ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1061
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਵਰਤੈ ਹੁਕਮੁ ਕਰਾਰਾ ॥
tis vich varatai hukam karaaraa |નીચેની દુનિયા, ક્ષેત્રો અને સ્વરૂપની દુનિયા.
ਹੁਕਮੇ ਸਾਜੇ ਹੁਕਮੇ ਢਾਹੇ ਹੁਕਮੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੫॥
hukame saaje hukame dtaahe hukame mel milaaeidaa |5|તમારી આજ્ઞાથી તમે સર્જન કરો છો અને તમારી આજ્ઞાથી તમે નાશ કરો છો. તમારી આજ્ઞાથી, તમે સંઘમાં એક થાઓ. ||5||
ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸੁ ਹੁਕਮੁ ਸਲਾਹੇ ॥
hukamai boojhai su hukam salaahe |જે તમારી આજ્ઞાને સમજે છે, તે તમારી આજ્ઞાની સ્તુતિ કરે છે.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਵੇਪਰਵਾਹੇ ॥
agam agochar veparavaahe |તમે દુર્ગમ, અગમ્ય અને આત્મનિર્ભર છો.
ਜੇਹੀ ਮਤਿ ਦੇਹਿ ਸੋ ਹੋਵੈ ਤੂ ਆਪੇ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਇਦਾ ॥੬॥
jehee mat dehi so hovai too aape sabad bujhaaeidaa |6|તમે જે સમજણ આપો છો, તેમ હું બનીશ. તમે પોતે જ શબ્દ પ્રગટ કરો છો. ||6||
ਅਨਦਿਨੁ ਆਰਜਾ ਛਿਜਦੀ ਜਾਏ ॥
anadin aarajaa chhijadee jaae |રાત-દિવસ, આપણા જીવનના દિવસો વીતી જાય છે.
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਦੁਇ ਸਾਖੀ ਆਏ ॥
rain dinas due saakhee aae |રાત અને દિવસ બંને આ નુકસાનના સાક્ષી છે.
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧੁ ਨ ਚੇਤੈ ਮੂੜਾ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਕਾਲੁ ਰੂਆਇਦਾ ॥੭॥
manamukh andh na chetai moorraa sir aoopar kaal rooaaeidaa |7|આંધળા, મૂર્ખ, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને આની જાણ નથી; મૃત્યુ તેના માથા પર મંડરાઈ રહ્યું છે. ||7||
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਲਾਗਾ ॥
man tan seetal gur charanee laagaa |ગુરુના ચરણોને ચુસ્તપણે પકડીને મન અને શરીર ઠંડુ અને શાંત થાય છે.
ਅੰਤਰਿ ਭਰਮੁ ਗਇਆ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥
antar bharam geaa bhau bhaagaa |અંદરથી શંકા દૂર થાય છે, અને ભય ભાગી જાય છે.
ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਬੋਲਾਇਦਾ ॥੮॥
sadaa anand sache gun gaaveh sach baanee bolaaeidaa |8|વ્યક્તિ હંમેશ માટે આનંદમાં રહે છે, સાચા ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે, અને તેમની બાની સાચી વાત બોલે છે. ||8||
ਜਿਨਿ ਤੂ ਜਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥
jin too jaataa karam bidhaataa |જે તમને કર્મના આર્કિટેક્ટ તરીકે જાણે છે,
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
poorai bhaag gur sabad pachhaataa |સંપૂર્ણ ભાગ્યનું સૌભાગ્ય ધરાવે છે, અને ગુરુના શબ્દના શબ્દને ઓળખે છે.
ਜਤਿ ਪਤਿ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੯॥
jat pat sach sachaa sach soee haumai maar milaaeidaa |9|સાચાના સાચા પ્રભુ એ તેમનો સામાજિક વર્ગ અને સન્માન છે. પોતાના અહંકાર પર વિજય મેળવીને તે પ્રભુ સાથે એકરૂપ થાય છે. ||9||
ਮਨੁ ਕਠੋਰੁ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਲਾਗਾ ॥
man katthor doojai bhaae laagaa |હઠીલા અને સંવેદનહીન મન દ્વૈતના પ્રેમ સાથે જોડાયેલું છે.
ਭਰਮੇ ਭੂਲਾ ਫਿਰੈ ਅਭਾਗਾ ॥
bharame bhoolaa firai abhaagaa |શંકાથી ભ્રમિત, કમનસીબ મૂંઝવણમાં ફરે છે.
