ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Pagina - 1111
ਨਾਨਕ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਪਤੀਣੇ ਤਾਰਾ ਚੜਿਆ ਲੰਮਾ ॥੧॥
naanak haumai maar pateene taaraa charriaa lamaa |1|Nanak occidens ego satur; meteor per caelum iecit. ||1||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗਿ ਰਹੇ ਚੂਕੀ ਅਭਿਮਾਨੀ ਰਾਮ ॥
guramukh jaag rahe chookee abhimaanee raam |Gurmukhs vigilat et conscius est; eorum egotistical superbia exstinguitur.
ਅਨਦਿਨੁ ਭੋਰੁ ਭਇਆ ਸਾਚਿ ਸਮਾਨੀ ਰਾਮ ॥
anadin bhor bheaa saach samaanee raam |Nocte dieque illis lux est ; confundantur in vero Domino.
ਸਾਚਿ ਸਮਾਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨਿ ਭਾਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਬਤੁ ਜਾਗੇ ॥
saach samaanee guramukh man bhaanee guramukh saabat jaage |Gurmukhs in Verum Dominum immerguntur; sint eius animi placeat. Gurmukhs integri sunt, incolumes, vigiles, vigilantes.
ਸਾਚੁ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਹਰਿ ਚਰਨੀ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ॥
saach naam amrit gur deea har charanee liv laage |Guru eos benedicit cum nectare ambrosiali veri nominis; ad Pedes Domini amanter cohaerent.
ਪ੍ਰਗਟੀ ਜੋਤਿ ਜੋਤਿ ਮਹਿ ਜਾਤਾ ਮਨਮੁਖਿ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀ ॥
pragattee jot jot meh jaataa manamukh bharam bhulaanee |Divina lux revelatur, et in illa luce effectio est; superbus manmukhs in ambiguo et confusione errant.
ਨਾਨਕ ਭੋਰੁ ਭਇਆ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨॥
naanak bhor bheaa man maaniaa jaagat rain vihaanee |2|O Nanak, aurora orta, satiantur mentes; noctemque suam vitamque evigilant atque conscii. ||2||
ਅਉਗਣ ਵੀਸਰਿਆ ਗੁਣੀ ਘਰੁ ਕੀਆ ਰਾਮ ॥
aaugan veesariaa gunee ghar keea raam |Obliviscentium culparum et demeritorum, virtus et meritum domum intrant.
ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਅਵਰੁ ਨ ਬੀਆ ਰਾਮ ॥
eko rav rahiaa avar na beea raam |Vnus Dominus ubique pervadit; nullus omnino alius.
ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸੋਈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਮਨ ਹੀ ਤੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
rav rahiaa soee avar na koee man hee te man maaniaa |Omnia pervagans est; non est alius. Animus ad credendum, ex mente.
ਜਿਨਿ ਜਲ ਥਲ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਘਟੁ ਘਟੁ ਥਾਪਿਆ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਨਿਆ ॥
jin jal thal tribhavan ghatt ghatt thaapiaa so prabh guramukh jaaniaa |Ille qui aquam, terram, tres mundos, unumquemque cor constituit, Deum a Gurmukh cognoscitur.
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥ ਅਪਾਰਾ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮੇਟਿ ਸਮਾਈ ॥
karan kaaran samarath apaaraa tribidh mett samaaee |Infinitus, Dominus omnipotens, Creator, causarum causa; in rasura tria phases Maya confunduntur.
ਨਾਨਕ ਅਵਗਣ ਗੁਣਹ ਸਮਾਣੇ ਐਸੀ ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਈ ॥੩॥
naanak avagan gunah samaane aaisee guramat paaee |3|O Nanak ergo meritis solvuntur merita; Tales sunt Guru doctrinas. ||3||
ਆਵਣ ਜਾਣ ਰਹੇ ਚੂਕਾ ਭੋਲਾ ਰਾਮ ॥
aavan jaan rahe chookaa bholaa raam |Adventus meus et ingressus reincarnationem finierunt; dubitatio ac cunctatio.
ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲੇ ਸਾਚਾ ਚੋਲਾ ਰਾਮ ॥
haumai maar mile saachaa cholaa raam |Vincens ego, verum Dominum nactus sum, et nunc stolam porto veritatis.
ਹਉਮੈ ਗੁਰਿ ਖੋਈ ਪਰਗਟੁ ਹੋਈ ਚੂਕੇ ਸੋਗ ਸੰਤਾਪੈ ॥
haumai gur khoee paragatt hoee chooke sog santaapai |Guru me egotismum expulit; dolor ac dolor discutiuntur.
ਜੋਤੀ ਅੰਦਰਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਆਪੈ ॥
jotee andar jot samaanee aap pachhaataa aapai |Virtus mea in lucem mergitur; Intellego et intellego meipsum.
ਪੇਈਅੜੈ ਘਰਿ ਸਬਦਿ ਪਤੀਣੀ ਸਾਹੁਰੜੈ ਪਿਰ ਭਾਣੀ ॥
peeearrai ghar sabad pateenee saahurarrai pir bhaanee |In hoc mundo domus parentum meorum, contentus Shabad; apud me in legibus, in terris ultra, domino viro placeam.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ਚੂਕੀ ਕਾਣਿ ਲੋਕਾਣੀ ॥੪॥੩॥
naanak satigur mel milaaee chookee kaan lokaanee |4|3|O Nanak, verus Guru me in sua Unione coniunxit; dependentia mea finivit. ||4||3||
ਤੁਖਾਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
tukhaaree mahalaa 1 |Tukhaari, Primum Mehl:
ਭੋਲਾਵੜੈ ਭੁਲੀ ਭੁਲਿ ਭੁਲਿ ਪਛੋਤਾਣੀ ॥
bholaavarrai bhulee bhul bhul pachhotaanee |Dubitatione delusus, deceptus et confusus, animus sponsae postea paenituit ac paenituit.
ਪਿਰਿ ਛੋਡਿਅੜੀ ਸੁਤੀ ਪਿਰ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥
pir chhoddiarree sutee pir kee saar na jaanee |Viro suo relicto, dormit et Dignitatem suam non cognoscit.
ਪਿਰਿ ਛੋਡੀ ਸੁਤੀ ਅਵਗਣਿ ਮੁਤੀ ਤਿਸੁ ਧਨ ਵਿਧਣ ਰਾਤੇ ॥
pir chhoddee sutee avagan mutee tis dhan vidhan raate |Relicto viro suo, dormit, et vitiis et demeritis spoliatur. Nox tam molesta est huic sponsae.
ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ਵਿਗੁਤੀ ਹਉਮੈ ਲਗੀ ਤਾਤੇ ॥
kaam krodh ahankaar vigutee haumai lagee taate |Libido, ira et egotismus eam perdunt. Ardet egotism.
ਉਡਰਿ ਹੰਸੁ ਚਲਿਆ ਫੁਰਮਾਇਆ ਭਸਮੈ ਭਸਮ ਸਮਾਣੀ ॥
auddar hans chaliaa furamaaeaa bhasamai bhasam samaanee |Cycnus cum avolat, iubente Domino, pulvis eius pulvere miscetur.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੀ ਭੁਲਿ ਭੁਲਿ ਪਛੋਤਾਣੀ ॥੧॥
naanak sache naam vihoonee bhul bhul pachhotaanee |1|O Nanak, sine vero nomine, confunditur et deluditur, et sic dolet et poenitet. ||1||
ਸੁਣਿ ਨਾਹ ਪਿਆਰੇ ਇਕ ਬੇਨੰਤੀ ਮੇਰੀ ॥
sun naah piaare ik benantee meree |Audi quaeso Domine dilecte mi orationem unam.
