધ્યાન કરે છે, જે તેને ભયાનક વિશ્વ-સાગરથી પાર લઈ જાય છે. ||3||
ਹਰਿ ਜਨ ਨਿਕਟਿ ਨਿਕਟਿ ਹਰਿ ਜਨ ਹੈ ਹਰਿ ਰਾਖੈ ਕੰਠਿ ਜਨ ਧਾਰੇ ॥
har jan nikatt nikatt har jan hai har raakhai kantth jan dhaare |ભગવાન તેમના નમ્ર સેવકની નજીક છે, અને તેમનો નમ્ર સેવક ભગવાનની નજીક છે; તે તેના નમ્ર સેવકને તેના હૃદય સાથે જોડી રાખે છે.
ਨਾਨਕ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ਹੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਹਰਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰੇ ॥੪॥੬॥੧੮॥
naanak pitaa maataa hai har prabh ham baarik har pratipaare |4|6|18|ઓ નાનક, ભગવાન ભગવાન અમારા પિતા અને માતા છે. હું તેનું બાળક છું; પ્રભુ મને વહાલ કરે છે. ||4||6||18||
ਰਾਗੁ ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧ ॥
raag raamakalee mahalaa 5 ghar 1 |રાગ રામકલી, પાંચમી મહેલ, પ્રથમ ઘર:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਕਿਰਪਾ ਕਰਹੁ ਦੀਨ ਕੇ ਦਾਤੇ ਮੇਰਾ ਗੁਣੁ ਅਵਗਣੁ ਨ ਬੀਚਾਰਹੁ ਕੋਈ ॥
kirapaa karahu deen ke daate meraa gun avagan na beechaarahu koee |મારા પર દયા કરો, હે ઉદાર દાતા, નમ્રના ભગવાન; મહેરબાની કરીને મારી યોગ્યતાઓ અને ખામીઓને ધ્યાનમાં ન લો.
ਮਾਟੀ ਕਾ ਕਿਆ ਧੋਪੈ ਸੁਆਮੀ ਮਾਣਸ ਕੀ ਗਤਿ ਏਹੀ ॥੧॥
maattee kaa kiaa dhopai suaamee maanas kee gat ehee |1|ધૂળ કેવી રીતે ધોઈ શકાય? હે મારા ભગવાન અને માલિક, આવી માનવજાતની સ્થિતિ છે. ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
mere man satigur sev sukh hoee |હે મારા મન, સાચા ગુરુની સેવા કરો અને શાંતિ રાખો.
ਜੋ ਇਛਹੁ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਵਹੁ ਫਿਰਿ ਦੂਖੁ ਨ ਵਿਆਪੈ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jo ichhahu soee fal paavahu fir dookh na viaapai koee |1| rahaau |તમે જે ઈચ્છો છો, તમને તે ઈનામ મળશે, અને તમને હવે વધુ દુઃખ થશે નહિ. ||1||થોભો ||
ਕਾਚੇ ਭਾਡੇ ਸਾਜਿ ਨਿਵਾਜੇ ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਈ ॥
kaache bhaadde saaj nivaaje antar jot samaaee |તે માટીના વાસણો બનાવે છે અને શણગારે છે; તે તેમની અંદર પોતાનો પ્રકાશ નાખે છે.
ਜੈਸਾ ਲਿਖਤੁ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਹਮ ਤੈਸੀ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਈ ॥੨॥
jaisaa likhat likhiaa dhur karatai ham taisee kirat kamaaee |2|જેમ નિર્માતા દ્વારા નિયતિ પૂર્વનિર્ધારિત છે, તેમ આપણે જે કાર્યો કરીએ છીએ તે પણ છે. ||2||
ਮਨੁ ਤਨੁ ਥਾਪਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਅਪਨਾ ਏਹੋ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
man tan thaap keea sabh apanaa eho aavan jaanaa |તે માને છે કે મન અને શરીર બધું તેના પોતાના છે; આ તેના આવવા-જવાનું કારણ છે.
ਜਿਨਿ ਦੀਆ ਸੋ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਮੋਹਿ ਅੰਧੁ ਲਪਟਾਣਾ ॥੩॥
jin deea so chit na aavai mohi andh lapattaanaa |3|તે જેણે તેને આ આપ્યા તેના વિશે તે વિચારતો નથી; તે અંધ છે, ભાવનાત્મક જોડાણમાં ફસાઈ ગયો છે. ||3||