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸਹਜੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਦਾ ॥੧੦॥
karam hovai taa satigur seve sahaje hee sukh paaeidaa |10|પરંતુ જો તેઓ ભગવાનની કૃપાથી આશીર્વાદ પામે છે, તો તેઓ સાચા ગુરુની સેવા કરે છે, અને સરળતાથી શાંતિ પ્રાપ્ત કરે છે. ||10||
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਆਪਿ ਉਪਾਏ ॥
lakh chauraaseeh aap upaae |તેમણે પોતે જ 8.4 મિલિયન પ્રજાતિઓ બનાવી છે.
ਮਾਨਸ ਜਨਮਿ ਗੁਰ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
maanas janam gur bhagat drirraae |માત્ર આ માનવજીવનમાં, ગુરુની ભક્તિ આરાધના છે.
ਬਿਨੁ ਭਗਤੀ ਬਿਸਟਾ ਵਿਚਿ ਵਾਸਾ ਬਿਸਟਾ ਵਿਚਿ ਫਿਰਿ ਪਾਇਦਾ ॥੧੧॥
bin bhagatee bisattaa vich vaasaa bisattaa vich fir paaeidaa |11|ભક્તિ વિના, ખાતરમાં રહે છે; તે ફરીથી અને ફરીથી ખાતરમાં પડે છે. ||11||
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਗੁਰੁ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਏ ॥
karam hovai gur bhagat drirraae |જો કોઈ વ્યક્તિ તેમની કૃપાથી આશીર્વાદ પામે છે, તો ગુરુની ભક્તિભાવ તેની અંદર રોપવામાં આવે છે.
ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਉ ਪਾਇਆ ਜਾਏ ॥
vin karamaa kiau paaeaa jaae |ભગવાનની કૃપા વિના, કોઈ તેને કેવી રીતે શોધી શકે?
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇਦਾ ॥੧੨॥
aape kare karaae karataa jiau bhaavai tivai chalaaeidaa |12|નિર્માતા પોતે કાર્ય કરે છે, અને બધાને કાર્ય કરવા પ્રેરણા આપે છે; જેમ તે ઈચ્છે છે, તે આપણને આગળ લઈ જાય છે. ||12||
ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣੈ ॥
simrit saasat ant na jaanai |સિમૃતિઓ અને શાસ્ત્રો તેમની મર્યાદા જાણતા નથી.
ਮੂਰਖੁ ਅੰਧਾ ਤਤੁ ਨ ਪਛਾਣੈ ॥
moorakh andhaa tat na pachhaanai |આંધળો મૂર્ખ વાસ્તવિકતાના તત્વને ઓળખતો નથી.
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਦਾ ॥੧੩॥
aape kare karaae karataa aape bharam bhulaaeidaa |13|નિર્માતા પોતે કાર્ય કરે છે, અને બધાને કાર્ય કરવા પ્રેરણા આપે છે; તે પોતે શંકાથી ભ્રમિત કરે છે. ||13||
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
sabh kichh aape aap karaae |તે પોતે જ બધું કરાવે છે.
ਆਪੇ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਏ ॥
aape sir sir dhandhai laae |તે પોતે દરેક વ્યક્તિને તેના કાર્યોમાં જોડે છે.
ਆਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪਿ ਬੁਝਾਇਦਾ ॥੧੪॥
aape thaap uthaape vekhai guramukh aap bujhaaeidaa |14|તે પોતે જ સ્થાપના કરે છે અને અસ્થાપિત કરે છે, અને બધા પર નજર રાખે છે; તે પોતાને ગુરુમુખ સમક્ષ પ્રગટ કરે છે. ||14||
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥
sachaa saahib gahir ganbheeraa |સાચા ભગવાન અને ગુરુ ખૂબ ઊંડા અને અગમ્ય છે.
