ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 911
ਪਾਰਸ ਪਰਸੇ ਫਿਰਿ ਪਾਰਸੁ ਹੋਏ ਹਰਿ ਜੀਉ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੨॥
paaras parase fir paaras hoe har jeeo apanee kirapaa dhaaree |2|ફિલસૂફના પથ્થરને સ્પર્શ કરીને, તેઓ પોતે ફિલસૂફના પથ્થર બની જાય છે; પ્રિય ભગવાન પોતે તેમની દયાથી તેમને આશીર્વાદ આપે છે. ||2||
ਇਕਿ ਭੇਖ ਕਰਹਿ ਫਿਰਹਿ ਅਭਿਮਾਨੀ ਤਿਨ ਜੂਐ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੩॥
eik bhekh kareh fireh abhimaanee tin jooaai baajee haaree |3|કેટલાક ધાર્મિક ઝભ્ભો પહેરે છે, અને અભિમાનમાં ફરે છે; તેઓ જુગારમાં પોતાનો જીવ ગુમાવે છે. ||3||
ਇਕਿ ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਉਰਿ ਧਾਰੀ ॥੪॥
eik anadin bhagat kareh din raatee raam naam ur dhaaree |4|કેટલાક ભગવાનની ભક્તિ, રાત-દિવસ ભજન કરે છે; દિવસ-રાત તેઓ પ્રભુના નામને પોતાના હૃદયમાં વસે છે. ||4||
ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਤੇ ਸਹਜੇ ਮਾਤੇ ਸਹਜੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥੫॥
anadin raate sahaje maate sahaje haumai maaree |5|જેઓ રાત-દિવસ તેની સાથે રંગાયેલા છે, તેઓ સ્વયંભૂ તેની સાથે નશો કરે છે; તેઓ સાહજિક રીતે તેમના અહંકાર પર વિજય મેળવે છે. ||5||
ਭੈ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ਕਬ ਹੀ ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਸਵਾਰੀ ॥੬॥
bhai bin bhagat na hoee kab hee bhai bhaae bhagat savaaree |6|ભગવાનના ભય વિના, ભક્તિમય પૂજા ક્યારેય કરવામાં આવતી નથી; પ્રેમ અને ભગવાનના ભય દ્વારા, ભક્તિમય પૂજા શણગારવામાં આવે છે. ||6||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਗਿਆਨਿ ਤਤਿ ਬੀਚਾਰੀ ॥੭॥
maaeaa mohu sabad jalaaeaa giaan tat beechaaree |7|આ શબ્દ માયા પ્રત્યેના ભાવનાત્મક જોડાણને બાળી નાખે છે, અને પછી વ્યક્તિ આધ્યાત્મિક શાણપણના સારનું ચિંતન કરે છે. ||7||
ਆਪੇ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਭੰਡਾਰੀ ॥੮॥
aape aap karaae karataa aape bakhas bhanddaaree |8|નિર્માતા પોતે જ આપણને કાર્ય કરવા પ્રેરણા આપે છે; તે પોતે જ આપણને તેના ખજાનાથી આશીર્વાદ આપે છે. ||8||
ਤਿਸ ਕਿਆ ਗੁਣਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ਹਉ ਗਾਵਾ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੯॥
tis kiaa gunaa kaa ant na paaeaa hau gaavaa sabad veechaaree |9|તેના ગુણોની મર્યાદા શોધી શકાતી નથી; હું તેમના ગુણગાન ગાઉં છું અને શબ્દના શબ્દનું ચિંતન કરું છું. ||9||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਜਪੀ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਲਾਹੀ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰੀ ॥੧੦॥
har jeeo japee har jeeo saalaahee vichahu aap nivaaree |10|હું ભગવાનના નામનો જપ કરું છું, અને મારા પ્રિય ભગવાનની સ્તુતિ કરું છું; મારી અંદરથી અહંકાર નાબૂદ થાય છે. ||10||
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ਅਖੁਟ ਸਚੇ ਭੰਡਾਰੀ ॥੧੧॥
naam padaarath gur te paaeaa akhutt sache bhanddaaree |11|નામનો ખજાનો ગુરુ પાસેથી મળે છે; સાચા ભગવાનનો ખજાનો અખૂટ છે. ||11||
ਅਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਨੋ ਆਪੇ ਤੁਠਾ ਅਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕਲ ਧਾਰੀ ॥੧੨॥
