ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 138
ਆਇਆ ਗਇਆ ਮੁਇਆ ਨਾਉ ॥
aaeaa geaa mueaa naau |તે આવ્યો અને ગયો, અને હવે તેનું નામ પણ મરી ગયું છે.
ਪਿਛੈ ਪਤਲਿ ਸਦਿਹੁ ਕਾਵ ॥
pichhai patal sadihu kaav |તે ગયા પછી, પાંદડા પર ખોરાક આપવામાં આવ્યો હતો, અને પક્ષીઓને આવવા અને ખાવા માટે બોલાવવામાં આવ્યા હતા.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੁ ਪਿਆਰੁ ॥
naanak manamukh andh piaar |હે નાનક, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો અંધકારને ચાહે છે.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਡੁਬਾ ਸੰਸਾਰੁ ॥੨॥
baajh guroo ddubaa sansaar |2|ગુરુ વિના સંસાર ડૂબી રહ્યો છે. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਦਸ ਬਾਲਤਣਿ ਬੀਸ ਰਵਣਿ ਤੀਸਾ ਕਾ ਸੁੰਦਰੁ ਕਹਾਵੈ ॥
das baalatan bees ravan teesaa kaa sundar kahaavai |દસ વર્ષની ઉંમરે, તે એક બાળક છે; વીસ વર્ષની ઉંમરે, યુવાની અને ત્રીસ વર્ષની ઉંમરે તેને ઉદાર કહેવામાં આવે છે.
ਚਾਲੀਸੀ ਪੁਰੁ ਹੋਇ ਪਚਾਸੀ ਪਗੁ ਖਿਸੈ ਸਠੀ ਕੇ ਬੋਢੇਪਾ ਆਵੈ ॥
chaaleesee pur hoe pachaasee pag khisai satthee ke bodtepaa aavai |ચાલીસ વર્ષની ઉંમરે, તે જીવનથી ભરેલો છે; પચાસમાં, તેનો પગ લપસી જાય છે, અને સાઠ વર્ષની ઉંમરે, વૃદ્ધાવસ્થા તેના પર છે.
ਸਤਰਿ ਕਾ ਮਤਿਹੀਣੁ ਅਸੀਹਾਂ ਕਾ ਵਿਉਹਾਰੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥
satar kaa matiheen aseehaan kaa viauhaar na paavai |સિત્તેર વર્ષની ઉંમરે, તે તેની બુદ્ધિ ગુમાવે છે, અને એંસી વર્ષની ઉંમરે, તે તેની ફરજો નિભાવી શકતો નથી.
ਨਵੈ ਕਾ ਸਿਹਜਾਸਣੀ ਮੂਲਿ ਨ ਜਾਣੈ ਅਪ ਬਲੁ ॥
navai kaa sihajaasanee mool na jaanai ap bal |નેવું વર્ષની ઉંમરે, તે તેના પથારીમાં સૂઈ જાય છે, અને તે તેની નબળાઈને સમજી શકતો નથી.
ਢੰਢੋਲਿਮੁ ਢੂਢਿਮੁ ਡਿਠੁ ਮੈ ਨਾਨਕ ਜਗੁ ਧੂਏ ਕਾ ਧਵਲਹਰੁ ॥੩॥
dtandtolim dtoodtim dditth mai naanak jag dhooe kaa dhavalahar |3|આટલા લાંબા સમય સુધી શોધ અને શોધ કર્યા પછી, હે નાનક, મેં જોયું છે કે વિશ્વ માત્ર ધુમાડાની હવેલી છે. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਆਪਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਤੀ ॥
toon karataa purakh agam hai aap srisatt upaatee |હે સર્જનહાર ભગવાન, તમે અગમ્ય છો. તમે જ બ્રહ્માંડ બનાવ્યું છે,
ਰੰਗ ਪਰੰਗ ਉਪਾਰਜਨਾ ਬਹੁ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਭਾਤੀ ॥
rang parang upaarajanaa bahu bahu bidh bhaatee |તેના રંગો, ગુણો અને જાતો, ઘણી રીતે અને સ્વરૂપોમાં.
ਤੂੰ ਜਾਣਹਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਈਐ ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਤੁਮਾਤੀ ॥
toon jaaneh jin upaaeeai sabh khel tumaatee |તમે તેને બનાવ્યું છે, અને તમે જ તેને સમજો છો. આ બધુ તમારી રમત છે.
ਇਕਿ ਆਵਹਿ ਇਕਿ ਜਾਹਿ ਉਠਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਿ ਜਾਤੀ ॥
eik aaveh ik jaeh utth bin naavai mar jaatee |કેટલાક આવે છે, અને કેટલાક ઊભા થાય છે અને જાય છે; પરંતુ નામ વિના, બધા મૃત્યુ પામે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਿਆ ਰੰਗਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ॥
guramukh rang chalooliaa rang har rang raatee |ગુરુમુખો ખસખસના ઊંડા કિરમજી રંગથી રંગાયેલા છે; તેઓ ભગવાનના પ્રેમના રંગમાં રંગાયેલા છે.
