ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شری گرو گرانت صاحب
صفحه - 1234
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਭਉ ਭੰਜਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਡੀਠਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
janam janam ke kilavikh bhau bhanjan guramukh eko ddeetthaa |1| rahaau |او نابود کننده گناهان، گناه و ترس تجسم های بی شمار است. گورموک پروردگار یگانه را می بیند. ||1||مکث||
ਕੋਟਿ ਕੋਟੰਤਰ ਕੇ ਪਾਪ ਬਿਨਾਸਨ ਹਰਿ ਸਾਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
kott kottantar ke paap binaasan har saachaa man bhaaeaa |میلیونها میلیون گناه پاک میشوند، وقتی ذهن به عشق پروردگار واقعی میرسد.
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਦੂਜਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਏਕੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥੧॥
har bin avar na soojhai doojaa satigur ek bujhaaeaa |1|من جز خداوند کسی را نمی شناسم. مرشد واقعی خداوند یگانه را بر من آشکار کرده است. ||1||
ਪ੍ਰੇਮ ਪਦਾਰਥੁ ਜਿਨ ਘਟਿ ਵਸਿਆ ਸਹਜੇ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥
prem padaarath jin ghatt vasiaa sahaje rahe samaaee |کسانی که قلبشان پر از ثروت عشق خداوند است، به طور شهودی در او جذب می شوند.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸੇ ਰੰਗਿ ਚਲੂਲੇ ਰਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
sabad rate se rang chaloole raate sahaj subhaaee |2|آغشته به شاباد، آنها به رنگ زرشکی عمیق عشق او رنگ می شوند. آنها با آرامش و آرامش آسمانی خداوند آغشته شده اند. ||2||
ਰਸਨਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਰਸਿ ਰਾਤੀ ਲਾਲ ਭਈ ਰੰਗੁ ਲਾਈ ॥
rasanaa sabad veechaar ras raatee laal bhee rang laaee |با تفکر در شاباد، زبان از شادی آغشته می شود. با در آغوش کشیدن عشق او، به رنگ زرشکی عمیق رنگ شده است.
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਜਾਣਿਆ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ॥੩॥
raam naam nihakeval jaaniaa man tripatiaa saant aaee |3|من به نام خداوند منفصل پاک دست یافته ام. ذهنم راضی و راحت است ||3||
ਪੰਡਿਤ ਪੜਿੑ ਪੜਿੑ ਮੋਨੀ ਸਭਿ ਥਾਕੇ ਭ੍ਰਮਿ ਭੇਖ ਥਕੇ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
panddit parri parri monee sabh thaake bhram bhekh thake bhekhadhaaree |پاندیت ها، علمای دین، می خوانند و مطالعه می کنند، و همه حکیمان ساکت خسته شده اند. آنها از پوشیدن لباس مذهبی خود و پرسه زدن در اطراف خسته شده اند.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥੪॥
guraparasaad niranjan paaeaa saachai sabad veechaaree |4|به لطف گورو، من خداوند پاک را یافته ام. من به کلمه واقعی شاباد فکر می کنم. ||4||
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਨਿਵਾਰਿ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਸਾਚ ਸਬਦੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
aavaa gaun nivaar sach raate saach sabad man bhaaeaa |آمدن و رفتن من در تناسخ پایان یافته است و من با حقیقت آغشته شده ام. کلام واقعی شاباد برای من خوشایند است.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥੫॥
satigur sev sadaa sukh paaeeai jin vichahu aap gavaaeaa |5|با خدمت به گورو واقعی، آرامش ابدی پیدا می شود و خود بزرگ بینی از درون حذف می شود. ||5||
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਮਨਿ ਸਾਚੈ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
saachai sabad sahaj dhun upajai man saachai liv laaee |از طریق کلام واقعی شاباد، آهنگ آسمانی به گوش می رسد و ذهن عاشقانه بر پروردگار واقعی متمرکز می شود.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥੬॥
agam agochar naam niranjan guramukh man vasaaee |6|نعم مطهر، نام پروردگار غیرقابل دسترس و نامحسوس، در ذهن گورمخ می ماند. ||6||
ਏਕਸ ਮਹਿ ਸਭੁ ਜਗਤੋ ਵਰਤੈ ਵਿਰਲਾ ਏਕੁ ਪਛਾਣੈ ॥
ekas meh sabh jagato varatai viralaa ek pachhaanai |تمام جهان در خداوند واحد است. چه نادر هستند کسانی که پروردگار یکتا را درک می کنند.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅਨਦਿਨੁ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥੭॥
sabad marai taa sabh kichh soojhai anadin eko jaanai |7|کسی که در شباد می میرد همه چیز را می داند. شب و روز به پروردگار یگانه پی می برد. ||7||
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਬੂਝੈ ਹੋਰੁ ਕਹਣਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥
jis no nadar kare soee jan boojhai hor kahanaa kathan na jaaee |آن موجود فروتن، که خداوند نظر لطف خود را بر او می اندازد، می فهمد. چیز دیگری نمی توان گفت.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੮॥੨॥
naanak naam rate sadaa bairaagee ek sabad liv laaee |8|2|ای نانک، کسانی که با نعم آغشته شده اند برای همیشه از دنیا جدا می شوند. آنها عاشقانه با کلمه واحد شاباد هماهنگ شده اند. ||8||2||
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੩ ॥
saarag mahalaa 3 |سارنگ، مهل سوم:
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਕੀ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
man mere har kee akath kahaanee |ای ذهن من، گفتار پروردگار ناگفته است.