ਸਦਾ ਸਲਾਹੀ ਤਾ ਮਨੁ ਧੀਰਾ ॥
sadaa salaahee taa man dheeraa |કાયમ તેમની સ્તુતિ કરવાથી મનને દિલાસો અને આશ્વાસન મળે છે.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਦਾ ॥੧੫॥
agam agochar keemat nahee paaee guramukh man vasaaeidaa |15|તે દુર્ગમ અને અગમ્ય છે; તેની કિંમત આંકી શકાતી નથી. તે ગુરુમુખના મનમાં વસે છે. ||15||
ਆਪਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਰ ਧੰਧੈ ਲੋਈ ॥
aap niraalam hor dhandhai loee |તે પોતે અલિપ્ત છે; બીજા બધા તેમની બાબતોમાં ફસાઈ ગયા છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥
guraparasaadee boojhai koee |ગુરુની કૃપાથી, વ્યક્તિ તેને સમજવામાં આવે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮਤੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ॥੧੬॥੩॥੧੭॥
naanak naam vasai ghatt antar guramatee mel milaaeidaa |16|3|17|ઓ નાનક, નામ, ભગવાનનું નામ, હૃદયમાં ઊંડે વાસ કરવા આવે છે; ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, વ્યક્તિ તેમના સંઘમાં એક થાય છે. ||16||3||17||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |મારૂ, ત્રીજી મહેલ:
ਜੁਗ ਛਤੀਹ ਕੀਓ ਗੁਬਾਰਾ ॥
jug chhateeh keeo gubaaraa |છત્રીસ યુગો સુધી, ઘોર અંધકાર પ્રવર્ત્યો.
ਤੂ ਆਪੇ ਜਾਣਹਿ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ॥
too aape jaaneh sirajanahaaraa |હે સર્જક ભગવાન, ફક્ત તમે જ આ જાણો છો.
ਹੋਰ ਕਿਆ ਕੋ ਕਹੈ ਕਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ਤੂ ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ॥੧॥
hor kiaa ko kahai ki aakh vakhaanai too aape keemat paaeidaa |1|બીજું કોઈ શું કહી શકે? કોઈ શું સમજાવે? ફક્ત તમે જ તમારી કિંમતનો અંદાજ લગાવી શકો છો. ||1||
ਓਅੰਕਾਰਿ ਸਭ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ॥
oankaar sabh srisatt upaaee |એક સાર્વત્રિક નિર્માતાએ સમગ્ર બ્રહ્માંડની રચના કરી.
ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਤਮਾਸਾ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥
sabh khel tamaasaa teree vaddiaaee |બધા નાટકો અને નાટકો તમારા મહિમા અને મહાનતા માટે છે.
ਆਪੇ ਵੇਕ ਕਰੇ ਸਭਿ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਭੰਨਿ ਘੜਾਇਦਾ ॥੨॥
aape vek kare sabh saachaa aape bhan gharraaeidaa |2|સાચા ભગવાન પોતે બધા ભેદ કરે છે; તે પોતે તોડે છે અને બનાવે છે. ||2||
ਬਾਜੀਗਰਿ ਇਕ ਬਾਜੀ ਪਾਈ ॥
baajeegar ik baajee paaee |ધ જગલરે તેનો જાદુગરી શો યોજ્યો છે.
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਨਦਰੀ ਆਈ ॥
poore gur te nadaree aaee |સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા, વ્યક્તિ તેને જોવા માટે આવે છે.
ਸਦਾ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਾਚੇ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦਾ ॥੩॥
sadaa alipat rahai gurasabadee saache siau chit laaeidaa |3|જે ગુરુના શબ્દમાં સદા અલિપ્ત રહે છે - તેની ચેતના સાચા ભગવાન સાથે જોડાયેલી છે. ||3||
ਬਾਜਹਿ ਬਾਜੇ ਧੁਨਿ ਆਕਾਰਾ ॥
baajeh baaje dhun aakaaraa |શરીરના સંગીતનાં સાધનો વાઇબ્રેટ કરે છે અને અવાજ કરે છે.
ਆਪਿ ਵਜਾਏ ਵਜਾਵਣਹਾਰਾ ॥
aap vajaae vajaavanahaaraa |ખેલાડી પોતે જ તેમને રમે છે.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਪਉਣੁ ਵਹੈ ਇਕ ਰੰਗੀ ਮਿਲਿ ਪਵਣੈ ਸਭ ਵਜਾਇਦਾ ॥੪॥
ghatt ghatt paun vahai ik rangee mil pavanai sabh vajaaeidaa |4|શ્વાસ દરેક વ્યક્તિના હૃદયમાં સમાન રીતે વહે છે. શ્વાસને પ્રાપ્ત કરીને, બધા વાજિંત્રો ગાય છે. ||4||