ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 954
ਸੀਤਾ ਲਖਮਣੁ ਵਿਛੁੜਿ ਗਇਆ ॥
seetaa lakhaman vichhurr geaa |અને સીતા અને લક્ષ્મણથી અલગ થયા.
ਰੋਵੈ ਦਹਸਿਰੁ ਲੰਕ ਗਵਾਇ ॥
rovai dahasir lank gavaae |દસ માથાવાળો રાવણ, જેણે પોતાના ખંજરીના મારથી સીતાને ચોરી લીધી હતી.
ਜਿਨਿ ਸੀਤਾ ਆਦੀ ਡਉਰੂ ਵਾਇ ॥
jin seetaa aadee ddauroo vaae |શ્રીલંકા હારી જતાં તે રડી પડ્યો હતો.
ਰੋਵਹਿ ਪਾਂਡਵ ਭਏ ਮਜੂਰ ॥
roveh paanddav bhe majoor |પાંડવો એક સમયે ભગવાનની હાજરીમાં રહેતા હતા;
ਜਿਨ ਕੈ ਸੁਆਮੀ ਰਹਤ ਹਦੂਰਿ ॥
jin kai suaamee rahat hadoor |તેઓને ગુલામ બનાવવામાં આવ્યા, અને રડ્યા.
ਰੋਵੈ ਜਨਮੇਜਾ ਖੁਇ ਗਇਆ ॥
rovai janamejaa khue geaa |જન્મેજા રડી પડી, કે તે પોતાનો રસ્તો ખોઈ બેઠો હતો.
ਏਕੀ ਕਾਰਣਿ ਪਾਪੀ ਭਇਆ ॥
ekee kaaran paapee bheaa |એક ભૂલ, અને તે પાપી બની ગયો.
ਰੋਵਹਿ ਸੇਖ ਮਸਾਇਕ ਪੀਰ ॥
roveh sekh masaaeik peer |શેખ, પીર અને આધ્યાત્મિક શિક્ષકો રડે છે;
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਮਤੁ ਲਾਗੈ ਭੀੜ ॥
ant kaal mat laagai bheerr |ખૂબ જ છેલ્લા ક્ષણે, તેઓ યાતનામાં પીડાય છે.
ਰੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਕੰਨ ਪੜਾਇ ॥
roveh raaje kan parraae |રાજાઓ રડે છે - તેમના કાન કપાય છે;
ਘਰਿ ਘਰਿ ਮਾਗਹਿ ਭੀਖਿਆ ਜਾਇ ॥
ghar ghar maageh bheekhiaa jaae |તેઓ ઘરે-ઘરે ભીખ માંગવા જાય છે.
ਰੋਵਹਿ ਕਿਰਪਨ ਸੰਚਹਿ ਧਨੁ ਜਾਇ ॥
roveh kirapan sancheh dhan jaae |કંગાળ રડે છે; તેણે ભેગી કરેલી સંપત્તિ પાછળ છોડી દેવી પડશે.
ਪੰਡਿਤ ਰੋਵਹਿ ਗਿਆਨੁ ਗਵਾਇ ॥
panddit roveh giaan gavaae |પંડિત, ધાર્મિક વિદ્વાન, જ્યારે તેનું ભણતર જાય છે ત્યારે રડે છે.
ਬਾਲੀ ਰੋਵੈ ਨਾਹਿ ਭਤਾਰੁ ॥
baalee rovai naeh bhataar |યુવતી રડે છે કારણ કે તેનો કોઈ પતિ નથી.
ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
naanak dukheea sabh sansaar |ઓ નાનક, આખું જગત દુઃખી છે.
ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਇ ॥
mane naau soee jin jaae |તે જ વિજયી છે, જે ભગવાનના નામમાં વિશ્વાસ રાખે છે.
ਅਉਰੀ ਕਰਮ ਨ ਲੇਖੈ ਲਾਇ ॥੧॥
aauree karam na lekhai laae |1|અન્ય કોઈ ક્રિયા કોઈ ખાતાની નથી. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮੰਨਿਐ ਅਵਰਿ ਕਾਰਾ ਸਭਿ ਬਾਦਿ ॥
jap tap sabh kichh maniaai avar kaaraa sabh baad |ધ્યાન, તપસ્યા અને બધું જ પ્રભુના નામમાં વિશ્વાસ દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે. બીજી બધી ક્રિયાઓ નકામી છે.
