ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 114
ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਰਹੈ ਭੈ ਅੰਦਰਿ ਭੈ ਮਾਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵਣਿਆ ॥੫॥
anadin sadaa rahai bhai andar bhai maar bharam chukaavaniaa |5|રાત-દિવસ, તેઓ ભગવાનના ભયમાં રહે છે; તેમના ડર પર વિજય મેળવીને, તેમની શંકાઓ દૂર થાય છે. ||5||
ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
bharam chukaaeaa sadaa sukh paaeaa |તેમની શંકાઓને દૂર કરીને, તેઓને કાયમી શાંતિ મળે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥
guraparasaad param pad paaeaa |ગુરુની કૃપાથી પરમ પદ પ્રાપ્ત થાય છે.
ਅੰਤਰੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਹਜੇ ਗਾਵਣਿਆ ॥੬॥
antar niramal niramal baanee har gun sahaje gaavaniaa |6|અંદર ઊંડા, તેઓ શુદ્ધ છે, અને તેમના શબ્દો પણ શુદ્ધ છે; સાહજિક રીતે, તેઓ ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે. ||6||
ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਵਖਾਣੈ ॥
simrit saasat bed vakhaanai |તેઓ સિમૃતિઓ, શાસ્ત્રો અને વેદોનું પાઠ કરે છે,
ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਤਤੁ ਨ ਜਾਣੈ ॥
bharame bhoolaa tat na jaanai |પરંતુ શંકા દ્વારા ભ્રમિત, તેઓ વાસ્તવિકતાના સારને સમજી શકતા નથી.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਏ ਦੁਖੋ ਦੁਖੁ ਕਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥
bin satigur seve sukh na paae dukho dukh kamaavaniaa |7|સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, તેઓને શાંતિ મળતી નથી; તેઓ માત્ર દુઃખ અને દુઃખ કમાય છે. ||7||
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੈ ਕੋਈ ॥
aap kare kis aakhai koee |પ્રભુ પોતે કાર્ય કરે છે; આપણે કોને ફરિયાદ કરવી જોઈએ?
ਆਖਣਿ ਜਾਈਐ ਜੇ ਭੂਲਾ ਹੋਈ ॥
aakhan jaaeeai je bhoolaa hoee |પ્રભુએ ભૂલ કરી છે એવી ફરિયાદ કોઈ કેવી રીતે કરી શકે?
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੭॥੮॥
naanak aape kare karaae naame naam samaavaniaa |8|7|8|હે નાનક, ભગવાન પોતે કરે છે, અને વસ્તુઓ કરાવવાનું કારણ આપે છે; નામનો જપ કરવાથી આપણે નામમાં લીન થઈએ છીએ. ||8||7||8||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |માજ, ત્રીજી મહેલ:
ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
aape range sahaj subhaae |તે પોતે જ આપણને તેના પ્રેમથી, સહેલાઇથી, સહજતાથી તરબોળ કરે છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਚੜਾਏ ॥
gur kai sabad har rang charraae |ગુરુના શબ્દના માધ્યમથી આપણે પ્રભુના પ્રેમના રંગમાં રંગાઈ જઈએ છીએ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਰਸਨਾ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੀ ਭੈ ਭਾਇ ਰੰਗੁ ਚੜਾਵਣਿਆ ॥੧॥
man tan rataa rasanaa rang chaloolee bhai bhaae rang charraavaniaa |1|આ મન અને શરીર ખૂબ જ રંગાયેલા છે, અને આ જીભ ખસખસના ઉંડા કિરમજી રંગમાં રંગાયેલી છે. ઈશ્વરના પ્રેમ અને ભય દ્વારા આપણે આ રંગમાં રંગાઈ જઈએ છીએ. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਨਿਰਭਉ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree nirbhau man vasaavaniaa |હું બલિદાન છું, મારો આત્મા બલિદાન છે, જેઓ તેમના મનમાં નિર્ભય ભગવાનને સ્થાન આપે છે.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਨਿਰਭਉ ਧਿਆਇਆ ਬਿਖੁ ਭਉਜਲੁ ਸਬਦਿ ਤਰਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kirapaa te har nirbhau dhiaaeaa bikh bhaujal sabad taraavaniaa |1| rahaau |ગુરુની કૃપાથી, હું નિર્ભય ભગવાનનું ધ્યાન કરું છું; આ શબ્દે મને ઝેરીલા સંસાર-સમુદ્રને પાર પહોંચાડ્યો છે. ||1||થોભો ||
ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਕਰਹਿ ਚਤੁਰਾਈ ॥
manamukh mugadh kareh chaturaaee |મૂર્ખ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ચતુર બનવાનો પ્રયત્ન કરે છે,
ਨਾਤਾ ਧੋਤਾ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥
naataa dhotaa thaae na paaee |પરંતુ તેમના સ્નાન અને ધોવા છતાં, તેઓ સ્વીકાર્ય રહેશે નહીં.
