ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1259
ਜੀਅ ਦਾਨੁ ਦੇਇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੇ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹੀ ॥
jeea daan dee tripataase sachai naam samaahee |આત્માની ભેટ આપીને, તે નશ્વર જીવોને સંતુષ્ટ કરે છે, અને તેમને સાચા નામમાં વિલીન કરે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਰਵਿਆ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਹੀ ॥੨॥
anadin har raviaa rid antar sahaj samaadh lagaahee |2|રાત-દિવસ, તેઓ હ્રદયમાં પ્રભુનો આનંદ અને આનંદ માણે છે; તેઓ સાહજિક રીતે સમાધિમાં સમાઈ જાય છે. ||2||
ਸਤਿਗੁਰਸਬਦੀ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭੇਦਿਆ ਹਿਰਦੈ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
satigurasabadee ihu man bhediaa hiradai saachee baanee |સાચા ગુરુના શબ્દ શબ્દે મારા મનને વીંધી નાખ્યું છે. તેમની બાની સાચી વાત મારા હૃદયમાં પ્રસરી ગઈ છે.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
meraa prabh alakh na jaaee lakhiaa guramukh akath kahaanee |મારો ભગવાન અદ્રશ્ય છે; તેને જોઈ શકાતો નથી. ગુરુમુખ અસ્પષ્ટ બોલે છે.
ਆਪੇ ਦਇਆ ਕਰੇ ਸੁਖਦਾਤਾ ਜਪੀਐ ਸਾਰਿੰਗਪਾਣੀ ॥੩॥
aape deaa kare sukhadaataa japeeai saaringapaanee |3|જ્યારે શાંતિ આપનાર તેની કૃપા આપે છે, ત્યારે નશ્વર જીવ બ્રહ્માંડના જીવન, ભગવાનનું ધ્યાન કરે છે. ||3||
ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਬਹੁੜਿ ਨ ਹੋਵੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਹਜਿ ਧਿਆਇਆ ॥
aavan jaanaa bahurr na hovai guramukh sahaj dhiaaeaa |તે હવે પુનર્જન્મમાં આવતો નથી અને જતો નથી; ગુરુમુખ સાહજિક રીતે ધ્યાન કરે છે.
ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸੁਆਮੀ ਮਨ ਹੀ ਮੰਨੁ ਸਮਾਇਆ ॥
man hee te man miliaa suaamee man hee man samaaeaa |મનમાંથી, મન આપણા પ્રભુ અને ગુરુમાં ભળી જાય છે; મન મનમાં સમાઈ જાય છે.
ਸਾਚੇ ਹੀ ਸਚੁ ਸਾਚਿ ਪਤੀਜੈ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥੪॥
saache hee sach saach pateejai vichahu aap gavaaeaa |4|સત્યમાં, સાચા પ્રભુ સત્યથી પ્રસન્ન થાય છે; તમારી અંદરથી અહંકારને દૂર કરો. ||4||
ਏਕੋ ਏਕੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸੁਆਮੀ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
eko ek vasai man suaamee doojaa avar na koee |આપણા એક અને એકમાત્ર ભગવાન અને માસ્ટર મનમાં વસે છે; ત્યાં બીજું કોઈ નથી.
ਏਕੁੋ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਮੀਠਾ ਜਗਿ ਨਿਰਮਲ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
ekuo naam amrit hai meetthaa jag niramal sach soee |એક નામ મીઠી અમૃત છે; તે વિશ્વમાં શુદ્ધ સત્ય છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭੂ ਤੇ ਪਾਈਐ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਹੋਈ ॥੫॥੪॥
naanak naam prabhoo te paaeeai jin kau dhur likhiaa hoee |5|4|હે નાનક, ભગવાનનું નામ પ્રાપ્ત થાય છે, જેઓ આટલા પૂર્વનિર્ધારિત છે. ||5||4||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
malaar mahalaa 3 |મલાર, ત્રીજી મહેલ:
ਗਣ ਗੰਧਰਬ ਨਾਮੇ ਸਭਿ ਉਧਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
gan gandharab naame sabh udhare gur kaa sabad veechaar |બધા સ્વર્ગીય હેરાલ્ડ્સ અને આકાશી ગાયકો ભગવાનના નામ, નામ દ્વારા સાચવવામાં આવે છે.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਸਦ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
haumai maar sad man vasaaeaa har raakhiaa ur dhaar |તેઓ ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે. તેમના અહંકારને વશ કરીને, નામ તેમના મનમાં રહે છે; તેઓ ભગવાનને તેમના હૃદયમાં સમાવે છે.
ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
jiseh bujhaae soee boojhai jis no aape le milaae |તે જ સમજે છે, જેને પ્રભુ સમજાવે છે; ભગવાન તેને પોતાની સાથે જોડે છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਬਾਣੀ ਸਬਦੇ ਗਾਂਵੈ ਸਾਚਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
anadin baanee sabade gaanvai saach rahai liv laae |1|રાત-દિવસ, તે શબ્દના શબ્દ અને ગુરુની બાની ગાય છે; તે સાચા ભગવાન સાથે પ્રેમથી જોડાયેલા રહે છે. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮੑਾਲਿ ॥
man mere khin khin naam samaal |હે મારા મન, દરેક ક્ષણે, નામ પર વાસ કરો.
ਗੁਰ ਕੀ ਦਾਤਿ ਸਬਦ ਸੁਖੁ ਅੰਤਰਿ ਸਦਾ ਨਿਬਹੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
gur kee daat sabad sukh antar sadaa nibahai terai naal |1| rahaau |શબ્દ એ ગુરુની ભેટ છે. તે તમને ઊંડે સુધી કાયમી શાંતિ લાવશે; તે હંમેશા તમારી સાથે રહેશે. ||1||થોભો ||
ਮਨਮੁਖ ਪਾਖੰਡੁ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
manamukh paakhandd kade na chookai doojai bhaae dukh paae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો તેમના દંભને ક્યારેય છોડતા નથી; દ્વૈતના પ્રેમમાં, તેઓ પીડા સહન કરે છે.
ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਬਿਖਿਆ ਮਨਿ ਰਾਤੇ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥
naam visaar bikhiaa man raate birathaa janam gavaae |નામ ભૂલીને, તેમનું મન ભ્રષ્ટાચારથી રંગાયેલું છે. તેઓ પોતાનું જીવન નકામી રીતે વેડફી નાખે છે.
ਇਹ ਵੇਲਾ ਫਿਰਿ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਪਛੁਤਾਏ ॥
eih velaa fir hath na aavai anadin sadaa pachhutaae |આ તક ફરીથી તેમના હાથમાં આવશે નહીં; રાત અને દિવસ, તેઓ હંમેશા પસ્તાવો અને પસ્તાવો કરશે.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਕਦੇ ਨ ਬੂਝੈ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥੨॥
mar mar janamai kade na boojhai visattaa maeh samaae |2|તેઓ મૃત્યુ પામે છે અને ફરીથી અને ફરીથી મૃત્યુ પામે છે, ફક્ત પુનર્જન્મ માટે, પરંતુ તેઓ ક્યારેય સમજી શકતા નથી. તેઓ ખાતરમાં સડી જાય છે. ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਉਧਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
guramukh naam rate se udhare gur kaa sabad veechaar |ગુરુમુખો નામથી રંગાયેલા છે, અને ઉદ્ધાર પામે છે; તેઓ ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
jeevan mukat har naam dhiaaeaa har raakhiaa ur dhaar |ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરવાથી, તેઓ જીવનમુક્ત છે, જીવતા જીવે પણ મુક્ત થાય છે. તેઓ પ્રભુને પોતાના હૃદયમાં સમાવે છે.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਮਤਿ ਊਤਮ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਹੋਈ ॥
man tan niramal niramal mat aootam aootam baanee hoee |તેમનું મન અને શરીર નિષ્કલંક છે, તેમની બુદ્ધિ નિષ્કલંક અને ઉત્કૃષ્ટ છે. તેમની વાણી પણ ઉત્કૃષ્ટ છે.
ਏਕੋ ਪੁਰਖੁ ਏਕੁ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਤਾ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੩॥
eko purakh ek prabh jaataa doojaa avar na koee |3|તેઓ એક આદિમ અસ્તિત્વ, એક ભગવાન ભગવાનની અનુભૂતિ કરે છે. બીજું કોઈ જ નથી. ||3||
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
aape kare karaae prabh aape aape nadar karee |ભગવાન પોતે કર્તા છે, અને તે પોતે જ કારણોનું કારણ છે. તે પોતે જ તેની કૃપાની ઝલક આપે છે.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਾਤਾ ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸੇਵਾ ਸੁਰਤਿ ਸਮੇਇ ॥
man tan raataa gur kee baanee sevaa surat samee |મારું મન અને શરીર ગુરુની બાની શબ્દથી રંગાયેલા છે. મારી ચેતના તેમની સેવામાં લીન છે.
ਅੰਤਰਿ ਵਸਿਆ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਲਖਾਇ ॥
antar vasiaa alakh abhevaa guramukh hoe lakhaae |અદ્રશ્ય અને અસ્પષ્ટ ભગવાન અંદર ઊંડે વાસ કરે છે. તે માત્ર ગુરુમુખ દ્વારા જ દેખાય છે.
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੪॥੫॥
naanak jis bhaavai tis aape devai bhaavai tivai chalaae |4|5|હે નાનક, તે જેને ચાહે તેને આપે છે. તેમની ઇચ્છાના આનંદ અનુસાર, તે મનુષ્યોને આગળ લઈ જાય છે. ||4||5||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਦੁਤੁਕੇ ॥
malaar mahalaa 3 dutuke |મલાર, ત્રીજી મહેલ, ધો-થુકાય:
ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਾਵੈ ਘਰੁ ਦਰੁ ਮਹਲੁ ਸੁ ਥਾਨੁ ॥
satigur te paavai ghar dar mahal su thaan |સાચા ગુરુ દ્વારા, નશ્વર વિશેષ સ્થાન પ્રાપ્ત કરે છે, તેના પોતાના ઘરમાં ભગવાનની હાજરીની હવેલી.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਚੂਕੈ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥੧॥
gurasabadee chookai abhimaan |1|ગુરુના શબ્દ દ્વારા, તેનો અહંકારી અભિમાન દૂર થાય છે. ||1||
ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਨਾਮੁ ॥
jin kau lilaatt likhiaa dhur naam |જેમના કપાળ પર નામ અંકિત છે,
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਧਿਆਵਹਿ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
anadin naam sadaa sadaa dhiaaveh saachee daragah paaveh maan |1| rahaau |રાત અને દિવસ, હંમેશ માટે નામનું ધ્યાન કરો. પ્રભુના સાચા દરબારમાં તેઓનું સન્માન થાય છે. ||1||થોભો ||
ਮਨ ਕੀ ਬਿਧਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਜਾਣੈ ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਗੈ ਸਦ ਹਰਿ ਸਿਉ ਧਿਆਨੁ ॥
man kee bidh satigur te jaanai anadin laagai sad har siau dhiaan |સાચા ગુરુ પાસેથી તેઓ મનની રીતો અને માધ્યમો શીખે છે. રાત-દિવસ, તેઓ સદા ભગવાનનું ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે.