ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 412
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਫੁਨਿ ਹੋਇ ॥
jo tis bhaavai so fun hoe |જે તેને પ્રસન્ન કરે છે, તે થાય છે.
ਸੁਣਿ ਭਰਥਰਿ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਬੀਚਾਰੁ ॥
sun bharathar naanak kahai beechaar |સાંભળો, હે ભરથરી યોગી - નાનક ચર્ચા કર્યા પછી બોલે છે;
ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਆਧਾਰੁ ॥੮॥੧॥
niramal naam meraa aadhaar |8|1|નિષ્કલંક નામ મારો એકમાત્ર આધાર છે. ||8||1||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
aasaa mahalaa 1 |આસા, પ્રથમ મહેલ:
ਸਭਿ ਜਪ ਸਭਿ ਤਪ ਸਭ ਚਤੁਰਾਈ ॥
sabh jap sabh tap sabh chaturaaee |બધા ધ્યાન, બધી તપસ્યા અને બધી ચતુર યુક્તિઓ,
ਊਝੜਿ ਭਰਮੈ ਰਾਹਿ ਨ ਪਾਈ ॥
aoojharr bharamai raeh na paaee |એકને અરણ્યમાં ભટકવા માટે દોરી જાય છે, પણ તેને રસ્તો મળતો નથી.
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕੋ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
bin boojhe ko thaae na paaee |સમજ્યા વિના, તે મંજૂર નથી;
ਨਾਮ ਬਿਹੂਣੈ ਮਾਥੇ ਛਾਈ ॥੧॥
naam bihoonai maathe chhaaee |1|ભગવાનના નામ વિના, તેના માથા પર રાખ નાખવામાં આવે છે. ||1||
ਸਾਚ ਧਣੀ ਜਗੁ ਆਇ ਬਿਨਾਸਾ ॥
saach dhanee jag aae binaasaa |સાચો ધણી છે; વિશ્વ આવે છે અને જાય છે.
ਛੂਟਸਿ ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
chhoottas praanee guramukh daasaa |1| rahaau |મનુષ્ય મુક્તિ પામે છે, ગુરુમુખ તરીકે, પ્રભુના દાસ તરીકે. ||1||થોભો ||
ਜਗੁ ਮੋਹਿ ਬਾਧਾ ਬਹੁਤੀ ਆਸਾ ॥
jag mohi baadhaa bahutee aasaa |સંસાર તેની અનેક ઈચ્છાઓથી બંધાયેલો છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਇਕਿ ਭਏ ਉਦਾਸਾ ॥
guramatee ik bhe udaasaa |ગુરુના ઉપદેશ દ્વારા, કેટલાક ઈચ્છા મુક્ત બને છે.
ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਕਮਲੁ ਪਰਗਾਸਾ ॥
antar naam kamal paragaasaa |તેમની અંદર નામ છે, અને તેમના હૃદય કમળ ખીલે છે.
ਤਿਨੑ ਕਉ ਨਾਹੀ ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸਾ ॥੨॥
tina kau naahee jam kee traasaa |2|તેમને મૃત્યુનો ડર નથી. ||2||
ਜਗੁ ਤ੍ਰਿਅ ਜਿਤੁ ਕਾਮਣਿ ਹਿਤਕਾਰੀ ॥
jag tria jit kaaman hitakaaree |વિશ્વના પુરુષો સ્ત્રી દ્વારા જીતી લેવામાં આવે છે; તેઓ મહિલાઓને પ્રેમ કરે છે.
ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਲਗਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰੀ ॥
putr kalatr lag naam visaaree |બાળકો અને પત્ની સાથે જોડાયેલા, તેઓ નામ ભૂલી જાય છે.
ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥
birathaa janam gavaaeaa baajee haaree |તેઓ આ માનવ જીવન વ્યર્થ વ્યર્થ કરે છે, અને જુગારમાં રમત હારી જાય છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ॥੩॥
satigur seve karanee saaree |3|સાચા ગુરુની સેવા કરવી એ શ્રેષ્ઠ વ્યવસાય છે. ||3||
ਬਾਹਰਹੁ ਹਉਮੈ ਕਹੈ ਕਹਾਏ ॥
baaharahu haumai kahai kahaae |જે જાહેરમાં અહંકારથી બોલે છે,
ਅੰਦਰਹੁ ਮੁਕਤੁ ਲੇਪੁ ਕਦੇ ਨ ਲਾਏ ॥
andarahu mukat lep kade na laae |અંદર ક્યારેય મુક્તિ પ્રાપ્ત થતી નથી.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
maaeaa mohu gur sabad jalaae |જે ગુરુના શબ્દ દ્વારા માયા પ્રત્યેની પોતાની આસક્તિને બાળી નાખે છે,
ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਸਦ ਹਿਰਦੈ ਧਿਆਏ ॥੪॥
niramal naam sad hiradai dhiaae |4|નિષ્કલંક નામનું તેમના હૃદયમાં હંમેશ માટે ધ્યાન કરે છે. ||4||
ਧਾਵਤੁ ਰਾਖੈ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥
dhaavat raakhai tthaak rahaae |તે તેના ભટકતા મનને રોકે છે, અને તેને નિયંત્રણમાં રાખે છે.