ਜੇਹਾ ਆਇਆ ਤੇਹਾ ਜਾਸੀ ਕਰਿ ਅਵਗਣ ਪਛੋਤਾਵਣਿਆ ॥੨॥
jehaa aaeaa tehaa jaasee kar avagan pachhotaavaniaa |2|જેમ તેઓ આવ્યા, તેમ તેઓ જશે, તેઓએ કરેલી ભૂલોનો પસ્તાવો કરીને. ||2||
ਮਨਮੁਖ ਅੰਧੇ ਕਿਛੂ ਨ ਸੂਝੈ ॥
manamukh andhe kichhoo na soojhai |આંધળા, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોને કશું સમજાતું નથી;
ਮਰਣੁ ਲਿਖਾਇ ਆਏ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ॥
maran likhaae aae nahee boojhai |જ્યારે તેઓ દુનિયામાં આવ્યા ત્યારે તેમના માટે મૃત્યુ અગાઉથી નક્કી કરવામાં આવ્યું હતું, પરંતુ તેઓ સમજી શકતા નથી.
ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਏ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਣਿਆ ॥੩॥
manamukh karam kare nahee paae bin naavai janam gavaavaniaa |3|સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ધાર્મિક કર્મકાંડ કરી શકે છે, પરંતુ તેઓ નામ પ્રાપ્ત કરતા નથી; નામ વિના તેઓ આ જીવન વ્યર્થ ગુમાવે છે. ||3||
ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਸਬਦੁ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥
sach karanee sabad hai saar |સત્યનું આચરણ એ શબ્દનો સાર છે.
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਪਾਈਐ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
poorai gur paaeeai mokh duaar |પરફેક્ટ ગુરુ દ્વારા મોક્ષનું દ્વાર મળે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਏ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਰੰਗਿ ਰੰਗਾਵਣਿਆ ॥੪॥
anadin baanee sabad sunaae sach raate rang rangaavaniaa |4|તેથી, રાત-દિવસ, ગુરુની બાની શબ્દ, અને શબ્દ સાંભળો. તમારી જાતને આ પ્રેમથી રંગીન થવા દો. ||4||
ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਾਤੀ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ॥
rasanaa har ras raatee rang laae |ભગવાનના સારથી રંગાયેલી જીભ તેમના પ્રેમમાં આનંદિત થાય છે.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਮੋਹਿਆ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
man tan mohiaa sahaj subhaae |મારું મન અને શરીર ભગવાનના ઉત્કૃષ્ટ પ્રેમથી મોહિત છે.
