ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 138
ਆਇਆ ਗਇਆ ਮੁਇਆ ਨਾਉ ॥
aaeaa geaa mueaa naau |آمد و رفت و حالا حتی اسمش هم مرده است.
ਪਿਛੈ ਪਤਲਿ ਸਦਿਹੁ ਕਾਵ ॥
pichhai patal sadihu kaav |پس از رفتن او، غذا روی برگ ها تعارف شد و پرندگان را صدا زدند که بیایند و غذا بخورند.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੁ ਪਿਆਰੁ ॥
naanak manamukh andh piaar |ای نانک، منموک های خودخواه، تاریکی را دوست دارند.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਡੁਬਾ ਸੰਸਾਰੁ ॥੨॥
baajh guroo ddubaa sansaar |2|بدون گورو، جهان در حال غرق شدن است. ||2||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |مهل اول:
ਦਸ ਬਾਲਤਣਿ ਬੀਸ ਰਵਣਿ ਤੀਸਾ ਕਾ ਸੁੰਦਰੁ ਕਹਾਵੈ ॥
das baalatan bees ravan teesaa kaa sundar kahaavai |در ده سالگی کودک است; در بیست سالگی جوانی و در سی سالگی به او خوش تیپ می گویند.
ਚਾਲੀਸੀ ਪੁਰੁ ਹੋਇ ਪਚਾਸੀ ਪਗੁ ਖਿਸੈ ਸਠੀ ਕੇ ਬੋਢੇਪਾ ਆਵੈ ॥
chaaleesee pur hoe pachaasee pag khisai satthee ke bodtepaa aavai |در چهل سالگی او سرشار از زندگی است. در پنجاه سالگی پایش می لغزد و در شصت سالگی پیری او را فرا می گیرد.
ਸਤਰਿ ਕਾ ਮਤਿਹੀਣੁ ਅਸੀਹਾਂ ਕਾ ਵਿਉਹਾਰੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥
satar kaa matiheen aseehaan kaa viauhaar na paavai |در هفتاد سالگی عقل خود را از دست می دهد و در هشتاد سالگی نمی تواند به وظایف خود عمل کند.
ਨਵੈ ਕਾ ਸਿਹਜਾਸਣੀ ਮੂਲਿ ਨ ਜਾਣੈ ਅਪ ਬਲੁ ॥
navai kaa sihajaasanee mool na jaanai ap bal |در نود سالگی روی تخت دراز می کشد و نمی تواند ضعف خود را درک کند.
ਢੰਢੋਲਿਮੁ ਢੂਢਿਮੁ ਡਿਠੁ ਮੈ ਨਾਨਕ ਜਗੁ ਧੂਏ ਕਾ ਧਵਲਹਰੁ ॥੩॥
dtandtolim dtoodtim dditth mai naanak jag dhooe kaa dhavalahar |3|پس از این مدت جستجو و جست و جو، ای نانک، دیدم که دنیا عمارت دود است. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਆਪਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਤੀ ॥
toon karataa purakh agam hai aap srisatt upaatee |ای پروردگار خالق تو غیرقابل درک هستی. تو خودت جهان را آفریده ای،
ਰੰਗ ਪਰੰਗ ਉਪਾਰਜਨਾ ਬਹੁ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਭਾਤੀ ॥
rang parang upaarajanaa bahu bahu bidh bhaatee |رنگ ها، کیفیت ها و انواع آن، به طرق و اشکال بسیار.
ਤੂੰ ਜਾਣਹਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਈਐ ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਤੁਮਾਤੀ ॥
toon jaaneh jin upaaeeai sabh khel tumaatee |تو آن را آفریده ای و تنها تو آن را درک می کنی. این همه بازی شماست.
ਇਕਿ ਆਵਹਿ ਇਕਿ ਜਾਹਿ ਉਠਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮਰਿ ਜਾਤੀ ॥
eik aaveh ik jaeh utth bin naavai mar jaatee |برخی می آیند و برخی برمی خیزند و می روند. اما بدون نام، همه ناگزیر به مرگ هستند.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲਿਆ ਰੰਗਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ॥
guramukh rang chalooliaa rang har rang raatee |گورمخ ها با رنگ زرشکی عمیق خشخاش آغشته شده اند. آنها به رنگ عشق پروردگار رنگ شده اند.
