ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 665
ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੀ ਕਾਰ ॥
prabh saache kee saachee kaar |સાચા ભગવાનની સેવા સાચી છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰ ॥੪॥੪॥
naanak naam savaaranahaar |4|4|ઓ નાનક, નામ એ શણગાર છે. ||4||4||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
dhanaasaree mahalaa 3 |ધનસારી, ત્રીજી મહેલ:
ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਹਿ ਤਿਨ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
jo har seveh tin bal jaau |જેઓ પ્રભુની સેવા કરે છે તેમના માટે હું બલિદાન છું.
ਤਿਨ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੁ ਸਚਾ ਮੁਖਿ ਨਾਉ ॥
tin hiradai saach sachaa mukh naau |સત્ય તેમના હૃદયમાં છે, અને સાચું નામ તેમના હોઠ પર છે.
ਸਾਚੋ ਸਾਚੁ ਸਮਾਲਿਹੁ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥
saacho saach samaalihu dukh jaae |સત્યના સાચા પર નિવાસ કરવાથી તેઓના દુઃખ દૂર થાય છે.
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥
saachai sabad vasai man aae |1|શબ્દના સાચા શબ્દ દ્વારા, ભગવાન તેમના મનમાં વાસ કરવા માટે આવે છે. ||1||
ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੁਣਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਏ ॥
gurabaanee sun mail gavaae |ગુરબાની શબ્દ સાંભળતા જ ગંદકી ધોવાઈ જાય છે,
ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sahaje har naam man vasaae |1| rahaau |અને તેઓ સ્વાભાવિક રીતે જ ભગવાનના નામને તેમના મનમાં સમાવી લે છે. ||1||થોભો ||
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝਾਏ ॥
koorr kusat trisanaa agan bujhaae |જે કપટ, કપટ અને ઈચ્છાની આગ પર વિજય મેળવે છે
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਹਜਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
antar saant sahaj sukh paae |અંદર શાંતિ, શાંતિ અને આનંદ શોધે છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਚਲੈ ਤਾ ਆਪੁ ਜਾਇ ॥
gur kai bhaanai chalai taa aap jaae |જો કોઈ વ્યક્તિ ગુરુની ઈચ્છા અનુસાર ચાલે છે, તો તે પોતાનો સ્વ-અહંકાર દૂર કરે છે.
ਸਾਚੁ ਮਹਲੁ ਪਾਏ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥
saach mahal paae har gun gaae |2|તે ભગવાનની હાજરીની સાચી હવેલી શોધે છે, ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે. ||2||
ਨ ਸਬਦੁ ਬੂਝੈ ਨ ਜਾਣੈ ਬਾਣੀ ॥
n sabad boojhai na jaanai baanee |આંધળો, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ શબ્દને સમજતો નથી; તે ગુરુની બાની શબ્દને જાણતો નથી,
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥
manamukh andhe dukh vihaanee |અને તેથી તે પોતાનું જીવન દુઃખમાં પસાર કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
satigur bhette taa sukh paae |પરંતુ જો તે સાચા ગુરુને મળે, તો તેને શાંતિ મળે છે,
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਠਾਕਿ ਰਹਾਏ ॥੩॥
haumai vichahu tthaak rahaae |3|અને અંદરનો અહંકાર શાંત થઈ જાય છે. ||3||
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਦਾਤਾ ਇਕੁ ਸੋਇ ॥
kis no kaheeai daataa ik soe |મારે બીજા કોની સાથે વાત કરવી જોઈએ? એક પ્રભુ સર્વને આપનાર છે.
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
kirapaa kare sabad milaavaa hoe |જ્યારે તે તેમની કૃપા આપે છે, ત્યારે આપણે શબ્દનો શબ્દ મેળવીએ છીએ.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
mil preetam saache gun gaavaa |મારા પ્યારું સાથે મળીને, હું સાચા ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાઉં છું.
