ਪੰਜਾਬੀ 
English 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 35
ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਜਾਇ ॥੩॥
manamukh janam birathaa geaa kiaa muhu desee jaae |3|સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખનું જીવન નકામું પસાર થાય છે. જ્યારે તે પસાર થશે ત્યારે તે કયો ચહેરો બતાવશે? ||3||
ਸਭ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥
sabh kichh aape aap hai haumai vich kahan na jaae |ભગવાન પોતે જ સર્વસ્વ છે; જેઓ તેમના અહંકારમાં છે તેઓ આ વિશે વાત પણ કરી શકતા નથી.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਗਵਾਇ ॥
gur kai sabad pachhaaneeai dukh haumai vichahu gavaae |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તે સાક્ષાત્કાર પામે છે, અને અહંકારની પીડા અંદરથી નાબૂદ થાય છે.
ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
satagur sevan aapanaa hau tin kai laagau paae |જેઓ તેમના સાચા ગુરુની સેવા કરે છે તેમના પગે હું પડું છું.
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ਹਹਿ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੪॥੨੧॥੫੪॥
naanak dar sachai sachiaar heh hau tin balihaarai jaau |4|21|54|હે નાનક, જેઓ સાચા દરબારમાં સાચા જણાય છે તેમના માટે હું બલિદાન છું. ||4||21||54||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ:
ਜੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੀਐ ਤਾ ਕਿਤੁ ਵੇਲਾ ਭਗਤਿ ਹੋਇ ॥
je velaa vakhat veechaareeai taa kit velaa bhagat hoe |સમય અને ક્ષણનો વિચાર કરો - આપણે ભગવાનની પૂજા ક્યારે કરવી જોઈએ?
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
anadin naame ratiaa sache sachee soe |રાત-દિવસ જે સાચા પ્રભુના નામમાં આસક્ત છે તે સાચો છે.
ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸਰੈ ਭਗਤਿ ਕਿਨੇਹੀ ਹੋਇ ॥
eik til piaaraa visarai bhagat kinehee hoe |જો કોઈ પ્રિય ભગવાનને એક ક્ષણ માટે પણ ભૂલી જાય, તો તે કેવી ભક્તિ છે?
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਚ ਸਿਉ ਸਾਸੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ॥੧॥
man tan seetal saach siau saas na birathaa koe |1|જેનું મન અને શરીર સાચા ભગવાન દ્વારા ઠંડક અને શાંત થાય છે - તેનો કોઈ શ્વાસ વ્યર્થ થતો નથી. ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
mere man har kaa naam dhiaae |હે મારા મન, પ્રભુના નામનું ધ્યાન કર.
ਸਾਚੀ ਭਗਤਿ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
saachee bhagat taa theeai jaa har vasai man aae |1| rahaau |જ્યારે ભગવાન મનમાં વાસ કરે છે ત્યારે સાચી ભક્તિ થાય છે. ||1||થોભો ||
ਸਹਜੇ ਖੇਤੀ ਰਾਹੀਐ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਬੀਜੁ ਪਾਇ ॥
sahaje khetee raaheeai sach naam beej paae |સાહજિક સરળતા સાથે, તમારા ખેતરની ખેતી કરો, અને સાચા નામનું બીજ રોપો.
ਖੇਤੀ ਜੰਮੀ ਅਗਲੀ ਮਨੂਆ ਰਜਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
khetee jamee agalee manooaa rajaa sahaj subhaae |રોપાઓ વૈભવી રીતે અંકુરિત થયા છે, અને સાહજિક સરળતા સાથે, મન સંતુષ્ટ છે.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
gur kaa sabad amrit hai jit peetai tikh jaae |ગુરુના શબ્દનો શબ્દ એમ્બ્રોસિયલ અમૃત છે; તેને પીવાથી તરસ છીપાય છે.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚਿ ਰਤਾ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
eihu man saachaa sach rataa sache rahiaa samaae |2|આ સાચું મન સત્ય સાથે જોડાયેલું છે, અને તે સત્ય સાથે વ્યાપ્ત રહે છે. ||2||
ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਸਬਦੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
aakhan vekhan bolanaa sabade rahiaa samaae |બોલવામાં, જોવામાં અને શબ્દોમાં, શબ્દમાં ડૂબેલા રહો.
ਬਾਣੀ ਵਜੀ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਣਾਇ ॥
baanee vajee chahu jugee sacho sach sunaae |ગુરુની બાની શબ્દ ચાર યુગમાં કંપન કરે છે. સત્ય તરીકે, તે સત્ય શીખવે છે.
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਸਚੈ ਲਇਆ ਮਿਲਾਇ ॥
haumai meraa reh geaa sachai leaa milaae |અહંકાર અને સ્વામિત્વ નાબૂદ થાય છે, અને સાચા ભગવાન તેમને પોતાનામાં સમાઈ લે છે.