ਸੋ ਸੇਵਹੁ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨੋ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤੀ ॥
so sevahu sat niranjano har purakh bidhaatee |તેથી સાચા અને શુદ્ધ ભગવાનની સેવા કરો, જે નિયતિના સર્વોચ્ચ શક્તિશાળી આર્કિટેક્ટ છે.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਆਪਿ ਸੁਜਾਣੁ ਹੈ ਵਡ ਪੁਰਖੁ ਵਡਾਤੀ ॥
toon aape aap sujaan hai vadd purakh vaddaatee |તમે પોતે જ સર્વજ્ઞ છો. હે ભગવાન, તમે મહાનમાં સૌથી મહાન છો!
ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਮੇਰੇ ਸਚਿਆ ਬਲਿ ਬਲਿ ਹਉ ਤਿਨ ਜਾਤੀ ॥੧॥
jo man chit tudh dhiaaeide mere sachiaa bal bal hau tin jaatee |1|હે મારા સાચા પ્રભુ, હું બલિદાન છું, નમ્ર બલિદાન છું, જેઓ તેમના ચેતન મનમાં તમારું ધ્યાન કરે છે. ||1||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਜੀਉ ਪਾਇ ਤਨੁ ਸਾਜਿਆ ਰਖਿਆ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥
jeeo paae tan saajiaa rakhiaa banat banaae |તેણે આત્માને શરીરમાં મૂક્યો જે તેણે બનાવ્યો હતો. તેમણે જે સર્જન કર્યું છે તેનું રક્ષણ કરે છે.
ਅਖੀ ਦੇਖੈ ਜਿਹਵਾ ਬੋਲੈ ਕੰਨੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥
akhee dekhai jihavaa bolai kanee surat samaae |તેમની આંખોથી, તેઓ જુએ છે, અને તેમની જીભથી, તેઓ બોલે છે; તેમના કાન વડે તેઓ મનને જાગૃત કરે છે.
ਪੈਰੀ ਚਲੈ ਹਥੀ ਕਰਣਾ ਦਿਤਾ ਪੈਨੈ ਖਾਇ ॥
pairee chalai hathee karanaa ditaa painai khaae |તેમના પગથી તેઓ ચાલે છે, અને તેમના હાથથી તેઓ કામ કરે છે; તેઓ જે પણ આપવામાં આવે છે તે પહેરે છે અને ખાય છે.
ਜਿਨਿ ਰਚਿ ਰਚਿਆ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣੈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
jin rach rachiaa tiseh na jaanai andhaa andh kamaae |તેઓ સર્જન કરનારને જાણતા નથી. આંધળા મૂર્ખ લોકો તેમના અંધકારમય કાર્યો કરે છે.
ਜਾ ਭਜੈ ਤਾ ਠੀਕਰੁ ਹੋਵੈ ਘਾੜਤ ਘੜੀ ਨ ਜਾਇ ॥
jaa bhajai taa ttheekar hovai ghaarrat gharree na jaae |જ્યારે શરીરનો ઘડો તૂટીને ટુકડા થઈ જાય છે, ત્યારે તેને ફરીથી બનાવી શકાતો નથી.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਨਾਹਿ ਪਤਿ ਪਤਿ ਵਿਣੁ ਪਾਰਿ ਨ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak gur bin naeh pat pat vin paar na paae |1|હે નાનક, ગુરુ વિના માન નથી; સન્માન વિના, કોઈને પાર કરવામાં આવતું નથી. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |બીજી મહેલ:
ਦੇਂਦੇ ਥਾਵਹੁ ਦਿਤਾ ਚੰਗਾ ਮਨਮੁਖਿ ਐਸਾ ਜਾਣੀਐ ॥
dende thaavahu ditaa changaa manamukh aaisaa jaaneeai |તેઓ આપનારને બદલે ભેટને પસંદ કરે છે; આ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોનો માર્ગ છે.
ਸੁਰਤਿ ਮਤਿ ਚਤੁਰਾਈ ਤਾ ਕੀ ਕਿਆ ਕਰਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀਐ ॥
surat mat chaturaaee taa kee kiaa kar aakh vakhaaneeai |તેમની બુદ્ધિ, તેમની સમજ કે તેમની ચતુરાઈ વિશે કોઈ શું કહી શકે?
