Prabhaatee, Primum Mehl, Dakhnee:
Ahalyaa fuit uxor Gautam videntis. Qua visa, Indra deceptum est.
Ille, cum mille ignominiosae notas accepisset in corpore, paenituit animo. ||1||
Parcae, nemo scienter errat.
Solus fallitur, quem Dominus ita facit. Solus intelligit, quem Dominus intelligere facit. ||1||Pause||
Harichand, rex et rector terrae suae, valorem praeordinatae sortis non agnovit.
Si sciret errare, non talem speciem largitatis in caritate fecisset, nec in macello vendidisset. ||2||
Dominus nanum formam accepit, et terram quamdam petiit.
Si Bal regem agnovit, deceptus non fuisset, et ad Orcum misit. ||3||
Vyaas docuit et monuit regem Janmayjaa ne tria faceret.
Sed sacrum convivium peregit et Bragmanos decem et octo interfecit; recordum facta deleri non potest. ||4||
Non conor rationem computare; Hukam mandato Dei accipio. Loquor cum intuitivo amore et reverentia.
Quodcumque fit, laudabo Dominum. Tota magnificentia tua, Domine. ||5||
The Gurmukh manet seiuncta; sordes nunquam se illi. Permanet aeternum in Sanctuario Dei.
Stulta superbum manmukh non cogitat futura; dolore oppressus est, deinde dolet. ||6||
Creator, qui hanc creationem creavit, omnia agit ac facit.
Domine, superbia egotistica non recedit ab anima. Percussa egotistica superbia una ruit. ||7||
Omnis errat; solus creator non errat.
O Nanak, salus per verum nomen. Guru gratia, unus dimittitur. ||8||4||
Prabhaatee, Primum Mehl:
Cantare et audire Naam, Nomen Domini, mihi est adiutorium.
Nihili implicationes finitae sunt et abiit.
Superbus manmukh in dualitate captus honorem amittit.
Praeter nomen, nihil aliud habeo. ||1||
Audi, o caeca, stulta, fatua mens.
Non te pudet introitus et gressus in reincarnatione tua? Sine Guru demerges, etiam atque etiam. ||1||Pause||
Corruit haec mens in Maya suo studio.
Mandatum Primalis Domini praeordinatum est. Ante quem clamem?
Pauci, ut Gurmukh, hoc intelligunt.
Sine Naam nemo liberatur. ||2||
Homines errant, vacillantes et scandalum per 8.4 decies centena milia incarnationum defecerunt.
Guru nescientes, laqueum mortis effugere non possunt.
Mens haec a momento in proximum progreditur de coelis ad inferos.
Gurmukh Naam contemplatur et dimittitur. ||3||
Cum Deus emiserit evocationes suas, tempus non est morandi.
Cum aliquis in Verbo Shabad moritur, in pace vivit.
Sine Guru, nemo intelligit.
Ipse Dominus agit, et omnes ad agendum inspirat. ||4||
Interius finitur conflictus decantans gloriósas laudes Dómini.
Per Perfectum Verum Guru, intuitive absorbetur in Dominum.
Hec nutare, instabilis animus stabilitur;
et una vita est vivendi ratio verorum actionum. ||5||
Si quis in seipso falsus est, quomodo purus est?
Quam rari sunt qui lavant cum Shabad.
Quam rari sunt qui, ut Gurmukh, vivunt.
Eorum adventus et exitus in reincarnatione sunt facti. ||6||