ਤਿਨ ਕਉ ਮਹਲੁ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
tin kau mahal hadoor hai jo sach rahe liv laae |3|જેઓ સાચામાં પ્રેમથી લીન રહે છે તેઓ તેમની હાજરીની હવેલી નજીકમાં જુએ છે. ||3||
ਨਦਰੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
nadaree naam dhiaaeeai vin karamaa paaeaa na jaae |તેમની કૃપાથી, અમે ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરીએ છીએ. તેમની દયા વિના, તે મેળવી શકાતું નથી.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਲਹੈ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
poorai bhaag satasangat lahai satagur bhettai jis aae |સંપૂર્ણ સારા ભાગ્ય દ્વારા, વ્યક્તિ સત્સંગત, સાચી મંડળી શોધે છે, અને વ્યક્તિ સાચા ગુરુને મળવા આવે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਦੁਖੁ ਬਿਖਿਆ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
anadin naame ratiaa dukh bikhiaa vichahu jaae |રાત-દિવસ, નામ સાથે જોડાયેલા રહો, અને ભ્રષ્ટાચારની પીડા અંદરથી દૂર થઈ જશે.
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨੨॥੫੫॥
naanak sabad milaavarraa naame naam samaae |4|22|55|હે નાનક, નામ દ્વારા શબ્દ સાથે ભળીને, નામમાં લીન થઈ જાય છે. ||4||22||55||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ:
ਆਪਣਾ ਭਉ ਤਿਨ ਪਾਇਓਨੁ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
aapanaa bhau tin paaeion jin gur kaa sabad beechaar |જેઓ ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે તેઓ ભગવાનના ભયથી ભરેલા હોય છે.
ਸਤਸੰਗਤੀ ਸਦਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
satasangatee sadaa mil rahe sache ke gun saar |તેઓ હંમેશ માટે સત્સંગત, સાચા મંડળ સાથે ભળી જાય છે; તેઓ સાચા એકના મહિમા પર રહે છે.
ਦੁਬਿਧਾ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਈਅਨੁ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dubidhaa mail chukaaeean har raakhiaa ur dhaar |તેઓ તેમના માનસિક દ્વૈતની મલિનતાને દૂર કરે છે, અને તેઓ ભગવાનને તેમના હૃદયમાં સમાવે છે.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਮਨਿ ਸਚੇ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
sachee baanee sach man sache naal piaar |1|તેમની વાણી સાચી છે, અને તેમનું મન સાચું છે. તેઓ સાચાના પ્રેમમાં છે. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰ ਨਾਲਿ ॥
man mere haumai mail bhar naal |હે મારા મન, તું અહંકારની મલિનતાથી ભરેલો છે.
ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har niramal sadaa sohanaa sabad savaaranahaar |1| rahaau |નિષ્કલંક ભગવાન શાશ્વત સુંદર છે. અમે શબ્દના શબ્દથી શણગારેલા છીએ. ||1||થોભો ||
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮੋਹਿਆ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
sachai sabad man mohiaa prabh aape le milaae |જેમના મન તેમના શબ્દના સાચા શબ્દથી મોહિત છે તેમને ભગવાન પોતાની સાથે જોડે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
anadin naame ratiaa jotee jot samaae |રાત-દિવસ, તેઓ નામ સાથે જોડાયેલા રહે છે, અને તેમનો પ્રકાશ પ્રકાશમાં સમાઈ જાય છે.
ਜੋਤੀ ਹੂ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਪਦਾ ਬਿਨੁ ਸਤਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
jotee hoo prabh jaapadaa bin satagur boojh na paae |તેમના પ્રકાશ દ્વારા, ભગવાન પ્રગટ થાય છે. સાચા ગુરુ વિના સમજણ પ્રાપ્ત થતી નથી.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥੨॥
jin kau poorab likhiaa satagur bhettiaa tin aae |2|સાચા ગુરુ તેઓને મળવા આવે છે જેમની પાસે આવી પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ હોય છે. ||2||
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਡੁਮਣੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
vin naavai sabh ddumanee doojai bhaae khuaae |નામ વિના બધા દુઃખી છે. દ્વૈતના પ્રેમમાં તેઓ બરબાદ થઈ જાય છે.
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਦੀ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
tis bin gharree na jeevadee dukhee rain vihaae |તેમના વિના, હું એક ક્ષણ માટે પણ જીવી શકતો નથી, અને મારી જીવન-રાત દુઃખમાં પસાર થાય છે.
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਅੰਧੁਲਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
bharam bhulaanaa andhulaa fir fir aavai jaae |શંકામાં ભટકતા, આધ્યાત્મિક રીતે અંધ લોકો વારંવાર આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥
nadar kare prabh aapanee aape le milaae |3|જ્યારે ભગવાન પોતે તેમની કૃપાની ઝલક આપે છે, ત્યારે તે આપણને પોતાનામાં ભળી જાય છે. ||3||