Exitus, vagans anima, occurrens Vero Guru, portam decimam aperit.
Ibi est cibus ambrosialis Nectar, et celestis resonat musica; mundus stupefacit cantibus Verbi.
Multi illic sonant melodiae effusae cantus, sicut unus in veritate.
Sic Nanak dicit: Vera Guru occurrens, anima vaga stabilis fit, et in se ipso habitatur. ||4||
O mens mea, Formam divinae Luminis es — cognosce originem tuam.
mens mea, Dóminus carissimus tecum est; per Guru doctrinam eius amore fruuntur.
Agnosce originem tuam, et tunc cognosces virum tuum Dominum, et sic intellige mortem et nativitatem.
Per Guru gratia unum nosce; ergo non amabis alium.
Venit pax menti, resonat laetitia; tum diceris.
Sic Nanak dicit: O mens mea, ipsa es imago Domini Luminis; agnoscis veram originem tuam sui. ||5||
O mens, tam plena superbia es; fastu onustus, recedes.
Maya te fascinavit etiam atque etiam attrahens et in reincarnationem traxit.
Adhaerens superbiae, recedes, o stulte mens, et in fine penitebit et penitebit.
Morbis ego et desiderio laboratis, et vitam vestram in vacuum perdis.
Stultum se velle manmukh non meminit Domini, et posthac poenitet et poenitet.
Sic Nanak: O mens, superbia plena es; fastu onustus, recedes. ||6||
Noli, o mens, tam superbe, quam si omnia scis; Dominus Gurmukh humilis et modestus est.
In intellectu sunt ignorantia et ego; per verum verbum Shabad, haec sordes abstergitur.
Esto humilis, et Vero dedo Guru; non apponas identitatem tuam ad ego.
Mundus consumit ego et se ipsum; vide, ne perdas teipsum.
Fac te sequi dulcem veri Guru voluntatem; coniuncta eius dulcissimae voluntatis.
Sic Nanak dicit: Abrenuntia tuae ego et superbiae tuae, et pacem obtine; mens tua in humilitate maneat. ||7||
Beata illa hora, cum Veram Guru inveni, et maritus meus venit in conscientiam meam.
Felix factus sum valde, et mens et corpus invenit talem pacem naturalem.
Dominus meus venit in conscientiam meam; Ipsum in corde meo incepi, et omni vitio renuntiavi.
Virtutes in me apparuerunt, et ipse Verus Guru me ornavit.
Humiles fiunt acceptabiles, qui uni nomini adhaerent, et amori dualitatis abrenuntiant.
Sic Nanak dicit: beatum tempus cum Vera Guru conveni, et maritus meus venit in conscientiam meam. ||8||
Nonnulli vagantur, dubitatione illusi; ipse dominus eorum seduxit eos.
Vagantur in amore dualitatis, et faciunt opera sua in ego.
Ipse Dominus eorum seduxit eos, et posuit in via mali. Nihil in illis latet potentia.
Tu solus scis sursum et deorsum, Tu qui creavit creaturam.
Valde severum est mandatum voluntatis tuae; quam rarus sit Gurmukh qui intelligit.
Sic Nanak dicit: quid faciant pauperes, cum in dubitationem seducentes? ||9||