ਸਿਖ ਸੰਗਤਿ ਕਰਮਿ ਮਿਲਾਏ ॥
sikh sangat karam milaae |આવી શીખનો સંગ કૃપાથી જ મળે છે.
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਭੂਲੋ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥
gur bin bhoolo aavai jaae |ગુરુ વિના, તે ભટકી જાય છે અને આવતા-જતા રહે છે.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੰਜੋਗਿ ਮਿਲਾਏ ॥੫॥
nadar kare sanjog milaae |5|તેમની દયા આપીને, ભગવાન તેમને સંઘમાં જોડે છે. ||5||
ਰੂੜੋ ਕਹਉ ਨ ਕਹਿਆ ਜਾਈ ॥
roorro khau na kahiaa jaaee |હું સુંદર ભગવાનનું વર્ણન કરી શકતો નથી.
ਅਕਥ ਕਥਉ ਨਹ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ॥
akath kthau nah keemat paaee |હું અસ્પષ્ટ બોલું છું; હું તેની કિંમતનો અંદાજ લગાવી શકતો નથી.
ਸਭ ਦੁਖ ਤੇਰੇ ਸੂਖ ਰਜਾਈ ॥
sabh dukh tere sookh rajaaee |બધી પીડા અને આનંદ તમારી ઇચ્છાથી આવે છે.
ਸਭਿ ਦੁਖ ਮੇਟੇ ਸਾਚੈ ਨਾਈ ॥੬॥
sabh dukh mette saachai naaee |6|સાચા નામથી સર્વ દુઃખો મટી જાય છે. ||6||
ਕਰ ਬਿਨੁ ਵਾਜਾ ਪਗ ਬਿਨੁ ਤਾਲਾ ॥
kar bin vaajaa pag bin taalaa |તે હાથ વિના વાદ્ય વગાડે છે, અને પગ વિના નૃત્ય કરે છે.
ਜੇ ਸਬਦੁ ਬੁਝੈ ਤਾ ਸਚੁ ਨਿਹਾਲਾ ॥
je sabad bujhai taa sach nihaalaa |પરંતુ જો તે શબ્દના શબ્દને સમજે છે, તો તે સાચા ભગવાનને જોશે.
ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਸਭੇ ਸੁਖ ਨਾਲਾ ॥
antar saach sabhe sukh naalaa |આત્માની અંદર સાચા પ્રભુ સાથે, સર્વ સુખ આવે છે.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਰਾਖੈ ਰਖਵਾਲਾ ॥੭॥
nadar kare raakhai rakhavaalaa |7|તેની દયા વરસાવતા, સાચવનાર ભગવાન તેને સાચવે છે. ||7||
ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਸੂਝੈ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ॥
tribhavan soojhai aap gavaavai |તે ત્રણે જગતને સમજે છે; તે તેના આત્મગૌરવને દૂર કરે છે.
ਬਾਣੀ ਬੂਝੈ ਸਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥
baanee boojhai sach samaavai |તે શબ્દની બાની સમજે છે, અને તે સાચા પ્રભુમાં સમાઈ જાય છે.
ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੇ ਏਕ ਲਿਵ ਤਾਰਾ ॥
sabad veechaare ek liv taaraa |શબદનું ચિંતન કરીને, તે એક ભગવાન માટે પ્રેમને સમાવે છે.
ਨਾਨਕ ਧੰਨੁ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥੮॥੨॥
naanak dhan savaaranahaaraa |8|2|હે નાનક, ધન્ય છે ભગવાન, શણગારનાર. ||8||2||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
aasaa mahalaa 1 |આસા, પ્રથમ મહેલ:
ਲੇਖ ਅਸੰਖ ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਮਾਨੁ ॥
lekh asankh likh likh maan |અસંખ્ય લખાણો છે; જેઓ તેમને લખે છે તેઓ તેમના પર ગર્વ અનુભવે છે.
