ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 511

ਕਾਇਆ ਮਿਟੀ ਅੰਧੁ ਹੈ ਪਉਣੈ ਪੁਛਹੁ ਜਾਇ ॥

kaaeaa mittee andh hai paunai puchhahu jaae |

ശരീരം കേവലം അന്ധമായ പൊടിയാണ്; പോയി ആത്മാവിനോട് ചോദിക്കുക.

ਹਉ ਤਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਾ ਜਾਇ ॥

hau taa maaeaa mohiaa fir fir aavaa jaae |

ആത്മാവ് ഉത്തരം നൽകുന്നു, "ഞാൻ മായയാൽ വശീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അതിനാൽ ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും വരുന്നു, പോകുന്നു."

ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਤੋ ਖਸਮ ਕਾ ਜਿ ਰਹਾ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥

naanak hukam na jaato khasam kaa ji rahaa sach samaae |1|

ഓ നാനാക്ക്, എൻ്റെ നാഥൻ്റെയും യജമാനൻ്റെയും കൽപ്പന എനിക്കറിയില്ല, അതിലൂടെ ഞാൻ സത്യത്തിൽ ലയിക്കും. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਏਕੋ ਨਿਹਚਲ ਨਾਮ ਧਨੁ ਹੋਰੁ ਧਨੁ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

eko nihachal naam dhan hor dhan aavai jaae |

ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം മാത്രമാണ് സ്ഥിരമായ സമ്പത്ത്; മറ്റെല്ലാ സമ്പത്തും വന്നു പോകുന്നു.

ਇਸੁ ਧਨ ਕਉ ਤਸਕਰੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਕਈ ਨਾ ਓਚਕਾ ਲੈ ਜਾਇ ॥

eis dhan kau tasakar johi na sakee naa ochakaa lai jaae |

കള്ളന്മാർക്ക് ഈ സമ്പത്ത് അപഹരിക്കാൻ കഴിയില്ല, കവർച്ചക്കാർക്ക് അത് അപഹരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਇਹੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜੀਐ ਸੇਤੀ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਜੀਐ ਨਾਲੇ ਜਾਇ ॥

eihu har dhan jeeai setee rav rahiaa jeeai naale jaae |

കർത്താവിൻ്റെ ഈ സമ്പത്ത് ആത്മാവിൽ സന്നിവേശിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു, ആത്മാവിനൊപ്പം അത് അകന്നുപോകും.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈਐ ਮਨਮੁਖਿ ਪਲੈ ਨ ਪਾਇ ॥

poore gur te paaeeai manamukh palai na paae |

അത് തികഞ്ഞ ഗുരുവിൽ നിന്നാണ് ലഭിക്കുന്നത്; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർക്ക് അത് ലഭിക്കുന്നില്ല.

ਧਨੁ ਵਾਪਾਰੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑਾ ਨਾਮ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਆਇ ॥੨॥

dhan vaapaaree naanakaa jinaa naam dhan khattiaa aae |2|

നാനാക്ക്, നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത് സമ്പാദിക്കാൻ വന്ന വ്യാപാരികൾ ഭാഗ്യവാന്മാർ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਸਚੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥

meraa saahib at vaddaa sach gahir ganbheeraa |

എൻ്റെ യജമാനൻ വളരെ ശ്രേഷ്ഠനും സത്യവും അഗാധവും അവ്യക്തവുമാണ്.

ਸਭੁ ਜਗੁ ਤਿਸ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਸਭੁ ਤਿਸ ਕਾ ਚੀਰਾ ॥

sabh jag tis kai vas hai sabh tis kaa cheeraa |

ലോകം മുഴുവൻ അവൻ്റെ അധികാരത്തിൻ കീഴിലാണ്; എല്ലാം അവൻ്റെ പ്രൊജക്ഷൻ ആണ്.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਪਾਈਐ ਨਿਹਚਲੁ ਧਨੁ ਧੀਰਾ ॥

guraparasaadee paaeeai nihachal dhan dheeraa |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ മനസ്സിന് ശാന്തിയും ക്ഷമയും നൽകി ശാശ്വതമായ സമ്പത്ത് ലഭിക്കും.

ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਭੇਟੈ ਗੁਰੁ ਸੂਰਾ ॥

kirapaa te har man vasai bhettai gur sooraa |

അവൻ്റെ കൃപയാൽ, ഭഗവാൻ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു, ഒരാൾ ധീരനായ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.

ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਰਿ ਪੂਰਾ ॥੭॥

gunavantee saalaahiaa sadaa thir nihachal har pooraa |7|

സദ്‌ഗുണമുള്ളവർ സദാ സ്ഥിരവും ശാശ്വതവും പൂർണ്ണവുമായ ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്നു. ||7||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਧ੍ਰਿਗੁ ਤਿਨੑਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜੋ ਹਰਿ ਸੁਖੁ ਪਰਹਰਿ ਤਿਆਗਦੇ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਪਾਪ ਕਮਾਇ ॥

dhrig tinaa daa jeeviaa jo har sukh parahar tiaagade dukh haumai paap kamaae |

ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ സമാധാനം ഉപേക്ഷിക്കുകയും വലിച്ചെറിയുകയും പകരം അഹങ്കാരവും പാപവും പ്രയോഗിച്ച് വേദന അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരുടെ ജീവിതം ശപിക്കപ്പെട്ടതാണ്.

ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੇ ਤਿਨੑ ਬੂਝ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥

manamukh agiaanee maaeaa mohi viaape tina boojh na kaaee paae |

അജ്ഞാനികളായ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ മായയുടെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു; അവർക്ക് ഒരു ധാരണയുമില്ല.

ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਓਇ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਇ ॥

halat palat oe sukh na paaveh ant ge pachhutaae |

ഈ ലോകത്തും അതിനപ്പുറമുള്ള ലോകത്തും അവർ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നില്ല; അവസാനം, അവർ പശ്ചാത്തപിച്ചും അനുതപിച്ചും പോകുന്നു.

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਤਿਸੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

guraparasaadee ko naam dhiaae tis haumai vichahu jaae |

ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ ഒരാൾക്ക് ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കാം, അഹങ്കാരം അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നു.

ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਪੂਰਬਿ ਹੋਵੈ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਆਇ ਪਾਇ ॥੧॥

naanak jis poorab hovai likhiaa so gur charanee aae paae |1|

ഓ നാനാക്ക്, ഇത്തരത്തിൽ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള വിധിയുള്ളവൻ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വന്നു വീഴുന്നു. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:

ਮਨਮੁਖੁ ਊਧਾ ਕਉਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਭਗਤਿ ਨ ਨਾਉ ॥

manamukh aoodhaa kaul hai naa tis bhagat na naau |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ വിപരീത താമര പോലെയാണ്; അദ്ദേഹത്തിന് ഭക്തിപരമായ ആരാധനയോ ഭഗവാൻ്റെ നാമമോ ഇല്ല.

ਸਕਤੀ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤਦਾ ਕੂੜੁ ਤਿਸ ਕਾ ਹੈ ਉਪਾਉ ॥

sakatee andar varatadaa koorr tis kaa hai upaau |

അവൻ ഭൗതിക സമ്പത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ ശ്രമങ്ങൾ തെറ്റാണ്.

ਤਿਸ ਕਾ ਅੰਦਰੁ ਚਿਤੁ ਨ ਭਿਜਈ ਮੁਖਿ ਫੀਕਾ ਆਲਾਉ ॥

tis kaa andar chit na bhijee mukh feekaa aalaau |

അവൻ്റെ ബോധം ഉള്ളിൽ മയപ്പെട്ടിട്ടില്ല, അവൻ്റെ വായിൽ നിന്നുള്ള വാക്കുകൾ അവ്യക്തമാണ്.

ਓਇ ਧਰਮਿ ਰਲਾਏ ਨਾ ਰਲਨਿੑ ਓਨਾ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਸੁਆਉ ॥

oe dharam ralaae naa ralani onaa andar koorr suaau |

അവൻ നീതിമാന്മാരുമായി ഇടപഴകുന്നില്ല; അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ അസത്യവും സ്വാർത്ഥതയും ഉണ്ട്.

ਨਾਨਕ ਕਰਤੈ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਮਨਮੁਖ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਡੁਬੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੨॥

naanak karatai banat banaaee manamukh koorr bol bol ddube guramukh tare jap har naau |2|

ഓ നാനാക്ക്, സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് കാര്യങ്ങൾ ക്രമീകരിച്ചിരിക്കുന്നു, അങ്ങനെ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാർ കള്ളം പറഞ്ഞ് മുങ്ങിപ്പോകുന്നു, അതേസമയം ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിച്ചുകൊണ്ട് രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. ||2||