ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 513
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare ji aap mele karataar |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ രക്ഷപ്പെട്ടു; സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് അവരെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਭਗਤ ਸਚੈ ਦਰਿ ਸੋਹਦੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਹਾਏ ॥
bhagat sachai dar sohade sachai sabad rahaae |ഭഗവാൻ്റെ യഥാർത്ഥ കോടതിയിൽ ഭക്തർ മനോഹരമായി കാണപ്പെടുന്നു; അവർ ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിൽ വസിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਤਿਨ ਊਪਜੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਕਸਾਏ ॥
har kee preet tin aoopajee har prem kasaae |കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹം അവരിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; അവർ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു.
ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਰਹਹਿ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਿਆਏ ॥
har rang raheh sadaa rang raate rasanaa har ras piaae |അവർ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ വസിക്കുന്നു, അവർ എന്നേക്കും കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു, അവരുടെ നാവുകൊണ്ട് അവർ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്തായ സത്തയിൽ കുടിക്കുന്നു.
ਸਫਲੁ ਜਨਮੁ ਜਿਨੑੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਿਦੈ ਵਸਾਏ ॥
safal janam jinaee guramukh jaataa har jeeo ridai vasaae |ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുകയും ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഗുരുമുഖന്മാരുടെ ജീവിതം സഫലമാണ്.
ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਫਿਰੈ ਬਿਲਲਾਦੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਏ ॥੧੧॥
baajh guroo firai bilalaadee doojai bhaae khuaae |11|ഗുരുവില്ലാതെ അവർ ദുരിതം പേറി അലയുന്നു; ദ്വൈതസ്നേഹത്തിൽ അവർ നശിച്ചു. ||11||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਕਲਿਜੁਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਭਗਤੀ ਖਟਿਆ ਹਰਿ ਉਤਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥
kalijug meh naam nidhaan bhagatee khattiaa har utam pad paaeaa |കലിയുഗത്തിൻ്റെ ഇരുണ്ട യുഗത്തിൽ, ഭക്തർ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൻ്റെ നിധി സമ്പാദിക്കുന്നു; അവർ ഭഗവാൻ്റെ പരമോന്നത പദവി നേടുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
satigur sev har naam man vasaaeaa anadin naam dhiaaeaa |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിച്ച്, അവർ ഭഗവാൻ്റെ നാമം മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുകയും, രാവും പകലും നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਵਿਚੇ ਗ੍ਰਿਹ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਉਦਾਸੀ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਜਲਾਇਆ ॥
viche grih gur bachan udaasee haumai mohu jalaaeaa |സ്വന്തം വീടിനുള്ളിൽ, ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ അവർ ബന്ധമില്ലാതെ തുടരുന്നു; അവർ അഹംഭാവത്തെയും വൈകാരിക അടുപ്പത്തെയും ഇല്ലാതാക്കുന്നു.
ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਕੁਲ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
aap tariaa kul jagat taraaeaa dhan janedee maaeaa |അവർ തങ്ങളെത്തന്നെ രക്ഷിക്കുന്നു, അവർ ലോകത്തെ മുഴുവൻ രക്ഷിക്കുന്നു. അവരെ പ്രസവിച്ച അമ്മമാർ ഭാഗ്യവാന്മാർ.
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੋਈ ਪਾਏ ਜਿਸੁ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਹਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
aaisaa satigur soee paae jis dhur masatak har likh paaeaa |ഭഗവാൻ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധി ആരുടെ നെറ്റിയിൽ ആലേഖനം ചെയ്തിരിക്കുന്നുവോ അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ അവൻ മാത്രമാണ് കണ്ടെത്തുന്നത്.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭੁਲਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak balihaaree gur aapane vittahu jin bhram bhulaa maarag paaeaa |1|സേവകൻ നാനാക്ക് തൻ്റെ ഗുരുവിനുള്ള ത്യാഗമാണ്; അവൻ സംശയത്തിൽ അലഞ്ഞുതിരിയുമ്പോൾ, അവൻ അവനെ വഴിയിൽ നിർത്തി. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਵੇਖਿ ਭੁਲੇ ਜਿਉ ਦੇਖਿ ਦੀਪਕਿ ਪਤੰਗ ਪਚਾਇਆ ॥
trai gun maaeaa vekh bhule jiau dekh deepak patang pachaaeaa |അവളുടെ മൂന്ന് സ്വഭാവങ്ങളുള്ള മായയെ കണ്ട് അവൻ വഴിതെറ്റി പോകുന്നു; അവൻ അഗ്നിജ്വാല കണ്ടു ദഹിപ്പിച്ച പുഴുപോലെ ആകുന്നു.