ਸੋ ਸੇਵਹੁ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨੋ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤੀ ॥
so sevahu sat niranjano har purakh bidhaatee |پس در خدمت پروردگار واقعی و پاک، معمار بسیار قدرتمند سرنوشت باشید.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਆਪਿ ਸੁਜਾਣੁ ਹੈ ਵਡ ਪੁਰਖੁ ਵਡਾਤੀ ॥
toon aape aap sujaan hai vadd purakh vaddaatee |خودت دانا هستی پروردگارا، تو بزرگ ترین بزرگان هستی!
ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਮੇਰੇ ਸਚਿਆ ਬਲਿ ਬਲਿ ਹਉ ਤਿਨ ਜਾਤੀ ॥੧॥
jo man chit tudh dhiaaeide mere sachiaa bal bal hau tin jaatee |1|ای پروردگار واقعی من، من قربانی، قربانی فروتنی هستم برای کسانی که در ذهن خودآگاه خود در مورد تو فکر می کنند. ||1||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |سالوک، اول مهل:
ਜੀਉ ਪਾਇ ਤਨੁ ਸਾਜਿਆ ਰਖਿਆ ਬਣਤ ਬਣਾਇ ॥
jeeo paae tan saajiaa rakhiaa banat banaae |روح را در بدنی که خود ساخته بود قرار داد. او از خلقتی که آفریده است محافظت می کند.
ਅਖੀ ਦੇਖੈ ਜਿਹਵਾ ਬੋਲੈ ਕੰਨੀ ਸੁਰਤਿ ਸਮਾਇ ॥
akhee dekhai jihavaa bolai kanee surat samaae |با چشمان خود می بینند و با زبان خود سخن می گویند. با گوش های خود ذهن را به آگاهی می آورند.
ਪੈਰੀ ਚਲੈ ਹਥੀ ਕਰਣਾ ਦਿਤਾ ਪੈਨੈ ਖਾਇ ॥
pairee chalai hathee karanaa ditaa painai khaae |با پاهای خود راه می روند و با دستان خود کار می کنند. هر چه داده شود می پوشند و می خورند.
ਜਿਨਿ ਰਚਿ ਰਚਿਆ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣੈ ਅੰਧਾ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥
jin rach rachiaa tiseh na jaanai andhaa andh kamaae |آنها آفریدگار مخلوق را نمی شناسند. احمق های کور کارهای سیاه خود را انجام می دهند.
ਜਾ ਭਜੈ ਤਾ ਠੀਕਰੁ ਹੋਵੈ ਘਾੜਤ ਘੜੀ ਨ ਜਾਇ ॥
jaa bhajai taa ttheekar hovai ghaarrat gharree na jaae |وقتی پارچ بدن بشکند و تکه تکه شود، نمی توان دوباره آن را خلق کرد.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਨਾਹਿ ਪਤਿ ਪਤਿ ਵਿਣੁ ਪਾਰਿ ਨ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak gur bin naeh pat pat vin paar na paae |1|ای نانک، بدون گورو، هیچ افتخاری نیست. بدون افتخار، هیچ کس به آن طرف منتقل نمی شود. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |مهل دوم:
ਦੇਂਦੇ ਥਾਵਹੁ ਦਿਤਾ ਚੰਗਾ ਮਨਮੁਖਿ ਐਸਾ ਜਾਣੀਐ ॥
dende thaavahu ditaa changaa manamukh aaisaa jaaneeai |آنها هدیه را به جای بخشنده ترجیح می دهند. روش منمخ های خودخواه چنین است.
ਸੁਰਤਿ ਮਤਿ ਚਤੁਰਾਈ ਤਾ ਕੀ ਕਿਆ ਕਰਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀਐ ॥
surat mat chaturaaee taa kee kiaa kar aakh vakhaaneeai |چه کسی می تواند در مورد هوش، درک یا زیرکی آنها بگوید؟
ਅੰਤਰਿ ਬਹਿ ਕੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ਸੋ ਚਹੁ ਕੁੰਡੀ ਜਾਣੀਐ ॥
antar beh kai karam kamaavai so chahu kunddee jaaneeai |اعمالی که انسان در خانه خود نشسته انجام می دهد، در چهار جهت معلوم است.