ਹਰਿ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਜਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har nadar kare soee jan paae guramukh viralai jaanee |1| rahaau |آن موجود متواضع که از نگاه لطف پروردگار برخوردار است، آن را به دست می آورد. چه کمیاب است آن گورمخ که می فهمد. ||1||مکث||
ਹਰਿ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥
har gahir ganbheer gunee gaheer gur kai sabad pachhaaniaa |خداوند عمیق، عمیق و غیرقابل درک است، اقیانوس تعالی. او از طریق کلمه شاباد گورو درک می شود.
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਕਰਮ ਕਰਹਿ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਬਉਰਾਨਿਆ ॥੧॥
bahu bidh karam kareh bhaae doojai bin sabadai bauraaniaa |1|انسان های فانی اعمال خود را به انواع و اقسام راه ها انجام می دهند، به عشق دوگانگی. اما بدون شاباد، آنها دیوانه هستند. ||1||
ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਾਵੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਫਿਰਿ ਮੈਲਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਈ ॥
har naam naavai soee jan niramal fir mailaa mool na hoee |آن موجود فروتنی که به نام خداوند غسل می کند، پاک می شود. او دیگر هرگز آلوده نمی شود.
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹੈ ਮੈਲਾ ਦੂਜੈ ਭਰਮਿ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੨॥
naam binaa sabh jag hai mailaa doojai bharam pat khoee |2|بدون نام، تمام جهان آلوده است. سرگردان در دوگانگی، آبروی خود را از دست می دهد. ||2||
ਕਿਆ ਦ੍ਰਿੜਾਂ ਕਿਆ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਤਿਆਗੀ ਮੈ ਤਾ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
kiaa drirraan kiaa sangreh tiaagee mai taa boojh na paaee |چه چیزی را باید درک کنم؟ چه چیزی را جمع کنم یا پشت سر بگذارم؟ من نمی دانم.
ਹੋਹਿ ਦਇਆਲੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਨਾਮੋ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੩॥
hohi deaal kripaa kar har jeeo naamo hoe sakhaaee |3|ای پروردگار عزیز، نام تو یاری و پشتیبان کسانی است که با مهربانی و شفقت خود به آنها عنایت می کنی. ||3||
ਸਚਾ ਸਚੁ ਦਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਨਾਇ ਲਾਏ ॥
sachaa sach daataa karam bidhaataa jis bhaavai tis naae laae |پروردگار واقعی بخشنده واقعی است، معمار سرنوشت. هر طور که او بخواهد، انسان ها را به نام پیوند می دهد.
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥੪॥
guroo duaarai soee boojhai jis no aap bujhaae |4|او به تنهایی متوجه می شود که وارد دروازه گورو می شود که خود خداوند به او دستور می دهد. ||4||
ਦੇਖਿ ਬਿਸਮਾਦੁ ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਹੀ ਚੇਤੇ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥
dekh bisamaad ihu man nahee chete aavaa gaun sansaaraa |حتی با خیره شدن به شگفتی های خداوند، این ذهن به او فکر نمی کند. جهان در تناسخ می آید و می رود.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥੫॥
satigur seve soee boojhai paae mokh duaaraa |5|با خدمت به گورو واقعی، فانی به درک می رسد و درب نجات را می یابد. ||5||
ਜਿਨੑ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ਸੇ ਕਦੇ ਨ ਵਿਗਾੜਹਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
jina dar soojhai se kade na vigaarreh satigur boojh bujhaaee |کسانی که بارگاه خداوند را درک می کنند، هرگز از او جدا نمی شوند. گورو واقعی این درک را منتقل کرده است.
ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਕਰਣੀ ਕਿਰਤਿ ਕਮਾਵਹਿ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਰਹਾਈ ॥੬॥
sach sanjam karanee kirat kamaaveh aavan jaan rahaaee |6|آنها به راستی، خویشتن داری و اعمال نیک می پردازند. آمدن و رفتن آنها پایان یافته است. ||6||
ਸੇ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਅਧਾਰਾ ॥
se dar saachai saach kamaaveh jin guramukh saach adhaaraa |در صحن پروردگار حقیقی، آنها حقیقت را تمرین می کنند. گورمخ ها از حمایت پروردگار واقعی برخوردار می شوند.