ਸਹਜੇ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਪਿਆਰਾ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੫॥
sahaje preetam piaaraa paaeaa sahaje sahaj milaavaniaa |5|મેં મારા પ્રિયતમને સહેલાઈથી મેળવી લીધો છે; હું સાહજિક રીતે આકાશી શાંતિમાં લીન છું. ||5||
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਰੰਗੁ ਸੋਈ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
jis andar rang soee gun gaavai |જેઓ અંદર ભગવાનનો પ્રેમ ધરાવે છે, તેઓ તેમના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે;
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਹਜੇ ਸੁਖਿ ਸਮਾਵੈ ॥
gur kai sabad sahaje sukh samaavai |ગુરુના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તેઓ સાહજિક રીતે આકાશી શાંતિમાં સમાઈ જાય છે.
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਦਾ ਤਿਨ ਵਿਟਹੁ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥੬॥
hau balihaaree sadaa tin vittahu gur sevaa chit laavaniaa |6|જેઓ તેમની ચેતના ગુરુની સેવામાં સમર્પિત કરે છે તેમના માટે હું હંમેશ માટે બલિદાન છું. ||6||
ਸਚਾ ਸਚੋ ਸਚਿ ਪਤੀਜੈ ॥
sachaa sacho sach pateejai |સાચા ભગવાન સત્યથી પ્રસન્ન થાય છે, અને માત્ર સત્ય.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਅੰਦਰੁ ਭੀਜੈ ॥
guraparasaadee andar bheejai |ગુરુની કૃપાથી, વ્યક્તિનું અંતર તેમના પ્રેમથી ઊંડે ઊંડે તરબોળ થાય છે.
ਬੈਸਿ ਸੁਥਾਨਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਆਪੇ ਕਰਿ ਸਤਿ ਮਨਾਵਣਿਆ ॥੭॥
bais suthaan har gun gaaveh aape kar sat manaavaniaa |7|તે ધન્ય સ્થાન પર બેસીને, ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાઓ, જે પોતે જ આપણને તેમના સત્યને સ્વીકારવા માટે પ્રેરણા આપે છે. ||7||
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥
jis no nadar kare so paae |જેના પર પ્રભુ કૃપાની નજર નાખે છે તે તેને પ્રાપ્ત કરે છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਉਮੈ ਜਾਏ ॥
guraparasaadee haumai jaae |ગુરુની કૃપાથી અહંકાર દૂર થાય છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੮॥੮॥੯॥
naanak naam vasai man antar dar sachai sobhaa paavaniaa |8|8|9|હે નાનક, જેના મનમાં નામ વસે છે, તે સાચા દરબારમાં સન્માનિત થાય છે. ||8||8||9||
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maajh mahalaa 3 |માજ ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿਐ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ॥
satigur seviaai vaddee vaddiaaee |સાચા ગુરુની સેવા કરવી એ સૌથી મોટી મહાનતા છે.
ਹਰਿ ਜੀ ਅਚਿੰਤੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥
har jee achint vasai man aaee |પ્રિય ભગવાન આપોઆપ મનમાં વાસ કરવા આવે છે.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਫਲਿਓ ਬਿਰਖੁ ਹੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਜਿਨਿ ਪੀਤਾ ਤਿਸੁ ਤਿਖਾ ਲਹਾਵਣਿਆ ॥੧॥
har jeeo safalio birakh hai amrit jin peetaa tis tikhaa lahaavaniaa |1|પ્રિય ભગવાન ફળ આપનાર વૃક્ષ છે; એમ્બ્રોસિયલ નેક્ટર પીવાથી તરસ છીપાય છે. ||1||
ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਸਚੁ ਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥
hau vaaree jeeo vaaree sach sangat mel milaavaniaa |હું એક બલિદાન છું, મારો આત્મા એક બલિદાન છે, જે મને સાચા મંડળમાં જોડાવા તરફ દોરી જાય છે.
ਹਰਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਆਪੇ ਮੇਲੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har satasangat aape melai gurasabadee har gun gaavaniaa |1| rahaau |ભગવાન પોતે મને સત્સંગત, સાચા મંડળ સાથે જોડે છે. ગુરુના શબ્દ દ્વારા, હું ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાઉં છું. ||1||થોભો ||