ਮਨਿ ਮਾਨਿਐ ਸਚੁ ਸੁਰਤਿ ਵਖਾਨੁ ॥
man maaniaai sach surat vakhaan |જ્યારે વ્યક્તિનું મન સત્યને સ્વીકારે છે, ત્યારે તે તેને સમજે છે અને બોલે છે.
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਾਰੁ ॥
kathanee badanee parr parr bhaar |શબ્દો, બોલવામાં અને ફરીથી અને ફરીથી વાંચવામાં, નકામી ભાર છે.
ਲੇਖ ਅਸੰਖ ਅਲੇਖੁ ਅਪਾਰੁ ॥੧॥
lekh asankh alekh apaar |1|અસંખ્ય લખાણો છે, પણ અનંત ભગવાન અલિખિત રહે છે. ||1||
ਐਸਾ ਸਾਚਾ ਤੂੰ ਏਕੋ ਜਾਣੁ ॥
aaisaa saachaa toon eko jaan |જાણો કે આવા સાચા પ્રભુ એક જ છે.
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jaman maranaa hukam pachhaan |1| rahaau |સમજો કે જન્મ અને મૃત્યુ પ્રભુની ઈચ્છા પ્રમાણે આવે છે. ||1||થોભો ||
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਜਗੁ ਬਾਧਾ ਜਮਕਾਲਿ ॥
maaeaa mohi jag baadhaa jamakaal |માયાની આસક્તિને કારણે જગત મૃત્યુના દૂતથી બંધાયેલું છે.
ਬਾਂਧਾ ਛੂਟੈ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥
baandhaa chhoottai naam samaal |જ્યારે વ્યક્તિ ભગવાનના નામનું સ્મરણ કરે છે ત્યારે આ બંધનો છૂટી જાય છે.
ਗੁਰੁ ਸੁਖਦਾਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਭਾਲਿ ॥
gur sukhadaataa avar na bhaal |ગુરુ શાંતિ આપનાર છે; અન્ય કોઈની શોધ કરશો નહીં.
ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਨਿਬਹੀ ਤੁਧੁ ਨਾਲਿ ॥੨॥
halat palat nibahee tudh naal |2|આ જગતમાં અને પછીના સમયમાં તે તમારી પડખે ઊભા રહેશે. ||2||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾਂ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
sabad marai taan ek liv laae |જે શબ્દના શબ્દમાં મૃત્યુ પામે છે, તે એક ભગવાન માટે પ્રેમને અપનાવે છે.
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾਂ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਏ ॥
achar charai taan bharam chukaae |જે અખાદ્ય ખાય છે, તેની શંકા દૂર થઈ જાય છે.
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤੁ ਮਨਿ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥
jeevan mukat man naam vasaae |તે જીવન મુક્ત છે - જીવતા જીવતા મુક્ત; નામ તેના મનમાં રહે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤ ਸਚਿ ਸਮਾਏ ॥੩॥
guramukh hoe ta sach samaae |3|ગુરુમુખ બનીને તે સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે. ||3||
ਜਿਨਿ ਧਰ ਸਾਜੀ ਗਗਨੁ ਅਕਾਸੁ ॥
jin dhar saajee gagan akaas |જેણે પૃથ્વી અને આકાશના આકાશી ઇથર્સનું સર્જન કર્યું,
ਜਿਨਿ ਸਭ ਥਾਪੀ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥
jin sabh thaapee thaap uthaap |બધા સ્થાપિત; તે સ્થાપે છે અને અસ્થાપિત કરે છે.
ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥
sarab nirantar aape aap |તે પોતે જ બધામાં વ્યાપી રહ્યો છે.
ਕਿਸੈ ਨ ਪੂਛੇ ਬਖਸੇ ਆਪਿ ॥੪॥
kisai na poochhe bakhase aap |4|તે કોઈની સલાહ લેતા નથી; તે પોતે જ માફ કરે છે. ||4||
ਤੂ ਪੁਰੁ ਸਾਗਰੁ ਮਾਣਕ ਹੀਰੁ ॥
too pur saagar maanak heer |તમે સાગર છો, ઝવેરાત અને માણેકથી ભરપૂર.
ਤੂ ਨਿਰਮਲੁ ਸਚੁ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥
too niramal sach gunee gaheer |તમે નિષ્કલંક અને શુદ્ધ છો, ગુણનો સાચો ખજાનો છો.