apaniaa bhagataa no aape tutthaa apanee kirapaa kar kal dhaaree |12|તે પોતે પોતાના ભક્તો પર પ્રસન્ન છે; તેમની કૃપાથી, તેઓ તેમની અંદર તેમની શક્તિનો સંચાર કરે છે. ||12||
ਤਿਨ ਸਾਚੇ ਨਾਮ ਕੀ ਸਦਾ ਭੁਖ ਲਾਗੀ ਗਾਵਨਿ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੧੩॥
tin saache naam kee sadaa bhukh laagee gaavan sabad veechaaree |13|તેઓ હંમેશા સાચા નામની ભૂખ અનુભવે છે; તેઓ શબ્દ ગાય છે અને તેનું ચિંતન કરે છે. ||13||
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਤਿਸ ਕਾ ਆਖਣੁ ਬਿਖਮੁ ਬੀਚਾਰੀ ॥੧੪॥
jeeo pindd sabh kichh hai tis kaa aakhan bikham beechaaree |14|આત્મા, શરીર અને બધું તેમનું છે; તેના વિશે વાત કરવી અને તેનું ચિંતન કરવું એટલું મુશ્કેલ છે. ||14||
ਸਬਦਿ ਲਗੇ ਸੇਈ ਜਨ ਨਿਸਤਰੇ ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥੧੫॥
sabad lage seee jan nisatare bhaujal paar utaaree |15|જે નમ્ર માણસો શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે તેઓનો ઉદ્ધાર થાય છે; તેઓ ભયાનક વિશ્વ મહાસાગર પાર કરે છે. ||15||
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਸਾਚੇ ਕੋ ਪਾਰਿ ਨ ਪਾਵੈ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੧੬॥
bin har saache ko paar na paavai boojhai ko veechaaree |16|સાચા પ્રભુ વિના, કોઈનો પાર નથી; જેઓ આનું ચિંતન કરે છે અને સમજે છે તે કેટલા દુર્લભ છે. ||16||
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਸੋਈ ਪਾਇਆ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੀ ॥੧੭॥
jo dhur likhiaa soee paaeaa mil har sabad savaaree |17|અમે ફક્ત તે જ મેળવીએ છીએ જે પૂર્વનિર્ધારિત છે; ભગવાનનો શબ્દ ગ્રહણ કરીને, આપણે શોભાયમાન છીએ. ||17||
ਕਾਇਆ ਕੰਚਨੁ ਸਬਦੇ ਰਾਤੀ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰੀ ॥੧੮॥
kaaeaa kanchan sabade raatee saachai naae piaaree |18|શબ્દથી રંગાયેલા, શરીર સુવર્ણ બની જાય છે, અને માત્ર સાચા નામને જ પ્રેમ કરે છે. ||18||
ਕਾਇਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਰਹੀ ਭਰਪੂਰੇ ਪਾਈਐ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੧੯॥
kaaeaa amrit rahee bharapoore paaeeai sabad veechaaree |19|પછી શરીર અમૃતથી ભરાઈ જાય છે, જે શબ્દનું ચિંતન કરીને પ્રાપ્ત થાય છે. ||19||
ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਖੋਜਹਿ ਸੇਈ ਪਾਵਹਿ ਹੋਰਿ ਫੂਟਿ ਮੂਏ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥੨੦॥
jo prabh khojeh seee paaveh hor foott mooe ahankaaree |20|જેઓ ભગવાનને શોધે છે, તેઓ તેને શોધે છે; અન્ય લોકો તેમના પોતાના અહંકારથી ફૂટે છે અને મૃત્યુ પામે છે. ||20||
ਬਾਦੀ ਬਿਨਸਹਿ ਸੇਵਕ ਸੇਵਹਿ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥੨੧॥
baadee binaseh sevak seveh gur kai het piaaree |21|વાદવિવાદ કરનારાઓ બરબાદ થઈ જાય છે, જ્યારે સેવકો ગુરુ પ્રત્યે પ્રેમ અને લાગણી સાથે સેવા કરે છે. ||21||
ਸੋ ਜੋਗੀ ਤਤੁ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੇ ਹਉਮੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਰੀ ॥੨੨॥