ਪੰਡਿਤ ਭੁਲਿ ਭੁਲਿ ਮਾਇਆ ਵੇਖਹਿ ਦਿਖਾ ਕਿਨੈ ਕਿਹੁ ਆਣਿ ਚੜਾਇਆ ॥
panddit bhul bhul maaeaa vekheh dikhaa kinai kihu aan charraaeaa |തെറ്റിദ്ധരിച്ച, വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട പണ്ഡിറ്റുകൾ മായയെ നോക്കുന്നു, ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന് നോക്കുന്നു.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪੜਹਿ ਨਿਤ ਬਿਖਿਆ ਨਾਵਹੁ ਦਯਿ ਖੁਆਇਆ ॥
doojai bhaae parreh nit bikhiaa naavahu day khuaaeaa |ദ്വൈതതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ, അവർ പാപത്തെക്കുറിച്ച് നിരന്തരം വായിക്കുന്നു, അതേസമയം കർത്താവ് തൻ്റെ നാമം അവരിൽ നിന്ന് തടഞ്ഞു.
ਜੋਗੀ ਜੰਗਮ ਸੰਨਿਆਸੀ ਭੁਲੇ ਓਨੑਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ਬਹੁ ਗਰਬੁ ਵਧਾਇਆ ॥
jogee jangam saniaasee bhule onaa ahankaar bahu garab vadhaaeaa |യോഗികളും അലഞ്ഞുതിരിയുന്ന സന്യാസിമാരും സന്യാസിമാരും വഴിപിഴച്ചു; അവരുടെ അഹന്തയും അഹങ്കാരവും വളരെയധികം വർദ്ധിച്ചു.
ਛਾਦਨੁ ਭੋਜਨੁ ਨ ਲੈਹੀ ਸਤ ਭਿਖਿਆ ਮਨਹਠਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
chhaadan bhojan na laihee sat bhikhiaa manahatth janam gavaaeaa |വസ്ത്രം, ഭക്ഷണം എന്നിവയുടെ യഥാർത്ഥ സംഭാവനകൾ അവർ സ്വീകരിക്കുന്നില്ല, അവരുടെ ശാഠ്യമുള്ള മനസ്സിനാൽ അവരുടെ ജീവിതം നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਏਤੜਿਆ ਵਿਚਹੁ ਸੋ ਜਨੁ ਸਮਧਾ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
etarriaa vichahu so jan samadhaa jin guramukh naam dhiaaeaa |ഇവരിൽ, അദ്ദേഹം മാത്രം സമചിത്തനായ ഒരു മനുഷ്യനാണ്, അവൻ ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ਜਾ ਕਰਦੇ ਸਭਿ ਕਰਾਇਆ ॥੨॥
jan naanak kis no aakh sunaaeeai jaa karade sabh karaaeaa |2|ദാസനായ നാനാക്ക് ആരോടാണ് സംസാരിക്കേണ്ടത്? കർത്താവ് അവരെ പ്രവർത്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ എല്ലാവരും പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਪਰੇਤੁ ਹੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
maaeaa mohu paret hai kaam krodh ahankaaraa |മായയോടുള്ള വൈകാരിക അടുപ്പം, ലൈംഗികാഭിലാഷം, കോപം, അഹംഭാവം എന്നിവ ഭൂതങ്ങളാണ്.
