ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Guru Granth Sahib
Pagina - 327
ਤਨ ਮਹਿ ਹੋਤੀ ਕੋਟਿ ਉਪਾਧਿ ॥
tan meh hotee kott upaadh |Corpus meum decies languoribus vexatum est.
ਉਲਟਿ ਭਈ ਸੁਖ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ॥
aulatt bhee sukh sahaj samaadh |Samaadhi coniunctio in pacifica et tranquilla facta sunt.
ਆਪੁ ਪਛਾਨੈ ਆਪੈ ਆਪ ॥
aap pachhaanai aapai aap |Quando aliquis intelligit seipsum, etc.
ਰੋਗੁ ਨ ਬਿਆਪੈ ਤੀਨੌ ਤਾਪ ॥੨॥
rog na biaapai teenau taap |2|iam morbo et tribus febribus laborat. ||2||
ਅਬ ਮਨੁ ਉਲਟਿ ਸਨਾਤਨੁ ਹੂਆ ॥
ab man ulatt sanaatan hooaa |Mens mea iam ad pristinam puritatem restituta est.
ਤਬ ਜਾਨਿਆ ਜਬ ਜੀਵਤ ਮੂਆ ॥
tab jaaniaa jab jeevat mooaa |Cum adhuc viverem mortuus essem, tunc demum veni ad Dominum.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਸੁਖਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਉ ॥
kahu kabeer sukh sahaj samaavau |Dicit Kabeer, nunc sum in intuitiva pace et librare immersus.
ਆਪਿ ਨ ਡਰਉ ਨ ਅਵਰ ਡਰਾਵਉ ॥੩॥੧੭॥
aap na ddrau na avar ddaraavau |3|17|Non timeo quemlibet, nec quemlibet incutio. ||3||17||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
gaurree kabeer jee |Gauree, Kabeer Jee:
ਪਿੰਡਿ ਮੂਐ ਜੀਉ ਕਿਹ ਘਰਿ ਜਾਤਾ ॥
pindd mooaai jeeo kih ghar jaataa |Cum corpus moritur, anima quo tendit?
ਸਬਦਿ ਅਤੀਤਿ ਅਨਾਹਦਿ ਰਾਤਾ ॥
sabad ateet anaahad raataa |Verbum Shabad intectum melos absorbetur.
ਜਿਨਿ ਰਾਮੁ ਜਾਨਿਆ ਤਿਨਹਿ ਪਛਾਨਿਆ ॥
jin raam jaaniaa tineh pachhaaniaa |Solus qui novit Dominum, cognoscit Ipsum.
ਜਿਉ ਗੂੰਗੇ ਸਾਕਰ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੧॥
jiau goonge saakar man maaniaa |1|Satiatur animus et satiatus, sicut mutus qui saccharum candum comedit et modo ridet, sine loquendo. ||1||
ਐਸਾ ਗਿਆਨੁ ਕਥੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥
aaisaa giaan kathai banavaaree |Talis est sapientia spiritualis, quam dedit Dominus.
ਮਨ ਰੇ ਪਵਨ ਦ੍ਰਿੜ ਸੁਖਮਨ ਨਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
man re pavan drirr sukhaman naaree |1| rahaau |O mens, in medio Sushmanaa alveum tene spiritum stabilem. ||1||Pause||
ਸੋ ਗੁਰੁ ਕਰਹੁ ਜਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਕਰਨਾ ॥
so gur karahu ji bahur na karanaa |Accipe talem Guru, ut aliam iterum capias non habebis.
ਸੋ ਪਦੁ ਰਵਹੁ ਜਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਰਵਨਾ ॥
so pad ravahu ji bahur na ravanaa |In statu sic habita, ut numquam in alio aliquo habites.
ਸੋ ਧਿਆਨੁ ਧਰਹੁ ਜਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਧਰਨਾ ॥
so dhiaan dharahu ji bahur na dharanaa |Talem meditationem amplectere, ut nunquam alium complectaris.
ਐਸੇ ਮਰਹੁ ਜਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਮਰਨਾ ॥੨॥
aaise marahu ji bahur na maranaa |2|ita morere, ut nunquam iterum moriaris. ||2||
ਉਲਟੀ ਗੰਗਾ ਜਮੁਨ ਮਿਲਾਵਉ ॥
aulattee gangaa jamun milaavau |A rivo sinistro spiritum averte, et a alveo dextro, et in medio alveo Sushmanaa coniunge.
ਬਿਨੁ ਜਲ ਸੰਗਮ ਮਨ ਮਹਿ ਨੑਾਵਉ ॥
bin jal sangam man meh naavau |Confluentes in animo tuo, lava ibi sine aqua.
ਲੋਚਾ ਸਮਸਰਿ ਇਹੁ ਬਿਉਹਾਰਾ ॥
lochaa samasar ihu biauhaaraa |Omnes aequis oculis intueri - Hoc sit opus tuum cotidianum.
ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਿ ਕਿਆ ਅਵਰਿ ਬੀਚਾਰਾ ॥੩॥
tat beechaar kiaa avar beechaaraa |3|Hanc rerum essentiam contemplare - quid est aliud contemplari? ||3||
ਅਪੁ ਤੇਜੁ ਬਾਇ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਆਕਾਸਾ ॥
ap tej baae prithamee aakaasaa |aqua, ignis, venti, terrae et aether
ਐਸੀ ਰਹਤ ਰਹਉ ਹਰਿ ਪਾਸਾ ॥
aaisee rahat rhau har paasaa |talem conversationem adhibe, et proximi eris Domino.
