ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 441
ਧਾਵਤੁ ਥੰਮਿੑਆ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਦਸਵਾ ਦੁਆਰੁ ਪਾਇਆ ॥
dhaavat thamiaa satigur miliaai dasavaa duaar paaeaa |പുറത്തേക്ക് പോകുന്ന, അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന ആത്മാവ്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, പത്താം ഗേറ്റ് തുറക്കുന്നു.
ਤਿਥੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭੋਜਨੁ ਸਹਜ ਧੁਨਿ ਉਪਜੈ ਜਿਤੁ ਸਬਦਿ ਜਗਤੁ ਥੰਮਿੑ ਰਹਾਇਆ ॥
tithai amrit bhojan sahaj dhun upajai jit sabad jagat thami rahaaeaa |അവിടെ, അംബ്രോസിയൽ അമൃത് ഭക്ഷണമാണ്, ആകാശ സംഗീതം മുഴങ്ങുന്നു; വചനത്തിൻ്റെ സംഗീതത്താൽ ലോകം അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਤਹ ਅਨੇਕ ਵਾਜੇ ਸਦਾ ਅਨਦੁ ਹੈ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
tah anek vaaje sadaa anad hai sache rahiaa samaae |ഒരുവൻ സത്യത്തിൽ ലയിക്കുമ്പോൾ, അടങ്ങാത്ത ഈണത്തിൻ്റെ അനേകം ആയാസങ്ങൾ അവിടെ മുഴങ്ങുന്നു.
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਧਾਵਤੁ ਥੰਮਿੑਆ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਆਏ ॥੪॥
eiau kahai naanak satigur miliaai dhaavat thamiaa nij ghar vasiaa aae |4|നാനാക്ക് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നതിലൂടെ, അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന ആത്മാവ് സ്ഥിരത കൈവരിക്കുകയും സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||4||
ਮਨ ਤੂੰ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ ॥
man toon jot saroop hai aapanaa mool pachhaan |എൻ്റെ മനസ്സേ, നിങ്ങൾ ദിവ്യപ്രകാശത്തിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമാണ് - നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഉത്ഭവം തിരിച്ചറിയുക.
ਮਨ ਹਰਿ ਜੀ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ਹੈ ਗੁਰਮਤੀ ਰੰਗੁ ਮਾਣੁ ॥
man har jee terai naal hai guramatee rang maan |എൻ്റെ മനസ്സേ, പ്രിയ കർത്താവ് നിങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ട്; ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, അവൻ്റെ സ്നേഹം ആസ്വദിക്കുക.
ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਹਿ ਤਾਂ ਸਹੁ ਜਾਣਹਿ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕੀ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
mool pachhaaneh taan sahu jaaneh maran jeevan kee sojhee hoee |നിങ്ങളുടെ ഉത്ഭവം അംഗീകരിക്കുക, അപ്പോൾ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഭർത്താവിനെ അറിയും, അങ്ങനെ മരണവും ജനനവും മനസ്സിലാക്കുക.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਏਕੋ ਜਾਣਹਿ ਤਾਂ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਨ ਹੋਈ ॥
guraparasaadee eko jaaneh taan doojaa bhaau na hoee |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, ഒന്നിനെ അറിയുക; പിന്നെ നീ മറ്റാരെയും സ്നേഹിക്കരുതു.
ਮਨਿ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ਵਜੀ ਵਧਾਈ ਤਾ ਹੋਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
man saant aaee vajee vadhaaee taa hoaa paravaan |മനസ്സിന് സമാധാനം വരുന്നു, ആനന്ദം മുഴങ്ങുന്നു; അപ്പോൾ നിങ്ങൾ പ്രശംസിക്കപ്പെടും.
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਤੂੰ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਅਪਣਾ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੁ ॥੫॥
eiau kahai naanak man toon jot saroop hai apanaa mool pachhaan |5|നാനാക്ക് പറയുന്നു: ഓ എൻ്റെ മനസ്സേ, നീ പ്രകാശമാനമായ ഭഗവാൻ്റെ പ്രതിരൂപമാണ്; നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ ഉത്ഭവം തിരിച്ചറിയുക. ||5||
ਮਨ ਤੂੰ ਗਾਰਬਿ ਅਟਿਆ ਗਾਰਬਿ ਲਦਿਆ ਜਾਹਿ ॥
man toon gaarab attiaa gaarab ladiaa jaeh |മനസ്സേ, നീ അഹങ്കാരത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അഹങ്കാരത്തോടെ നീ പോകും.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਣੀ ਮੋਹਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨੀ ਭਵਾਹਿ ॥
maaeaa mohanee mohiaa fir fir joonee bhavaeh |ആകർഷകമായ മായ നിങ്ങളെ വീണ്ടും വീണ്ടും ആകർഷിച്ചു, നിങ്ങളെ പുനർജന്മത്തിലേക്ക് ആകർഷിച്ചു.