so jogee tat giaan beechaare haumai trisanaa maaree |22|તે એકલા યોગી છે, જે આધ્યાત્મિક શાણપણના સારનું ચિંતન કરે છે, અને અહંકાર અને તરસની ઇચ્છા પર વિજય મેળવે છે. ||22||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਤਿਨੈ ਪਛਾਤਾ ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੁਮਾਰੀ ॥੨੩॥
satigur daataa tinai pachhaataa jis no kripaa tumaaree |23|સાચા ગુરુ, મહાન દાતા, હે ભગવાન, તમે જેમના પર કૃપા કરો છો તેમના માટે પ્રગટ થાય છે. ||23||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਨ ਸੇਵਹਿ ਮਾਇਆ ਲਾਗੇ ਡੂਬਿ ਮੂਏ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥੨੪॥
satigur na seveh maaeaa laage ddoob mooe ahankaaree |24|જેઓ સાચા ગુરુની સેવા કરતા નથી, અને જેઓ માયામાં આસક્ત છે, તેઓ ડૂબી જાય છે; તેઓ તેમના પોતાના અહંકારમાં મૃત્યુ પામે છે. ||24||
ਜਿਚਰੁ ਅੰਦਰਿ ਸਾਸੁ ਤਿਚਰੁ ਸੇਵਾ ਕੀਚੈ ਜਾਇ ਮਿਲੀਐ ਰਾਮ ਮੁਰਾਰੀ ॥੨੫॥
jichar andar saas tichar sevaa keechai jaae mileeai raam muraaree |25|જ્યાં સુધી તમારી અંદર શ્વાસ છે, ત્યાં સુધી તમારે ભગવાનની સેવા કરવી જોઈએ; પછી, તમે જઈને પ્રભુને મળશો. ||25||
ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤ ਰਹੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਅਪਨੇ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥੨੬॥
anadin jaagat rahai din raatee apane pria preet piaaree |26|રાત-દિવસ, તે જાગૃત અને જાગૃત રહે છે, દિવસ અને રાત; તેણી તેના પ્રિય પતિ ભગવાનની પ્રિય કન્યા છે. ||26||
ਤਨੁ ਮਨੁ ਵਾਰੀ ਵਾਰਿ ਘੁਮਾਈ ਅਪਨੇ ਗੁਰ ਵਿਟਹੁ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥੨੭॥
tan man vaaree vaar ghumaaee apane gur vittahu balihaaree |27|હું મારા ગુરુને બલિદાનમાં મારું શરીર અને મન અર્પણ કરું છું; હું તેને બલિદાન છું. ||27||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇਗਾ ਉਬਰੇ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨੮॥
maaeaa mohu binas jaaeigaa ubare sabad veechaaree |28|માયાની આસક્તિ સમાપ્ત થઈ જશે અને દૂર થઈ જશે; ફક્ત શબ્દનું ચિંતન કરવાથી જ તમારો ઉદ્ધાર થશે. ||28||
ਆਪਿ ਜਗਾਏ ਸੇਈ ਜਾਗੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨੯॥
aap jagaae seee jaage gur kai sabad veechaaree |29|તેઓ જાગૃત અને જાગૃત છે, જેમને ભગવાન પોતે જગાડે છે; તેથી ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરો. ||29||
ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਮੂਏ ਜਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਭਗਤ ਜੀਵੇ ਵੀਚਾਰੀ ॥੩੦॥੪॥੧੩॥
naanak seee mooe ji naam na cheteh bhagat jeeve veechaaree |30|4|13|હે નાનક, જેઓ નામનું સ્મરણ કરતા નથી તેઓ મૃત્યુ પામ્યા છે. ભક્તો ચિંતન ચિંતનમાં રહે છે. ||30||4||13||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
raamakalee mahalaa 3 |રામકલી, ત્રીજી મહેલ:
ਨਾਮੁ ਖਜਾਨਾ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਇਆ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਰਹੇ ਆਘਾਈ ॥੧॥
naam khajaanaa gur te paaeaa tripat rahe aaghaaee |1|ગુરુ પાસેથી ભગવાનના નામનો ખજાનો મેળવીને હું સંતુષ્ટ અને પરિપૂર્ણ રહું છું. ||1||
ਸੰਤਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਕਤਿ ਗਤਿ ਪਾਈ ॥
santahu guramukh mukat gat paaee |હે સંતો, ગુરુમુખો મુક્તિની સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરે છે.