ਜੋ ਧਰਮੁ ਕਮਾਵੈ ਤਿਸੁ ਧਰਮ ਨਾਉ ਹੋਵੈ ਪਾਪਿ ਕਮਾਣੈ ਪਾਪੀ ਜਾਣੀਐ ॥
jo dharam kamaavai tis dharam naau hovai paap kamaanai paapee jaaneeai |کسی که به درستی زندگی می کند عادل شناخته می شود. کسی که مرتکب گناه می شود به عنوان گناهکار شناخته می شود.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਖੇਲ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਕਰਤੇ ਕਿਆ ਦੂਜਾ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀਐ ॥
toon aape khel kareh sabh karate kiaa doojaa aakh vakhaaneeai |تو خودت تمام نمایشنامه را اجرا می کنی ای خالق. چرا باید از دیگری صحبت کنیم؟
ਜਿਚਰੁ ਤੇਰੀ ਜੋਤਿ ਤਿਚਰੁ ਜੋਤੀ ਵਿਚਿ ਤੂੰ ਬੋਲਹਿ ਵਿਣੁ ਜੋਤੀ ਕੋਈ ਕਿਛੁ ਕਰਿਹੁ ਦਿਖਾ ਸਿਆਣੀਐ ॥
jichar teree jot tichar jotee vich toon boleh vin jotee koee kichh karihu dikhaa siaaneeai |تا زمانی که نور شما در بدن است، شما از طریق آن نور صحبت می کنید. بدون نور تو، چه کسی می تواند کاری انجام دهد؟ چنین زیرکی به من نشان بده!
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਹਰਿ ਇਕੋ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੀਐ ॥੨॥
naanak guramukh nadaree aaeaa har iko sugharr sujaaneeai |2|ای نانک، خداوند تنها کامل و داناست. او به گورمخ نازل می شود. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پاوری:
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
tudh aape jagat upaae kai tudh aape dhandhai laaeaa |شما خودتان دنیا را خلق کردید و خودتان آن را به کار انداختید.
ਮੋਹ ਠਗਉਲੀ ਪਾਇ ਕੈ ਤੁਧੁ ਆਪਹੁ ਜਗਤੁ ਖੁਆਇਆ ॥
moh tthgaulee paae kai tudh aapahu jagat khuaaeaa |با تجویز داروی دلبستگی عاطفی، شما خود دنیا را به بیراهه کشانید.
ਤਿਸਨਾ ਅੰਦਰਿ ਅਗਨਿ ਹੈ ਨਹ ਤਿਪਤੈ ਭੁਖਾ ਤਿਹਾਇਆ ॥
tisanaa andar agan hai nah tipatai bhukhaa tihaaeaa |آتش آرزو در اعماق درون است. مردم سیر نمی شوند، گرسنه و تشنه می مانند.
ਸਹਸਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਹੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਇਆ ਜਾਇਆ ॥
sahasaa ihu sansaar hai mar jamai aaeaa jaaeaa |این دنیا یک توهم است. می میرد و دوباره متولد می شود - می آید و در تناسخ می رود.
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੋਹੁ ਨ ਤੁਟਈ ਸਭਿ ਥਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇਆ ॥
bin satigur mohu na tuttee sabh thake karam kamaaeaa |بدون استاد واقعی، وابستگی عاطفی شکسته نمی شود. همه از انجام مراسم توخالی خسته شده اند.
ਗੁਰਮਤੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸੁਖਿ ਰਜਾ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥
guramatee naam dhiaaeeai sukh rajaa jaa tudh bhaaeaa |کسانی که از آموزه های گورو پیروی می کنند، در نعم، نام خداوند تعمق می کنند. پر از آرامشی شاد، تسلیم اراده تو می شوند.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰੇ ਆਪਣਾ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
kul udhaare aapanaa dhan janedee maaeaa |آنها خانواده و اجداد خود را نجات می دهند. خوشا به حال مادرانی که آنها را به دنیا آوردند.