ਗਾਰਬਿ ਲਾਗਾ ਜਾਹਿ ਮੁਗਧ ਮਨ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਹੇ ॥
gaarab laagaa jaeh mugadh man ant geaa pachhutaavahe |അഹങ്കാരത്തിൽ മുറുകെപ്പിടിക്കുക, ഹേ വിഡ്ഢി മനസ്സേ, നിങ്ങൾ പിരിഞ്ഞുപോകും, അവസാനം, നിങ്ങൾ പശ്ചാത്തപിക്കുകയും പശ്ചാത്തപിക്കുകയും ചെയ്യും.
ਅਹੰਕਾਰੁ ਤਿਸਨਾ ਰੋਗੁ ਲਗਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਹੇ ॥
ahankaar tisanaa rog lagaa birathaa janam gavaavahe |അഹന്തയുടെയും ആഗ്രഹത്തിൻ്റെയും രോഗങ്ങളാൽ നിങ്ങൾ വലയുകയും നിങ്ങളുടെ ജീവിതം വെറുതെ പാഴാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧ ਚੇਤਹਿ ਨਾਹੀ ਅਗੈ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਵਹੇ ॥
manamukh mugadh cheteh naahee agai geaa pachhutaavahe |വിഡ്ഢിയായ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ഭഗവാനെ ഓർക്കുന്നില്ല, ഇനി പശ്ചാത്തപിക്കുകയും അനുതപിക്കുകയും ചെയ്യും.
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਨ ਤੂੰ ਗਾਰਬਿ ਅਟਿਆ ਗਾਰਬਿ ਲਦਿਆ ਜਾਵਹੇ ॥੬॥
eiau kahai naanak man toon gaarab attiaa gaarab ladiaa jaavahe |6|നാനാക്ക് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: ഓ മനസ്സേ, നീ അഹങ്കാരിയാണ്; അഹങ്കാരത്തോടെ നീ പോകും. ||6||
ਮਨ ਤੂੰ ਮਤ ਮਾਣੁ ਕਰਹਿ ਜਿ ਹਉ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਮਾਣਾ ਹੋਹੁ ॥
man toon mat maan kareh ji hau kichh jaanadaa guramukh nimaanaa hohu |ഹേ മനസ്സേ, എല്ലാം അറിയുന്നതുപോലെ സ്വയം അഭിമാനിക്കരുത്; ഗുർമുഖ് എളിമയും എളിമയും ഉള്ളവനാണ്.
ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਹਉ ਬੁਧਿ ਹੈ ਸਚਿ ਸਬਦਿ ਮਲੁ ਖੋਹੁ ॥
antar agiaan hau budh hai sach sabad mal khohu |ബുദ്ധിക്കുള്ളിൽ അജ്ഞതയും അഹങ്കാരവുമുണ്ട്; ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിലൂടെ, ഈ മാലിന്യം കഴുകി കളയുന്നു.
ਹੋਹੁ ਨਿਮਾਣਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਅਗੈ ਮਤ ਕਿਛੁ ਆਪੁ ਲਖਾਵਹੇ ॥
hohu nimaanaa satiguroo agai mat kichh aap lakhaavahe |അതിനാൽ വിനയം കാണിക്കുക, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് കീഴടങ്ങുക; നിങ്ങളുടെ ഐഡൻ്റിറ്റി നിങ്ങളുടെ അഹന്തയുമായി ബന്ധിപ്പിക്കരുത്.
ਆਪਣੈ ਅਹੰਕਾਰਿ ਜਗਤੁ ਜਲਿਆ ਮਤ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਗਵਾਵਹੇ ॥
aapanai ahankaar jagat jaliaa mat toon aapanaa aap gavaavahe |ലോകം അഹങ്കാരവും സ്വയം-സ്വത്വവും കൊണ്ട് ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു; നിങ്ങളുടെ സ്വയവും നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാൻ ഇത് കാണുക.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਕਰਹਿ ਕਾਰ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਲਾਗਿ ਰਹੁ ॥
satigur kai bhaanai kareh kaar satigur kai bhaanai laag rahu |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മാധുര്യമുള്ള ഇഷ്ടം പിന്തുടരുക; അവൻ്റെ സ്വീറ്റ് വിൽ അറ്റാച്ച്ഡ് ആയിരിക്കുക.
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪੁ ਛਡਿ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮਨ ਨਿਮਾਣਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ॥੭॥
eiau kahai naanak aap chhadd sukh paaveh man nimaanaa hoe rahu |7|നാനാക്ക് പറയുന്നു: നിങ്ങളുടെ അഹങ്കാരവും ആത്മാഭിമാനവും ഉപേക്ഷിച്ച് സമാധാനം നേടുക; നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് വിനയത്തിൽ വസിക്കട്ടെ. ||7||
ਧੰਨੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਜਿਤੁ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ॥
dhan su velaa jit mai satigur miliaa so sahu chit aaeaa |ഞാൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ ആ സമയം അനുഗ്രഹീതമാണ്, എൻ്റെ ഭർത്താവ് കർത്താവ് എൻ്റെ ബോധത്തിലേക്ക് വന്നു.