ਕਹੈ ਕਬੀਰ ਨਿਰੰਜਨ ਧਿਆਵਉ ॥
kahai kabeer niranjan dhiaavau |Dicit Kabeer, meditare Dominum Immaculatum.
ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਜਾਉ ਜਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਆਵਉ ॥੪॥੧੮॥
tit ghar jaau ji bahur na aavau |4|18|Abi domum, quam numquam deseras. ||4||18||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ਤਿਪਦੇ ॥
gaurree kabeer jee tipade |Gauree, Kabeer Jee, Thi-Padhay:
ਕੰਚਨ ਸਿਉ ਪਾਈਐ ਨਹੀ ਤੋਲਿ ॥
kanchan siau paaeeai nahee tol |Auro oblatione tuum pondus obtineri non potest.
ਮਨੁ ਦੇ ਰਾਮੁ ਲੀਆ ਹੈ ਮੋਲਿ ॥੧॥
man de raam leea hai mol |1|Sed emi Dominum dando illi mentem meam. ||1||
ਅਬ ਮੋਹਿ ਰਾਮੁ ਅਪੁਨਾ ਕਰਿ ਜਾਨਿਆ ॥
ab mohi raam apunaa kar jaaniaa |Nunc agnosco quod Dominus meus est.
ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
sahaj subhaae meraa man maaniaa |1| rahaau |Intuitive delectatur animus illi. ||1||Pause||
ਬ੍ਰਹਮੈ ਕਥਿ ਕਥਿ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
brahamai kath kath ant na paaeaa |Brahma continue de eo locutus est, sed terminum eius invenire non potuit.
ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਬੈਠੇ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥੨॥
raam bhagat baitthe ghar aaeaa |2|Propter pietatem meam ad Dominum venit sedere intus in domo interioris mei. ||2||
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਚੰਚਲ ਮਤਿ ਤਿਆਗੀ ॥
kahu kabeer chanchal mat tiaagee |Inquit Kabeer, inquietum ingenium dimisi.
ਕੇਵਲ ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਨਿਜ ਭਾਗੀ ॥੩॥੧॥੧੯॥
keval raam bhagat nij bhaagee |3|1|19|Meum est solum Dominum colere. ||3||1||19||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
gaurree kabeer jee |Gauree, Kabeer Jee:
ਜਿਹ ਮਰਨੈ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਸਿਆ ॥
jih maranai sabh jagat taraasiaa |Mors illa, quae totum mundum terret
ਸੋ ਮਰਨਾ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ॥੧॥
so maranaa gur sabad pragaasiaa |1|quale mors illius mihi revelata est per Verbum Guru Shabad. ||1||
ਅਬ ਕੈਸੇ ਮਰਉ ਮਰਨਿ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
ab kaise mrau maran man maaniaa |Nunc quomodo moriar? Animus iam mortem accepit.
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਾਤੇ ਜਿਨ ਰਾਮੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mar mar jaate jin raam na jaaniaa |1| rahaau |Qui non noverunt Dominum, etiam atque etiam moriuntur, et tunc abeunt. ||1||Pause||
ਮਰਨੋ ਮਰਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
marano maran kahai sabh koee |Quisque, inquit, moriar, moriar.
ਸਹਜੇ ਮਰੈ ਅਮਰੁ ਹੋਇ ਸੋਈ ॥੨॥
sahaje marai amar hoe soee |2|Solus autem fit immortalis, qui intellectu intuenti moritur. ||2||
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਮਨਿ ਭਇਆ ਅਨੰਦਾ ॥
kahu kabeer man bheaa anandaa |Dicit Kabeer, mens mea impleta est beatitudine;
ਗਇਆ ਭਰਮੁ ਰਹਿਆ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੩॥੨੦॥
geaa bharam rahiaa paramaanandaa |3|20|et ego in extasi. ||3||20||
ਗਉੜੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
gaurree kabeer jee |Gauree, Kabeer Jee:
ਕਤ ਨਹੀ ਠਉਰ ਮੂਲੁ ਕਤ ਲਾਵਉ ॥
kat nahee tthaur mool kat laavau |Non est specialis locus, ubi anima dolet; ubi unguentum apponam?
ਖੋਜਤ ਤਨ ਮਹਿ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵਉ ॥੧॥
khojat tan meh tthaur na paavau |1|Quaesivi corpus, sed locum non inveni. ||1||
ਲਾਗੀ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਨੈ ਪੀਰ ॥
laagee hoe su jaanai peer |Solus novit, qui tanti amoris dolorem sentit;
ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਅਨੀਆਲੇ ਤੀਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
raam bhagat aneeaale teer |1| rahaau |sagittae devotionis Domini tam acres sunt. ||1||Pause||
ਏਕ ਭਾਇ ਦੇਖਉ ਸਭ ਨਾਰੀ ॥
ek bhaae dekhau sabh naaree |Omnes animae nurus oculis aequis aspicio;
ਕਿਆ ਜਾਨਉ ਸਹ ਕਉਨ ਪਿਆਰੀ ॥੨॥
kiaa jaanau sah kaun piaaree |2|quomodo scire possum quae cara sunt viro Domino? ||2||
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਾ ਕੈ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ॥
kahu kabeer jaa kai masatak bhaag |Kabeer, inquit, qui tale fatum fronti inscriptum habet
ਸਭ ਪਰਹਰਿ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਸੁਹਾਗੁ ॥੩॥੨੧॥
sabh parahar taa kau milai suhaag |3|21|Dominus vir suus omnes alios avertit et cum ea occurrit. ||3|||