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਾ ਭਾਵਾ ॥੪॥੫॥
naanak saache saachaa bhaavaa |4|5|હે નાનક, સત્યવાદી બનીને હું સાચા પ્રભુને પ્રસન્ન થયો છું. ||4||5||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
dhanaasaree mahalaa 3 |ધનસારી, ત્રીજી મહેલ:
ਮਨੁ ਮਰੈ ਧਾਤੁ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
man marai dhaat mar jaae |જ્યારે મન જીતી લેવામાં આવે છે, ત્યારે તેનું અશાંત ભટકવાનું બંધ થઈ જાય છે.
ਬਿਨੁ ਮਨ ਮੂਏ ਕੈਸੇ ਹਰਿ ਪਾਇ ॥
bin man mooe kaise har paae |મનને જીત્યા વિના પ્રભુ કેવી રીતે મળે?
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮਰੈ ਦਾਰੂ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥
eihu man marai daaroo jaanai koe |મનને જીતવાની દવા જાણનાર વિરલ છે.
ਮਨੁ ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥੧॥
man sabad marai boojhai jan soe |1|શબ્દ શબ્દ દ્વારા મન પર વિજય મેળવ્યો છે; આ ભગવાનના નમ્ર સેવકને ખબર છે. ||1||
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸੇ ਹਰਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
jis no bakhase har de vaddiaaee |ભગવાન તેને માફ કરે છે, અને તેને ગૌરવથી આશીર્વાદ આપે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
guraparasaad vasai man aaee | rahaau |ગુરુની કૃપાથી પ્રભુ મનમાં વાસ કરવા આવે છે. ||થોભો||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਣੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
guramukh karanee kaar kamaavai |ગુરુમુખ સારા કાર્યો કરે છે,
ਤਾ ਇਸੁ ਮਨ ਕੀ ਸੋਝੀ ਪਾਵੈ ॥
taa is man kee sojhee paavai |અને તેથી, તે આ મનને સમજે છે.
ਮਨੁ ਮੈ ਮਤੁ ਮੈਗਲ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
man mai mat maigal mikadaaraa |મન નશામાં છે, જેમ દારૂ પીધેલા હાથી.
ਗੁਰੁ ਅੰਕਸੁ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਣਹਾਰਾ ॥੨॥
gur ankas maar jeevaalanahaaraa |2|ગુરુ તેના પર હાર્નેસ મૂકે છે, અને તેને પુનર્જીવિત કરે છે. ||2||
ਮਨੁ ਅਸਾਧੁ ਸਾਧੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥
man asaadh saadhai jan koee |મન અનુશાસનહીન છે; માત્ર થોડાક જ તેને શિસ્ત આપી શકે છે.
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਈ ॥
achar charai taa niramal hoee |જો કોઈ અખાદ્ય ખાય છે, તો તે નિષ્કલંક બની જાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਲਇਆ ਸਵਾਰਿ ॥
guramukh ihu man leaa savaar |ગુરુમુખ તરીકે, તેનું મન શોભે છે.
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਤਜੈ ਵਿਕਾਰ ॥੩॥
haumai vichahu tajai vikaar |3|અહંકાર અને ભ્રષ્ટાચાર અંદરથી નાબૂદ થાય છે. ||3||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਰਖਿਅਨੁ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥
jo dhur rakhian mel milaae |જેમને આદિમ ભગવાન તેમના સંઘમાં એકરૂપ રાખે છે,
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥
kade na vichhurreh sabad samaae |તેમનાથી ક્યારેય અલગ થશે નહીં; તેઓ શબ્દના શબ્દમાં ભળી ગયા છે.
ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਆਪੇ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ॥
aapanee kalaa aape prabh jaanai |ફક્ત ભગવાન જ પોતાની શક્તિ જાણે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਛਾਣੈ ॥੪॥੬॥
naanak guramukh naam pachhaanai |4|6|ઓ નાનક, ગુરૂમુખ ભગવાનના નામનો સાક્ષાત્કાર કરે છે. ||4||6||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
dhanaasaree mahalaa 3 |ધનસારી, ત્રીજી મહેલ:
ਕਾਚਾ ਧਨੁ ਸੰਚਹਿ ਮੂਰਖ ਗਾਵਾਰ ॥
kaachaa dhan sancheh moorakh gaavaar |અજ્ઞાની મૂર્ખ ખોટી સંપત્તિ એકઠી કરે છે.
ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਅੰਧ ਗਾਵਾਰ ॥
manamukh bhoole andh gaavaar |આંધળા, મૂર્ખ, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ભટકી ગયા છે.
ਬਿਖਿਆ ਕੈ ਧਨਿ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੋਇ ॥
bikhiaa kai dhan sadaa dukh hoe |ઝેરી સંપત્તિ સતત પીડા લાવે છે.
ਨਾ ਸਾਥਿ ਜਾਇ ਨ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੧॥
naa saath jaae na paraapat hoe |1|તે તમારી સાથે જશે નહીં, અને તેનાથી કોઈ ફાયદો થશે નહીં. ||1||
ਸਾਚਾ ਧਨੁ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਏ ॥
saachaa dhan guramatee paae |સાચી સંપત્તિ ગુરુના ઉપદેશ દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે.
ਕਾਚਾ ਧਨੁ ਫੁਨਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥ ਰਹਾਉ ॥
kaachaa dhan fun aavai jaae | rahaau |ખોટી સંપત્તિ આવતી અને જતી રહે છે. ||થોભો||
ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੇ ਸਭਿ ਮਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥
manamukh bhoole sabh mareh gavaar |મૂર્ખ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો બધા ભટકી જાય છે અને મૃત્યુ પામે છે.
ਭਵਜਲਿ ਡੂਬੇ ਨ ਉਰਵਾਰਿ ਨ ਪਾਰਿ ॥
bhavajal ddoobe na uravaar na paar |તેઓ ભયાનક વિશ્વ-સમુદ્રમાં ડૂબી જાય છે, અને તેઓ આ કિનારે અથવા તેનાથી આગળના કાંઠે પહોંચી શકતા નથી.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ॥
satigur bhette poorai bhaag |પરંતુ સંપૂર્ણ નિયતિ દ્વારા, તેઓ સાચા ગુરુને મળે છે;
ਸਾਚਿ ਰਤੇ ਅਹਿਨਿਸਿ ਬੈਰਾਗਿ ॥੨॥
saach rate ahinis bairaag |2|સાચા નામથી રંગાયેલા, દિવસરાત, તેઓ સંસારથી અળગા રહે છે. ||2||
ਚਹੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
chahu jug meh amrit saachee baanee |ચાર યુગ દરમિયાન, તેમના શબ્દની સાચી બાની એ અમૃત અમૃત છે.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੀ ॥
poorai bhaag har naam samaanee |સંપૂર્ણ ભાગ્ય દ્વારા, વ્યક્તિ સાચા નામમાં સમાઈ જાય છે.
ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਤਰਸਹਿ ਸਭਿ ਲੋਇ ॥
sidh saadhik taraseh sabh loe |સિદ્ધો, સાધકો અને બધા માણસો નામની ઝંખના કરે છે.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੩॥
poorai bhaag paraapat hoe |3|તે સંપૂર્ણ ભાગ્ય દ્વારા જ પ્રાપ્ત થાય છે. ||3||
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਾਚਾ ਸਾਚਾ ਹੈ ਸੋਇ ॥
sabh kichh saachaa saachaa hai soe |સાચા પ્રભુ સર્વસ્વ છે; તે સાચો છે.
ਊਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੋਇ ॥
aootam braham pachhaanai koe |માત્ર થોડા જ લોકો મહાન ભગવાન ભગવાનનો સાક્ષાત્કાર કરે છે.
ਸਚੁ ਸਾਚਾ ਸਚੁ ਆਪਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
sach saachaa sach aap drirraae |તે સાચાનો સાચો છે; તે પોતે જ સાચા નામને અંદર બેસાડે છે.