ਮਹਾ ਅਨੰਦੁ ਸਹਜੁ ਭਇਆ ਮਨਿ ਤਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
mahaa anand sahaj bheaa man tan sukh paaeaa |ഞാൻ വളരെ ആഹ്ലാദഭരിതനായി, എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും അത്തരമൊരു സ്വാഭാവിക സമാധാനം കണ്ടെത്തി.
ਸੋ ਸਹੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ਅਵਗਣ ਸਭਿ ਵਿਸਾਰੇ ॥
so sahu chit aaeaa man vasaaeaa avagan sabh visaare |എൻ്റെ ഭർത്താവ് കർത്താവ് എൻ്റെ ബോധത്തിലേക്ക് വന്നു; ഞാൻ അവനെ എൻ്റെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു, എല്ലാ ദുരാചാരങ്ങളും ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു.
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਣਾ ਗੁਣ ਪਰਗਟ ਹੋਏ ਸਤਿਗੁਰ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ॥
jaa tis bhaanaa gun paragatt hoe satigur aap savaare |അത് അവനെ പ്രസാദിപ്പിച്ചപ്പോൾ, എന്നിൽ സദ്ഗുണങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, യഥാർത്ഥ ഗുരു സ്വയം എന്നെ അലങ്കരിച്ചു.
ਸੇ ਜਨ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਏ ਜਿਨੑੀ ਇਕੁ ਨਾਮੁ ਦਿੜਿਆ ਦੁਤੀਆ ਭਾਉ ਚੁਕਾਇਆ ॥
se jan paravaan hoe jinaee ik naam dirriaa duteea bhaau chukaaeaa |ഏകനാമത്തിൽ മുറുകെ പിടിക്കുകയും ദ്വൈതത്വത്തിൻ്റെ സ്നേഹം ത്യജിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ എളിയ മനുഷ്യർ സ്വീകാര്യരായിത്തീരുന്നു.
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਧੰਨੁ ਸੁ ਵੇਲਾ ਜਿਤੁ ਮੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਸਹੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ॥੮॥
eiau kahai naanak dhan su velaa jit mai satigur miliaa so sahu chit aaeaa |8|നാനാക്ക് പറയുന്നു: ഞാൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയ സമയം അനുഗ്രഹീതമാണ്, എൻ്റെ ഭർത്താവ് കർത്താവ് എൻ്റെ ബോധത്തിലേക്ക് വന്നു. ||8||
ਇਕਿ ਜੰਤ ਭਰਮਿ ਭੁਲੇ ਤਿਨਿ ਸਹਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ॥
eik jant bharam bhule tin seh aap bhulaae |ചിലർ സംശയത്താൽ ഭ്രമിച്ചു ചുറ്റിനടക്കുന്നു; അവരുടെ ഭർത്താവായ കർത്താവ് തന്നെ അവരെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചു.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਫਿਰਹਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
doojai bhaae fireh haumai karam kamaae |അവർ ദ്വൈതസ്നേഹത്തിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു, അഹംഭാവത്തിൽ അവർ തങ്ങളുടെ കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു.
ਤਿਨਿ ਸਹਿ ਆਪਿ ਭੁਲਾਏ ਕੁਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ਤਿਨ ਕਾ ਕਿਛੁ ਨ ਵਸਾਈ ॥
tin seh aap bhulaae kumaarag paae tin kaa kichh na vasaaee |അവരുടെ ഭർത്താവായ കർത്താവ് തന്നെ അവരെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുകയും തിന്മയുടെ പാതയിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്തു. അവരുടെ ശക്തിയിൽ ഒന്നും കിടക്കുന്നില്ല.
ਤਿਨ ਕੀ ਗਤਿ ਅਵਗਤਿ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਜਿਨਿ ਇਹ ਰਚਨ ਰਚਾਈ ॥
tin kee gat avagat toonhai jaaneh jin ih rachan rachaaee |അവയുടെ ഉയർച്ച താഴ്ചകൾ നിനക്കു മാത്രമേ അറിയൂ, സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിച്ച നീ.
ਹੁਕਮੁ ਤੇਰਾ ਖਰਾ ਭਾਰਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥
hukam teraa kharaa bhaaraa guramukh kisai bujhaae |നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്തിൻ്റെ കൽപ്പന വളരെ കർശനമാണ്; മനസ്സിലാക്കുന്ന ഗുരുമുഖൻ എത്ര വിരളമാണ്.
ਇਉ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਕਿਆ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ॥੯॥
eiau kahai naanak kiaa jant vichaare jaa tudh bharam bhulaae |9|നാനാക്ക് ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: പാവപ്പെട്ട ജീവികളെ നിങ്ങൾ സംശയത്തിലേക്ക് വഴിതെറ്റിച്ചാൽ അവർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും? ||9||