Estne talis sanctus, qui mecum occurreret, sollicitudinem meam tolle, et me ad amorem Domini ac magistri mei fove. ||2||
Legi omnes Vedas, et tamen sensus separationis in mente adhuc non remotus est; quinque fures domus meae non sunt usque ad momentum.
Estne aliquis devotus, qui Maya solutus, qui ambrosiali Naam nomine unius Domini mentem meam irriget? ||3||
In multis peregrinationis locis, quamvis perfundantur homines, adhuc animi eorum contumaci ego maculantur; Hoc omnino non placet dominus magister.
Quando inveniam Saadh Sangat, Societatis Sancti? Ibi ero semper in ecstasi Domini, Har, Har, et mens mea lavabit lavacrum in sanatione sapientiae spiritalis unguenti. ||4||
Quattuor aetati sum secutus, sed mens mea non satur; Corpus lavo, sed prorsus caret intellectu.
Utinam possem aliquem summo Domino Deo devotum, amore Domini imbutum, qui turpem malitiam ex animo meo evelleret. ||5||
Qui religionibus addictus est, is Dominum ne momento quidem amat; plenus est superbia, et nihili est.
Qui cum praemio Guru personalitatis occurrit, Kirtan laudes Domini iugiter canit. Guru gratia talis Dominum oculis rarus cernit. ||6||
Qui pertinacia agit, nihili est; gruis, meditari se simulat, sed adhuc in Maya adhaesit.
Talis est pacis dator, qui mihi Dei sermonem recitare potest? Occurrens, emancipatus essem. ||7||
Cum Dominus, Rex meus, totus mihi complacuit, vincla Maya solvet pro me; mens mea Verbi Guru Shabad imbuitur.
Ego in extasi, in sæcula sæculorum, occurrens Domino intrepido, Domino universitatis. Ad Pedes Domini procidens, Nanak pacem invenit. ||8||
Mea Yatra, vita peregrinatio, fructifera, fecunda, fructifera facta est.
Finisi sunt mihi adventus et gressus mei, quandoquidem conveni Sancte Sancte. ||1 ||
Dhanaasaree, Primum Mehl, Chhant:
Deus uniuersalis uniuersalis. Per Gratiam Veri Guru:
Quid peregrinationis sacra lavor adytis? Naam, nomen Domini, sacrarium est peregrinationis.
Sacrum peregrinationis sacellum intus est sapientia spiritualis, contemplatio verbi Shabad.
Sapientia spiritualis a Guru donata est verum sacrarium peregrinationis, ubi decem festivitates semper observantur.
Pro nomine Domini iugiter deprecor; da mihi, Deus, sustentator mundi.
Aegrotat mundus, et naam medicina medetur; sine vero Domino sordes adhaeret.
Verbum Guru immaculatum et purum est; firma luce diffundit. In tali vero peregrinationis fano perpetuo lavamur. ||1||
Sordes non adhaeret veris; quas sordes habent ad abluendum?
Si corona virtutum sibi stringit, quid est quod fleat?
Qui se ipsum per contemplationem vincit, salvatur et alios salvat; non venit renasci.
Summus meditator ipse est philosophi lapis, qui plumbum in aurum commutat. Vero viro placet vero Domino.
Ille in extasi, vere beatus, nocte ac die; dolores eius et peccata ablata sunt.
Verum nomen invenit, et Guru videt; cum vero animo nulla sordes adhaeserit. ||2||
O amice, sanctitatis est perfecta ablutio.