ਨਾਨਕ ਮੰਨਿਆ ਮੰਨੀਐ ਬੁਝੀਐ ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ॥੨॥
naanak maniaa maneeai bujheeai guraparasaad |2|હે નાનક, જે માનવા યોગ્ય છે તેના પર વિશ્વાસ કરો. ગુરુની કૃપાથી તે સાક્ષાત્કાર પામે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਧੁਰਿ ਮੇਲੁ ਕਰਤੈ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
kaaeaa hans dhur mel karatai likh paaeaa |શરીર અને આત્મા-હંસનું મિલન નિર્માતા ભગવાન દ્વારા પૂર્વનિર્ધારિત હતું.
ਸਭ ਮਹਿ ਗੁਪਤੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟਾਇਆ ॥
sabh meh gupat varatadaa guramukh pragattaaeaa |તે છુપાયેલો છે, અને છતાં બધામાં વ્યાપી રહ્યો છે. તે ગુરુમુખને પ્રગટ થાય છે.
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਉਚਰੈ ਗੁਣ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇਆ ॥
gun gaavai gun ucharai gun maeh samaaeaa |ભગવાનના ગુણગાન ગાવાથી અને તેમના ગુણગાન ગાવાથી વ્યક્તિ તેમના મહિમામાં ભળી જાય છે.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
sachee baanee sach hai sach mel milaaeaa |ગુરુની બાની સાચી વાત સાચી છે. વ્યક્તિ સાચા ભગવાન સાથે જોડાણમાં જોડાય છે.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧੪॥
sabh kichh aape aap hai aape dee vaddiaaee |14|તે પોતે જ સર્વસ્વ છે; તે પોતે જ ભવ્ય મહાનતા આપે છે. ||14||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |સાલોક, દ્વિતીય મહેલ:
ਨਾਨਕ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਕੈ ਰਤਨਾ ਪਰਖਣ ਜਾਇ ॥
naanak andhaa hoe kai ratanaa parakhan jaae |ઓ નાનક, અંધ માણસ ઝવેરાતનું મૂલ્યાંકન કરવા જાય,
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਈ ਆਵੈ ਆਪੁ ਲਖਾਇ ॥੧॥
ratanaa saar na jaanee aavai aap lakhaae |1|પરંતુ તે તેમની કિંમત જાણશે નહીં; તે તેની અજ્ઞાનતાને છતી કરીને ઘરે પરત ફરશે. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਰਤਨਾ ਕੇਰੀ ਗੁਥਲੀ ਰਤਨੀ ਖੋਲੀ ਆਇ ॥
ratanaa keree guthalee ratanee kholee aae |ઝવેરી આવ્યો, અને ઝવેરાતની થેલી ખોલી.
ਵਖਰ ਤੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਦੁਹਾ ਰਹੀ ਸਮਾਇ ॥
vakhar tai vanajaariaa duhaa rahee samaae |વેપારી અને વેપારી એક સાથે ભળી ગયા છે.
ਜਿਨ ਗੁਣੁ ਪਲੈ ਨਾਨਕਾ ਮਾਣਕ ਵਣਜਹਿ ਸੇਇ ॥
jin gun palai naanakaa maanak vanajeh see |તેઓ એકલા રત્ન ખરીદે છે, ઓ નાનક, જેમના પર્સમાં સદ્ગુણ છે.
ਰਤਨਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਅੰਧੇ ਵਤਹਿ ਲੋਇ ॥੨॥
ratanaa saar na jaananee andhe vateh loe |2|જેઓ ઝવેરાતની કિંમતની કદર કરતા નથી, તેઓ જગતમાં અંધ માણસોની જેમ ભટકે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ਕਾਇਆ ਕੋਟੁ ਹੈ ਦਸਵੈ ਗੁਪਤੁ ਰਖੀਜੈ ॥
nau daravaaje kaaeaa kott hai dasavai gupat rakheejai |શરીરના ગઢને નવ દરવાજા છે; દસમો દરવાજો છુપાયેલો છે.
ਬਜਰ ਕਪਾਟ ਨ ਖੁਲਨੀ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਖੁਲੀਜੈ ॥
bajar kapaatt na khulanee gur sabad khuleejai |કઠોર દરવાજો ખુલ્લો નથી; ગુરુના શબ્દ દ્વારા જ તેને ખોલી શકાય છે.
ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ਧੁਨਿ ਵਜਦੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣੀਜੈ ॥
anahad vaaje dhun vajade gur sabad suneejai |અનસ્ટ્રક ધ્વનિ પ્રવાહ ત્યાં સંભળાય છે અને વાઇબ્રેટ થાય છે. ગુરુના શબ્દનો શ્રવણ થાય છે.