ਅੰਤਰਿ ਬਹਿ ਕੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਸੋ ਚਹੁ ਕੁੰਡੀ ਜਾਣੀਐ ॥
antar beh kai karam kamaavai so chahu kunddee jaaneeai |પોતાના ઘરમાં બેસીને જે કર્મો કરે છે તે ચારે દિશામાં દૂર દૂર સુધી જાણીતા છે.
ਜੋ ਧਰਮੁ ਕਮਾਵੈ ਤਿਸੁ ਧਰਮ ਨਾਉ ਹੋਵੈ ਪਾਪਿ ਕਮਾਣੈ ਪਾਪੀ ਜਾਣੀਐ ॥
jo dharam kamaavai tis dharam naau hovai paap kamaanai paapee jaaneeai |જે ન્યાયી જીવન જીવે છે તે પ્રામાણિક તરીકે ઓળખાય છે; જે પાપ કરે છે તે પાપી તરીકે ઓળખાય છે.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਖੇਲ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਕਰਤੇ ਕਿਆ ਦੂਜਾ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀਐ ॥
toon aape khel kareh sabh karate kiaa doojaa aakh vakhaaneeai |હે સર્જક, તમે જ આખું નાટક રચ્યું છે. શા માટે આપણે અન્ય કોઈની વાત કરવી જોઈએ?
ਜਿਚਰੁ ਤੇਰੀ ਜੋਤਿ ਤਿਚਰੁ ਜੋਤੀ ਵਿਚਿ ਤੂੰ ਬੋਲਹਿ ਵਿਣੁ ਜੋਤੀ ਕੋਈ ਕਿਛੁ ਕਰਿਹੁ ਦਿਖਾ ਸਿਆਣੀਐ ॥
jichar teree jot tichar jotee vich toon boleh vin jotee koee kichh karihu dikhaa siaaneeai |જ્યાં સુધી તમારો પ્રકાશ શરીરમાં છે ત્યાં સુધી તમે તે પ્રકાશ દ્વારા બોલો છો. તમારા પ્રકાશ વિના, કોણ કંઈ કરી શકે? આવી કોઈ ચતુરાઈ બતાવો!
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਹਰਿ ਇਕੋ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੀਐ ॥੨॥
naanak guramukh nadaree aaeaa har iko sugharr sujaaneeai |2|ઓ નાનક, ભગવાન જ સંપૂર્ણ અને સર્વજ્ઞ છે; તે ગુરુમુખને પ્રગટ થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
tudh aape jagat upaae kai tudh aape dhandhai laaeaa |તમે પોતે જ વિશ્વનું સર્જન કર્યું છે, અને તમે જ તેને કાર્યમાં મૂક્યું છે.
ਮੋਹ ਠਗਉਲੀ ਪਾਇ ਕੈ ਤੁਧੁ ਆਪਹੁ ਜਗਤੁ ਖੁਆਇਆ ॥
moh tthgaulee paae kai tudh aapahu jagat khuaaeaa |ભાવનાત્મક આસક્તિની દવાનો ઉપયોગ કરીને, તમે પોતે જ વિશ્વને ગેરમાર્ગે દોર્યું છે.
ਤਿਸਨਾ ਅੰਦਰਿ ਅਗਨਿ ਹੈ ਨਹ ਤਿਪਤੈ ਭੁਖਾ ਤਿਹਾਇਆ ॥
tisanaa andar agan hai nah tipatai bhukhaa tihaaeaa |ઈચ્છાની આગ અંદર ઊંડી છે; અસંતુષ્ટ, લોકો ભૂખ્યા અને તરસ્યા રહે છે.
ਸਹਸਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਹੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਇਆ ਜਾਇਆ ॥
sahasaa ihu sansaar hai mar jamai aaeaa jaaeaa |આ જગત એક ભ્રમ છે; તે મૃત્યુ પામે છે અને તે ફરીથી જન્મે છે - તે આવે છે અને તે પુનર્જન્મમાં જાય છે.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੋਹੁ ਨ ਤੁਟਈ ਸਭਿ ਥਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ॥
bin satigur mohu na tuttee sabh thake karam kamaaeaa |સાચા ગુરુ વિના ભાવનાત્મક આસક્તિ તૂટતી નથી. બધા ખાલી કર્મકાંડો કરવાથી કંટાળી ગયા છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸੁਖਿ ਰਜਾ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥
guramatee naam dhiaaeeai sukh rajaa jaa tudh bhaaeaa |જેઓ ગુરુના ઉપદેશોનું પાલન કરે છે તેઓ ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે. આનંદકારક શાંતિથી ભરપૂર, તેઓ તમારી ઇચ્છાને શરણાગતિ આપે છે.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰੇ ਆਪਣਾ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
kul udhaare aapanaa dhan janedee maaeaa |તેઓ તેમના પરિવારો અને પૂર્વજોને બચાવે છે; ધન્ય છે તેઓને જન્મ આપનાર માતાઓ.