ਤੂ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਅੜਾ ਹਉ ਰੁਲਿ ਭਸਮੈ ਢੇਰੀ ॥
too nij ghar vasiarraa hau rul bhasamai dteree |Sedes in profundo domicilio sui, dum quasi pila pulverulenta voluto.
ਬਿਨੁ ਅਪਨੇ ਨਾਹੈ ਕੋਇ ਨ ਚਾਹੈ ਕਿਆ ਕਹੀਐ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥
bin apane naahai koe na chaahai kiaa kaheeai kiaa keejai |Sine viro meo, nemo omnino me amat; quid possum dicere aut nunc facere?
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਰਸਨ ਰਸੁ ਰਸਨਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥
amrit naam rasan ras rasanaa gurasabadee ras peejai |Ambrosium Naam, Nomen Domini, nectar dulcissimum est nectareo. Verbum Guru Shabad, lingua bibo in hoc nectare.
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਸੰਗਿ ਨ ਸਾਥੀ ਆਵੈ ਜਾਇ ਘਨੇਰੀ ॥
vin naavai ko sang na saathee aavai jaae ghaneree |Sine nomine nemo aliquem amicum aut socium habet; decies ueniunt et eunt anno reincarnation.
ਨਾਨਕ ਲਾਹਾ ਲੈ ਘਰਿ ਜਾਈਐ ਸਾਚੀ ਸਚੁ ਮਤਿ ਤੇਰੀ ॥੨॥
naanak laahaa lai ghar jaaeeai saachee sach mat teree |2|Nanak: lucrum promeruit et anima redit domum. Vera, vera doctrina tua sunt. ||2||
ਸਾਜਨ ਦੇਸਿ ਵਿਦੇਸੀਅੜੇ ਸਾਨੇਹੜੇ ਦੇਦੀ ॥
saajan des videseearre saaneharre dedee |Amice, tantum de patria tua peregrinatus es; nuntium amoris ad te mitto meum.
ਸਾਰਿ ਸਮਾਲੇ ਤਿਨ ਸਜਣਾ ਮੁੰਧ ਨੈਣ ਭਰੇਦੀ ॥
saar samaale tin sajanaa mundh nain bharedee |Amicum teneo et teneo; huius sponsae oculi lacrimis implentur.
ਮੁੰਧ ਨੈਣ ਭਰੇਦੀ ਗੁਣ ਸਾਰੇਦੀ ਕਿਉ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਾ ਪਿਆਰੇ ॥
mundh nain bharedee gun saaredee kiau prabh milaa piaare |Oculi animse replentur lacrymis; Gloriosas virtutes tuas habito. Quomodo possum occurrere dilecto Domino Deo meo?
ਮਾਰਗੁ ਪੰਥੁ ਨ ਜਾਣਉ ਵਿਖੜਾ ਕਿਉ ਪਾਈਐ ਪਿਰੁ ਪਾਰੇ ॥
maarag panth na jaanau vikharraa kiau paaeeai pir paare |Non novi perfida, viamque ad te. Quomodo te invenire possum et transire, domine mi vir?
ਸਤਿਗੁਰਸਬਦੀ ਮਿਲੈ ਵਿਛੁੰਨੀ ਤਨੁ ਮਨੁ ਆਗੈ ਰਾਖੈ ॥
satigurasabadee milai vichhunee tan man aagai raakhai |Per Shabad, Verbum Veri Guru, anima separata cum Domino occurrit sponsa; corpus et mentem coram te ponam.
ਨਾਨਕ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਿਰਖੁ ਮਹਾ ਰਸ ਫਲਿਆ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਰਸੁ ਚਾਖੈ ॥੩॥
naanak amrit birakh mahaa ras faliaa mil preetam ras chaakhai |3|O Nanak, arbor ambrosiae fert suavissima poma; occurrens cum dilecto meo, dulcem essentiam gusto. ||3||
ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਇੜੀਏ ਬਿਲਮੁ ਨ ਕੀਜੈ ॥
mahal bulaaeirree bilam na keejai |Dominus ad mansionem praesentiae suae te vocavit - noli tardare!