Quo magis eum Kabeer colit, eo Dominus in mente eius manet. ||141||
Kabeer mortalis in familiae vitae tenacitatem incidit, et Dominus detractus est.
Iusti iudicis nuncii LEX super mortale, in medio totius pompae et ceremoniis descendunt. ||142||
Kabeer, etiam porcus infido cynico melior; saltem porcus castum servat.
Cum moriatur miser, perfide Cynicus, Neminem nominat. ||143||
Kabeer mortale colligit opes, testa testa, milia et decies accumulat.
Sed cum venerit tempus resolutionis eius, nihil prorsus aufert cum eo. Etiam umbilico exutus est. ||144||
Kabeer, quid prodest Vishnus fieri arnica, et quatuor malas induere?
Foris ut aurum purum, intus vero pulvere refertum. ||145||
Kabeer, calculus sis in via; egotistical superbiam deserere.
Talis servus humilis occurret Domino Deo. ||146||
Kabeer, quid proderit esse calculus? Hoc solum viatorem laedere in via.
Servus tuus, Domine, similis est pulvis terrae. ||147||
Kabeer, quid tum, si pulvis fieri possit? Inflantur vento, corpusque haeret.
Humilis servi Domini sicut aqua mundans omnia. ||148||
Kabeer, quid tum, si fieri potest aqua? Frigus fit, deinde calidum.
Humilis servus Domini debet esse sicut Dominus. ||149||
Vexilla regis erigunt super altas domos, Auro plenas et pulchras feminas.
Sed melior his panis siccus, si in Societate Sanctorum decantatur Glorias Domini. ||150||
Melior est solitudo quam civitas Kabeer, si habitant ibi servi Domini.
Sine Dilecto Domino meo, quasi Civitas Mortis mihi. ||151||
Kabeer, inter Gangem et Jamunaa amnes, in littore coelestis silentii;
ibi Kabeer domum suam fecit. Sapientes taciti et humiles servi Domini quaerunt viam illuc. ||152||
Kabeer, si mortale pergit amare Dominum in fine, sicut in principio spoponderat;
nullus adamas pauper, ne decies quidem gemmae adaequare possunt. ||153||
Kabeer, rem miram et mirabilem vidi. Gemma vendebatur in taberna.
Quia emptor non erat, pro concha ibat. ||154||
Kabeer, ubi est sapientia spiritualis, ibi justitia et LEX. Ubi mendacium, ibi peccatum.
Ubi avaritia, ibi mors. Ubi venia, ipse Deus est. ||155||
Kabeer quid prodest Mayam dedere, si mortalis fastum non dat?
Sapientes etiam silentes et vates superbia destruuntur; superbia devorat omnia. ||156||
Kabeer, Verum Guru mihi occurrit; Sagittam Shabad me intendit.
Cum primum percussit me, decidi in terram perforato in corde meo. ||157||
Kabeer, quid verum Guru facere potest, cum Sikhs eius in culpa sunt?
Doctrinam eius non capiunt caeci; tam inutilis est quam bamboo flans. ||158||
Kabeer, uxor regis, omnes equos, elephantos et rhedas habet.