Est peccatorum destructor, culparum et metus incarnationum innumerabilium; Gurmukh videt unum Dominum. ||1||Pause||
Decies centena milia peccatorum delentur, cum mens venit ad amandum verum Dominum.
alium nescio, nisi Dominum; Verum Guru unum Dominum mihi revelavit. ||1||
Illi quorum corda in amore Domini replentur divitiis, intuitive absorbentur.
Imbuti Shabad, alto purpurae amoris sui colore tinguntur. Caelesti pace Domini imbuuntur ac tollunt. ||2||
Contemplans Shabad, lingua imbuitur gaudio; Amorem amplexus purpureo tingitur.
Cognovi nomen Domini purissimi; satiatur et confortetur anima mea. ||3||
Panditae, scolares religiosi, legunt et student, et omnes taciti sapientes satagunt; pertaesum est religionis indumenta circumferre.
Per Guru Gratiam, Dominum Immaculatum inveni; Verum verbum Shabad contemplor. ||4||
Adventus meus et ingressus reincarnationem finitur, et veritate sum imbutus; Verum verbum Shabad gratum est animo meo.
Vero Guru serviens, pax aeterna invenitur, et superbia intus excluditur. ||5||
Per verum verbum Shabad et coelestis melodia scaturit, et mens in verum Dominum tendit amanter.
Immaculatus Naam, Nomen Domini inaccessibilis et inscrutabilis, in mente Gurmukh manet. ||6||
Universus mundus in uno Domino continetur. Quam rari sunt qui unum Dominum intelligunt.
Qui moritur in Shabad, omnia novit; nocte ac die unum Dominum cognoscit. ||7||
Humilem illum, super quem Dominus gratiae suae mittit, intelligit. Nihil aliud dici potest.
O Nanak, illi qui Naam imbuti sunt, perpetuo a mundo distrahuntur; unum verbum Shabad amanter cohaerent. ||8||2||
Saarang, Tertia Mehl:
O mens mea, oratio Domini tacita est.
Humilis ille, qui a facie gratiae Domini benedicitur, obtinet. Quam rarus est ille Gurmukh qui intelligit. ||1||Pause||
Dominus profundus, profundus et inscrutabilis, Oceanus excellentiae; Ille per Verbum Guru Shabad est.
Ad tertium dicendum quod mortales in amore dualitatis operantur omnibus modis. sed sine Shabad, insaniunt. ||1||
Humilis ille, qui in Nomine Domini lavatur, immaculatus fit; numquam iterum polluitur.
Sine nomine totus mundus polluitur; in dualitate errans, honorem amittit. ||2||
Quid teneam? Quid colligere aut relinquere? nescio.
Dómine, Dómine, nomen tuum auxílium et fulcmen eorum, quos tu benedícis benignitáte et misericórdia tua. ||3||
Verus Dominus est verus Dator, Architectus Parcae; mortales, ut lubet, Nomini conjungit.
Solus intelligit, qui portam Guru intrat, quem Dominus ipse instruit. ||4||
Videns etiam mirabilia Domini mens haec de ipso non cogitat. Mundus venit et intrat in reincarnatione.
Vero Guru serviens, mortale intellegit, et ostium salutis invenit. ||5||
Qui curiam Domini intelligunt, nunquam ab eo separari patiuntur. Verus Guru hoc intellectum dedit.
Verum, continentia et bona opera faciunt; eorum adventus et gressus eorum finiuntur. ||6||
In aula Veri Domini exercent veritatem. Gurmukhs sustentationem veri Domini accipit.