ਏਹ ਜਮ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਹੈ ਏਨੑਾ ਉਪਰਿ ਜਮ ਕਾ ਡੰਡੁ ਕਰਾਰਾ ॥
eh jam kee sirakaar hai enaa upar jam kaa ddandd karaaraa |അവർ നിമിത്തം, മർത്യർ മരണത്തിന് വിധേയരാകുന്നു; അവരുടെ തലയ്ക്ക് മുകളിൽ മരണദൂതൻ്റെ കനത്ത ക്ലബ് തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖ ਜਮ ਮਗਿ ਪਾਈਅਨਿੑ ਜਿਨੑ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਪਿਆਰਾ ॥
manamukh jam mag paaeeani jina doojaa bhaau piaaraa |ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ, ദ്വൈതതയെ പ്രണയിച്ച്, മരണത്തിൻ്റെ പാതയിലേക്ക് നയിക്കപ്പെടുന്നു.
ਜਮ ਪੁਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਨਿ ਕੋ ਸੁਣੈ ਨ ਪੂਕਾਰਾ ॥
jam pur badhe maareean ko sunai na pookaaraa |മരണ നഗരത്തിൽ, അവരെ കെട്ടിയിട്ട് തല്ലുന്നു, അവരുടെ നിലവിളി ആരും കേൾക്കുന്നില്ല.
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੨॥
jis no kripaa kare tis gur milai guramukh nisataaraa |12|ഭഗവാൻ്റെ കൃപയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ അവൻ വിമോചിതനാണ്. ||12||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹਣੀ ਮਨਮੁਖਾ ਨੋ ਗਈ ਖਾਇ ॥
haumai mamataa mohanee manamukhaa no gee khaae |അഹംഭാവത്താലും അഹങ്കാരത്താലും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ വശീകരിക്കപ്പെടുകയും ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜੋ ਮੋਹਿ ਦੂਜੈ ਚਿਤੁ ਲਾਇਦੇ ਤਿਨਾ ਵਿਆਪਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥
jo mohi doojai chit laaeide tinaa viaap rahee lapattaae |ദ്വന്ദതയിൽ ബോധത്തെ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവർ അതിൽ കുടുങ്ങി, കുടുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਰਜਾਲੀਐ ਤਾ ਏਹ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
gur kai sabad parajaaleeai taa eh vichahu jaae |എന്നാൽ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ അത് എരിഞ്ഞടങ്ങുമ്പോൾ, അത് ഉള്ളിൽ നിന്ന് അകന്നുപോകുന്നു.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਹੋਵੈ ਉਜਲਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
tan man hovai ujalaa naam vasai man aae |ശരീരവും മനസ്സും പ്രസന്നവും പ്രകാശവുമാകുന്നു, ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം മനസ്സിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.
ਨਾਨਕ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak maaeaa kaa maaran har naam hai guramukh paaeaa jaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമം മായയുടെ മറുമരുന്നാണ്; ഗുരുമുഖന് അത് ലഭിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਇਹੁ ਮਨੁ ਕੇਤੜਿਆ ਜੁਗ ਭਰਮਿਆ ਥਿਰੁ ਰਹੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
eihu man ketarriaa jug bharamiaa thir rahai na aavai jaae |ഈ മനസ്സ് എത്രയോ യുഗങ്ങളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചു; അത് സ്ഥിരമായി നിലനിന്നില്ല - അത് വന്നും പോയും കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਤਾ ਭਰਮਾਇਅਨੁ ਕਰਿ ਪਰਪੰਚੁ ਖੇਲੁ ਉਪਾਇ ॥
har bhaanaa taa bharamaaeian kar parapanch khel upaae |അത് ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിന് ഇഷ്ടമാകുമ്പോൾ, അവൻ ആത്മാവിനെ അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു; അദ്ദേഹം ലോകനാടകത്തെ ചലിപ്പിച്ചു.
ਜਾ ਹਰਿ ਬਖਸੇ ਤਾ ਗੁਰ ਮਿਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
jaa har bakhase taa gur milai asathir rahai samaae |ഭഗവാൻ ക്ഷമിക്കുമ്പോൾ, ഒരാൾ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും സ്ഥിരത കൈവരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ ഭഗവാനിൽ ലയിച്ചുനിൽക്കുന്നു.