ਤਿਤੁ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਚਾਨਣਾ ਕਰਿ ਭਗਤਿ ਮਿਲੀਜੈ ॥
tit ghatt antar chaananaa kar bhagat mileejai |હૃદયના ન્યુક્લિયસની અંદર, દૈવી પ્રકાશ ચમકે છે. ભક્તિમય ઉપાસના દ્વારા વ્યક્તિ પ્રભુને મળે છે.
ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਨਿ ਆਪੇ ਰਚਨ ਰਚਾਈ ॥੧੫॥
sabh meh ek varatadaa jin aape rachan rachaaee |15|એક પ્રભુ સર્વમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપેલા છે. તેણે પોતે જ સૃષ્ટિની રચના કરી છે. ||15||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |સાલોક, દ્વિતીય મહેલ:
ਅੰਧੇ ਕੈ ਰਾਹਿ ਦਸਿਐ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਇ ॥
andhe kai raeh dasiaai andhaa hoe su jaae |તે સાચા અર્થમાં અંધ છે, જે અંધ માણસના બતાવેલા માર્ગ પર ચાલે છે.
ਹੋਇ ਸੁਜਾਖਾ ਨਾਨਕਾ ਸੋ ਕਿਉ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥
hoe sujaakhaa naanakaa so kiau ujharr paae |હે નાનક, જે જોઈ શકે તે કેમ ખોવાઈ જાય?
ਅੰਧੇ ਏਹਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਜਿਨ ਮੁਖਿ ਲੋਇਣ ਨਾਹਿ ॥
andhe ehi na aakheean jin mukh loein naeh |જેમના ચહેરા પર આંખો નથી તેમને આંધળા ન કહો.
ਅੰਧੇ ਸੇਈ ਨਾਨਕਾ ਖਸਮਹੁ ਘੁਥੇ ਜਾਹਿ ॥੧॥
andhe seee naanakaa khasamahu ghuthe jaeh |1|તેઓ એકલા અંધ છે, હે નાનક, જેઓ તેમના પ્રભુ અને ગુરુથી દૂર ભટકે છે. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਸਾਹਿਬਿ ਅੰਧਾ ਜੋ ਕੀਆ ਕਰੇ ਸੁਜਾਖਾ ਹੋਇ ॥
saahib andhaa jo keea kare sujaakhaa hoe |જેને પ્રભુએ આંધળો બનાવ્યો છે - પ્રભુ તેને ફરીથી દેખાડી શકે છે.
ਜੇਹਾ ਜਾਣੈ ਤੇਹੋ ਵਰਤੈ ਜੇ ਸਉ ਆਖੈ ਕੋਇ ॥
jehaa jaanai teho varatai je sau aakhai koe |તે માત્ર તે જાણે છે તેમ જ કાર્ય કરે છે, જો કે તેની સાથે સો વખત વાત કરવામાં આવી શકે છે.
ਜਿਥੈ ਸੁ ਵਸਤੁ ਨ ਜਾਪਈ ਆਪੇ ਵਰਤਉ ਜਾਣਿ ॥
jithai su vasat na jaapee aape vartau jaan |જ્યાં વાસ્તવિક વસ્તુ દેખાતી નથી, ત્યાં સ્વાભિમાન પ્રવર્તે છે - આ સારી રીતે જાણો.
ਨਾਨਕ ਗਾਹਕੁ ਕਿਉ ਲਏ ਸਕੈ ਨ ਵਸਤੁ ਪਛਾਣਿ ॥੨॥
naanak gaahak kiau le sakai na vasat pachhaan |2|હે નાનક, જો ખરીદનાર વાસ્તવિક વસ્તુને કેવી રીતે ખરીદી શકે, જો તે તેને ઓળખી ન શકે? ||2||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਸੋ ਕਿਉ ਅੰਧਾ ਆਖੀਐ ਜਿ ਹੁਕਮਹੁ ਅੰਧਾ ਹੋਇ ॥
so kiau andhaa aakheeai ji hukamahu andhaa hoe |જો કોઈ વ્યક્તિ પ્રભુની આજ્ઞાથી અંધ બને તો તેને આંધળો કેવી રીતે કહી શકાય?
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਧਾ ਕਹੀਐ ਸੋਇ ॥੩॥
naanak hukam na bujhee andhaa kaheeai soe |3|હે નાનક, જે પ્રભુના આદેશને સમજતો નથી તે આંધળો કહેવાય. ||3||